Det er blitt september

 

Det er fleire dagar sidan eg bladde om kalendaren til september, men her er det framleis sommar. Litt kjøligare morgon og kveld, men likevel er det lite som tyder på at det er blitt haust. Bortsett frå tyfonane som kjem i tur og orden og til tider gir altfor mykje regn andre plassar i landet. I følgje vêrmeldinga skal det bli maks 32 og minimum 26 grader neste døgnet, så det går an å sove utan aircondition.

Etter ein lang ettermiddag i kyrkja var det godt med ein liten tur i nabolaget. Slik himmelen speglar seg i vatnet, skulle Guds kjærleik spegle seg i livet mitt, slik at menneska rundt meg kunne få kjenne hans kjærleik. Men det er nok dessverre ikkje alltid slik.

Kva slags spor set eg i andre sine liv? Det vart ein tankevekkjar ein morgon eg gjekk tur og såg dette sporet. Spor i sanden er lett å viske ut, men spor i størkna sement vil vere der for alltid, iallfall ei god stund framover. 

Gjennom babysong får eg setje spor i både borna og mødrene. Det var kjekt å få feire 1-årsdagen til denne guten og 3-årsdagen til ei storesøster.

Eg har fått lov av mødrene å dele desse bileta. Denne guten og mora var på babysong for andre gong, etter å ha blitt invitert av mora på det første biletet. Storesøstra på 3 år er også med og synest visst også det er kjekt.

September er framleis ferietid for universitetet, men nokre studentar er her. Sist fredag hadde eg berre to, men det vart likevel ein innhaldsrik kveld.

Den afrikanske studenten dramatiserer den blindfødde som fekk opna augene, og i bakgrunnen den japanske studenten som spela Jesus. Vi fekk ein god samtale om kven Jesus er, som lyset i verda.

Zini frå Zambia blir snart ferdig med mastergraden og reiser tilbake til landet sitt i slutten av september. Neste søndag skal han delta med vitnemål på den internasjonale gudstenesta. Fleire ikkje-kristne har sagt dei vil komme. Ver gjerne med og be for gudstenesta.

Den japanske studenten i bakgrunnen vil spele ukulele til songane. Det vil også ein eldre mann som kjem på torsdagsbibelklassa mi. Dersom du hugsar eg skreiv om då eg var solist med ein Beatles-låt, er det samme mannen som no vil vere med og spele i kyrkja. Spennande! 

Samme dag på ettermiddag startar vi også med øving for felleskoret til julekonserten, så heretter blir søndagane ganske innhaldsrike. I år er det min tur til å dirigere igjen. Det er både kjekt og utfordrande.

Elles er det mykje anna som skal skje framover. I starten av oktober får eg besøk frå Norge av Ioana, som er profesjonell organist og pianist. Ho skal ha pianokonsert i Arashima kyrkje 5. oktober. Vi håper at folk frå nabolaget vil komme innom på ein time med pianomusikk og ein kopp te.

18. oktober skal eg starte English Café i kyrkja. Det er eg også spent på. 

Og så er det enkeltpersonar som eg prøver å halde kontakt med. - Dette har eg ikkje fått snakka om på 20 år, var det ei som sa til meg i dag. Kanskje godt at eg stilte det eine spørsmålet?

Takk til deg som følgjer med i bøn!