I sakte tempo

Vanlegvis er det ingen som ser meg når eg ligg på sofaen, men igår hadde eg ei kokke som også kunne ta bilete. Forkjølinga har ikkje slept taket enno, så for tida gjer eg ikkje meir enn eg må. Idag har det vorte endå mindre gjort, men eg har iallfall fått rydda opp etter i går, og hatt lunsjbesøk med bibelstudium ilag med ei dame. Ho laga røra til maten, og så steikte vi det ilag medan vi åt.
Igår var det kona til ein student ifrå Kamerun tilbaud seg å lage mat på 26-årsdagen sin! Ikkje verst!

Føremiddag hadde eg også bibelklasse, så det vart ikkje så mykje fritid. Det er kjekt å få hjelp til maten, men det treng ikkje dermed å bety at det blir mindre arbeid for meg. Frå vi gjekk ut og handla til Bible Club-middagen starta, brukte vi 4 1/2 time. Sjølv om ho gjorde det meste, måtte eg vere på kjøkkenet. Eg fekk iallfall laga powerpoint til bibelstudiet. Men etter det måtte eg berre flate ut på sofaen ei stund. Og der har eg vore fleire gonger idag, også. Det er vel greitt å gå litt i sakte tempo nokre dagar når eg elles har litt meir fart.
Heldigvis har eg ingenting å førebu til i morgon. Eg skal "berre" møte opp og vere tolk for nokre utanlandsstudentar som vil bli med til kyrkje, og delta på eit fellesmøte på ettermiddagen.

 Desse jentene vil vere med til kyrkje i morgon. Biletet er tatt etter den internasjonale gudstenesta sist søndag.

I går på Bible Club var det overvekt av utlendingar. Dei fleste japanarar er framleis heime på sommarferie. Det var litt varmt i går kveld sidan kjølinga på "cooleren" ikkje fungerte, så då måtte dei hjelpe litt til sjølve:

Vaktmeisteren kjem og skal sjå på det på måndag, så det blir vel ei råd. Heldigvis har verste varmen gitt seg. Når eg er her åleine, klarer eg meg med opne vindauge og eventuelt elektrisk vifte i tillegg.

 Forrige helg var det ein god del jobbing med å førebu den første internasjonale gudstenesta etter ferien min.  Her er eit glimt ifrå talen.

Foto: Scott Menking

Vi var ikkje så veldig mange denne gongen, men to var der for første gong. Den eine var med og spela fløyte, noko ho gjorde veldig bra!

Då eg laga ny invitasjon på Facebook til neste internasjonale gudsteneste 15. september, var ho den første som svarte at ho skal!

Høyr gudstenesta her!

Foto: Scott Menking

Her er flokken: Fem frå Japan, fire frå USA og éin representant frå kvart av desse landa: Kenya, Eritrea, Myanmar og Norge.
Etter ei slik helg og deretter tur-retur Nima tirsdag-onsdag og ein travel fredag er det greitt å ha nokre rolegare dagar innimellom. Avspasering kan ein vel kalle det, sjølv om det ikkje er noko som heiter det i dette landet, trur eg.
Eller kanskje rett og slett ein frilaurdag.

Og så kan eg å kose meg. I frysaren fann eg ferdig kokt risengrynsgraut og bringebærsaus som Karoline og Marius hadde lagt igjen då dei var her tidlegare i august. Så no har eg laga meg riskrem så eg har nokre dagar framover...!  :)

Og no trur eg jammen at nasen har slutta å renne, også! 

Eg er visst ingen ungdom lenger

Foto: Toshiaki Suzuki

Heilt sidan måndag har eg tenkt kvar dag at eg skulle skrive blogg når eg har så "lite" å gjere. Men så var det noko med tiltakslysta som mangla. I tillegg har eg visst blitt forkjøla, og det legg ein dempar på aktiviteten. Og eg kjenner at eg er ikkje nokon ungdom lenger. Likevel reiste eg på studentleir.

Her er nokre glimt frå leiren som var 19.-21. august.
 

 Første kvelden var det grilling. På den leirplassen vi var, er der ikkje nokon tilsette, så all maten var det vi sjølve som laga. Kvar gruppe hadde ansvar for kvart sitt måltid, og studentane viste verkeleg at dei kan å lage mat! Skulle hatt nokre av dei her på Bible Club, tenkte eg.

Ser du godt etter på det øverste biletet, kan du kanskje finne meg iblant ungdommane. Sjølv om eg ser like ung ut som dei, er det nok berre på utsida.
Men éin ting hadde eg iallfall til felles med mange: Eg var trøytt oghadde problem med å halde meg vaken under kveldsmøta. Ungdommane fordi dei hadde rangla, men eg hadde lagt meg så tidleg eg kunne etter kveldsmøtet med etterfølgjande gruppesamling, og stappa sov-i-ro i øyrene for å stengje ute lydane. Men eg vakna likevel då jentene etterkvart kom og skulle legge seg på eit rom der det ikkje var særleg meir plass enn til fire madrasser og nokre små koffertar.

Det vart nok ein litt brå overgang frå ein lang ferie i Norge til å vere med på leir rett etter eg var komen tilbake til landet, og etter ein lang søndag i kyrkja. Eg lurte eigentleg på om det hadde vore nødvendig å vere der. Dei to studentane eg hadde med, var av den motiverte sorten som sikkert kunne ha funne vegen sjølve med buss eller tog, men eg hadde stilt meg til disposisjon i tilfelle vi fekk med nokre som ikkje har vore på leir før.

 Det var godt å få stå og synge. Verre var det å sitje i ro lenge og høyre på tale, sjølv om det var aldri så bra forkynning. Talaren forstod at fleire hadde problem med å halde seg vakne, så han oppmoda dei som var søvnige om å reise seg opp og strekkje seg, noko eg nytta meg av under avslutningsmøtet...

 Dei fleste ser ut til å følgje godt med.

Nedanfor kan du sjå og høyre litt av lovsongen. Dei syng at Jesus vil alltid gå med oss.

Det var også tid til leik og rekreasjon. Vi kunne velje mellom ulike aktivitetar og turar. Eg var med på gruppa som gjekk ned til sjøen. Eg hadde med badedrakt i sekken, men sidan ingen andre skifta til badetøy, hoppa eg også i havet i shorts og T-skjorte. Her spela vi volleyball og hadde andre aktivitetar, og eg fekk også prøve å svømme i klede som var tunge av vatn. Og Setonaikai (Seto innlandshav) var betrakteleg varmare enn fjordane på Sunnmøre i sommar!

2019 KGK夏期学校 står det i sanden. Med andre ord: KGK (Studentlaget) sin sommarskule i 2019.

Her er vi klare for heimturen, og vi kom oss trygt tilbake dei vel 20 mila frå Ushimado sør for Okayama, og heim til Matsue.

Den første timen var det på smale og kronglete vegar. Resten var motorveg. Passasjerane mine guida meg med GPS, så vi tok ikkje feil av vegen ein einaste plass!

Etter ein leir ilag med ungdommar kjenner eg at eg er ikkje så ung lenger som eg gjerne vil tru om meg sjølv.
I morgon er det Bible Club igjen. Først har eg bibelklasse på føremiddag, og så kjem eit ektepar frå Kamerun og skal lage middag til oss. Forrige fredag hadde vi mat frå Eritrea. Det er kjekt når eg får hjelp til maten.

Det har forresten regna noko forferdeleg lenger sør i landet, med flaum, der hus og bilar står under vatn. Minst tre personar er stadfeste omkomne. Også her i Matsue kom det melding om fare for overfløymde elvar, men her eg bur, trur eg det er trygt. Og så bur eg i 2. etasje... På Kyushu er eit sjukehus overfløymt i 1. etasje, så pasientane var blitt evakuerte til etasjen over. Og matvarer måtte fraktast med båt.
Regnet har stansa her i Matsue, men i morgon skal det visst komme meir.

Det blir kanskje følgjetong nærare helga, men eg lovar ingenting. For eg er ingen ungdom lenger...

Nedanfor kan du forresten lese om ein annan leir som vart arrangert akkurat samme dagane som eg var på leir med studentane. Familien Tråsdahl ser ut til å stortrivast og passe perfekt inn i dette arbeidet. Ikkje minst barna ser ut til å ha det fint. Det er ikkje kven som helst som får feire 3-årsdagen sin på ungdomsleir!

Ungdomsleir på Hiruzen

"Kvart minutt av di tid"

Det er allereie gått ei veke, men desse orda frå siste salmen under friluftsgudstenesta på Skodje 11. august har fylgt meg på reisa tilbake til Japan. Under gudstenesta i Izumo idag tenkte eg så sterkt på det medan presten lyste velsigninga at eg gløymde å spele "Amen". Det vil seie eg kom på det etter nokre veldig stille sekund...

Må Gud velsigna deg, 
må Gud velsigna deg.
Kvart minutt av di tid, 
Kvar ein dag av ditt liv.
Må Gud velsigna deg!

 Enkle ord og ein enkel melodi, men det er vel ofte det enkle som er best.

Reisa tilbake til Japan tok litt ekstra tid denne gongen. Tyfonvarsel for Vest-Japan førte til at flyet mitt frå Guangzhou (Baiyun internasjonale flyplass) i Kina var innstilt. Eg fekk nytt ombordstigingskort for eit fly neste dag, fekk transitvisum for ein dag, og vart frakta til eit hotell.
Heilt åleine i eit framandt land vart eg stadig minna på velsigninga frå gudstenesta på Skodje.
Ikkje berre for kvar ein dag av livet mitt, men til og med for kvart eit minutt!

I går kom eg endeleg heim, etter nærare eitt og eit halvt døgn i Kina (med 24-timars visum...), og ei natt i Osaka. Og så rett på jobb i dag. Men eg slapp heldigvis å førebu andakt til søndagsskulen. Då er det lettare å vere organist.

Men no må eg snart gjere meg klar til kveldsgudstenesta. I morgon er det KGK-leir, der eg skal ha med to studentar. Frimåndag treng eg vel ikkje når eg har har hatt nærare 8 veker ferie...