Inger's blog: Etter 14 dagar i landet

Nei, det er verken flaum eller orkan her, heldigvis. Biletet viser første gong i sommar at eg sette føtene i sjøen. Dessverre hadde eg ikkje med badedrakt, for eg visste ikkje då eg reiste heimanfrå på søndagsmorgonen at Shoko ville ta meg med til sjøen. Elles er det vel ingen som badar i september, - utanom kanskje nokre rare utlendingar.

Sidan eg ikkje har kjøpt meg bil endå, var det greitt å få privatsjåfør. Shoko, ei veninne som også nokre av dykk har møtt i Norge, bur no i Matsue, men er medlem i kyrkja i Izumo. Ho henta meg og var med heilt ifrå søndagsskulen kl 9 til kveldsgudstenesta var ferdig omtrent kl 21.
På søndagsskulen hadde eg andakt for fire frå ca 5 til 15 år, pluss leiarane deira. Då er det ikkje så godt å vite kven ein skal sikte på, men håper det vart litt for alle. Så var eg organist på gudstenesta etterpå, og om kvelden. Det var lenge sidan sist eg hadde spela orgel, så det var litt kjekt å få gjere det igjen.

Den engelske bibelklassa som eg har hatt her i Izumo, kunne ikkje starte oppatt denne gongen, men neste månad når eg skal dit, blir det også bibelklasse på ettermiddagen.
Denne dagen hadde eg altså heile ettermiddagen og kvelden fram til 19.30 fri, og då var det kjekt å ha selskap. Shoko tok meg med ut mot Japanhavet, til ein vindmøllepark. På vegen kjøpte vi med oss lunsj, drikke og litt godt til seinare på dagen.

Det var ein stor vindmøllepark med 16 vindmøller. Eg sjølv blir berre ein liten prikk framfor denne vindmølla.
Shoko prøvde å hoppe over skuggen frå ei vindmølle.

Vi fann oss ei lita sandstrand der vi hadde "teatime". Teen som vi kjøpte kald, var blitt lunka, og sjokoladen smelta, men godt var det likevel.

På veg tilbake til kyrkja fekk eg skifta til søndagsklede igjen, og så var vi ut og åt sushi.

Det er godt med slike dagar, når eg kan oppleve nye ting, vere ute i naturen, og kjenne at praten går lett, også på japansk.

Andre dagar er eg for det meste for meg sjølv, og det er ikkje så spennande. Igår tenkte eg på at eg måtte lade opp for å starte på preikeførebuing idag, men kjende meg slett ikkje opplada då eg la meg i går. Men god søvn og ein god joggetur før frukost idag hjelpte hjernen i gong, trur eg. Det var i løpet av joggeturen at ideen kom om tema og tekst for talen. Eg er godt i gong, men du som ber, må gjerne vere med vidare, også. Det er ikkje før 24. september eg skal tale, men neste veke er det mykje anna som skjer, så det er godt med alt som er gjort.

Det blir litt att og fram, dette, men her er eit par glimt ifrå arbeidarmøtet for ei veke sidan. Dette er pastorar, pastorkoner og ei som er evangelist. Dei kjem frå Oda, Izumo, Matsue og Arashima i Shimane fylke, og Yonago, Kurayoshi og Tottori i Tottori fylke.

Som de ser, er eg den einaste utlendingen blant desse medarbeidarane. Eller de ser kanskje ikkje forskjell, eingong? Det er godt å komme tilbake til noko kjent. Ingen av dei er blitt flytta på, så dette er folk som kjenner meg og som eg har kjent i mange år.

Nokre frivillige i Yonago kyrkje hadde laga lunsj til oss. Det smakte veldig godt.

Det er godt å bli ønska velkommen, men samtidig kjenner eg at både andre sine forventningar og mine eigne forventningar er litt for store. Eg har fått preikeoppdrag i fleire av kyrkjene, både i Arashima, Yonago, Hiruzen og Izumo, i tillegg til dei internasjonale kveldsgudstenestene i Matsue som eg har hatt ansvar for. Og i Nima ventar engelskelevane på at eg skal starte oppatt bibelklassene der. Men det må vente til oktober. Først må eg få kjøpt meg bil. I morgon blir eg tatt med til nokre bruktbilforhandlarar. Så får vi sjå om eg klarer å bestemme meg for noko...

Så det blir ikkje bilete av bilen min idag. Eg får heller dele litt av den gode maten eg finn her: