Søndagslunsj i vingarden

Vi er allereie midt i oktober, men eg er ikkje heilt ferdig med september enno. Og det skjer noko heile tida.

Siste søndagen i september var eg i Izumo kyrkje og hadde med meg desse fine jentene her. Etter gudstenesta hadde vi bestilt sjølvplukk&eting av druer på ein vingard ikkje langt frå kyrkja. Det var heilt på slutten av sesongen, så der var berre éin sort igjen, men vi hadde meir enn nok å ete av i løpet av timen vi hadde betalt for.

 Det er kjekt å få ta med ungdommar til kyrkje. No har vi også byrja å samle ungdommane heime hos meg i mindre grupper, men bilete derifrå vil eg ikkje vise endå. Vi leiarane er blitt einige i at vi ikkje skal publisere bilete frå studentsamlingar på sosiale media i denne tida. Eg seier eg får vise dei når eg kjem til Norge.
Det har ikkje vore meldt om eit einaste koronasmitte-tilfelle i byen her sidan 25. august. Fleire var redde for at studentar ville ta med seg viruset når dei kom tilbake frå heile landet til nytt semester 1. oktober, men så langt er det ikkje meldt om nye tilfelle. Difor har vi våga å invitere til Bible Club nokre fredagar, men har sett eit øvre tak på 10 personar. 

Først sender eg dei på badet for å vaske hendene, og handsprit har eg på borda. Utanom når vi et, har vi munnbind, og vi prøver å halde 1-meteren også når vi et.
Eg har også hatt Bible Club ein laurdag ettermiddag og ein søndag ettermiddag for dei som ikkje fekk plass eller kunne på fredagskvelden. Dette går an så lenge eg ikkje har for mange andre oppdrag i helga, og før eg byrjar å pakke. Innimellom har vi også Bible Club online, så dei som ikkje bur i Matsue, får muligheit til å vere med, også.
I morgon har eg allereie ni på lista. Søndag har Caroline og David i Yonago invitert på besøk. Sidan dei har større plass, har vi sagt maksimum tolv personar der. Vi kallar samlinga "internasjonalt fellesskap", og er eit alternativ til internasjonal gudsteneste online. Kanskje vi får ungdommane med i kyrkja neste gong.

No på søndag skal eg preike på gudsteneste i Nima. Det er greitt å reise rundt med samme teksten i fleire kyrkjer. Denne har eg hatt både i Arashima og Yonago og på internasjonal gudsteneste. Det blir truleg mi siste helsing til den lille, trufaste kristenflokken i Nima. Vi har også invitert engelskklasse-elevane, og fleire har sagt dei vil kome. Vi har halde fram med engelsk bibelstudium på nettet, og vi får kanskje tid til nokre gonger til, men dette blir nok siste gong eg køyrer heile vegen til Nima. Eg reiser bortover laurdag ettermiddag og overnattar i kyrkja. Ei som ikkje kan kome på søndag, vil treffe meg på laurdag. Eg håper på fint vêr, så eg kan sjå den fine solnedgangen for siste gong.

Biletet nedanfor er Zoom-klassa med dei blide Nima-damene for to dagar sidan.

 

Første halvår i 2021 skal eg «reise i misjonen», eller «reise for Hovudstyret», som det heiter, rundt i alle regionar av NLM.  Det høyrest litt skummelt ut, for dette har eg ikkje gjort før. Men eg vil gjerne treffe misjonsfolket og dele litt av det eg har fått vere med på her i Japan som dykkar utsending. Reiseruta er framleis på planleggingsstadiet, så der er mykje ledig. Difor oppmodar eg dykk til å ta kontakt med næraste regionkontor for å gjere avtale. Eg kan delta i alt ifrå foreining, forsamling, bedehusmøte, barnelag, institusjonsbesøk, kor, skule eller barnehage. Då eg reiste i Region Nordvest i 2016-17, vart eg også invitert til reine mannsforeiningar, og det var også kjekt! Det var kanskje eg sjølv som inviterte meg. Eg har også vore utsending frå Lærernes Misjonsforbund i mange år, så LMF-gruppene må også gjerne ta kontakt.

Eg kan sikkert vere med på det meste, så lenge det er innanfor smittevernreglane. Men eg er kanskje ikkje akkurat nokon stormøte-talar…

Her er ei skisse av reiseruta, så då er det berre å ta kontakt med regionkontoret:

Veke 1-3     Region Nordvest

Veke 5-6     Region Nord

Veke 9        Region Nordvest

Veke 11-12 Region Midt-Norge

Veke 14-15 Region Vest

Veke 17      Region Sør

Veke 19-20 Region Øst

Veke 22      Region Sørvest

Veke 30      Region Midt-Norge (ledig 27.-28. juli)

 

Du som ber:

• Be for Bible Club.
• Be for gudstenesta i Nima på søndag, og spesielt for engelskklasse-elevane.
• Be for det internasjonale fellesskapet hos Caroline og David på søndag ettermiddag. 
• Be om at eg må få gjort det eg skal til rett tid med pakking og flytting, samtidig som eg gjerne vil halde fram med gruppene så lenge som mulig. 
•  Be for alle som eg har fått lese Bibelen ilag med desse åra. Be om at dei må sjå at dei har bruk for Jesus i livet sitt.

 

Plutseleg kom hausten

 Sommaren har vart lenge i år. Sjølv om det er blitt september, har det lenge vore temperaturar på godt over 30 grader om dagen, og kanskje ned i 25 om natta. Men idag har det visst ikkje vore meir enn 22-23 grader, og med eit skikkeleg haustregn. Eg tok ein tur ut med lange støvlar, regnklede og paraply i ettermiddag. Denne frukta heiter kaki, eller persimmon. Det er nok ei stund til dei blir gule og mogne. Det fekk meg til å tenkje på at vi har mykje umogen frukt i dei forskjellige bibelgruppene, og mogningsprosessen kan ta tid. Nokre er kanskje snart klare til å bli "hausta inn", også.

I kveld er det David som skal leie Bible Club, så derfor har eg litt ekstra tid på ein fredag ettermiddag. Når vi har det online, går det greitt at han og Caroline sit i Yonago, medan dei fleste andre er i Matsue. Gjennom Bible Club når vi mange ikkje-kristne som vil bruke engelsk og lese Bibelen.

Dei kristne studentane har sitt eige bibelstudium på japansk, som også er online. For eit par veker sidan fekk nokre av lagsmedlemmene treffe kvarandre fysisk for første gong, etter å ha møttest online omtrent kvar veke sidan april. Den fjerde som er med i gruppa, bur langt unna, så ho får vi foreløpig berre møte på nettet. Neste søndag skal ho forresten ha vitnemål på den digitale internasjonale gudstenesta.

To av jentene i det kristne studentlaget er medlemmer av Izumo kyrkje, og den tredje kjem frå Tottori, men studerer i Matsue no. Ho ville gjerne treffe dei to lagsveninnene ho berre hadde sett på dataskjermen. Og her er dei!

På dataskjermen kan vi sjå heile ansikta deira, men i kyrkja må dei bruke munnbind. Desse jentene tek ansvar og leier bibelstudiet på omgang. Slik veks dei også som kristne. Mognande frukt! Som ein parantes kan eg nemne at eg vart kjend med foreldra til jenta til høgre då eg arbeidde i Tottori for omtrent 25 år sidan. Det var før dei var gifte. Og eg var også i bryllupet deira. Det seier litt om kor lenge eg har vore i Japan, og at eg har byrja å bli litt gammal...

Denne dagen hadde eg også med ei anna jente som er student i Matsue. Ho er veldig glad i musikk, og draumen hennar er å spele på eit kyrkjeorgel i ei kyrkje i Europa. Eg har invitert henne til Norge neste sommar.

Etter gudstenesta koste ho seg med å øve og gjere opptak. Det var første gong ho spela på eit slikt orgel. Ei utruleg dyktig jente!

Søndagen etterpå var eg i Arashima kyrkje og preika, og då kom ein ung mann som har vore med i Bible Club ei stund. No har eg fortalt alle at eg skal reise til Norge i desember, så han ville gjerne treffe meg før eg reiser. Eg inviterte han på lunsj ilag med to andre som var med meg på gudstenesta.

Eg prøver å plassere gjestane så langt frå kvarandre som mulig, samtidig som vi ikkje kan bruke munnbind når vi et. Handvask og antibac høyrer sjølvsagt med, også. Det er snart gått ein månad sidan hittil siste koronasmitte i Matsue. Universitetet skal visstnok starte med klasseundervisning når nytt semester startar i oktober, så det spørst korleis det går når studentar kjem tilbake frå andre plassar i landet. 

No har eg nettopp gjort avtale med ei ung jente som vil kome til kyrkje på søndag for første gong. Ho er med både i bibelklassa eg har heime på fredagsmorgonen, og på online Bible Club om kvelden. Mognande frukt?

Fikentre i nabolaget

Innimellom finn eg tid til å kose meg med noko godt. Kanskje litt for ofte. Men idag klarte eg faktisk å gå på butikken utan å kjenne draget mot isdisken! (Eg har litt igjen i frysaren...) I går var eg på kafé ilag med ei veninne. Sist vi var der, var i mars på gjebursdagen min. I går var det ingenting spesielt å feire. Jau, kanskje? Eg kunne feire at eg framleis hadde tre månader igjen i Japan.

Samtidig kunne eg feire at om tre månader reiser eg til Norge. Og idag, 11. september, er det nøyaktig tre månader til eg etter planen landar på Vigra. Også på ein fredag. Eg har fått forandra billetten min slik at eg skal kunne bli ferdig med karantene før jul. Det ville vere trist om eg ikkje fekk gå i kyrkja i jula. Den ferieveka eg tenkte å ta i november, blir karanteneveke istaden.

No er det blitt kveld, og Bible Club er avslutta. Her kan de sjå oss som var med i dag.

Då ønskjer eg dykk alle ei god helg!

Tilbake til kvardagen

 Det er siste kvelden før eg prøver å kome meg tilbake til eit meir normalt liv, med grupper, bibelstudie og førebuingar. Så no vil eg ta eit tilbakeblikk på ferien og prøve å sjå litt framover.

 Dei første dagane av ferien hadde eg besøk av familien Tråsdahl frå Kobe. Det var kjekt å ha liv i huset. Vi var mellom anna i ein fuglepark, til stor glede både for liten og stor.

Eg har vore der mange gonger, men det er første gong fuglane har vore så nærgåande. Og det sjølv om eg ikkje ga dei mat. 

Her kan de sjå korleis familien Tråsdahl opplevde turen: 

På tur til gode kollegaer i Matsue og Yonago

 Etter at eg hadde rydda etter gjestane, var det min tur til å reise. Ikkje så langt, men godt å komme seg vekk heimanfrå og opp i litt kjøligare luft. Iallfall natta var kjøligare på Hiruzen.

På Hiruzen veks det til og med bjørk. Det er sjeldan å sjå her i landet.

Alle leirane er avlyste i sommar, så det var ganske stille og roleg på leirplassen. Altfor stille. For august er vanlegvis den travlaste månaden. Eg hadde eit rom på Bethlehem Lodge, med tilgang til både kjøkken, flygel og sykkel.

Stort sett heldt eg meg for meg sjølv, men ein dag kom Caroline og David opp frå Yonago og vart med på ein fjelltur. Ja, vi er 1010 m.o.h., men vi starta vel på omtrent 500 meter. 

Rett etter vi tok bilete, kom det ein skikkeleg regnskur, som forsvann like fort som han kom. Men det vart ein flott regnboge etterpå.

Det er alltid kjekt å kome til Hiruzen Bible Camp og bli tatt imot av ekteparet Ohashi. Dei var glade det ville kome fleire gjestar seinare i veka. 

Eg køyrde vidare mot Uradome i Tottori, men tok ein omveg over fjellet for å sjå korleis skiløypene mine ser ut om sommaren og for å køyre ein veg eg ikkje hadde prøvd ut før.

Her står eg oppe i slalombakken. Nede på marka til høgre, der graset er slått, er langrennsløypa. 

Uradome kyrkje ligg nær ei fin, lang sandstrand. I denne kyrkja var eg ofte på gudsteneste, kvinnemøte, barnemøte og engelskklasse dei to åra eg budde i Tottori. Tidlegare budde det også misjonær i den lille leiligheita i andre etasje i kyrkja. Her hadde eg nokre dagar for meg sjølv. Eg hadde delvis avtale med to veninner frå den tida, men på grunn av koronasituasjonen traff eg dei ikkje. Men eg var innom på besøk til ei av naboane mine frå den tida.

Eg hadde gledd meg til å bade i sjøen, men då eg høyrde på nyheitene at ein person hadde blitt tatt av straumen og drukna nokre dagar tidlegare, vart eg skeptisk. Parkeringsplassane var korona-stengde, og over høgtalarane bad dei folk om å avstå frå å bade. 

Berre måsane kunne gå fritt her. Ein morgon fann eg ut at det var fint å jogge her på sandstranda.

 Ein sein ettermiddag var eg også innom sanddynene i Tottori, Japans "ørken". 

Idag las eg at ein mann i 40-50-åra hadde døydd av heteslag i sanddynene tre dagar etter at eg var der. Varmen er ikkje noko å spøke med. På vêrmeldinga snakkar dei om farleg varme når det kjem opp i 38 og 39 grader. Her i Matsue har det vore opp i 35 grader nokre dagar, og ned i 25-26 om natta. 

 Etter å ha vore borte i omtrent 10 dagar, var det eigentleg ikkje så verst å kome heimatt, heller. Men eg har prøvd å tenkje minst mogleg på jobb, og reist litt rundt i området. Ein dag var Shoko og eg ein tur for å kjøle oss ned. Og vi fann mange fine fossar.

 

 Litt jobbrelatert har det blitt. Eg var med som støttespelar på studentleiren. Kvart år i august bruker Laget å ha leir for studentar, men i år vart det digital leir. Tre ettermiddagar og kveldar var eg med på Zoom, med gruppeleiarsamlingar, bibeltimar, seminar og gruppemøte. 

Første kvelden var vi 34, men berre 25 får plass på skjermen i gongen. Til saman var det 40 deltakarar inkludert talarar. Studentane leia sjølve, støtta av to lagsarbeidarar. Tre av studentane "mine" her i Matsue var med (nr 2, 3 og 5 på siste rekkja).

Sidan eg ikkje fekk bade så mykje i Uradome, har eg tatt det igjen i Matsue. Det er berre 16 km til den badestranda som er open. Andre er visstnok stengde. Men her har eg ein fantastisk plass. Sjå første bilete ovanfor. Idag var eg der igjen, for å "feire" siste dag i ferien. Det var lite folk idag. Skulane har byrja på igjen idag. Dei har mista to veker av sommarferien for å kompensere for tapt undervisning då skulane vart stengde i april på grunn av korona.

I morgon byrjar vi opp igjen med engelsk bibelklasse i Nima, men eg blir heime og møter dei på Zoom. Det er ikkje mange månader igjen før eg må ta farvel, og det er mykje som skal ordnast før eg reiser, også. Eg får prøve å ta det litt i gongen, og håper at eg ikkje utset for lenge å starte med rydding og pakking. Og så har eg fått nokre ekstra forespørslar om å preike, også, og det bør eg vel ikkje seie nei til, eller? 

 

Siste innspurt før neste ferie

Det er nok ikkje lett for japanarar å forstå kva vi utlendingar skal med så mange veker ferie. Når eg har vore vekke éi veke, skulle det vel vere nok... Dei seier det ikkje høgt.
Sjølve sommarferien min startar over helga. Den veka eg hadde i starten av juli, var kanskje vårferie?

Biletet over viser vikaren forrige søndag, då eg talte i Arashima på kort varsel. Då var det godt å ha ei nesten ferdig preike som eg ikkje hadde brukt der. Ei i kyrkjelyden produserer munnbind i stor stil, og no hadde ho funne eit tynnare stoff til ei lettare utgåve. Sommarmunnbind med blondemønster. Det må vere til søndagsbruk. Men når eg talte, kunne eg ta av munnbindet, for då stod eg bak ein plastskjerm på talarstolen.

Slik ser forsamlinga ut gjennom skjermen. Biletet er tatt før gudstenesta byrja, så det kom nokre fleire etter kvart.

Måndag var eg på komitemøte kombinert med lunsj hos pinsepastoren, der vi hadde komitémøte for årets julekonsert, som blir eit program på YouTube, med korsong frå ifjor, og nye innslag frå i år. Sidan det er siste gong eg er med, og det ikkje blir verken korøving eller konsert, vil dei at eg skal ha ei helsing. Det blir gjort opptak tidleg i oktober. Greitt med alt som er unnagjort...

 Midt i veka fekk eg tid til ein tur til frisøren. Det friska opp litt.
Samme kveld fekk eg spørsmål om å tale igjen på søndag. Sjølv om det kom litt brått på, var eg litt mentalt førebudd på at det kunne kome eit spørsmål. Eg unner også japanske medarbeidarar å få litt fri. Og eg var glad det var ein ganske medgjerleg tekst denne gongen: Jesus mettar 5000 i øydemarka.
Førebuingane gjekk ganske greitt denne gongen, med litt tidspress. "Gje de dei mat", seier Jesus. Og når vi fortel kor dårleg det står til, kor lite vi har, seier Jesus: "Kom hit til meg med det." Når det går gjennom hendene til Jesus, kan det bli til velsigning for mange, og kanskje det til og med blir litt ekstra til overs for oss, også.

Innimellom har eg også hatt mange grupper. Det meste var tre på samme dag. Slik kan ein fredag sjå ut:

Engelsk bibelklasse kl 10. Her sit dei og prøver å klassifisere synder nemnt i Rom.1 i tre grupper: Handling, ord og tankar. Det vart visst mest i siste rubrikken. Det er mykje eg kan få dei til å gjere for å lære engelsk! 

Kl. 16.50 KGK (Det kristne studentlaget) - japansk bibelstudie på Zoom, med studentar, ein professor og ein studentlagsarbeidar.

Kl 20 var det Bible Club. Ikkje så mange denne gongen. Det er eksamenstid siste veka før sommarferien ved universitetet. Caroline og David var med for første gong etter at dei har flytta til Yonago, nabobyen her. Vi bur faktisk berre tre mil frå kvarandre no. Neste veke reknar eg med å ta ein tur på besøk. Over helga får eg forresten besøk av ein misjonærfamilie med to vaksne og to aktive små gutar. Det skal bli kjekt!

Dersom du ikkje er medlem i Lærernes Misjonsforbund og abonnerer på Misjonshilsen, kan du også lese nyheitsbrevet nedanfor, som eg har skrive til dei idag. Og er du med i LMF, har du sikkert lov til å lese det før det kjem på trykk i bladet, og så kan du lese og be ein gong til når Misjonshilsen kjem i postkassa di!

Sommarhelsing frå Matsue

Kyrkjene har opna igjen, men universitetet har ganske strenge reglar, så Bible Club har ikkje hatt samling enno. Kvar fredagskveld har vi bibelstudie på Zoom, og vi må nok halde fram med det ei stund.

Kvart år har vi kunne ønskje velkomne nye studentar i april, men dette året har eg ikkje truffe så mange bortsett frå på dataskjermen. Ei av dei nye kristne studentane har eg likevel fått møte og tatt med på gudsteneste.

Det har ikkje kome nye utanlandsstudentar etter dei som reiste i vår. Ei ung jente frå USA rakk å kome rett før Japan stengde grensene i slutten av mars. Ho arbeider som engelsklærar og er med i kyrkja og i Bible Club så ofte ho kan.

Det er ikkje mange kristne studentar i byen, men tre-fire jenter er ivrige og leier bibelstudiet på omgang. Ilag med ein kristen professor og ein lagsarbeidar er eg med og støttar dei.

Talet på koronasmitta har auka kraftig i løpet av juli, og pr. 1. august er det meldt om over 1000 smittetilfelle kvar dag. I Matsue har vi ikkje hatt nye i det siste, men i nabobyane har det vore ein auke dei siste dagane.

Når eg fortel i nokre grupper at eg skal reise til Norge i desember, seier dei: «Men du kan vel undervise oss frå Norge gjennom Zoom?» Ja, det er mykje som går. Tenk om det kunne bli eit puff for nokre til å ta imot Jesus og bli døypt før eg reiser!

Bøneemne:

·         Takk for nye kristne studentar ved universitetet denne våren. Takk for at nye er blitt med i Bible Club og studentlaget.

·         Be om at det må bli ei god avslutning på arbeidet mitt her i Matsue