- Her bur det kristne!

Kinareisa held fram. Etter å ha vore i Ankang første helga, reiste vi tilbake til Xi'an for ei natt, og reiste neste morgon med det kinesiske hurtigtoget austover til ein by som heiter Luoyang. Der har eg kjentfolk! Eg har ei kinesisk veninne der som har studert ved universitetet her i Matsue i 6 år. Ho reiste tilbake til heimplassen sin i fjor vår.

- Her bur det kristne, sa Bjørg då vi gjekk forbi fleire dører i blokka der veninna mi og foreldra bur. Eg såg også korsa oppe på dørkarmane, og etter nærare ettersyn, kunne eg også forstå fleire av teikna. Dei fire første teikna under korset til høgre betyr GUD - KJÆRLEIK (ELSKAR) - VERDA - MENNESKE 神愛世人, og minner om Joh.3,16: "For så elska Gud verda..."
Resten av teikna kan eg ikkje tyde, men på ei anna dør kunne eg lese alt:

賜愛子betyr gi/ga, kjære barn/Son. Altså: Så høgt elska Gud menneska i verda at han ga sin kjære Son.
Medan eg skriv, dukkar det opp ein melodi. Det var ein song vi hadde i krinsungdomskoret ein gong på 80-talet. "Så elska vår Gud verda, at han ga oss sin eigen Son, for at den som trur på Jesus, for at den som trur på Jesus, ikkje skal fortapast, ikkje skal fortapast, men skal ha evig liv. Evig liv, evig liv." Ein melodi som dukkar opp etter over 20 år, har også teksten med seg. No vitnar kinesiske kristne om det samme.

For kinesisk nyttår er det vanleg at alle dekorerer inngangsdøra med slike raude oppheng med kinesiske teikn for lukke.

Teiknet midt på døra betyr lukke eller velsigning, og det blir brukt både av kristne og ikkje-kristne. Men mange kristne nyttar høvet til å vise kva som betyr lukke for dei. La oss også sjå på kva som står over døra deira:

Dette kunne eg ikkje lese før eg vart fortalt kva som står: IMMANUEL. På japansk skriv vi det engelske namnet med lydskrift. Immanuel er eit namn på Jesus.

"Sjå, møya skal bli med barn og føda ein son, og dei skal gje han namnet Immanuel
- det tyder: Gud med oss." Matt. 1, 23

Veninna mi og familien hennar i Luoyang legg ikkje skjul på kven dei høyrer til. Fleire i nabolaget hadde også liknande dører. Eg fekk inntrykk av at kinesiske kristne er veldig frimodige til å dele si tru. Kanskje dette kan inspirere eller utfordre kristne i Japan og Norge til å gjere det samme? Når du kjem inn i ein kristen heim i Norge, kan du kanskje finne eit broderi eller ei treplate med orda "Eg og mitt hus vi vil tene Herren", i gangen eller i stova. Men på ytterdøra?

La oss no gå inn og helse på våre kinesiske venner. Vi kom der til lunsj.

Her vart vi godt tatt imot. Eg hadde på førehand sagt at dei måtte gjere det enkelt og at vi gjerne ville at dei skulle kvardagsmat, men her hadde dei laga mange rettar for oss. Far i huset hadde til og med vore ute og fiska til gjestane. Sidan dei bur langt inne i landet, er det vanskeleg å få tak i fersk fisk frå havet. Faren hadde køyrt på mopeden ein times tid for å fiske i elva. "Den Gule Flod" vil nok ha ein god klang i øyrene til dei som har lese Asbjørn Aavik sine bøker om livet i Kina.

Etter det eg forstod, hadde faren vore borte heile natta for å fiske. Det var ikkje den store fangsten han hadde fått, men to fiskar fekk han med heim. Fisken smakte fortreffeleg, og eg åt med andakt!

Etter kvart vakna også far sjølv og kom og helste på oss før han måtte ut på jobb.

Vi vart sitjande ved rundbordet lenge etter at magane var mette, og samtalen foregjekk på fleire språk. Bjørg og mor i huset vart fort venner og skravla i veg på kinesisk, som eg ikkje forstod eit ord av.

På andre sida av rundbordet, om vi kan snakke om sider på eit rundt bord, sat mi kinesiske veninne og hennar veninne, som hadde bil og hadde henta oss på stasjonen. Dotter i huset, som studerte litteratur ved universitetet i Matsue, underviser no i japansk, og har blitt godt kjent med denne unge dama, som også er hennar elev. Mellom oss gjekk praten på japansk, og litt på engelsk.
Det var kanskje første gong veninna til venstre var i denne heimen. Plutseleg ser ho på kalendaren på veggen, med bibelvers og kors, og seier: "Det er første gong eg ser ein slik kalendar!"

Sidan dei ikkje hadde plass for to gjestar til å overnatte, fekk vi bu på eit hotell omtrent 10 minutts gange frå leilegheita deira. Det var også karaoke i samme bygning, så utover kvelden og natta hadde vi bakgrunnsmusikk, og eg vakna av hanegal tidleg neste morgon, men elles sov eg bra.

Neste dag var det sightseeing.

Her er vi i Longmen-grottene. Desse er blitt hogne ut i fjellet gjennom meir enn 400 år. Innanfor 1 km finst det 2.345 grotter med over 100.000 buddhastatuer og over 2.800 inskripsjonar.
I 2009 vart det også oppdaga eit kristent gravkammer her. For spesielt interesserte er det meir informasjon å finne her:
https://no.wikipedia.org/wiki/Longmengrottene

Dei minste buddhafigurane er mindre enn ein finger, medan den største er 17 meter høg.

Fleire kinesarar tende røykelse og bøygde kne framfor denne store Buddha-statuen.
Buddhismen kom til Japan via Kina, og i eit tempel i Nara finst ein liknande statue, som er kopi av denne i Longmen.

I parken ved grottene finst det ein spesiell stein, som av naturen har eit heilt spesielt mønster. Buddha-figurane er menneskeskapte, men dette må vel vere eit verk av Guds hand!

Vi var også innom det Kina sitt første buddhisttempel. Det blir fortalt at det vart bygd allereie i år 68 e.Kr. På den tida var Luoyang hovudstad i Kina. Året før hadde keisaren hatt ein draum om ein mann som flaug mot vest, så han sende to menn vestover for å finne ei ny lære. I India skal dei ha møtt buddhistiske munkar, og året etterpå skal buddhistiske skrifter og ein buddhastatue ha blitt frakta hit på to kvite hestar.
Tenk om keisaren sine utsendingar hadde reist lenger vestover, då hadde dei kanskje blitt kjent med kristendommen!
Men dei snudde altså undervegs fordi dei trudde dei hadde funne sanninga...

Her ser vi ein moderne buddhistmunk. Ved første augnekast ser det ut som om han tek seg ein røyk medan han sjekkar smart-telefonen sin, men ser du betre etter, vil du sjå at det er ein pinne-is han har i munnen. (Foto: B.M)

Trass i at buddismen har bortimot 2000 år lange røter i Kina, og til trass for at det i i fleire tiår var forbudt å tru på noko som helst, finst det idag mange kristne, og talet på kristne aukar.

Mor til veninna mi fortalde at dei kvar morgon har bønnemøte i kyrkja frå kl 05.00 - 6.30, der dei ber for verda. Eg blir skamfull...

Før vi reiste, hadde vi ei songstund ilag. Veninna mi leita fram nokre japanske songar ho hadde tatt med heim. Du vil nok kjenne igjen melodien. Vi syng om korset, der Jesus døydde for våre synder.