Handvask og fotvask

Her i Shimane fylke er det enno ikkje rapportert noko tilfelle av korona-smitte. Det treng likevel ikkje å bety at det ikkje finst, - kanskje berre at ikkje så mange er blitt testa enno. I kyrkjene går det stort sett som normalt, bortsett frå at fleire har kutta ut samlingar i veka. Sist søndag var eg i Izumo kyrkje. Der har dei også søndagsskule som vanleg, men det var berre to barn i søndagsskulealder som kom. Dei andre var leiarar.
Eg er i denne kyrkja ein søndag i månaden, og då er det min tur å ha andakta, i tillegg til å vere organist på gudstenestene og ha engelsk bibelklasse. Teksten var om då Jesus vaska føtene til læresveinane. Eg delte ut eit ark med dialogen mellom Jesus og Peter til grupper på to og to, men sidan det ikkje gjekk heilt opp, vart det ei gruppe på tre på biletet ovanfor.

 6 Han kjem til Simon Peter, og Peter seier til han: «Herre, vaskar du mine føter?»  7 Jesus svara: «Det eg gjer, forstår du ikkje no, men du skal skjøna det sidan.»  8 «Aldri i æva om du skal vaska føtene mine», seier Peter. «Dersom eg ikkje vaskar deg, har du ingen del i meg», svara Jesus.  9 Simon Peter seier til han: «Herre, ikkje berre føtene, men hendene og hovudet òg!» 10 Men Jesus seier til han: «Den som er bada, er heilt rein og treng ikkje vaska anna enn føtene. Og de er reine – men ikkje alle.» Joh.13, 6-10

 For tida er det nok viktigare for oss å vaske hendene skikkeleg enn å vaske føtene. Eg fortalde dei at det er viktig å vaske hendene, både heime og i kyrkja. Men ved å vaske føtene til læresveinane, ville Jesus også lære dei noko viktig. Ja, til og med noko som er viktigare enn å unngå koronasmitte.
«Dersom eg ikkje vaskar deg, har du ingen del i meg», svara Jesus. Då vart det viktig for Peter å bli vaska skikkeleg, ja, han ville bli vaske både på hendene og hovudet, også. For å miste vennskapet med Jesus kunne han ikkje tenkje seg.

Eg hadde samme teksten på engelskklassa for nokre godt vaksne pensjonistar seinare på dagen. Det vart ei påminning om å ha eit rett forhold til Jesus. "Den som er bada, er heilt rein og treng ikkje vaska anna enn føtene." Den som er bada, det vil seie den som har tatt imot Jesus og har fått syndene tilgjevne, treng ikkje eit stort bad kvar dag, men vi treng likevel dagleg ny tilgjeving.

 På gudstenesta talte pastoren med munnbind på. Det gjekk greitt å høyre likevel.

 Ute har kirsebærtrea byrja å blomstre. Det er blitt vår. Dette er frå søndag i Izumo.

I Norge blir folk advarte mot å reise på hytta. I Japan blir folk fråråda å samlast for å sjå på kirsebærblomstring, men allereie no ser vi at mange i Tokyo trassar råda frå myndigheitene og går ut i flokk og feirar våren med mat og drikke. Slik kan koronaviruset også blomstre, og mange fryktar at vi får sjå følgjene av det om eit par veker.

Her i Matsue er det iallfall mulig å gå på tur åleine utan å treffe så mange andre, og her er plass til å halde nødvendig avstand. Det er nok verre i storbyane.

Når det gjeld handvasken, prøver eg å vaske meg ofte og skikkeleg, og alle som kjem på besøk, blir først sendt på badet. Det er ikkje så mange studentar som er her i vårferien, men vi har hatt samling for dei som er her. Så lenge vi er få, er det mulig å sitje med god avstand mellom oss, men eg er usikker på korleis vi skal gjere det når universitetet startar opp igjen.

Også i Nima hadde eg ei lita gruppe forrige tirsdag, men idag vart det avlyst fordi berre to kunne kome. Og det er litt for langt å reise berre for to.

Pr idag (24.03) har 1.852 personar blitt testa positive i Japan, med ein auke på 38 ifrå igår, og 52 er døde. Talet på smittetilfelle inkluderer 712 som vart smitta på eit cruiseskip, derav 12 er døde.

Ifølgje statistikken er fleire personar smitta i Norge enn i Japan, men i Norge er også mange fleire testa. Eg gjorde ei samanlikning idag, og det eg oppdaga, var eigentleg ganske sjokkerande.

Pr 23. mars var 61 251 personar blitt testa i Norge, men berre 20 340 i Japan, med eit folketal på nærare 125 millionar! Dersom utrekninga mi er riktig, tilseier det at 1,13 % av den norske befolkninga er blitt testa medan berre 0,016 % er blitt testa i Japan. Det betyr truleg at talet på smitta er ganske underrapportert. Så sjølv om det framleis offisielt er null personar smitta i mitt fylke og i nabofylket Tottori, treng det ikkje å bety at vi kan halde fram som før.

 Då Jesus vaska føtene til læresveinane, var det også noko anna han ville lære dei:

14 Når no eg, herren og meisteren, har vaska føtene dykkar, då skyldar de òg å vaska føtene til kvarandre. 15 Det er eit føredøme eg har gjeve dykk: Som eg har gjort mot dykk, skal de òg gjera.  

34 Eit nytt bod gjev eg dykk: De skal elska kvarandre. Som eg har elska dykk, skal de elska kvarandre. Joh.13, 14-15.34

Korleis kan vi "vaske føtene" til kvarandre i praksis, no når vi kanskje ikkje kan møtast så ofte som før? Eg forstår det er mykje meir utfordrande for dykk i Norge, men der har de ikkje noko val fordi myndigheitene gir klar beskjed. Eg skulle gjerne hatt klare retningslinjer for kva eg kan gjere og kva eg ikkje kan gjere. Idag laga eg invitasjon til påskegudsteneste. Det er vanskeleg å seie korleis situasjonen er om ei veke eller to. Eg kjenner ansvaret tynge. Ansvar anten eg arrangerer eller avlyser. 

Idag flytta naboane som har budd under meg. Eg skulle gjerne hatt meir tid å bli betre kjend med dei, og fått fortalt dei om Jesus. I det minste fekk eg sendt med dei litt å lese; "Den usynlige vennen" av Kari Vinje (omsett til japansk) til minstejenta, og manga-hefte om Jesu liv på engelsk og japansk til storesøstra. Eg fekk også tid til å skrive eit avskjedsbrev til foreldra. Så om dei ikkje hadde tid til å komme innom på ein kopp te før dei reiste, håper eg dei får tid og ro til å sjå på dette når dei har kome på plass i Tottori.

Flyttebilen fyllest opp. No blir det tomt under meg, og fram til det kjem eventuelt nye som flyttar inn, kan vi samlast til Bible Club utan å vere redde for å forstyrre. Men om vi får nye studentar til å kome frå nytt skuleår, er også eit bønneemne.

Igår var det berre knuppar på dette treet, men idag var der utsprotne blomstrar. Det er vår!

No rulla det nettopp inn ei nyheit: Det er bestemt å utsetje OL eit år. Det var gode nyheiter, sjølv om det nok vil merkast på økonomien. Å redde liv er trass alt viktigare.

Og gløym no ikkje verken handvask eller fotvask!

Bønefellesskap

Omtrent kvar torsdag har eg hatt bønesamling heime hos meg ilag med ei eller fleire av dei internasjonale studentane. Idag var vi fire. Men i løpet av neste veke reiser dei alle heim til Afrika, så dette vart siste samling. 
Vi starta med å bruke ein bøneguide med ti forskjellige bøneemne i samband med COVID19. Elles bad vi for Bible Club, den internasjonale gudstenesta på søndag, og for kvarandre.

Alle tre gler seg til å kome heim til familien sin, men dei merkar også at folk i heimlandet er skeptiske til å ta imot dei som kjem frå Japan.

For å ta fellesbilete, sette vi oss litt nært kvarandre, men elles hadde vi rikeleg avstand på omlag ein meter.

Badejo reiser tilbake til Nigeria.

Althea reiser heim til Sør-Afrika

Og Naomi reiser tilbake til Kenya.

Ei jente frå Myanmar var innom for å ta farvel med meg seinare på kvelden, og ho fortalde at ho må sitje i 14 dagars karantene etter at ho har kome tilbake til Myanmar før ho får reise heim. Før ho gjekk, ville ho gi meg ein klem, men eg sa at vi må vere forsiktige med kontakt, så vi tok ein "liksom-klem" med ein halv meters avstand.

Det har vore ei ganske stille veke hittil, så eg har fått ro til å førebu meg til søndag. Så langt ser det ut til at vi kan gjennomføre den internasjonale gudstenesta som planlagt. Etter det eg veit, er det ikkje meldt om koronasmitte her i fylket enno. I Matsue og Izumo har dei også halde skulane i gong, sjølv om resten av landet stengde skulane i starten av forrige veke. No ser det faktisk meir dramatisk ut i Norge.
Forrige fredag måtte eg avlyse Bible Club fordi eg var blitt forkjølt. No er eg i god form igjen og kompenserer med å ha to samlingar denne veka; både fredag kveld og laurdag ettermiddag. Det er godt at vi kan samlast, sjølv om vi er få. Kanskje det er ein fordel at vi ikkje er så mange for tida.
I nokre kyrkjer er folk bedne om å følgje gudstenesta på internett heimanfrå. I Arashima samlast vi til ei kort gudsteneste sist søndag. Alle måtte ha munnbind på seg.
Eg les på nettet om forholda heime i Norge, om møte og gudsteneste som blir avlyst. Kanskje dette kan lære oss å setje meir pris på å samlast om Guds ord når vi har muligheit til det?

Neste veke skal eg eigentleg til Nima og ha engelskklasse der. Eg har sendt spørsmål til kvar enkelt medlem om kva dei tenkjer om å samlast. Det er omtrent like mange som vil avlyse som dei som vil samlast, så eg er litt usikker på kva eg skal gjere.

I desse korona-tider

Det er kanskje mange som lurer på korleis det går i området der vi misjonærane bur og arbeider. Kari Opperud skildrar situasjonen så bra at eg treng ikkje å legge til så mykje. Les på bloggen nedanfor.

Corona-virus og influensa i Japan

Eg har vore i Kobe denne helga, og er her framleis. Fredag hadde eg siste musikktimane på bibelskulen, og laurdag var det avslutningsfest, der elevkoret song. I morgon er det møte med misjonsstyret, så istaden for å reise fram og tilbake, har eg fått eit par dagar ilag med familien Bergersen. Igår var eg med til Kita Osaka på gudsteneste, og idag har vi mellom anna vore på tur i ein park med rapsblomster. Det var gult overalt, og sola varma, også. Deilig!

Igår då vi var på veg til kyrkje, køyrde vi forbi køar av folk og bilar utanfor ein butikk der det framleis var toalettpapir å finne. Les kva Tone Tråsdahl skriv nedanfor:
Toalettpapirmangel i Japan

Eg må berre berolige dykk med at hos Bergersen har dei framleis dopapir, og eg har også litt på lager heime. Så lenge det held...

Elles er eg spent på om vi får gjennomføre den internasjonale gudstenesta den 15. mars. Eg skal iallfall førebu, og så får vi sjå korleis ting utviklar seg. Studentleiren og fleire andre leirar er avlyste, og VJELK-årsmøtet er utsett til i sommar, så mars blir nok ein roleg månad.

(Fotoet øverst er tatt av Marius Bergersen)

Født i Afrika

I det internasjonale miljøet i Matsue har vi fleire frå Afrika. Dei fleste er studentar som er her for å ta vidareutdanning, medan ei av dei jobbar som engelsklærar på to vidaregåande skular. Desse unge vaksne er kristne og er ein ressurs i arbeidet for å nå japanske ungdommar. Dei er med som gruppeleiarar på Bible Club og hjelper til på den internasjonale gudstenesta med leiing, bibellesing eller vitnemål.
Alle fem på biletet ovanfor er fødde i Afrika, men ein av dei er frå Finland. Lauri Palmu er misjonær for Finnish Lutheran Mission, ein organisasjon som arbeider i samme samarbeidskyrkje som NLM, men han er fødd og oppvaksen i Etiopia, der foreldra var misjonærar. Og han er gift med ei som er fødd og oppvaksen i Japan. Også ho er misjonærbarn.
Dei andre på biletet ovanfor er frå Sør-Afrika, Kenya og Nigeria. Ingen av dei er lutheranarar, men her i byen er vi så få kristne at her støttar dei opp om arbeidet.
Tre av desse avsluttar studiane og reiser tilbake til heimlandet i mars. Det tomrommet vil merkast i fellesskapet.

På Bible Club sist fredag delte Naomi frå Kenya vitnemålet sitt og fortalde korleis Gud har gitt henne styrke og trøyst i den tida ho har vore i Japan.

Med god hjelp frå meg hadde ho laga kake til Valentin-dagen, spesielt for Carmella og Scott, men også for å få feire sin eigen gjebursdag dagen etter. Carmella og Scott er idag (19.02) på veg til Florida med elleve studentar, og er ikkje tilbake før Naomi har reist, så dette vart siste Bible Club for dei tre ilag.
Du som ber, hugs på studentane som skal vere i Florida i tre veker. Dei skal bu hos kristne familiar og vere ilag med amerikanske ungdommar på leir. Kvart år er det nokre av dei som er med på dette opplegget, som blir med på Bible Club og vil lære meir etter at dei kjem tilbake til Japan. Det er alltid spennande med nytt skuleår i april, etter at mange har reist. Vil vi få med nye i Bible Club? Eg ønskjer meg også nokre nye, ivrige kristne frå Afrika!

Søndag morgon preika Etiopia-fødde Lauri i Arashima kyrkje. Det var ei grundig og god preike frå ein vanskeleg tekst i Bergpreika. Sidan han og familien skulle kome heile den lange vegen frå Nishinomiya (mellom Kobe og Osaka), syntest eg det var ein god idé å spørje om han kunne ta samme talen på engelsk om kvelden, og det sa han ja til med ein gong. Familien tok også del med song og tekstlesing.
På kveldsgudstenesta i Matsue hadde vi eigentleg to talarar.

Han som står på talarstolen her, er Badejo frå Nigeria. Han vitnar om korleis han vart ein kristen, og korleis Gud har vist han vegen.

Det var avskjed både for Badejo og ei jente frå Myanmar. Ho er ingen kristen endå, men ho ville gjerne takke for kva tida i Matsue har betydd for henne. "Eg forstår at Jesus elskar meg, "seier ho.

På linken nedanfor kan du laste ned og opne ei lydfil med opptak av heile gudstenesta, som for det meste er på engelsk.

Opptak frå internasjonal gudsteneste 16. februar

 Desse to jentene leika ilag då dei var fire og fem år. Denne kvelden møttest dei igjen etter 11 år!

 Det vart ei fin forsamling denne gongen, også.

Dei fem til høgre høyrer til familien Palmu, og dei fem til venstre er frå Arashima kyrkje, som også er mi "heimekyrkje" i Japan.
Takk for besøket! Det einaste eg kan seie, er "kiitos". Men heldigvis snakkar dei finske både engelsk og japansk.

Måndag fekk eg ein etterlengta tur opp i fjellet for å finne skiføre. Det er to år sidan sist eg hadde ski på beina. Det var godt å lufte seg litt! På videoen kan du også høyre at det var ganske vindfullt, så det var godt med varme og tette klede.

I fjor på desse tider var Shoko og eg på tur til Hong Kong og Macao. I år vart det skidag. Kanskje den einaste i år.

På nyheitene er det forståeleg nok mykje snakk om spreiing av coronaviruset. Idag vart nokre hundre som har vore i karantene ombord i eit cruiseskip, sende heimatt. Det har endå ikkje vore noko tilfelle av smitte i denne delen av landet, så eg kjenner meg ganske trygg. Vi får berre håpe og be for dei som er ramma.

Nordmenn i fleirtal på Bible Club

Foto: S.M

På Fjellhaug bibelskule har dei eit studietilbod som heiter Bibel og Gaming. I løpet av året har dei ein tur til Japan. I fjor var dei også innom Matsue og var med på Bible Club, og dei to lærarane ville gjerne ha med årets elevar også til Matsue i løpet Japanopphaldet. Sjølvsagt kunne eg ikkje ta imot fjorten norske mannfolk verken til overnatting eller mat, så dei ordna seg sjølve med hotell, og Bible Club hadde vi på det internasjonale kultursenteret, der vi også laga middag denne gongen. Å koke for 27-28 personar er ingen spøk, men eg fekk god hjelp av to studentar.

To store karrigryter og 35 koppar ris vart nok, og til og med restar til frysaren.

Vi blanda oss så det vart to norske i kvar av dei sju gruppene. Dei sju japanarane vart også godt fordelte.

 

Foto: S.M

To av studentane frå Fjellhaug hadde vitnemål og fortalde korleis dei vart kristne og kvifor dei framleis er det, og etterpå samtalte vi i grupper om det.
Eg var ganske nervøs på førehand med alt det praktiske som skulle ordnast, men det gjekk ganske bra.

Laurdagen hadde Fjellhaug-gjengen eit eige opplegg som eg har vore med og lagt til rette for, der dei fekk oppleve japansk natur og kultur. På linken nedanfor kan de sjå litt av kva dei fekk vere med på. Det er skrive på japansk, men der er mange bilete. Og dei har visst kome på TV, også!

Bibel og Gaming i bambusskogen

Eg sjølv var med på tøflebordtennisturnering.

Vi gjekk fort utav kampen, men ein liten trøystepremie vart det iallfall.

Resten av laurdagen gjekk med til å førebu meg til søndagen, der eg skulle tale to gonger i Yonago kyrkje.

Bibel og Gaming-klassa skulle vidare på søndag, men dei rakk å kome innom på gudstenesta i Yonago på vegen mot Kyoto. Sidan eg brukte ein tale eg tidlegare hadde hatt på engelsk, kunne eg gi dei manus på engelsk som dei følgde med på medan eg talte på japansk. Det var kjekt å ha dei på besøk, men dei kom og reiste så fort at det knapt nok vart tid å prate, og eg rakk heller ikkje å ta bilete av dei etter gudstenesta.

Dersom du vil høyre litt av talen (og respons frå salen), kan du laste ned ei lydfil her. Talen startar etter omtrent 6 minutt. Tale i Yonago kyrkje 9. februar

Etter at dei norske gjestane hadde reist, var det lunsj med dei yngste ungdommane og ungdomsmøte på ettermiddagen.

 

Dei starta med leik. Det er ikkje utan grunn at kyrkjesalen ser ut som ein gymsal. Her får barn og unge boltre seg, og etter leiken er dei klare for å synge og høyre Guds ord.

Dei som skal byrje på ungdomsskulen i april, var spesielt inviterte. Eg skulle bruke samme tekstar som eg hadde på føremiddag, men eg klarte å fri meg litt frå manus og prøve å gjere det litt enklare for dei. Det verka som om dei forstod, og det var fint å få vere med i jentegruppa etterpå, der dei delte med kvarandre kva dei hadde fått utav andakta, som hadde temaet "Berre av nåde".

Det er alltid kjekt å kome til Yonago, til ei forsamling som både lyttar og gir respons, og der også ungdommane er med. Det er vel heller ingen annan plass dei takkar talaren med applaus.

 På veg heim frå Yonago måtte eg stoppe og ta bilete av det fine fjellet vårt, Daisen.
Neste måndag håper eg på fint vêr, for då har eg tenkt meg dit på skitur! Vi hadde snø her også eit par dagar før helga, men den er borte no.

Årsmøte treng ikkje vere kjedeleg

Det er tid for årsmøte i dei lokale kyrkjene. For ei veke sidan, 26. januar, var det årsmøte i Arashima, og idag var det Matsue kyrkje sin tur.
Biletet over er frå Arashima idet eit valresultat vart kunngjort. Det var val av ny eldste. Ein mann har førebudd seg i to år på oppgåva, og no var det årsmøtet som skulle avgjere om dei vil ha han til eldste. Det viste seg å vere nesten einstemmig. Med unntak av to stemmer. Latter bryt ut når dei forstår kven som sannsynlegvis har stemt blankt.

Matsumoto er ein beskjeden kar, som forståeleg nok truleg ikkje hadde stemt på seg sjølv, og truleg hadde ikkje kona det, heller, men han er villig til å bli brukt av Gud for å støtte arbeidet i kyrkja. Ved sida av han sit evangelist og dagleg leiar Megumi Takahashi og ansvarleg pastor Hideki Matsumura.
Seinare i februar blir han vigsla, og på årsmøtet til WJELC i mars blir han presentert for heile kyrkjesamfunnet.

Arashima kyrkje har som motto for 2020: "Tru Ordet, be og handle", utifrå Mark. 2, 4-5:

 4 Men sidan dei ikkje kunne koma fram til han for alt folket, braut dei opp taket over den staden der Jesus var, laga ei opning og firte ned båra som den lamme låg på.  5 Då Jesus såg trua deira, sa han til den lamme: «Son, syndene dine er tilgjevne.»

Vi ønskjer å kunne "bere" nye til Jesus ved å be for dei, vitne om Jesus og ta dei med i kyrkja. Det er mange eldre i denne kyrkjelyden. Det betyr også at dei fleste er fri på dagtid midt i veka. På bibelstudie- og bønnemøtet på torsdag føremiddag er vi oftast åtte rundt bordet, og andre kjem også om kvelden etter jobb. På tirsdagane samlast kvinnegruppa til møte på føremiddagen, og ein laurdag i månaden er det barneklubb.

Mot slutten av årsmøtet var det innsetjing av det "nye" menighetsrådet. 

Eg skriv "nye" i hermeteikn, for det var gjenval av dei samme som var med i fjor. Han som vart vald til eldste, var den fjerde i styret i fjor, og det blir desse fire som blir Megumi sine næraste medarbeidarar også dette året. Eg er også med på styremøta som observatør. 

Her er årsmeldingane til Arashima kyrkje og Matsue kyrkje. Det er visst lysegrønt som er fargen i år. I begge årsmeldingane har dei ei side der eg får skrive om arbeidet som eg har stått i. Sidan eg flakkar litt frå plass til plass, er det greitt at dei veit kva eg driv med når eg ikkje er hos dei på søndagane, og kva eg gjer på elles i veka. Det vart kommentert i begge kyrkjene. Men ingen spørsmål...

Idag var det årsmøte i Matsue etter gudstenesta. Dei er særleg opptekne av ein stram økonomi, samtidig som dei i fleire år har samla inn til ny kyrkje. Det ser ut som om planane er blitt meir konkrete etter kvart, men det står framleis att ein god del for å finansiere nytt kyrkjebygg. I denne forsamlinga er det også mange eldre, og ikkje så mange nye som blir lagde til. Gledeleg var det iallfall at ei kvinne vart døypt til jul, og ho var med på sitt første årsmøte. Ho sit heilt bakerst til høgre på biletet.
Det vil seie, heilt bakerst der sat eg, ilag med ei mor med to barn. Dei sat ganske stille med eit dataspel medan mora følgde med på årsmøtesakene.

Også i denne kyrkja er eg berre observatør (med talerett). I år hadde eg ikkje førebudd meg på å seie noko, så eg sat ganske avslappa utan hjartebank. Men heilt mot slutten vart eg utfordra til å seie noko. På sparket fekk eg sagt at eg gjerne vil få med meg studentar til kyrkja, men at det er vanskeleg, bortsett frå utanlandsstudentane som kjem, men oppmoda kyrkjemedlemmene til å møte opp når vi har internasjonal gudsteneste. For der kan dei faktisk treffe japanske ungdommar viss dei vil. Det siste sa eg ikkje...

Motto for Matsue kyrkje dette året er "Å ta vare på hjarta, å ta vare på seg sjølv og på andre i kampen vi står i", med verset ifrå Ef. 6,12:

12 For vår strid er ikkje mot kjøt og blod, men mot makter og herredøme, mot verdsens herskarar i dette mørkret, mot vondskapens åndehær i himmelrommet.

I denne kampen kan du også få vere med, i bøn og offer. 

Vi avslutta årsmøtet med å synge den japanske omsetjinga av "Skund deg, Guds folk." 

"Skund deg, Guds folk, ditt høge kall fullenda!
Sei til den vide verd at Gud er lys!
Folka sin skapar vil'kje det skal henda:
éi sjel i dødsens kalde skuggar frys.

Syng fagnadbodet, bodet om fred,
bodet om Jesus, det folkeslaga gled." 

Sangboken nr 760

Gode kaker og "syttande-mai" i januar

Eg har hatt besøk i helga, og dei var ikkje her for å slappe av! Eit team på fire studentar frå Bibelskulen i Grimstad (BiG) har ein del av skuleåret i Japan. Dei bur i Kobe og hjelper mellom anna til i Aobaen barnehage, på eit eldresenter og ungdomssamlingar i kyrkjene. Før jul var to av dei her ei helg, og no var det Jenny og Anne Margrete sin tur. Dei er begge utdanna konditorar, og det visste eg å utnytte. Mange var glade for kakene dei baka, men dei kunne meir enn å lage fine og gode kaker.

Biletet over er frå Arashima kyrkje, der vi hadde norsk festival på barneklubben "Hosanna Kids" laurdag ettermiddag.

Jentene kom torsdag kveld, og fredag morgon var dei tidleg oppe og laga kakerøre før frukost, og rullekakene var ferdige før bibelklassa kl 10. Dei laga så mykje at det var nok også til Bible Club om kvelden.

Fire japanske damer (ei av dei gøymer seg bak kamera) kom på den engelske bibelklassa som eg har to fredagar i månaden.
På Bible Club om kvelden var vi 15 personar, men eg kan ikkje fortelje om alt. Derfor går eg vidare til laurdag.
Jenny og Anne Margrete lærte oss to norske leikar; "rote egg" og "Bro bro brille". Det slo godt an.

Leiken vart til slutt avgjort med drakamp:

Denne laurdagen hadde vi "norsk festival" på barneklubben. Utanom norske leikar, fekk alle ete så mykje vafler dei ville, og medan dei åt, stilte eg opp i bunad og viste bilete frå Norge. Eg hadde ikkje stroke skjorta, men det var visst stas likevel å sjå noko så ekte norsk.
Sjølvsagt var det også song og andakt.

Og laurdag kveld vart det meir kakebaking. Denne gong gulrotkaker til den internasjonale kveldsgudstenesta. Jentene jobba på kjøkkenet medan eg laga powerpoint i sofakroken.
På gudstenesta hadde Jenny vitnemål, og Anne Margrete hadde andakt. Det var forresten første gong ho hadde andakt, og det til og med på engelsk!

Vi var 24 personar på gudstenesta, og alle fekk både åndeleg og lekamleg føde.

Og her var også nokre spesielle gjestar:

 Pensjonert NMS-misjonær Åshild Bjørkum Furukawa og mannen hennar var i Matsue denne helga.

Etter ei ganske intens helg var det godt å sove frampå utan vekkjarklokke på måndags morgon, men vi fekk likevel mykje utav dagen før dei skulle på bussen kl 16.20.

 I lunsjpausen var vi med på bibelstudie på universitetet på professoren sitt kontor, før vi åt lunsj i kantina.

Og så vart det også tid til litt kultur og sightseeing. 

Kotoen min har hatt pause i over to år, så det var på tide å vekkje han til live igjen. Anne Margrete er omtrent sjølvlærd, og fann ut av notane. "Ein fin måte å lære dei japanske tala på", sa ho. For notane består av japanske teikn. Tala frå 1 til 10 blir skrivne slik:

一　二　三　四　五　六　七　八　九　十

Eg tok dei med på ein liten biltur til gjestehuset som har tatt imot fleire norske før. Eigaren var der og inviterte oss inn, og der fekk Jenny ein draum oppfylt, nemleg å halde eit ekte katana-sverd.

Takk for besøket, og for kakerestane i kjøleskapet! :)

Idag har eg hatt ein roleg dag for meg sjølv, men i morgon må eg opp tidleg for å rekke eit styremøte i Tsuyama kl 10.30, der eg skal møte som vara i styret for Hiruzen Bible Camp.