Flyttfuglar

På avstand kan det sjå ut som sauer på beite, men dette er faktisk svaner som beitar. Dei kjem visstnok frå eit kaldare plass, og reiser kanskje vidare når snøen kjem her. Då eg såg desse svanene i går, tenkte eg kor lettvindt det hadde vore om eg også kunne reise like lett som dei. Eg eig altfor mykje. Og det har samla seg mykje i løpet av dei vel ti åra sidan eg flytta inn i denne leiligheita. I kveld har eg sortert ut gamle, slitne klede og papir som eg kan kaste. Det er ergeleg å kaste uleste blad og magasin, men det er for seint å byrje å lese no uansett. Det er innsamling i morgon, så då har eg litt press over meg. Eg må visst ha det for å få ting gjort. I går hadde eg siste tale i kyrkja i Arashima, der det også var avskjed for meg. På grunn av korona var det ikkje mat, men vi fekk utdelt ein kopp med ei kake til kvar enkelt, ifrå tidlegare pastorpar, som eg samarbeidde med nokre år.

Kakene var sendt med kjølebil ifrå ei kyrkje som ligg nær Tokyo. Dei hugsa at eg likte så godt denne bringebærkaka, så no hadde kona laga til alle. Det var akkurat nok til dei 29 eller 30 personane som var i kyrkja i går. På kaka står det "Takk, Valbø-sensei". (Sensei er tittel dei bruker på misjonærar, pastorar, lærarar, doktorar, frisørar mm)

Eg fekk med meg fire gutar frå Matsue til kyrkja i går. To av dei har vore der før, og to var der for første gong. Han med det mest fargerike håret traff eg faktisk for første gong i går, men eg har sett han ein gong på Zoom.

Etter avskjedssamlinga sende eg gutane tilbake til Matsue, medan evangelist Megumi og ei av medlemene i kyrkja tok meg med ut på lunsj. I morgon startar eg for fullt med pakking på heiltid. Får eg jobbe effektivt i tre dagar no, kan eg kanskje ta det litt rolegare mot helga og bruke meir tid ilag med folk. 8. desember kjem flyttebilen, anten eg vil eller ikkje. Eg skal vere klar. Utpå dagen reiser eg til Yonago og overnattar hos Caroline og David. 9. des. reiser eg til Kobe og har ei overnatting der, før eg reiser til Osaka utpå dagen den 10. og møter venner der. Flyavgangen er kl 23.30, så eg rekk mykje før den tid. Eg skal prøve å unngå å ta med korona heimatt. Det ser ut til at eg slepp koronahotell, for eg har dokumentasjon på at eg har ordna meg ein plass til å gjennomføre karantene. Så då kan flyttfuglen roe seg ei stund der. Sjølve jula blir eg nok heime på Valbøen, så vil du sende meg julepost, er adressa: c/o Magne Valbø, Storfjordvegen 180, 6240 ØRSKOG. Dette blir også postadressa mi iallfall fram til sommaren/hausten. Bustadadressa gir eg berre til venner som vil kome på besøk etter kvart. Då ønskjer eg alle ei god adventstid, og håper å treffe mange av dykk etterkvart.

Avskjed med Nima

Det er allereie gått over to veker sidan eg var i Nima for å ta avskjed. Engelskklasse-damene møtte opp på gudstenesta, fleire enn eg eigentleg hadde rekna med ville kome! Berre to av dei er med i den lille flokken som samlast til gudsteneste kvar søndag. Kanskje nokre av dei vil våge seg innom ein annan søndag, også, sjølv om dei ikkje er spesielt inviterte? Eg køyrde bortover på laurdag ettermiddag. Ei av dei som ikkje kunne kome søndag, ville stikke innom i kyrkja og treffe meg. Eg foreslo at vi kunne gå og sjå på solnedgangen ilag, og det ville ho gjerne. Og så dukka det opp to andre, også, som ikkje har vore med i klassa dei siste par åra. Det var kjekt å treffe dei att! Og solnedgangen var berre nydeleg! Eg har hatt mange turar ned til sjøen åleine. Dei andre tre bur eit stykke unna, så det var faktisk første gongen dei såg solnedgangen derifrå. Med ein norsk misjonær som guide!

Dei var med tilbake til kyrkja, der det også vart fotografering utan munnbind.

Søndagsmorgon i 8-tida ringde det på kyrkjedøra. Då var det ei til som ville helse på meg, men ikkje kunne kome på gudstenesta. Så var det tid for gudsteneste, der eg var både predikant og organist. Eg tilbaud meg sjølv til å spele på trøorgelet, sidan dei vanlegvis berre har musikk på boks(hymn player).

Slik såg forsamlinga ut ifrå preikestolen. Eg har forresten gløymt å spørje kvar dei norske bedehusstolane kjem ifrå.

Etter gudstenesta fekk eg gåve både frå kyrkjelyden og frå engelskelevane, begge overrekt av Machiko Chigane, som har ei deltidsstilling i kyrkja. Ho har vore misjonær i Indonesia, og vi arbeidde ilag eit par år i Kita-Osaka. Som pensjonist flytta ho tilbake til heimplassen og er aktiv i kyrkja i Nima.

Her er det obligatorisk fotografering av heile flokken. Det var omtrent like mange ikkje-kristne som kyrkjemedlemmer denne dagen.

For nokre dagar sidan fekk eg dette kortet i posten. Eit fint minne å ha med seg heim til Norge. Eg har hatt denne engelske bibelklassa i vel fem år no. Siste halvåret har vi for det meste berre møttest online, og det kan vi eigentleg halde fram med også etter at eg er tilbake i Norge. Vi har avtalt ein Zoom-kveld i slutten av november, og så har eg lovt at vi kan ta ein prat medan eg sit i karantene i Norge. Då skulle eg vel ha tid nok til det. Så får eg tru at det dei har fått med seg gjennom desse åra, har sett nokre spor. Guds ord skal ikkje vende tomt tilbake. Ver gjerne med og be om at flokken som samlast på søndagane, skal vekse.

På heimveg. Eg vil nok sakne å sjå det blå Japan-havet!

Blomsterglede

Ein søndagsettermiddag for vel ei veke sidan hadde eg invitert ei dame som av og til kjem i kyrkja. "Eg tek med litt blomster", skreiv ho i ei melding. Og det var ikkje lite, heller. Ho følgjer med på bloggen min, så dette er til ære for henne. Eg måtte finne fram alle vasane mine og alt som elles kunne brukast.

Det vart ganske fullt på blomsterbordet!

Blomstrane pynta opp utover veka, men dessverre varer ikkje blomstrar så lenge. Bibelen samanliknar også livet vårt med gras og blomster som visnar. Men der er noko som varer: "For alle menneske er som gras og all deira prakt som blomen i graset. Graset visnar, og blomen fell av, men Herrens ord varer til evig tid. Dette ordet er evangeliet som er forkynt for dykk." 1. Peters brev 1, 24-25

Slik går det med oss alle etter kvart. Difor er det viktig at vi har del i det som varer utover dette korte livet. Det kan blomstrane minne oss på.

Ønskjer de misjonærbesøk?

 Denne katten var ikkje så glad for å få besøk av Japanmisjonæren. Kjedeleg var det, og synginga på foreininga var visst det verste. Men stort sett vart eg veldig godt mottatt overalt det året eg reiste i misjonen sist eg var på Norgesopphald.

Første halvår i 2021 skal eg også «reise i misjonen», eller «reise for Hovudstyret», som det heiter, rundt i alle regionar av NLM. Det høyrest litt skummelt ut, for dette har eg ikkje gjort før. Men eg vil gjerne treffe misjonsfolket og dele litt av det eg har fått vere med på her i Japan som dykkar utsending. Reiseruta er framleis på planleggingsstadiet, så der er mykje ledig. Difor oppmodar eg dykk til å ta kontakt med næraste regionkontor for å gjere avtale. Eg kan delta i alt ifrå foreining, forsamling, bedehusmøte, barnelag, institusjonsbesøk, kor, skule eller barnehage. Då eg reiste i Region Nordvest i 2016-17, vart eg også invitert til reine mannsforeiningar, og det var også kjekt! Det var kanskje eg sjølv som inviterte meg. Eg har også vore utsending frå Lærernes Misjonsforbund i mange år, så LMF-gruppene må også gjerne ta kontakt. LMF-grupper som ønskjer besøk, må ta kontakt med LMF-kontoret.

Mannsforeininga på Stranda tok godt imot meg!

 

Eg kan sikkert vere med på det meste, så lenge det er innanfor smittevernreglane. Men eg er kanskje ikkje akkurat nokon stormøte-talar…
 

 Her er ei skisse av reiseruta, så då er det berre å ta kontakt med regionkontoret:

Veke 1-3     Region Nordvest

Veke 5-6     Region Nord

Veke 9        Region Nordvest

Veke 11-12 Region Midt-Norge

Veke 14-15 Region Vest

Veke 17      Region Sør

Veke 19-20 Region Øst

Veke 22      Region Sørvest

Veke 30      Region Midt-Norge (ledig 27.-28. juli)

 

 

Søndagslunsj i vingarden

Vi er allereie midt i oktober, men eg er ikkje heilt ferdig med september enno. Og det skjer noko heile tida.

Siste søndagen i september var eg i Izumo kyrkje og hadde med meg desse fine jentene her. Etter gudstenesta hadde vi bestilt sjølvplukk&eting av druer på ein vingard ikkje langt frå kyrkja. Det var heilt på slutten av sesongen, så der var berre éin sort igjen, men vi hadde meir enn nok å ete av i løpet av timen vi hadde betalt for.

 Det er kjekt å få ta med ungdommar til kyrkje. No har vi også byrja å samle ungdommane heime hos meg i mindre grupper, men bilete derifrå vil eg ikkje vise endå. Vi leiarane er blitt einige i at vi ikkje skal publisere bilete frå studentsamlingar på sosiale media i denne tida. Eg seier eg får vise dei når eg kjem til Norge.
Det har ikkje vore meldt om eit einaste koronasmitte-tilfelle i byen her sidan 25. august. Fleire var redde for at studentar ville ta med seg viruset når dei kom tilbake frå heile landet til nytt semester 1. oktober, men så langt er det ikkje meldt om nye tilfelle. Difor har vi våga å invitere til Bible Club nokre fredagar, men har sett eit øvre tak på 10 personar. 

Først sender eg dei på badet for å vaske hendene, og handsprit har eg på borda. Utanom når vi et, har vi munnbind, og vi prøver å halde 1-meteren også når vi et.
Eg har også hatt Bible Club ein laurdag ettermiddag og ein søndag ettermiddag for dei som ikkje fekk plass eller kunne på fredagskvelden. Dette går an så lenge eg ikkje har for mange andre oppdrag i helga, og før eg byrjar å pakke. Innimellom har vi også Bible Club online, så dei som ikkje bur i Matsue, får muligheit til å vere med, også.
I morgon har eg allereie ni på lista. Søndag har Caroline og David i Yonago invitert på besøk. Sidan dei har større plass, har vi sagt maksimum tolv personar der. Vi kallar samlinga "internasjonalt fellesskap", og er eit alternativ til internasjonal gudsteneste online. Kanskje vi får ungdommane med i kyrkja neste gong.

No på søndag skal eg preike på gudsteneste i Nima. Det er greitt å reise rundt med samme teksten i fleire kyrkjer. Denne har eg hatt både i Arashima og Yonago og på internasjonal gudsteneste. Det blir truleg mi siste helsing til den lille, trufaste kristenflokken i Nima. Vi har også invitert engelskklasse-elevane, og fleire har sagt dei vil kome. Vi har halde fram med engelsk bibelstudium på nettet, og vi får kanskje tid til nokre gonger til, men dette blir nok siste gong eg køyrer heile vegen til Nima. Eg reiser bortover laurdag ettermiddag og overnattar i kyrkja. Ei som ikkje kan kome på søndag, vil treffe meg på laurdag. Eg håper på fint vêr, så eg kan sjå den fine solnedgangen for siste gong.

Biletet nedanfor er Zoom-klassa med dei blide Nima-damene for to dagar sidan.

 

Første halvår i 2021 skal eg «reise i misjonen», eller «reise for Hovudstyret», som det heiter, rundt i alle regionar av NLM.  Det høyrest litt skummelt ut, for dette har eg ikkje gjort før. Men eg vil gjerne treffe misjonsfolket og dele litt av det eg har fått vere med på her i Japan som dykkar utsending. Reiseruta er framleis på planleggingsstadiet, så der er mykje ledig. Difor oppmodar eg dykk til å ta kontakt med næraste regionkontor for å gjere avtale. Eg kan delta i alt ifrå foreining, forsamling, bedehusmøte, barnelag, institusjonsbesøk, kor, skule eller barnehage. Då eg reiste i Region Nordvest i 2016-17, vart eg også invitert til reine mannsforeiningar, og det var også kjekt! Det var kanskje eg sjølv som inviterte meg. Eg har også vore utsending frå Lærernes Misjonsforbund i mange år, så LMF-gruppene må også gjerne ta kontakt.

Eg kan sikkert vere med på det meste, så lenge det er innanfor smittevernreglane. Men eg er kanskje ikkje akkurat nokon stormøte-talar…

Her er ei skisse av reiseruta, så då er det berre å ta kontakt med regionkontoret:

Veke 1-3     Region Nordvest

Veke 5-6     Region Nord

Veke 9        Region Nordvest

Veke 11-12 Region Midt-Norge

Veke 14-15 Region Vest

Veke 17      Region Sør

Veke 19-20 Region Øst

Veke 22      Region Sørvest

Veke 30      Region Midt-Norge (ledig 27.-28. juli)

 

Du som ber:

• Be for Bible Club.
• Be for gudstenesta i Nima på søndag, og spesielt for engelskklasse-elevane.
• Be for det internasjonale fellesskapet hos Caroline og David på søndag ettermiddag. 
• Be om at eg må få gjort det eg skal til rett tid med pakking og flytting, samtidig som eg gjerne vil halde fram med gruppene så lenge som mulig. 
•  Be for alle som eg har fått lese Bibelen ilag med desse åra. Be om at dei må sjå at dei har bruk for Jesus i livet sitt.