Riskrem, krumkaker og finsk nyttår

Godt nyttår!
Eg sit her ein stille søndagskveld og ser tilbake på bilete frå jula og nyttårshelga. Det er lenge sidan eg har hatt ein søndag ettermiddag og kveld åleine heime, og det kjennest godt. Når eg ser tilbake, har eg visst hatt mykje folk innom dei siste vekene.

Også før sjølve jula hadde eg som vanleg bibelklasse og Bible Club. Så lurte eg på kva eg skulle finne på for julaftan. Det gjer meg ingenting å vere åleine, men eg veit der er også andre som er åleine, så kanskje vi skulle slå oss saman. Først gjorde eg avtale med ei japansk veninne. Kanskje eg skulle invitere nokre utlendingar, også, tenkte eg. Og det "balla" på seg, så vi vart til slutt seks personar rundt bordet. Ganske passeleg. Litt artig at biletet som eg sende til Sunnmørsposten, vart lagt ut på nettsida.

Det ser ut som om vi alle er vegetarianarar, men det er berre det at vi har ikkje fått kjøtet på tallerknane endå. Ei av gjestane ville heller ha geitost på potetene!

Slik ville vi nok ikkje ha gjort det i Norge...

Eg hadde lagt opp til at vi skulle gå i kyrkja på lysmesse etter desserten, men den måtte vente til seinare.

Det internasjonale juleselskapet mitt utgjorde over halvparten av forsamlinga, så julekvelden er visst ikkje den beste dagen å samle folk i kyrkja.

Sidan desserten venta, køyrde vi heimatt og fortsette selskapet etter gudstenesta. Og flokken hadde auke med ein person ekstra.

 Shoko hadde bestilt riskrem til dessert, og det likte alle. Men rabarbra-sausen fekk eg nyte sjølv i fleire dagar etterpå.

 Første juledag var ei vanleg onsdag, med jobb og skule for folk flest. Ein vanleg onsdag, bortsett frå at det ikkje var badmintontrening den føremiddagen, slik som det vanlegvis er. Så då inviterte eg damene på føremiddagsselskap. Fleire av dei jobbar, men har fri på onsdagar for å gå på badminton.

Fire av damene kom, og dei hadde også med seg brød og sushi, så vi avslutta med ein lett lunsj etter  julete og krumkaker. Dette er muntre damer som det er lette å bli kjent med.

Utpå ettermiddagen køyrde eg til Nima for å spele på julefesten der. Faktisk har eg ingen bilete derifrå. Engelsk-elevane møtte opp og song, slik dei gjer kvart år. Fleire av dei som har vore med tidlegare, kom også. Kari Opperud og gjestar frå Norge utgjorde ein del av forsamlinga, men likevel var det minst tre gonger så mange som på ei vanleg gudsteneste.

I romjula vart det plass til Bible Club, for dei som ikkje hadde reist på nyttårsferie.

Så var det min tur å reise vekk og bli oppvarta. Familien Perendi i Okayama har to aktive smågutar som eg leika med. Treåringen har blitt flink i japansk, så no har vi eit fellesspråk å kommunisere på.

Det var ikkje lett å få alle tre til å sitje stille samtidig!

På nyttårsdag var det ikkje gudsteneste i den kyrkja dei finske misjonærane høyrer til, men ved hjelp av internett fann vi ei anna kyrkje. Der fekk vi plass heilt bakerst i ei forsamling med over 250 store og små, unge og eldre. Det var flott å sjå at så mange samlast til bøn og Guds ord på første dag i det nye året, når eg veit at dei aller fleste japanarar søkjer til shintoheilagdomane i nyttårshelga, og gjerne tek turen til fleire tempel i løpet av dei første dagane i januar. Eg traff også fleire studentar eg har møtt tidlegare på KGK-leir. Nokre av dei har allereie stifta familie.

Eg har fått lov av foreldra til å bruke dette som profilbilete på Facebook. Kva vil skje i 2020? Det veit vi lite eller ingenting om. Vi kan legge planar, men vi har eigentleg ikkje kontroll over framtida. Det einaste vi kan gjere, er å legge planane og dagane i Guds hender.
Sjølv om eg ikkje veit så mykje om kva som skal skje, har eg iallfall nokre tankar om kva eg vil prøve å gjere. Eit viktig mål for året som ligg framanfor, er å prøve å gjere meg sjølv overflødig i nokre av dei oppgåvene eg har. Eg ønskjer også å sjå at fleire opnar seg for bodskapen dei høyrer og les frå Bibelen, og at vi får med nye i grupper og på gudstenester.

Medan eg skriv dette, høyrer eg på gudsteneste frå Oslo Misjonskirke Betlehem og ein song av Trygve Skaug, som passar godt som ei bøn for dagane som ligg framanfor:

           Hvor jeg skal gå

Det er du som kjenner veien jeg har foran meg

Det er du som kjenner alle mine steg før de blir til

Det er du som skaper håpet jeg har inni meg

Der er du som vet om alt det som jeg innerst inne vil

For du vet akkurat hvordan jeg er

For du ser akkurat hva jeg trenger nå

For du vet akkurat hvorfor jeg er her

Jeg ber om å få se hvor jeg skal gå

Hjelp meg å se, hvor jeg skal gå

Det er du som sender trøsten når jeg engster meg

Det er du som ser på hjertet mitt og fyller det med ro

Det er du som holder løftet om å redde meg

Det er du som kjenner tvilen min og fyller meg med tro

For du vet akkurat hvordan jeg er

For du ser akkurat hva jeg trenger nå

For du vet akkurat hvorfor jeg er her

Jeg ber om å få se hvor jeg skal gå

Hjelp meg å se, hvor jeg skal gå

For du har drukna meg i kjærlighet

Og når det stormer i livet, er det noen ting jeg vet

For du vet akkurat hvordan jeg er

Og du ser akkurat hva jeg trenger nå

Du vet akkurat hvorfor jeg er her

Ber om å få se hvor jeg skal gå

Hjelp meg å se, hvor jeg skal gå

Lytt til songen her, frå UL 2009: Hvor jeg skal gå 

Og gjekk du glipp av ei god preike idag, anbefaler eg radiogudstenesta med tale av Erik Andreassen:
Radiogudsteneste frå Misjonskirken

Takk til deg som har vore med i bøn gjennom 2019, og som vil vere med også i 2020!

Varm julekonsert i nye lokale

Også dette året har vi hatt julekonsert første laurdag i desember. For 17. gong vart felleskonserten arrangert, og for meg var det den tolvte, viss eg har rekna rett. Med andre ord blir det altså jul nr 12 i Matsue. Så eg byrjar å bli varm i trøya og kjenner at dette er ein god plass å bu og arbeide.

Dette året måtte vi finne nytt lokale for konserten, og det var ikkje enkelt. Populære konserthallar blir ofte bestilt over eit år i førevegen, men vi fekk tak i eit lokale i ein onsenby omlag ei mil vest for Matsue sentrum. 

Gjennom vindauget ved scena kunne vi sjå dampen frå dei varme kjeldene. Og to etasjer over oss kunne kanskje badegjestane høyre songen vår, også?

Her er litt av forsamlinga. Eg var særleg glad for at fleire kom av dei eg hadde invitert. To nabogutar på fem og tre år kom ilag med mora og ei veninne som ho hadde invitert. Ein mann frå ein klubb dei kallar "English Meeting", kom også og fekk plass på fremste benk, der han til og med kunne følgje med på notane mine. To dagar tidlegare hadde eg blitt invitert med på deira julefest, der eg fekk i oppdrag å spele "Glade jul" på "rullepiano".

Utlendingar blir inviterte til eit måltid og engelsk prat på desse samlingane. Det er ein fin måte å bli kjent med vanlege japanarar på.

Og slik lydde det då koret og forsamlinga song "Glade jul" på konserten:

Pastor Kaji frå Hirata kyrkje (som ligg mellom Matsue og Izumo) var dagens gjest. Vanlegvis er det han som står for det tekniske og har leikar for store og små, men denne gongen var han songar og talar. Han var veldig personleg og fortalde korleis fleire vonde opplevingar førte han i kontakt med kyrkja, der han fekk møte Jesus som frelsar. Han bar fram ein varm bodskap frå Gud. Jesus vart fødd for å døy for oss. Både dampen frå dei varme kjeldene utanfor vindauget og sola som etterkvart skein inn i lokalet, understreka bodskapen. Guds kjærleik er ei kjelde som aldri går tom.

Det var ikkje så stort frammøte som det har vore tidlegare, men omlag 170 personar inkludert koret er ikkje så verst, heller. Fleire var der for første gong.
Eg er glad eg fekk vere med i år, også.  Ein av songane tona i meg lenge etterpå. C.O. Rosenius har skrive ein veldig fin julesalme, som har kome til Japan via Finland med melodi av Sibelius. I Norge er visst songen ukjent. Vanlegvis endar ein salme med klimaks på siste verset, der det er naturleg å synge sterkt, men denne songen endar veldig stille. I siste verset syng vi at Guds Son forlet truna i herlegdomen og la seg sjølv i ei krubbe. For ein kontrast! Det prøvde eg også å få songarane til å formidle med å gå tilbake i styrke og synge dei siste orda svakt og uttryktsfullt. Men å få eit kor til å synge svakt, er ikkje lett. Berre prøv!
Her kan du høyre siste verset:

Her kan du finne originalteksten på svensk, ein svært oppbyggjeleg julesalme!
Nu evigt väl, nu evigt väl

Om eg ikkje rekk å skrive meir før jul, vil eg ønskje dykk alle ei god jul med eit vers av Rosenius:

Nu allt var mänska heter, kom
Till denna julfröjd re'n!
Fast icke du är ren och from
Du likaväl är en
Av dem, som Gud till broder fått
I himlens arv du har en lott
Så var av hjärtat nöjd!

Med norske tenåringar i huset

Foto: Y.K

Det har gått nesten ei veke sidan dei reiste, og dei er for lengst tilbake på skulane dei representerte. Frå torsdag til måndag hadde eg besøk av to tredjeklassingar frå Vestborg vidaregåande skule, og to førsteklassingar frå Tryggheim Forus vidaregåande skule. Begge skulane har Japan som prosjekt dette skuleåret. Stedlig representant for NLM Japan, Eivind Jåtun, var også med.

Han fekk plass på eit hotell i byen, men dei fire norske ungdommane fekk soveplass hos meg. Dei som kjenner japanske leiligheiter, veit at det er ikkje stor plass for gjestar, men vi utnytta plassen godt. Det var plass til tre madrasser på jenterommet, men det var ikkje så mykje meir plass, heller. Guten hadde det nok litt romslegare på "musikkrommet", der han låg omringa av eit piano, ein gitar og ei japansk harpe.

På biletet over er dei på internasjonal gudsteneste, der dei også traff nokre japanske ungdommar. Her er nokre glimt frå kva dei var med på:

Ingen kan reise heim frå Japan utan å ha prøvd sushi og andre delikatesser!

- Den første var best, for den smakte ingenting, konkluderte han.

Bible Club med norsk jegergryte, kjøpt med ifrå Stranda. Og heimelaga potetstappe! Godt å få hjelp med middagslaginga.

Laurdag var vi invitert med på festival på ein jordbruksskule.

Varme kjelder var også ei førstegongsoppleving. Nokre syntest det vart for varmt...

Laurdag kveld køyrde eg dei til eit gjestehus, der dei fekk bli kjent med japanarar utan mi tolkehjelp. Dei overnatta der, og då fekk eg også litt tid for meg sjølv å førebu søndagen.

Søndag føremiddag var vi først i Izumo kyrkje, som foreldra til Eivind starta opp tidleg på 70-talet. 

Om kvelden deltok dei på den internasjonale gudstenesta i Matsue. 

Her presenterer dei seg sjølve og skulane dei går på og fortel korleis dei vil samle inn pengar til misjon i Japan. Eivind talte, og to av ungdommane hjelpte til som forsongar og tekstlesar.

Den internasjonale gudstenesta kan du høyre her.

Og her er forsamlinga denne kvelden:

Foto: S.M.

Som tidlegare lærar og internatleiar på Vestborg, var det spesielt artig å ha besøk derifrå. Og her hadde eg ikkje problem med å få dei i seng. Eg trur nesten eg køyrde dei i senk, for dei gjekk og la seg før meg. Det var annleis enn å ha helgetilsyn på Vestborg!

I januar skal Vestborg-russen på turné, og då må de ta godt imot dei og møte opp der dei skal ha møte! Dei har sikkert mykje å formidle frå Japan. Takk til alle som er med! Ungdommar som er engasjerte for misjon, lovar også bra for framtida.

Foto: M.N.

Idag er det første søndag i advent, og eg har skifta liturgisk farge. Til og med juletreet i Arashima er kledd i fiolett. To studentar, ei frå Kenya og ei frå Myanmar, er ofte med på gudsteneste.

I ettermiddag har vi hatt generalprøve til julekonserten komande laurdag. Det gjekk litt betre enn sist, men det skal visst litt til for at eg blir 100% fornøgd. Det viktigaste er no at vi får fram bodskapen, men det hadde no vore kjekt om det også kling bra! Eg er takksam for forbøn!

Det nærmar seg allereie neste internasjonale gudsteneste, som er julefest den 15. desember. Ei av medlemmene i Arashima har tilbode seg å lage kake til oss, så då ordnar det seg likevel! :)
Og så får eg besøk av norske ungdommar igjen. I Kobe har vi eit team på fire studentar frå Bibelskulen i Grimstad (BiG), og to av dei vil ta ein tur den helga. Dei andre to kjem truleg ei helg i januar.

Då vil eg ønskje dykk alle ei god adventstid! Ikkje tjuvstart på jula, då!
 

Statusrapport

Eg har tenkt mange gonger at "idag" skal eg skrive blogg, men det skjer ikkje av seg sjølv. Det er måndag kveld, og eg har brukt ettermiddagen og kvelden til å førebu meg til styremøtet som skal vere i Kobe i morgon. Denne gongen har eg vald å vere med via Skype. Det sparer meg for to lange bussturar og to overnattingar, og det sparer misjonen for reiseutgifter. Så kan eg heller bruke tida til noko anna. 

Det er mykje som må førebuast til helga før eg får besøk på torsdag. Fire ungdommar frå Norge landa på Kansai flyplass i Osaka i dag, og torsdag kjem dei oppover hit ilag med Eivind Jåtun. Det er to ifrå Vestborgrussen og to elevar frå Tryggheim Forus. Dei skal lære om arbeidet her og samle informasjon til misjonsprosjekta som skulane har vald. Alle fem gjestane skal mellom anna vere med på Bible Club og internasjonal gudsteneste. Dei fire ungdommane skal bu hos meg, så eg må rydde litt plass til dei, også. 

Biletet over er frå Hiruzen. Der hadde vi arbeidarmøte forrige veke. 

Kari Opperud har skrive meir frå arbeidarmøtet, så ta gjerne ein tur innom bloggen hennar:
Arbeidermøte og høstfarger

 Dagane og vekene går fort, og snart er det visst jul. Men mykje som skal skje før den tid.
I Arashima hadde vi menighetsrådsmøte i går ettermiddag og planlagde julegudsteneste og julefest. Julefesten på 1. juledag har eg ikkje muligheit til å vere med på, for då vil dei i Nima at eg skal vere med der ilag med engelskelevane. Medan dei andre snakka om program og mat til 25. desember, sat eg og tenkte på 15. desember. Då skal vi ha internasjonal julegudsteneste/julefest i Matsue. Men kven skal lage mat til oss i år? Og kven skal eg planlegge ilag med? Kan vi ha julefest utan mat, kanskje?
Vel, det er ei stund igjen, så det dukkar kanskje opp nokre idear. Eller einkvan som vil hjelpe. Men eg må innrømme eg kjenner meg litt åleine om dette.

Innimellom har eg prøvd å møte opp på diverse sosiale arrangement for å treffe nye folk. Igår var eg på World Chat Party. Før eg gjekk, bad eg om at eg måtte sjå kven eg skulle snakke med. Eg vart ståande ilag med ei jente frå Brasil. Ho fortalde at mor hennar er protestantisk kristen, og at ho hadde vakse opp i kyrkja. Ho bur berre omtrent 10 minutt ifrå meg, og ho verka interessert i Bible Club. Eg hadde også med nokre fargerike flygeblad med invitasjon til julekonserten 7. desember. Etterpå kom det nokre og spurde om eg hadde fleire, for dei andre ville ha, også.

Sist fredag var vi elleve personar på Bible Club. Scott tok bilete utanfor det internasjonale senteret på veg heim.

Foto: Scott Menking

 Denne veka blir vi nok ein mykje større flokk, med fem norske gjestar. Og det blir norsk jegergryte til middag!

I morgon blir eg sitjande på Skype ein heil arbeidsdag minst, så no trur eg det er lurt å komme meg vekk frå datamaskina.

Skrifta på veggen

Eg har sett det kvar gong eg har vore i Matsue kyrkje, og har fått hjelp til å tyde nokre teikn. Kaligrafi kan vere vanskeleg å lese. Idealet er visst at til vanskelegare teikna er å tyde, til finare kaligrafi er det.
 Det som står der, er dei to første versa av Salme 100: 

Rop med jubel for Herren, all jorda! Ten Herren med glede!

 Salme 100, 1-2a

Det store biletet på frontveggen i kyrkja talar sitt stille språk, men sjeldan har det passa så bra som denne kvelden.
Studenten frå Kenya som leia gudstenesta, opna med å lese salmen på engelsk, utan å vite kva som stod på veggen bak henne.

Foto: Scott Menking

"Shout for joy to the Lord, all the earth.

Worship the Lord with gladness."

Psalm 100:1-2a

Og den andre songen eg hadde vald ut, tek også utgangspunkt i desse orda:
"Shout to the Lord, all the earth, let us sing!"

For meg hadde det allereie vore ein lang dag med mange oppgåver, som eg grudde meg litt til på førehand, men å leie lovsongsteamet og tale til denne flokken, er noko eg trivst med, så det gjekk betre enn eg hadde frykta. (Men frimåndagen gjorde godt!)

Dagen starta med søndagsskule i Izumo kyrkje, der eg hadde andakt om Elisja som vart kalla til å ta over som profet etter Elia.

 Først var det leik og song. Nokre små hadde med seg foreldra sine.

Yngste dotter til pastoren hadde fått med seg nokre veninner. Dei går siste året på ungdomsskulen. Så aldersforskjellen frå dei minste til dei største var ganske stor.

 Elisja kjende seg ung og uerfaren og forstod at han trengde ekstra kraft til å gjennomføre oppgåvene som venta. Så han bad om ein dobbel del av Elia si ånd, og det fekk han idet han såg Elia bli tatt opp til himmelen i eldvogna.
Då Jesus vart tatt opp til himmelen, lova han å sende Den heilage ande. Eg får tru at det er Guds Ande som verkar også idag og gir ekstra kraft når vi treng det.

Foto: SM

 Det er mange oppgåver i kyrkja, som å ønskje folk velkomne, eller å gjere opptak og brenne CD-ar.

Foto: SM

Forsongar og blåsarar var med og løfta lovsongen. Ho med saxofonen hadde på eiga hand laga nydelege arrangement til fleire av songane. Her kan du høyre preludiet og resten av gudstenesta. Berre skammeleg at folk pratar i starten. Dei var kanskje ikkje klar over at gudstenesta hadde starta. Det vart heldigvis stille etter kvart når dei la merke til musikken.
Lytt til gudstenesta her
(Får du ikkje opna linken, kan du prøve å laste ned lydfila på datamaskinen og opne derifrå.)

Foto: SM

Foto: SM

 Noko som er gledeleg, er at fleire ungdommar som går på vidaregåande, har byrja å kome på desse gudstenestene. Denne gongen var det fire.

Foto: SM

 Her er tre av dei yngste ungdommane. Eg pratar med mora til guten.
På gudstenesta 24. november får vi også besøk ifrå to vidaregåande skular i Norge. Vestborg vgs sender to og Tryggheim Forus sender to elevar. Skulane har misjonsprosjekt for Japan dette året. I ettermiddag har eg fått kontakt med dei to representantane frå Vestborgrussen og chatta med dei.
Eivind Jåtun tek dei med seg hit til Matsue, og har også sagt ja til å tale på denne gudstenesta.
Invitasjon


Så då er vi allereie igong med å planlegge neste internasjonale gudsteneste, men det er mykje anna som skal skje før den tid, også... Takk til deg som er med i bøn for arbeidet her.


Tilbake til skrifta på veggen. Det kan vere overskrifta over alt misjonsarbeid, eigentleg. Og ta likegodt med heile salmen:

Rop med jubel for Herren, all jorda! Ten Herren med glede,

kom fram for han med jubel!

         
      Kjenn at Herren er Gud!
          Han har skapt oss, vi er hans,
          vi er hans folk og den flokken han gjeter.
         
     Kom gjennom portane hans med takkesong,
          inn i føregardane med lovsong!
          Lov han, velsign hans namn!
         
     Herren er god, evig er hans miskunn,
          hans truskap varer frå slekt til slekt.

Salme 100

Basar, blomster og bryllaup

Så er både preika den 13. oktober og basaren dagen etter overstått. Medlemmene i Arashima kyrkje bruker nesten eit heilt år på å førebu basaren til året etter. Mykje arbeid er lagt ned, men så kom det også mykje folk. Og tyfonen kom ikkje til oss. Derimot førte tyfonen med seg mange dødsfall og store øydeleggjingar lenger nord. Det kan du lese meir om lenger nede.

På basaren var eg opptatt i barnas hjørne i andre etasje. Det som gledde meg mest, var at ei ung mor med to små gutar som eg hadde invitert, kom. Dei bur i samme oppgangen som meg. Det er første gong dei har vore innom kyrkja. Mora helser alltid og pratar når vi møtest, anten det er på butikken eller i trappa. Igår då eg kom att frå kyrkja, kom dei også akkurat heimatt, og ho takka for sist. Det gjorde sjølvsagt eg, også. Og minstemann ville vise meg eit Shinkansen-tog han hadde i handa. Eg tenkjer på korleis eg skal bli betre kjend med denne koselege familien. Om ikkje før, så kanskje eg skal invitere dei på besøk til jul?
Då basaren var slutt, var alt av kaker borte, og det meste av handarbeidet, også. Men der stod att eit par ting og venta på meg. Ingen andre hadde kjøpt kaktusen og den søte frosken på biletet ovanfor. Så no har dei fått plass heime hos meg. No smiler frosken til meg og gjestane mine kvar gong vi går på do. :)

 Eg fekk også med meg blomster heim. Og dei betalte eg ingenting for, heller! Ei ikkje-kristen dame som går i kyrkja, har forstått at eg er glad i blomster. Ei heil bøtte hadde ho med! Så då eg kom heim, måtte eg ta ibruk alle ledige vasar eg hadde.

No er dei aller fleste blomstrane visna, så idag har eg skifta ut innhaldet i den største vasen med litt ifrå naturen langs elva her.

Ei påminning om at vi menneske også er som blomen som visnar og fell av, men Guds ord lever og varer.

"For alle menneske er som gras, 
og all deira prakt som blomen i graset. 
Graset visnar, og blomen fell av, 
men Herrens ord varer til evig tid. 
Dette ordet er evangeliet som er forkynt for dykk." 
1. Pet. 1, 24-25

At livet er skjørt og naturkreftene sterke, vart vi også minte på for vel ei veke sidan då tyfon nr.19 herja. Det har også vore på norske nyheiter, så eg reknar med de har følgt med. Her var det ikkje meir enn litt ekstra sterk vind, og ikkje særleg meir regn enn normalt.
No er talet på omkomne oppe i 80 personar, og elleve er framleis sakna. Fukushima og Nagano er to av fylka som er blitt hardt ramma. Omtrent halvparten av risåkrane i Fukushima var ikkje blitt innhausta før tyfonen, så dei er no øydelagde. Nagano fylke er kjent for epleproduksjon. Mange har mista både avlingar og inntekter.

Kari Opperud skriv veldig informativt om tyfonar generelt og om denne tyfonen spesielt på bloggen sin. Klikk her: Tyfon

Tyfonane står visst i kø. No er allereie både nr 20 og 21 på veg, men det ser heldigvis ut som om dei vil gå meir ut i havet enn over land.

Her er ei oversikt over korleis tyfon nr 20 og 21 kjem til å gå dei næraste fem dagane.

Ifrå triste nyheiter til ei meir gledeleg nyheit. Sist laurdag var eg i Osaka i bryllaup til ei veninne der. Eg reiste med nattbussen etter Bible Club på fredagskvelden, og fekk frukost og nokre timar avslapping hos ei anna veninne før vigsla.

Ilag med brudeparet. Ho til høgre er ei anna veninne som eg alltid kan ta inn til når eg treng overnatting i Osaka.

Eg fekk den ære å vere bryllaupspianist. Og der trengde dei tre bryllupsmarsjar; ein for brudgomen og pastoren, og så ein for bruda, og til slutt utgangsmarsj for det nygifte paret. Og då vart det norske tonar, med bruremarsj frå Telemark.

Eg vart kjend med Yoko medan eg arbeidde i Kita Osaka kyrkje, sånn rundt 2000-årsskiftet. Ho kom først for å vere med i engelskklasse. Etterkvart vart ho interessert i å lære meir om Jesus, og 14. oktober 2002 vart ho døypt. Eg hugsar ho sa den dagen at det var nesten som eit bryllaup, for ho fekk så mange gratulasjonar!

Eg fann fram eit kort ho skreiv til meg på dåpsdagen sin for 17 år sidan:
"Eg var ein villfaren sau til eg møtte deg. I det lille "kapellet" ditt lærte du meg at Jesus er ein god hyrding for meg, så eg vart frelst. Ver så snill og finn fleire villfarne sauer rundt om i verda som treng ein god hyrding."

No har også ei yngre søster av Yoko blitt ein kristen og vart døypt i påska i år.

Pastor Hirano lyser velsigninga over brudeparet.

Denne veka skal eg prøve å starte tidleg på førebuingane til helga. Sidan eg vart borte heile laurdag, bestemte eg å ha den internasjonale gudstenesta ei veke seinare enn vanleg. Men det betyr at komande søndag blir ganske tettpakka frå morgon til kveld. I morgon er det engelskklasse i Nima igjen. Vi har allereie byrja på juletekstane i eit hefte med fem leksjonar.
 Her er eit par glimt ifrå forrige veke, då Maria fekk englebesøk:

Dette er ein festleg gjeng, med mykje latter. Ho som hadde rolla som Maria (i midten), sa først "No thank you!" då ho fekk i oppdrag å bli mor til Guds Son, men etter å ha blitt forsikra om at ingenting er umogleg for Gud, sa ho "OK!"
I morgon er det Josef som får englebesøk.