- Dette har eg bruk for!

Idag har eg vore i Izumo kyrkje. Før engelskklassa på ettermiddagen gjekk eg ein runde mellom drivhusa og klarte å nå til å fotografere litt druer innimellom den finmaska nettingen. Tankane gjekk tilbake til ei av bibelklassene eg hadde i Nima tirsdag. Vi var komne til siste leksjon i boka "Introducing Jesus", der Jesus presenterer seg som vintreet.
Hittil har vi hatt desse leksjonane:
"Livsens brød."
"Lyset for verda."
"Den gode hyrdingen."
"Oppstoda og livet."
"Vegen, sanninga og livet."
Og no siste kapittel: "Vintreet"

Damene mine i Nima har gitt uttrykk for at dei synest det er vanskeleg å forstå innhaldet, sjølv om dei forstår orda. Men denne dagen var det noko som gjekk inn, iallfall hos ei av dei.

"Ver i meg, så er eg i dykk. Som greina ikkje kan bera frukt av seg sjølv, men berre når ho er på vintreet, slik kan heller ikkje de bera frukt viss de ikkje er i meg." Joh.15,4

"Eg er vintreet, de er greinene. Om de blir i meg og eg i dykk, då ber de mykje frukt, men skilde frå meg kan de ingen ting gjera. Joh.15,5.

Vi snakka om kva slags frukt dette kan vere. Lenger nede i kapittel 15 snakkar Jesus om kjærleik og om glede. Dette er noko vi ikkje klarer å produsere i eiga kraft. Vi las også ifrå Gal. 5 om Andens frukter: Kjærleik, glede, fred, tolmod, mildskap, godleik, truskap, audmjukskap og sjølvdisiplin. Vi var ganske einige om at vi har for lite av dette. Deretter såg vi på lista over kva vårt naturlege menneske kan produsere. Her er ikkje mykje å skryte av: Hor, umoral, usemd, avgudsdyrking, trolldom, fiendskap, strid, sjalusi, sinne, sjølvhevding, usemje, splittingar, misunning, fyll, festing og meir av det slaget... Dei vart visst litt overraska over å høyre at også eg kjenner att noko av dette i mitt eige hjarte, men eg fekk også sagt at det er difor eg treng Jesus.

- Dette har eg bruk for! Det var konklusjonen til ei av engelskelevane. Noko hadde rørt ved hjarta hennar.
No er det ingen kort veg for ein japanar frå å kome med ei slik ytring til det å bli ein kristen, men det var iallfall ei oppmuntring for meg og ei påminning om at desse turane til Nima to gonger i månaden ikkje er forgjeves.

 Rett for solnedgang i Nima på jonsokaftan kl. 19.00

Det var mykje eg kunne ha skrive frå siste veka. Tida går fort, og i kveld er eg trøytt etter ein lang dag. Så her blir det berre nokre glimt:

Internasjonal gudsteneste i Matsue 21. juni

Hortensia i regntida

Glimt frå Bible Club 26. juni

Tema var påskelammet og nattverden

Og eit par bilete frå dagen idag:

Evangelist Seima fortel at idag er det nøyaktig eitt år sidan han flytta frå Kobe til Izumo. Då var han nyutdanna frå det teologiske seminaret.

Vi ser ikkje enno at åkrane gulnar mot hausten, men dei grønkast iallfall!