Ein dag på distriktsbibelskule

Området som eg bur og arbeider i, blir kalla "nordfeltet", som eigentleg ikkje ligg i nord i landet, men i vest, eller nordvest i Vest-Japan, om du vil. På japansk heiter området Sanin (山陰) og er samansett av teikna "fjell" og "skugge". Opphaveleg betyr visst dei kinesiske teikna "nord for fjella".

Uansett kva vi kallar det, så er det lang veg til bibelskulen vår i Kobe, og få av kyrkjemedlemene har vore der. Difor var det ein god idé å legge opp til ein dag på bibelskule på det årlege kvinnestemnet for Sanin-kyrkjene. Kyrkjene som høyrer med i dette området, er frå vest til aust: Nima, Oda, Izumo, Matsue og Arashima (Shimane fylke), Hiruzen (Okayama fylke) og Yonago, Kurayoshi, Tottori og Uradome (Tottori fylke). Alle bortsett frå Hiruzen ligg på rad og rekkje langs Japanhavet.

Vanlegvis er dette årlege stemnet første måndag i juni. Mange kvinner er heimeverande husmødre eller pensjonistar og kan reise uansett kva dag det er i veka, medan andre hadde tatt seg fri på jobben. Sjølv om kvinnene var i fleirtal, var der også fleire menn som fekk vere med, anten som sjåførar, talarar eller rett og slett som bibelskuleelev for ein dag.

Vanlegvis bruker vi å ha ein talar utanfrå til dette stemnet, men dette året valde vi å bruke eigne krefter. Og ikkje berre éin, men fire av prestane våre var i aksjon. Kvar hadde fått tildelt 30 minutt og eit tema. Rekkefølgja vart bestemt utifrå alderen. Først ut var pastor Fukao frå Oda kyrkje, som er den eldste, men er den som har kortast fartstid som prest. Han starta ifrå 1. Mosebok 1 om skapinga.

 Nesteldst er pastor Matsumura i Yonago kyrkje. Han gjekk vidare i 1. Mosebok om kulturoppdraget, syndefallet, og lovnaden om frelse. Etter ein kort lunsjpause var det ny bolk, med pastor Ohashi, dagleg leiar ved Hiruzen Bible Camp, og vart avslutta av den yngste av dei fire, pastor Kajinishi frå Matsue. Dei to sistnemnde tok oss med gjennom evangelia til Romarbrevet, med tema frelse og håp.

Kvar prest har sin eigen stil og uttrykk, så det vart ganske variert.

Det var Kurayoshi kyrkje som var vertskap denne gongen. Men det er få eller ingen kyrkje som kan ta imot eit stemne på over 90 personar, så dei hadde leigt lokale på eit hotell. Slik såg lunsjen ut, og det smakte godt. Men det var kanskje i minste laget med ris for mannfolka som var med på kvinnestemnet?

Her er nokre av dei eg reiste ilag med frå Arashima. 

Der var representantar frå kvar av dei 10 lutherske kyrkjene i distriktet. Mange kjende eg att frå "gamle dagar". Det er allereie over 18 år sidan eg reiste ifrå Tottori, og eg såg at folk har blitt eldre. 

Kvar kyrkje presenterte seg. Frå Hiruzen kyrkje var der tre kvinner. 

- I vår kyrkje er vi 11 personar. Det er dei "eldre", og så "vi vanlege eldre", sa leiaren, til mykje latter frå forsamlinga. Dei har eitt medlem i 50-åra, som er den yngste. Komande søndag skal eg opp der og prøve å oppmuntre dei utifrå Guds ord. Eller kanskje det er eg som kjem oppmuntra heim? 

I den store forsamlinga var der éi ung mor med barn. Der finst fleire rundt om i kyrkjene, og det er ikkje alle som kan ta fri på ein måndag, men det gir kanskje eit lite inntrykk av gjennomsnittsalderen mange plassar. Barne-og ungdomsarbeid er viktig, men då må vi velje andre dagar enn måndag.

Vi er berre to misjonærar i Sanin-distriktet no; Lea Lukka i Tottori og eg i Matsue og rundt omkring. Lea underviser også i periodar ved det teologiske seminaret i Kobe, i tillegg til arbeidet i Tottori og Uradome. Frå hausten kan vi ønskje familien Leirvik velkomne til Yonago, som ligg mellom Tottori og Matsue.

Måndag er også fridagen til prestar og misjonærar. Eg har prøvd å ta igjen litt av det "tapte" seinare i veka, men eg veit ikkje kor mykje prestane har tatt seg fri.

Ein dag vart eg invitert med ein tur i ein rosepark.

 Eg er nok den einaste som går rundt og reklamerer for Vestborg vidaregåande skule her i Japan.