Ein gledens dag i Rokko Island kyrkje

Det at misjonæren skal reise, kan bli eit puff til nokre som står på bikken. Det har skjedd med fleire på Rokko Island i det siste.

Liv Bakke gler seg ilag med den unge guten som vart døypt. (Foto: Sei Kadoya)

Misjonæren som skal reise heim denne gongen, er Liv Bakke. 39 år etter at ho kom til Japan for første gong, pakkar ho no for siste gong. Neste år blir ho utruleg nok pensjonist.

Dei siste to periodane har Liv vore plassert i Rokko Island kyrkje i Kobe. Ho fortel at det er mykje positivt som har skjedd der i det siste.

Dåp og medlemsopptak

Første søndag i juni vart ei kvinne som var døypt i ei anna kyrkje, tatt opp som medlem, og ein tenåring vart døypt. Då var det eit år sidan sist det var dåp.

- Kouki Kadoya er 17 år og går andre året på vidaregåande, fortel Liv.

- Eg har kjent guten frå familien kom flyttande til Rokko Island for over 10 år sidan. Han har kome i kyrkja på barnemøte på laurdagane, og både på søndagsskule og gudsteneste. Han er kristen i tredje og fjerde generasjon. Familien kjem frå eit kyrkjesamfunn der det ikkje var barnedåp. Ei eldre søster og ein eldre bror er døypte i kyrkja vår, og foreldra flytta medlemsskapet sitt hit for eit år sidan.

- For tre år sidan eg las katekisme med Kouki og ein annan ungdomsskuleelev som førebudde seg til konfirmasjon, men Kouki var ikkje klar for dåp då. Det er mange som har bedt for han. Han har vore med på teens, og har kome og site på andre benk ilag med faren på gudsteneste kvar søndag, så han har vore der, fortel Liv.

- I fjor sommar hadde nokre ungdommar vore på leir. På teens spurde vi om dei kunne fortelje litt frå leiren. Kouki avslutta med å seie: «Kanskje eg også skal bli døypt». Eg vart litt paff. Kva sa han?! tenkte eg. Etterpå snakka eg med mora. Jau, han hadde fortalt han ville bli døypt. Men det drog ut, og i det siste hadde han heller ikkje vore så mykje på teens.

Eit puff

Endeleg var Kouki klar.

- På dåpsdagen sa Kouki at han ville gjerne bli døypt før eg reiste til Norge. Plutseleg vart eg litt uroleg. Blir eg ståande framfor korset og skygge for Jesus? tenkte eg. Men idet han blir døypt, høyrer eg «Halleluja-koret» i bakhovudet. Då forstår eg at det er i himlen det skjer!

Og når eg ser bileta frå dåpen, ser eg det har skjedd noko med denne guten. Det at misjonæren skal reise, kan også bli eit puff, trur Liv.

Dåpen blir feira ilag med heile kyrkjelyden. Her sit Kouki saman med bestefaren, som også er kristen. (Foto: Sei Kadoya)

Fleire ønskjer dåp

Også for fleire har det blitt eit puff, fortel den erfarne misjonæren:

- Sidan november i fjor har eg lese katekisme med eit eldre ektepar. No ringde dei og sa dei gjerne vil bli døypte før eg reiser. Men dei ønskjer at også dottera skal vere med. Ho jobbar mykje og har fri berre ein søndag i månaden, så dåpen blir litt seinare på sommaren eller hausten, etter at eg har reist. Eg er glad fordi den nye presten Kanji var med på undervisninga sist, så han kan ta over.

Også naboen

I november fekk Liv nye naboar i 9. etasje i blokka der ho bur.

- Kona spurde meg om vi hadde noko tilbod for ein ungdom, og sonen byrja å kome på teens, sjølv om han er universitetsstudent.

Eg inviterte mora til eit julemøte for kvinner heime hos meg, og ho ordna seg med fri frå jobben for å vere med! Så kom ho også på lysmessa 25. desember, ilag med sonen. Også til påskegudstenesta kom ho. Vi har hatt god nabokontakt, seier Liv.

Ungdommane sovna...

Ein kveld inviterte Liv ungdommane i kyrkja til å sjå ein film om Jesu liv. Då spurde mora om ho også kunne få kome. Liv fortel vidare kva som skjedde:

- Det var ein ganske lang film, så fleire av ungdommane sovna etterkvart... Difor avslutta vi den kvelden, for eg innsåg at filmen var for lang til å vise på éin kveld. «Når skal vi sjå resten av filmen?» ville mora vite. Eg sa at ho kunne få låne filmen, så ho hadde DVD-en nokre dagar. Då ho kom og leverte han tilbake, takka ho og sa ho forstod godt. Så mykje meir sa ho ikkje då.

Eg inviterte henne på gudsteneste og fortalde til sonen at Kouki skulle bli døypt.

Jesu kall nådde inn

- Nabokona kom og var med på dåpsgudstenesta 7. juni, fortel Liv glad.

- I preika frå Matt. 9,9 sa pastor Kanji desse orda: «Jesus gjekk forbi tollboda der Levi sat. Han stoppa ikkje opp. Det vart eit kall til meg sjølv. Idag er det Koki som blir døypt, men kanskje Gud også kallar deg idag?»

- Ho fortalde sjølv at desse orda slo ned i henne og vart eit kall. No skal også ho byrje å lese katekisme.

Då kasseraren i kyrkjelyden høyrde dette, utbraut han: «Det er då reine vekkjinga her!»

Ikkje ferdig med Japan

- I alle desse åra har eg ønska at dette skulle skje, men så har det ikkje skjedd så mykje. Det kan faktisk bli eit puff at misjonæren forlet dei. Gud er der likevel.

- Desse menneska kjem til å vere i mine tankar og bøner vidare, og også dei ungdommane som ikkje er blitt døypte enno og dei andre som kjem i kyrkja. Mellom anna tenkjer eg på ein mann som syng i koret.

- Eg kjenner at eg er ikkje ferdig med Japan, avsluttar Liv Bakke.

Liv Bakke (nr 2 frå høgre) har også vore leiar i styret på Japanfeltet i mange år. Her er ho ilag med resten av styret, stedlig representant og rekneskapsleiar ute på lunsj under det siste styremøtet ho var med på. Vi takkar for innsatsen gjennom så mange år!