På misjonærkonferanse

Bortsett frå ein norsk-svensk familie og ein finsk familie er vi alle samla til konferanse på Hiruzen denne veka. Sjølv om gjestane frå NLM-leiinga ikkje kunne kome, har vi hatt nok å snakke om desse dagane.


Sunnmøringane Kirsti Strand (f.v.), Ingebjørg Hildre og eg med sakspapir, kaffikopp og PC.


Misjonssekretær for den finske samarbeidspartnaren FLOM, Tapio Pokka (t.h.), er også tidlegare Japanmisjonær. Han let seg ikkje stoppe av råd om ikkje å reise til Japan. Her i samtale med stedlig representant for NLM, Tore Jåtun.

- Kallet til Japan var sterkare enn råda om ikkje å reise, seier Tapio. - Japan er landet eg elskar. Eg måtte finne ut av den verkelege situasjonen og kor farleg det verkeleg er å vere i Japan no. Det er vanskeleg å få eit klart bilete berre via internett. Det er mykje du ikkje forstår utan at du er på innsida. Eg har mist litt tilliten til det media formidlar.
Eg anklagar ikkje leiinga i NLM for det den avgjerda dei har tatt. Det er ikkje lett å måtte ta viktige avgjerder på kort tid i ein slik situasjon, seier Pokka.


Desse gutane bur på Hiruzen heile året, nokre på senteret og nokre nede i bygda.


I går fylte Yuga 7 år, og får finsk sjokolade frå Tapio.

Også ein annan finsk misjon (FLM) hadde sin konferanse parallelt med oss. I går kveld hadde vi fellessamling. FLM har mange unge familiar med små barn, så det var mykje liv. Her er ein liten video frå kvelden i går:

Missionary Fellowship from Inger Valbø on Vimeo.

Samarbeidsevna til nokre ektepar vart testa.


Yoshia har hatt avslutning på barneskulen denne dagen og får overrekt gåve som ekteparet Kiviranta har samarbeidd om.


Kake med 7 lys for lillebror Yuga.


FLM-misjonærane takka for fellesskapet og reiste heim i dag. Dei har lært seg eit norsk bordvers denne veka.


Johanna Tervonen er finsk, men ho høyrer til FLOM og dermed ei av NLM-misjonærane i Japan. I fjor fekk ho eit brev frå ei ukjent, eldre misjonskvinne i Finland, som har bedt for henne sidan ho var eitt år, om at kanskje denne jenta skulle bli misjonær. Johanna har ikkje lært å ete eple på japansk vis enno, men språket er godt på plass, og frå 1. april startar ho i arbeid i Aust-Okayama kyrkje.


Yoko Igi prøver å grave fram våren. - Eg vil hjelpe blomstrane fram, seier ho. Namnet hennar betyr forresten "sol-barn".