Internasjonal gudsteneste med feiring av dåp

Under den internasjonale gudstenesta i november fekk vi feire at ei av studentane "våre" er blitt døypt. Den kinesiske jenta Grace har vore med i Bible Club og internasjonal gudsteneste i fleire år, og eg har også hatt personleg bibelstudium med henne. Litt etter litt har trua vakse fram. I oktober vart ho døypt i USA. No er ho tilbake ved universitetet i Izumo, og denne søndagskvelden kom ho til Matsue for å dele vitnemålet sitt med oss. Sjølv om ho i Kina budde berre 10 meter frå ei kyrkje, sette ho aldri sine føter der. Ho fortel at etter ho kom til Japan, har møtet med kristne gjort inntrykk og har vist henne Jesu kjærleik.
Eg kjem tilbake til intervju med henne under "månedens misjonsland" i januar.

David frå Kenya leia gudstenesta. Her les han dagens tekst frå Salme 25 på engelsk.

 Shoko les samme teksten på japansk.

Denne gongen var det ikkje eg som preika. Minako Ishikura, som har arbeidd som evangelist i Nara, talte om å gå på den smale vegen. Eg var tolk. Det ser ut som om her er få tilhøyrarar, men dei fleste sit langt bak, av ein eller annan grunn.

Under gudstenesta hadde vi avskjed for ein familie frå Sri Lanka, der kona er ein kristen. Austin frå Nigeria hadde helsing til dei før han bad for familien.
- Dette er stort! Her kom han åleine til Japan, og no reiser han heim med ein doktorgrad, kone og ei dotter! seier Austin.

Når vi samlast, blir vi ein bra flokk. To japanarar var i kyrkja for første gong.

Kaka gjekk fort unna, og to av medlemmene som hadde gjebursdag dagen før, fekk den ære å skrape kakefata.

Mange vil vere på bilete ilag med Grace

To av dei få kristne japanarane som er med.

Neste internasjonale gudsteneste blir ilag med Arashima den 13. desember i Matsue kyrkje. Gospel Club har allereie byrja å øve. Nedanfor ifrå øvinga sist laurdag.

Øver til julekonsert og fengselsbesøk

Det nærmar seg advent, og første laurdag i desember er det felles julekonsert for alle kyrkjene i Matsue og omegn. I år har vi fått med ein ny tenor, ein student ifrå Kenya. Begge pianistane støttar også tenorane når dei sjølve ikkje spelar.

Presten i Arashima, Junichi Ishimaru, er ein av dirigentane. Eg er den andre dirigenten. Også i år er det Ishimaru som tek seg av Halleluja-koret. Søndag 29. november er siste øving før den store dagen, så det er ei viktig øving.

Årets konsert er nummer 13 i rekkja. Når eg reknar etter, har eg allereie vore med på 8 av dei.

Her er eit par glimt frå øvinga den 15. november.

I tillegg til den store julekonserten skal koret også vere med i Matsue fengsel og synge i år. I fengslet får både buddhistprestar, shintoprestar og kristne prestar gi tilbod til fangane om samtale og undervisning. Ein luthersk prest, pinsepastoren og den katolske pateren går her kvar sin gong. Julemøtet har dei ilag. I år har dei fått tildelt til saman 20 minutt, som skal innehalde andakt og song. 

Fengslet ligg berre omlag 1 km frå der eg bur. På veg til Arashima kyrkje køyrer eg alltid forbi fengslet. Då tenkjer eg ofte på korleis dei har det dei som er innanfor murane der. Det blir spennande å få vere med å synge for dei. Datoen er 9. desember. Fleire av fangane ønskjer å møte ein kristen prest og har regelmessige bibelstudium. For nokre år sidan var talaren på julekonserten vår ein tidlegare fange. Han hadde møtt Jesus i fengslet og kalla Matsue sin andre heimplass.

Den årlege julekonserten eit arrangement som er lett å få med ikkje-kristne til. Be om at mange må bli inviterte, og at vi kan nå mange kyrkjeframande med jula sin bodskap i ord og tonar!

Engelskklasse utan engelsk

Tirsdag 10. november var det ganske fullt hus i Nima kyrkje, og langbord var dekka av mange forskjellige rettar som engelskklassemedlemene hadde med seg. Det var nemleg gjensynsgledefest for Kari Opperud, som har vore eit år i Norge, og no er tilbake i Japan. No hadde ho kome frå Ako for å treffe igjen kjente og kjære frå dei 12 åra ho budde og arbeidde her i Nima. Og då ville damene lage fest! Dei er glad i god mat og god prat, og stemninga var god.
Men før vi fekk byrje å ete, måtte maten fotograferast!

Praten gjekk på japansk den første timen, medan dei mange fata vart sende rundt, så vi fekk smake på alt. Iallfall nesten alt.
Som engelsklæraren deira kjende eg litt ansvar for at dei fekk snakka litt engelsk i løpet av kvelden, så eg "tvinga" dei til å bruke engelsk ein halvtimes tid, der dei stilte spørsmål til Kari, og ho fortalde ifrå Norge og Ako. Ein song rakk vi også å synge av dei mange songane eg hadde tenkt vi skulle få tid til.
Som avslutning hadde Kari ei kort andakt på japansk, frå Salme 121.
Fleire av Kari sine venner, som ikkje er med i engelskklasse no, var også med denne kvelden. Og alle ser ut til å lytte.

Her kan du lese Kari sin blogg ifrå Nima-turen:  Gjensyn med Nima

Etter planen skulle vi ha ny engelsk bibelklasse i morgon, 24. november, men etter vi hadde bestemt datoar (2 gonger pr mnd), vart eg klar over at eg må til Kobe på eit møte i morgon.

Etter å ha tenkt litt att og fram og prøvd å finne ein annan dag for Nima, fekk eg ein idé. Machiko Chigane, som er evangelist i kyrkja på deltid som pensjonist, har vore med i kveldsklassa sidan i sommar. Eg utfordra henne til å førebu eit bibelstudium på japansk for den kvelden, så dei som vil, kan kome.
Ho har tatt utfordringa, og det ser ut som om mange er interesserte i å kome. Dette blir også ein liten test på om dei berre er interesserte i engelsk, eller om dei også har fått smaken på Bibelen. Og ei førebuing på neste år når eg reiser til Norge. Dersom iallfall nokre av dei kan tenkje seg å halde fram med å studere Bibelen sjølv om det er "berre" på japansk, treng dei ingen misjonær der lenger for å undervise i engelsk.

I føremiddag sende eg ei påminning til alle dei 13 medlemmene, og svara strøymer inn. Berre ei av desse er kristen og medlem i kyrkja. Nokre av dei kan ikkje kome, men det ser ut som om dei fleste blir med. Ei av dei svarte til og med: "Sjølvsagt blir eg med!"

Eit bønneemne for deg som ber!

Ein hage eg aldri blir lei av

Eg har ikkje eigen hage, men eg har årskort i ein japansk hage. På øya Daikonshima mellom Matsue og Yonago ligg Yushien. Sjølv om det ikkje tek meir enn 20-30 minutt å køyre dit, blir det altfor sjeldan at eg tek turen.
Sidan det var søndag, var eg sjølvsagt først i kyrkje. Igår var eg i Matsue. Vanlegvis er eg med på ungdomsgruppa ein time før gudstenesta, men igår hadde eg med meg ein student, så då prioriterte eg henne. Vi kom akkurat idet kyrkjeklokkene byrja å ringje. Det er faktisk første gong eg har høyrt klokkene frå utsida, så dermed var eg snar å finne fram kameraet frå veska. Sjå og høyr nedanfor.

Church bells from Inger Valbø on Vimeo.

Ei koreansk jente hadde funne vegen til kyrkja for første gong. Ho har tidlegare studert i Japan, så ho snakka språket godt. Ho er her berre for ein månad på utplassering på fylkeshuset. Ho ville gjerne sjå seg rundt i Matsue, og sidan eg ikkje hadde noko på programmet på ettermiddagen, tok eg med henne og den jenta som var med meg, og vi tok turen til Yushien i regnet.

Øya Daikonshima er kjend for å dyrke peonar. Det var ikkje så mange som blomstra på denne årstida, men nokre var det.

Litt tynga av regnet, kanskje, men nydelege.

No i november er det fine fargar på dei japanske lønnetrea.

Det var lite folk ute i regnet, så det var ganske stille. Det vil seie, duren frå fossen ovanfor høyrest ganske godt. På videoen kan du kanskje også høyre duene som kurrar og andre fuglar, også.

Då vi kom inn igjen i hovudbygninga, såg eg plutseleg noko eg ikkje har lagt merke til før. Kanskje det var nytt? Denne steinen drog eg straks kjensel på.

Det viser seg at dette er ei gåve ifrå Luoyang i Kina, der eg var i sommar. Her står det at det er gitt som eit symbol på vennskap mellom Kina og Japan.

Her er originalen i Luoyang. Dette biletet tok eg der i august. Steinen har mønster som liknar på peonar og er rett og slett kalla "peon-stein". Luoyang er også kjent for å dyrke og eksportere peonar.

Yushien - hagen "min" som eg aldri blir lei av. Det skiftar med årstidene, og stemninga er også avhengig av vêret. Og det er oftast alltid forskjellige folk eg går med kvar gong, og det gjer det også variert.
Velkommen til å vere med neste gong. Dette er ein plass eg gjerne tek med gjestar. Og ein ting til: Det er halv pris for utlendingar!

Sjå meir frå Yushien her: Peon-øya

Tid til overs

Det er laurdagskveld, og eg er heime åleine, utan noko spesielt eg må førebu til i morgon. Eg kan vel ikkje kalle det frihelg, for slikt har vi ikkje her i landet, men kanskje frilaurdag? Det har vore ein lite effektiv dag, og slik er det ofte etter ein sein fredagskveld med ungdommar i huset.
Eg har rekna ut at eg har jobba nok timar denne veka, så då kan eg vel ta det litt med ro.

I dag skulle eg eigentleg ha vore på Hiruzen på internasjonal haustweekend, men den vart dessverre avlyst på grunn av mangel på deltakarar. Ifjor måtte leiren avlysast allereie før vi annonserte han, for vi var for seint i gong med planleggjinga. I år starta vi tidleg å planleggje og har sendt ut informasjon til kyrkjene fleire gonger, i tillegg til sosiale media som Facebook, men likevel har vi ikkje fått noko napp. Studentar er anten opptatt eller har ikkje råd, eller dei er rett og slett ikkje interesserte.

Sidan vi for ei veke sidan bestemte å avlyse leiren, har eg hatt ei roleg veke utan så mykje førebuingar, Men det er no litt som skjer likevel.

La meg ta deg med gjennom veka. Det øverste biletet er frå ein av soldagane med blå himmel. Biletet er tatt frå brua eg oftast går/syklar/køyrer over. Joggeløypa mi går på begge sider av denne elva.

Måndag var eg på ein liten fjelltur igjen.

 Eg har fått meg nokre turveninner som også har fri på måndag. 

454 m.o.h. er ikkje så mykje å skryte av, og eg treng ikkje å nemne at vi køyrde det meste av vegen, sidan vi ikkje fann nokon parkeringsplass eller sti lenger nede... Men det var ein spennande køyretur.

Japanske fjell har mykje tett skog, men vi fekk litt utsikt.

Eg fekk også med meg ein fin solnedgang på veg heim.

Sjølv om det ikkje vart leir på Hiruzen denne helga, fekk eg meg ein tur dit på torsdag. Då var det styremøte for leirstaden. På vegen er det også litt å sjå. Eg var så heldig å treffe på desse andungane.

No fekk eg føye til ein til samlinga mi. Sjå blogg tidlegare: Slikt finst vel ikkje i Norge?

 Hiruzen har flotte haustfargar no.

Også på heimvegen var det litt å sjå.

Eg har aldri før sett ein paraglider på den japanske himmelen. Det viste seg å vere ein motordriven paraglider.

Vestover mot Matsue var det ein nydeleg kveldshimmel. Det passa veldig bra å få stoppe på raudt lys akkurat her.

Så er det blitt fredagskveld. Denne gongen slapp eg å lage maten åleine. Ei av studentane hadde ansvaret for middagen, og eg hjelpte til. Ho skar løk, medan eg skrella poteter.

Ei stor gryte med japansk lapskaus, nikujaga ("kjøt og poteter"). Med ris i tillegg. 

Ikkje alle har like god trening med pinnane, så eg hadde også lagt ut skeier på borda. Likevel er det somme som insisterer på å bruke pinnar.

Vi var ein ganske internasjonal flokk i går, også, men eg er mest glad for dei fem japanske studentane som kom. Utlendingane er alle kristne, men ingen av dei fem japanske jentene er døypte. Ei av dei (ho som sit attmed meg) har tatt imot Jesus som Frelsar, men ho får ikkje lov av foreldra til å bli døypt før ho har byrja i jobb. Dei andre er meir eller mindre interesserte i Bibelen. Nokre av dei kjem kanskje først og fremst for å snakke engelsk.

Søndag 15. november kan du treffe meg ilag med desse ungdommane på Sjøholt bedehus kl 12.00! Det blir via internett, men likevel ganske levande. Krinsungdomskoret "Kairos" skal ha øvingshelg på Vestheim ungdomssenter neste helg. Dei har valt prosjekt for Japan dette året. I samband med øvingshelga skal dei over fjellet til heimbygda mi Sjøholt den søndagen. Difor vart eg utfordra til å sende ei videohelsing på Skype. Under bibelstudiet i går kveld tok eg ein runde rundt ved dei tre borda med gruppesamtalar, og etter bibelstudiet laga eg ein annan video der kvar enkelt kjem med ei helsing. 

Dersom du bur i nærleiken av Sjøholt, bør du ta deg ein tur for å sjå og høyre ungdommane både i Kairos og på Bible Club! Kanskje du får meir å be for, og takke for?

I morgon er jobben min å ha med meg ein student eller to i kyrkja. Om kvelden skal eg delta på "World Chat Party" (prateparty) på det internasjonale senteret her i byen. Der bruker det å vere god mat og høgt lydnivå, Eg blir ganske trøytt av å vere der i 3 timar, så det kan vere godt å slappe av litt på førehand. Dette er ein plass for å få nye kontakter. Det er mange japanarar som kjem for å snakke med utlendingar. Kanskje kan eg også få invitere nokre til julekonserten vi skal ha 5. desember.

God helg!

Ein søndag i Arashima

Sist søndag køyrde eg to gonger til Arashima kyrkje. På føremiddag var det Allehelgensgudsteneste. Bilete av avdøde kyrkjemedlemmer var stilte opp framme i kyrkja.

Namn og dødsdato vart også kunngjort, både munnleg og skriftleg. Eg tenkte at mellom dei to siste namna skulle mamma sitt namn ha stått...

 Også familiemedlemmer som ikkje går i kyrkja til vanleg, møtte opp denne dagen. For japanarar er det viktig å minnast og ære dei døde.

Desse borna kjem i kyrkja til vanleg. Denne dagen var dei der også til minne om bestefaren sin.

Etter gudstenesta var det minnestund ved urnekapellet, som ligg omlag 10 minutts gange frå kyrkja.

På veggen til kapellet står Jesu ord i Joh. 14,6: "EG ER VEGEN, SANNINGA OG LIVET. JESUS KRISTUS." Dette kapellet ligg i hjørnet av ein større buddhistisk gravplass. Dette er einaste plassen i området som har kors på grava.

Etter gudstenesta var eg heim og førebudde engelsk tolkning til ungdomsgudstenesta seinare på dagen. Det var ei god hjelp at eg hadde høyrt preika på føremiddagen.

Denne ettermiddagen og kvelden var vi fleire utlendingar enn japanarar. Men for første gong i den over 3 år lange historia var det ein ungdom frå Arashima kyrkje som var med. Og ho såg ut til å stortrivast. Ho har funne plass på fremste rekkje.

Etter gudstenesta var det middag for alle. Denne karen frå Nigeria har bytta ut pinnane med gaffel.

Det meste blir avgjort med "stein-saks-papir" (janken).

Vi hadde ei fin blanding av japanarar og utlendingar, kristne og ikkje-kristne. Eg kan telje 8 nasjonalitetar her: Japan, Kina, Nigeria, Mosambik, Kenya, Salomon-øyane, USA og Norge.
Dei aller fleste er studentar ved universitetet i Matsue.

15. november er det internasjonal gudsteneste her i Matsue, og eg håper at både desse og mange andre finn vegen dit. Idag byrja eg førebuingane, så eg trur eg skal komme i mål. Heldigvis skal eg ikkje preike denne gongen, men eg skal tolke frå japansk, og det er også ein jobb. Eg ser det som strategisk å gi frå meg litt av mine oppgåver etterkvart og la andre villige sleppe til.

I morgon går turen til Hiruzen Bible Camp på styremøte. Der skulle eg også gjerne ha gitt ifrå meg plassen min med glede...