Ein nydeleg kveld i Nima

To tirsdagar i månaden har eg to engelske bibelklasser i Nima kyrkje. På føremiddagen førebur eg timane, smør med meg lunsj, og pakkar i kjølebagen det eg skal ha til kvelds og frukost neste dag. Det er blitt ganske bra rutine no. Ofte har eg middagsrestar i frysaren som eg kan ta med og varme i mikrobølgeomnen. Denne gongen ville eg ha noko ferskt, så eg stakk innom på ein butikk og kjøpte med meg ei sjølvplukka blanding av forskjellige rettar dei sel i lausvekt. Veldig praktisk, og godt.

Det er 8 mil frå Matsue til Nima, og det tek to timar på vanleg veg i 50-sone. Undervegs stoppa eg på ein parkeringsplass og tok meg eit par skiver, samtidig som eg kvilte hovudet frå køyringa.

Første klassa startar 14.30. Der er det to damer som er på avansert nivå i engelsk, så der treng eg ikkje bruke japansk.
I 17.30-tida tok eg meg ein tur ut og håpa å få nokre glimt av sola før ho gjekk ned. Då eg kom ned til sjøen, var det akkurat i rette augneblink.

Ein mann prøver fiskelukka frå land. Eg såg at han fekk fisk, også.

Fiskebåt med lykter.

Sola er gått i havet, og det er tid for å gå opp igjen i kyrkja å få meg middag før kveldsklassa byrjar klokka 19.30.

 Leilegheita i andre etasje i kyrkja er sparsomt innreidd, men frå kyrkja har eg fått opp ein mikrobølgeomn, ein stol, og eit lite bord med fin, kvit plastduk. Her er middagen min ein tirsdag i september. Då var det framleis såpass lyst ute at eg kunne nyte utsikta mot havet.

Så er kveldsklassa i gong. Denne dagen var det ingen ledig stol rundt borda sjølv om to av medlemmene ikkje kunne kome. Teksten for dagen var om døyparen Johannes og Jesu dåp.

Vi starta med å snakke om kva slags førebuingar som må gjerast dersom til dømes president Obama skulle kome til Nima. Dei hadde mange gode forslag.

Neste spørsmål var kva om presidenten ville besøkje dei heime? Då vart det styr, med alt som måtte ordnast med mat, reingjering og eg veit ikkje kva.

Men kva med Jesus? Kva slags førebuingar må til for å ønskje han velkommen?

Ei av dei sa ho måtte ordne i huset først. "Nei, eg vil la Jesus komme inn, og så kan han gjere reint!" foreslo ei av dei andre, som ser ut til å ha forstått det. Men å gjere alvor av det og sleppe Jesus inn i hjarta, det er kanskje ikkje så enkelt.

Her er dei delt i to grupper og øver på dei ulike rollene i forteljinga om Johannes og Jesus.

 Tidlegare Indonesia-misjonær Chigane (t.v.) har byrja å vere med på kveldsklassa for å få betre kontakt med desse damene. Ho er no pensjonist og har flytta heim til Omori, ved dei kjende sølvgruvene, som ligg ikkje så langt ifrå Nima. Vi arbeidde forresten ilag i Osaka i to år. Som pensjonist er ho tilsett som evangelist i Nima på deltid.

Det er ein munter flokk som samlast. Åtte av desse er ikkje kristne, men to gonger i månaden samlast dei for å lese Bibelen på engelsk. Også den japanske Bibelen blir brukt. Arbeid med tekstane og spørsmåla til samtale ser ut til å setje mange tankar i sving.

Som eg også har skrive før, er det slitsomt med desse lange turane, og ofte lurer eg på om det er verd det. Men det er oftast på vegen TIL Nima eg tenkjer slik. På veg heim FRÅ Nima er eg ikkje i tvil.

Også her i Matsue har eg mykje å styre med. Torsdag fekk eg endeleg setje meg ned og skrive preike. Ikkje til denne søndagen, men til neste. Du synest sikkert eg er tidleg ute, men i veka som kjem, er det også mange andre ting som skjer, så eg har ingen dag til å setje meg ned og konsentrere meg. I morgon, måndag, er det offentleg fridag (på grunn av første OL i Tokyo i 1964...), og då skal eg først hjelpe til på basaren i Arashima, og om kvelden har eg eit bibelstudie. Og tirsdag er det NLM-styremøte igjen. Heldigvis slepp eg å reise til Kobe denne gongen, men kan ta bilen ein times tur til Yonago. Men det betyr også at eg ikkje kan bruke bussturen til å lese saksdokument, så det må gjerast på førehand. Har brukt nokre timar av søndagen til det... Japanske styrereferat er ikkje alltid så lett å kome igjennom, men idag har eg tatt i bruk ein ny metode, som faktisk var litt interessant. Ved hjelp av google translator og kopitasten vart plutseleg japanske referat mykje lettare å lese!

Til slutt nokre glimt ifrå Bible Club sist fredag, der menyen var tacos, og bibelstudiet var om Paulus sitt møte med greske filosofar i Aten. 

Og eit par bilete frå bibelstudiet, tatt av Scott og Carmella:

Då har du sikkert fått meir både å takke for og be for. Eit par ting til på tampen: Eg fekk høyre to gode nyheiter for nokre dagar sidan. Ei jente som var med i Bible club fram til mars 2011, førebur seg no til dåp til våren, i ei kyrkje i Osaka. Og ei anna jente som reiste herifrå våren 2013, skal faktisk bli døypt neste søndag, 18. oktober, i Tokyo. Det spirer og gror etter arbeidet her, sjølv om det har gått fleire år! Det gir frimod til å halde fram. Og eg fekk eit ekstra punkt i preika mi, til verset frå Joh. 4, 37-38:
"Her gjeld ordet om at éin sår og ein annan haustar. Eg har sendt dykk ut for å hausta det de ikkje har arbeidd med. Andre har arbeidd, og de har gått inn i arbeidet dei har gjort."

Når det gjeld Bible Club, er det kanskje omvendt, at vi har arbeidd, og andre har gått inn i arbeidet vårt. I Nima har misjonærar sådd i mange år. Engelskelevane har høyrt frå Guds ord på kvar einaste tirsdagskveld dei åra det var misjonær fast i Nima. Om eg skal få oppleve å hauste, veit eg ikkje, men eg er iallfall med og vatnar det som er sådd før.

"Så er dei ikkje noko, korkje den som plantar eller den som vatnar, berre Gud er noko, han som gjev vekst."
1. Kor.3,7

Desse blomstrane er forresten heilt gratis. Det er rikeleg av dei på begge sider av elva der eg går tur eller joggar. Kjekt å ha noko som lyser opp inne, også.

Ønskjer deg ei god veke!