Åleine på 17. mai?

Nei, eg var ikkje åleine på nasjonaldagen, sjølv om eg var åleine norsk. Dei få timane eg var åleine, var gode å ha for å slappe av innimellom alt anna som skjedde på ein meir eller mindre vanleg søndag.
På føremiddag var eg med på tenåringsklasse og gudsteneste i Matsue kyrkje. Deretter hadde eg eit par timar heime før eg henta to studentar og køyrde til pinsekyrkja, der vi øvde med koret. På komande laurdag arrangerer kyrkjene i byen konsert med ei koreansk gruppe, og felleskoret skal vere med på to av songane. Koreanarane har turné i Japan kvart år, og dei syng på japansk.

 Etter korøvinga plukka vi opp endå ein student og køyrde vidare til den lutherske kyrkja for å øve til den internasjonale gudstenesta.

Denne gongen slapp eg å preike sjølv. Vi hadde gjestetalar frå Florida i USA. Bob er studentprest ved Florida universitet, og kvart år tek dei imot studentar ifrå Matsue der.

Bob er ein engasjert forkynnar. Han var så ivrig at han i starten gløymde å vente på at Ikuko skulle tolke det han sa til japansk. Ho gjorde også ein fantastisk jobb, både som tolk og fløytist. Godt å ha slike medarbeidarar!

Denne våren var 16 studentar på eit 3-vekers opphald i Florida. Det er 6. år på rad at Carmella og Scott har med studentar dit. Studentane får møte kristne jamaldringar og bur hos kristne familiar. Fleire får eit meir positivt forhold til kristendommen etter dette, og nokre av dei har kome fast på Bible Club.

 Laurdag var eg invitert til lunsj på universitetet ilag med gruppa som var i Florida i vår. Dei stilte opp og song ein kristen song som dei hadde lært der. Ein av gutane hadde lånt gitaren min. "Lead me to the cross", song dei, både på engelsk og japansk. Tenk om det kunne bli ei verkeleg bøn for dei. Vi kan iallfall be om at dei må bli leda til korset.
Eg har fått høyre at fleire av desse studentane spelar forskjellige instrument. I tillegg til gitar, er der også nokre som spelar fiolin og saxofon. Så i framtida håper eg at vi kan få dei med og spele også i kyrkja.

I går kveld, på 17. mai, fann også mange av dei vegen til Matsue lutherske kyrkje, og fleire av dei for første gong. Så fantastisk å ha så mange studentar med. Når eg tel med to som gjekk før biletet var tatt, ser eg at over halvparten er ikkje-kristne. For ei muligheit! Fleire kom nok fordi Bob var der, men eg håper dei fekk lyst til å komme igjen. Neste internasjonale gudsteneste er 21. juni.

Sidan eg slapp å preike denne gongen, tenkte eg at eg kunne bidra litt på andre måtar. Litt 17. mai-feiring ville eg gjerne ha, sjølv om eg var milevis ifrå andre norske. (Ca 27 mil...)
Nonstoppen fann eg tilfeldigvis på ein butikk i Norge i fjor sommar, så dette har no vore planlagt ei stund, då. Grunnen til at den eine kaka er litt skeiv, var at steikjeomnen var nokre millimeter for liten, så den eine kakeforma måtte stå litt på skeiva.

Alle såg ut til å vere glade for å få kake. Men fedrelandssalmen måtte eg synge åleine...

Det var bra stemning under "kyrkjekaffien" (der vi serverte te og ikkje kaffi), og eg skulle til å hysje på dei, slik eg ofte gjer på fredagskveldane her hos meg, men så kom eg plutseleg på at no er vi i kyrkja, og eg slepp å ta omsyn til naboane. Kanskje vi burde legge Bible Club til kyrkja, også, no?

For at du skal få med litt av korleis stemninga og lydnivået kan vere på fredagskveldane heime hos meg, kan du sjå på videoen nedanfor frå fredag 15. mai. Eg er imponert over dei som prøver å føre ein seriøs samtale i dette "kvepsebolet":

Det er bra at ungdommane trivst her, men det er tynne veggar her, så eg lurer på korleis naboane mine opplever det...

Tilbake til 17. mai. Nei, eg hadde ikkje tid til å setje meg ned og synest synd i meg sjølv som var åleine norsk på denne dagen. Sjølvsagt kunne eg ha avlyst den internasjonale gudstenesta og reist til Kobe for å vere med på norsk feiring, men så viktig er det ikkje for meg. Hadde dei klart seg utan meg i kyrkja, kunne eg kanskje ha reist. Men føreløpig har eg ikkje funne andre som kan spele piano til lovsongen. Og elles ville eg ikkje ha vore forutan gudstenesta i går!

Litt kontakt med andre norske har eg likevel hatt gjennom Facebook. Eg fekk så mange helsingar at det nesten såg ut som om det var eg som hadde gjebursdag, og ikkje heile Norge.

Ein 17. mai-selfie måtte eg sjølvsagt legge ut på Facebook.

Idag fekk eg også lese talen som ein medmisjonær heldt for dei andre norske i Kobe i går. Johan Leirvik skriv så bra at eg har lyst å dele den også med dykk. Det er godt skrive på nynorsk, men eg er sikker på at talen gjorde seg enno betre muntleg på telemarksdialekt.

https://leirvikijapan.wordpress.com/2015/05/18/17maitale/

Neste år kan eg sikkert feire 17. mai ilag med familien Leirvik, som skal flytte til Yonago til hausten. Tenk slik luksus å ha andre norske berre 35 kilometer unna! Men det er ingen grunn til å synast synd i meg som er åleine norsk her. Idag har eg forresten hatt ein heil dag heilt for meg sjølv. Det gjer godt etter ei slik helg. I morgon går turen til Nima igjen, med engelske bibelklasser.