På tolkeoppdrag i Nima

Når eg sjølv skal preike, har eg kvart ord skrive på japansk. Og dersom eg skal tolke, liker eg også å førebu meg godt så eg veit kva eg skal seie og kan finne dei rette orda. Men det er ikkje alle som bruker manus. Mi største utfordring hittil var i Kita Osaka kyrkje for omlag 15 år sidan, då eg tolka dåverande generalsekretær Ola Tulluan si preike over ein tekst i Romarbrevet, utan manus. Nest største utfordring hadde eg første søndag i mai då eg tolka Kenneth Ellefsen, som talte over ein tekst i Kolosserbrevet. Han hadde heller ikkje manus, men ein powerpoint som eg hadde omsett frå norsk til japansk, var ei god hjelp.

I 2004, altså for 11 år sidan, var Kenneth Ellefsen på studietur til Japan medan han studerte ved Fjellhaug. I løpet av dei vekene i Japan var han også i Nima. No har han stige i gradene og underviser ved Fjellhaug Internasjonale Høgskole. Skulen sender med visse mellomrom lærarar for å undervise ved Kobe Lutheran Theological Seminary, og i april har Ellefsen vore i Kobe og undervist. Då var det rektor Makito Masaki som tolka han.

Men når Kenneth var tilbake i Japan, ville han gjerne også treffe kyrkjelyden i Nima og dele Guds ord med dei. Og sidan han ikkje snakkar japansk, og folket i Nima ikkje forstår norsk (eller engelsk), trengde han ein tolk.

Biletet over viser at tolken blir reven med av den ivrige talaren og ser minst like karismatisk ut som han som talar på norsk.

La oss gå tilbake til laurdagen:

Vi var til saman fem personar som var på besøk i Nima denne helga. Tidlegare misjonær Nils Boganes var på besøk hos dotter og familie (Urstad) og ville gjerne tilbake til Oda, der han og familien arbeidde i første periode, for 52 år sidan. Eldste dotter kom frå Australia på overraskingsbesøk, og ho vart også med.

Laurdag ettermiddag var fire av oss på sightseeing i sølvgruvelandsbyen Oomori, medan Kenneth var på tur med ein gammal kjenning.

Oomori har omlag 400 innbyggjarar no. Mange hus står tomme. I den tida sølvgruvene var i drift, budde det omlag 20.000 menneske der. Men framleis har dei eige postkontor.

Banken er open ein dag i veka.

Her traff eg ein sjarmerande type.

Laurdag kveld vart vi ønska velkomne av kyrkjemedlemmer, og ei av bibelklasse-elevane mine kom også.
 
Vi installerte oss så godt vi kunne. I leiligheita i 2. etasje tok vi i bruk tre rom, og fekk plass til madrasser innimellom Kari Opperud sitt flyttelass som står på lager der. I tillegg brukte vi også eit rom i første etasje, så alle fekk plass å sove.

Nokre dagar tidlegare var eg i Nima og hadde engelsk bibelkasse.

Denne tirsdagen hadde eg med ein gjest ifrå USA, som var på besøk hos dotter si i Matsue. Dei ti andre damene er medlemmer i engelskklassa, men berre ei av dei er kristen.

Eg hadde skrive og teikna på tavla for å drive litt PR for søndagen. Etterpå såg eg at ei av damene hadde ikkje berre skrive av teksten, men også kopiert den flotte teikninga mi! Og ho kom faktisk på gudstenesta søndag, også!
Så då er vi tilbake til søndagen. Gunnar Urstad diska opp med skikkeleg søndagsfrukost, med egg og bacon og rista brød. Etter frukost køyrde han ilag med svigerfaren og svigersøstra til Oda kyrkje.

 Det vart gjensynsglede då Kenneth fekk møte att folk i Nima. Den eldre kvinna fekk til og med gjebursdagsgåve frå Norge. Ho fylte nettopp 95 år. Sidan sist dei møttest, er ho også blitt ein kristen.

Eg såg det greip forsamlinga då Ellefsen i innleiinga sa at han hadde bedt for kyrkjelyden i Nima kvar veke i alle desse 11 åra. Då var kontakten der med ein gong.
Eg er usikker på kor mykje av den gode preika som vart formidla på eit forståeleg språk, men eg håper iallfall at forsamlinga fekk med seg det viktigaste. Tema for preika var "Er du rotfesta i Kristus?", og sjølve bibelteksten frå Kol. 2, 6-15 er iallfall klar nok.

Etter gudstenesta fekk predikanten gåve frå kyrkja. Tolken og pianisten fekk forresten også gåve. Vanlegvis har dei ingen som spelar, så eg var glad eg kunne gi dei litt musikk, også. Mykje enklare enn å tolke ei preike, iallfall!

Her er medlemmer i kyrkja ilag med gjesten. I tillegg kom ho frå engelskklassa som hadde teikna Kenneth i boka si. Dei to jentene er tvillingar og går i 6. klasse. Ei av dei fekk i oppdrag å styre projektoren under preika, og den andre overtok kameraet mitt, så dei slapp å kjede seg for mykje.

Kyrkjekaffi. Desse to karane vart gode venner for 11 år sidan og har halde kontakten sidan.

Etter at gudstenesta i Oda var over, kom Gunnar tilbake og henta oss. Pastor Fukao tok oss så med ut på lunsj.

Her er dei norske gjestane ilag med pastor Fukao, gode og mette, og klare for retur til Matsue og Kobe. Takk for besøket! Og takk for tolkeoppdraget. Det vart ei festreise!