Å fylle femti...

Det kan vere ei påkjenning å fylle femti år i Norge. Her i utlandet kan det heldigvis gå litt stillare føre seg. Men samtidig er det no litt kjedeleg dersom ingen veit du har stor dag, heller, då. Eg har fått sånn passeleg oppmerksomheit, og det er vel nok. Men eg hadde no rekna med at namnet mitt kom både i Sunnmørsposten og lokalavisa, men det hadde det visst ikkje, nei. Eg står no framleis i folkeregisteret, men dei har kanskje ikkje funne utlandslista... Biletet ovanfor viser den framleis unge misjonæren, dagen etter den store dagen.
I helga hadde eg ikkje tid til å feire meg sjølv, for eg var fullt opptatt med å førebu den internasjonale kveldsgudstenesta. Og i tillegg hadde eg pressa inn ein filmkveld på laurdagen. Ei av studentane ville gjerne sjå filmen "Dei ti bod" (om Moses), og då bestemte vi å ha ope hus. Grunnen til at vi valde denne kvelden, var at det var siste sjanse for ein av studentane som reiser.

Ein kvit vegg i enden av kjøkkenet fungerte som kinolerret. Filmen varte i nesten fire timar, og med middagspause og ein ikkje-planlagt kakepause og samtale om filmen etterpå, vart det ein lang kveld. Alle hadde med seg det dei ville ete til middag/kveldsmat. Men at eg skulle få kake, hadde eg ikkje forventa.

Det var ei som eg hadde feira femtiårsdagen til i februar som hadde kjøpt med seg kake.

Tusen takk, Yumiko!

Søndag hadde vi besøk av Machiko Chigane som talte på føremiddagsgudstenesta. Vi jobba ilag i Kita Osaka i to år. No er ho pensjonist, men tok på seg dette preikeoppdraget. Etter gudstenesta var fleire frå kyrkja ute og åt lunsj.

Her er litt av maten. Det var buffet (som dei her kallar "viking style"), så det var berre å forsyne seg så mykje ein ville. Til den nette prisen av ca 65 kroner.

På kveldsgudstenesta denne gongen var vi ikkje så mange, men eg håper dei alle fekk med seg noko heim av evigvarande verdi. Temaet for gudstenesta var "Kva er kjæleik?"

Etter at eg kom heim i 22.30-tida, logga eg meg på Skype for å ta imot eventuelle helsingar, og eg hadde endeleg tid til å opne brev og pakkar, og starte å lese gratulasjonar på Facebook. (Idag, tre dagar seinare, trur eg at eg endeleg har kome gjennom alle...)

Måndag hadde eg endeleg tid til å feire meg sjølv, og då kom Kari Opperud frå Nima ein tur. Først hadde vi lunsj på hotell igjen, eit anna enn dagen før, der vi kunne ete i 90 minutt for ca 60 kroner. Deretter var vi innom i plommeparken og fekk tatt litt fotografering.

Dette er plomme. Sakuren kjem seinare.

 

 

Kari hadde også med seg blomster til meg. Tusen takk, Kari! Elles feira vi kvarandre, også, sidan ho også snart har stor dag.

Og her er damene.

 Takk for alle helsingar frå fjernt og nært! Og hadde det gått deg hus forbi, tek eg gjerne imot helsingar heretter, også!