Julepost og sånt

Denne veka har eg endeleg fått tid og inspirasjon til å skrive julebrev. Men breva som går i posten, vart ikkje sende før i dag, så det er tvilsomt om dei kjem fram til jul. Å sende på e-post er enkelt, trudde eg, men så veldig enkelt er det likevel ikkje når folk har skifta e-post-adresse sidan sist jul.
Så har du ikkje fått mail frå meg, og ønskjer å få julebrevet tilsendt, kan du sende ein e-post til ingervalbo@yahoo.no, så skal du få det.
Her er eit lite utdrag:

"Endeleg har eg fått roa til å tenkje på juleposten. Det ser ut som om veka som kjem, vil vere mykje rolegare enn livet har vore hittil i desember. Preikeoppdraga er eg ferdig med på ei stund, så i sjølve jula er mi oppgåve å få med meg folk i kyrkja, og i romjula og nyttåret å ha ein open heim for studentane som ikkje reiser bort i ferien. Og kanskje eg også får besøk av norske og finske misjonærar.

Her ein dag lærte eg eit nytt ord, eller to ord på engelsk. ”Naughty list” er julenissen si liste over ”slemme barn”. Han har også ei liste over ”snille barn”. I USA blir visstnok alle barn snille i desember, for å få komme på lista over dei som fortener julegåve. Kor godt det er at Gud ikkje har ei liste over dei som ikkje skal få del i hans nåde. Guds julegåve gjeld for alle! Ja, nettopp fordi vi alle er på lista over ”slemme barn”, gir han oss Jesus som Frelsar, heilt ufortent!

Velsigna jul og godt nyttår!  Beste helsing Inger "  

      

Eg har også i år fått julepost til adressa som eg flytta ut ifrå for 3 ½ år sidan. Har du framleis "Sympatieku Rojuman" først i adressa mi, må du kaste den og notere deg den "nye": Sunny Kubota Ⅱ202, Nishi-Kawatsu-cho 4101, Matsue-shi, Shimane-ken 690-0823, Japan. 

Til slutt nokre glimt ifrå dei dei siste vekene:

Den 10. julekonserten gjekk ganske bra, trur eg. Bra stemning i koret, iallfall.

På veg til preikeoppdrag i Hiruzen kyrkje morgonen etter konserten.

Internasjonal kveldsgudsteneste 16. desember leia av Jenar frå Indonesia.

Julefest for kvinneforeininga i Arashima kyrkje 18. desember.  Dei finske misjonærane i Hiruzen kyrkje, Jussi (cello) og Varpu (fløyte) Kivelä, heldt konsert og andakt.

Nokre ifrå den engelske bibelklassa i Matsue vart også med på konserten.

 

Det er blitt desember

Det betyr at det er blitt kaldare, og det betyr førebuingar til jul. Her skjer det litt av kvart. I dag leverte eg bilen der eg kjøpte vinterdekk tidlegare i haust, for eg betalte allereie då for å skifte dekk. Og eg trudde eg var tidleg ute. Men der var det fullt køyr. Eg leverte bilen før kl 15, og fekk beskjed om å komme tilbake når dei ringjer til meg, kanskje i 22.30-tida i kveld... Dei står på for kundane!
Det er visst meldt snø til i morgon, men eg trur det ikkje før eg ser det. Men på søndag morgon skal eg køyre til Hiruzen kyrkje for å tale på gudsteneste der, og då må eg iallfall vere godt skodd.

Bible Adventure

Sist helg prøvde vi noko vi ikkje har gjort før her på nordfeltet. Mailis Janatuinen, som til vanleg underviser ved bibelskulen i Kobe, skulle oppover til Arashima kyrkje og undervise søndag, så vi bestemte å arrangere bibelkurs for studentane på Bible club fredagen før, og la også opp til to bibeltimar på laurdag. Tema for Bible Adventure var Josef i GT. Eg var spent på om studentane ville kome sjølv om det ikkje vart engelsk bibelklubb, men undervisning på japansk, men dei møtte opp, og fleire kom også igjen på laurdag. Også nokre frå kyrkja deltok.

Mailis er flink å undervise, med god bruk av powerpoint, som ho viste på den einaste ledige veggen min.

Klasserommet var kjøkkenet mitt. Det er største rommet eg har i leilegheita... Her var det altifrå ungdomsskuleelev til lærar, dokter og husmor samla. Og som vanleg studentar frå fleire land.

Etter undervisninga gjekk samtalen vidare til langt på kveld.

Kazuaki var opptatt tidlegare på kvelden, men stakk innom for å seie hei til alle, så då fekk eg endeleg overrekke dåpsgratulasjonar frå Bible club. Her ser han bilete av seg sjølv første gong han var på Bible Club, i april i fjor.

Desse var samla på fredagskvelden.

Neste morgon var vi ikkje fullt så mange, men det var ei bra forsamling, med blanding av Bible club-folk og kyrkjefolk.

Halvparten av dei som var samla fredag, hadde aldri høyrt historia om Josef før. Det var ei fin anledning til å skape interesse også for GT. Og mange kunne relatere til erfaringar i sitt eige liv. Eit viktig tema som vart tatt opp i samtalen etterpå var kor vanskeleg og kor viktig det er å tilgi. Mailis fekk også vist samanhengen mellom GT og NT, og Josef som eit førebilete på Jesus.

Ei kristen koreansk jente skreiv i loggboka etterpå: "Fram til no har eg tenkt at forteljinga om Josef handlar om Josef, og forteljinga om Jesus handlar om Jesus. Men no forstår eg at begge forteljingane heng saman." Ei viktig oppdaging!

Julekonsert

No er det berre tre dagar igjen til den store felleskonserten. Vi har øvd, og på siste øving søndag var det bra optimisme. Ver med og be både for meg og den andre dirigenten, og for korsongarane, at vi kan få formidle god musikk og ein bodskap som når inn til tilhøyrarane.

Jul frå mange land

Dagen etter, på søndagen, skal eg først til Hiruzen og preike. Idag har eg endeleg fått konsentrert meg såpass at eg har det meste av førebuinga unnagjort. Resten av veka går med til andre ting.
Og rett ifrå Hiruzen skal eg tilbake til Matsue og vere med og hjelpe til på eit arrangement for barn, på det internasjonale senteret. Dei har spurt fem utlendingar om å fortelje om jul i sitt eige land. Eg skal lære dei å flette julekorger. Barna blir delt opp i 5 grupper som skal ha 20 minutt på kvar stasjon, og så rotere, så dei kjem innom alle. Sansfica, ein kristen student frå Sri Lanka, får lov til å fortelje bibelforteljinga for 50-60 barn når alle er samla! Ho skal fortelje på engelsk og vise bilete, og så skal ho bli tolka til japansk. Takk for denne muligheita, og be for Sansfica, også, som har det veldig travelt med studiane, men som likevel prioriterer dette.

Sansfica frå Sri Lanka til høgre

No ringde dei frå Autobacs at bilen er ferdig ein time før tida, så då må eg ta meg ein liten spasertur ut i kulda. Men skal vel ikkje klage på kulden når eg les om tosifra minusgrader heime i Norge...

Tverrkyrkjeleg gledesdag

Kazuaki hadde bestemt seg for at han ikkje skulle bli ein kristen. Grunnen til at han byrja å lese Bibelen, var at han ville finne ut kvifor han ikkje likte kristendommen. Men mykje har forandra seg i det siste. Han har sett at han har bruk for Jesus.
- Hadde det ikkje vore for at Jesus døydde på korset for å sone syndene mine, hadde eg ikkje blitt ein kristen. Ja, då kunne eg ikkje ha blitt ein kristen, sa han i vitnemålet sitt, som var grundig førebudd.

Dersom han skulle bli døypt, ville han gjerne at det skulle skje på Bible Club, med meg som "prest", men av fleire årsaker var ikkje det aktuelt. Den siste tida har han gått i Matsue Gospel Church, som ikkje har sitt eige kyrkjebygg, men leiger lokale i eit kommunalt bygg. Og i desse lokala har dei ikkje dåpsbasseng, så då har dei dåp i havet.

Venner frå fleire kyrkjelydar og fleire land var møtt opp for å vere med på dåpen på søndag morgon før kyrkjetid. Av påkledninga til desse kan ein berre gjette kva temperaturen var i sjøen. På land var det 12 grader... Så Kazuaki angra kanskje på at han ikkje tok valet litt tidlegare, før sjøen vart så kald...

Pastor Ikutake, som var pastor i Matsue Gospel Church fram til denne våren, var komen heilt ifrå Himeji for å foreta dåpshandlinga. Her les han dåpsbodet frå Matt. 28, 18-20, medan Scott er overalt og fotograferer (også på biletet over).

Her er heile flokken ved badestranda, som ikkje freista akkurat til noko vanleg bad idag. Men Kazuaki, evangelisten og pastoren trassa bølgjer og kulde for eit nådebad.

"I namnet til Faderen, Sonen og Den Heilage Ande..."

Heile dåpshandlinga kan de sjå på videoen nedanfor:


Kazuaki's Baptism in the Sea of Japan from Scott Menking on Vimeo.


Eg hadde preikeoppdrag i Arashima, og køyrde rett ifrå stranda og til kyrkja. Gudstenesta var blitt utsett 15 minutt for at eg skulle rekke det, og eg kom der omtrent fem minutt før. Etter gudstenesta køyrde eg tilbake til Matsue for å vere med på feiringa av Kazuaki, med god mat og mange helsingar.

Her er det ikkje slik at dei som vil ha ordet, melder seg, men alle skal seie litt. Også to ikkje-kristne studentar hadde ei helsing. 

Denne jenta er med på Bible Club, og går også ofte på gudsteneste. Denne dagen var ho med heilt frå dåpen om morgonen til den internasjonale gudstenesta i vår kyrkje om kvelden. Og ho hadde stått opp klokka 6 den morgonen for å lage småkaker til festen.

Om kvelden var det vår tur i den lutherske kyrkja å feire Kazuaki. På International Evening Service har han vore ein av dei trufaste. Her held han vitnemål for andre gong denne dagen.
Men til skilnad frå vitnemålet i si eiga kyrkje på føremiddag, prøvde han her å snakke spesielt til ikkje-kristne. Sjølv om det var litt skuffande at det var berre ei ikkje-kristen som kom, trur eg det betydde noko for henne. Men eg skulle ønskje at fleire kom av dei som var inviterte.

Men det er ikkje så verst å samle så mange kristne frå 7 ulike nasjonar, heller. Berre fem av oss er lutheranarar, men vi kan lovsyngje den samme Herre.


Det er mange som har vore med og bedt for Kazuaki, både i Norge, i USA, Japan og kanskje andre land også, og mange har sådd og planta Guds ord i hjarta hans. Andre har vatna. Så vart det ikkje vår kyrkje som fekk hauste den direkte frukta denne gongen, men vi kan likevel glede oss med dei.

"Kva er vel Apollos? Og kva er Paulus? Tenarar som hjelpte dykk til tru! Begge gjorde vi det Herren hadde sett oss til: Eg planta, Apollos vatna, men Gud gav vekst. Så er dei ikkje noko, korkje den som plantar eller den som vatnar. Berre Gud er noko, han som gjev vekst." 
1. Kor. 3, 5-7

Det ser også ut som om folk sette pris på kaka eg hadde laga. Det er ikkje så ofte vi har dåp her, så vi må gjere litt stas på dei!


No gjeld det å sjå framover og førebu desember. Tre nye preikeoppdrag ventar, og den store julekonserten nærmar seg, også, med berre to øvingar att. Det gjeld å få på plass stemmene og finpusse. Særleg er eg spent på "Hallelujakoret", som eg har tatt på meg å dirigere i år igjen.

Be om at mange må få invitasjon og bli med på konserten!

                     (Klikkar du på konsertprogrammet, blir det større)

Minne frå Taiwanleiren

Eg fann denne videoen på Facebook nettopp. Godt med gode minne frå varme dagar i Taipei når eg sit her framfor varmeomnen og småfrys på føtene!

Korleis skal dette ende?

Høgdepunktet kvar veke er utan tvil fredagskveldane med Bible Club. Det krev ein del energi for å lade opp til ein kveld med over 20 deltakarar, og det tek også litt krefter å rydde opp etterpå, sjølv om dei er flinke til å hjelpe til. Og Gud har sørga for kokehjelp også dei tre siste fredagane.

Det er ikkje eg som har gjort noko særleg for å få med nye studentar, men dei sjølve inviterer med seg venner. Dei to siste fredagane har vi vore 21 og 22 her, og då blir det ganske trangt. Lydnivået blir også ganske høgt etterkvart sjølv om eg prøver å hysje ned av og til. Heldigvis bur det ingen verken over eller under meg, og berre i den eine leiligheita vegg i vegg bur der nokon, men dei har restaurant og jobbar ofte seint. Og no skal dei flytte om eit par veker. Eg håper ikkje det er på grunn av meg at folk flyttar ut... Så er det nokon som treng hus, tek eg gjerne imot nye naboar!

To koreanske jenter tilbaud seg å lage koreansk mat sist fredag, og dei fekk hjelp av ei japansk veninne ( i midten). Det er kjekt når dei melder seg til teneste sjølve, og maten gjekk unna. Eg måtte koke to omgangar i riskokaren som tek 10 koppar, for det var ikkje nok. No har eg fått lov av sjølvaste stedlig representant til å kjøpe ein ekstra riskokar, for dette er vel misjonsarbeid. Eg trur ingen blir "riskristne" berre fordi dei får kjøpt seg billig middag her. Det ser ut som om det er andre grunnar til at dei kjem.

Etter at vi har fått rydda unna etter middagen, er det tid for dagens leksjon, og gjerne med litt repetisjon ifrå sist, for nokre gjekk glipp av førre leksjon. Etter ei fellessamling deler vi oss i mindre grupper, der fleire får sleppe til. Her er nokre av refleksjonane studentane skreiv i loggboka 2. september:
- Eg har lært mykje av Gud og av kvar enkelt her. Takk! (kinesisk jente)
- Dersom eg har tid, vil eg gjerne komme kvar veke. (kinesisk jente som kom for første gong)
- Eg lurer på kvifor Gud ga dei første menneska eit bod dei skulle følgje. Var det for å gi dei eit val? (japansk jente)
- Spørsmålet mitt er kvifor Gud skapte mannen først og ikkje kvinna... (japansk jente)
- Kvar gong eg er med på Bible Club, får det meg til å tenkje djupt over livet mitt. (japansk jente)

Det rører seg forskjellig inne i ungdommane, og eg håper Bible Club er ein plass dei kan få hjelp til å snakke ilag om viktige ting i livet. No har eg også oppretta ei gruppe på Facebook der ungdommane kan utveksle tankar og spørsmål dersom dei ønskjer det.
Men korleis skal dette ende dersom nye stadig vekk kjem, og huset blir sprengfullt? Ei kinesisk kristen jente sa det slik: "Du treng ikkje å bekymre deg, for då vil Gud også gi deg eit større hus!"
Plass har eg vel framleis, for studentane klarer seg med å sitje på golvet. Det eg treng mest no, er nokon til å lage mat og ordne med det praktiske. Skal eg våge å lufte behovet i kyrkja? Etter kvart håper eg at også dei kristne studentane kan ta ansvar som gruppeleiarar.

Internasjonal leir på Hiruzen

Denne laurdagen var det ikkje tid til å slappe av etter ein sein fredagskveld, for eg skulle vere med som leiar og talar på den årlege internasjonale weekenden på Hiruzen Bible Camp. Dessverre fekk eg ikkje med meg ein einaste student dette året, men ei som jobbar som sjukepleiar, hadde fått fri i helga og gledde seg til å vere med til Hiruzen, der ho ikkje hadde vore på leir på 16 år!

På veg oppover til Hiruzen var Daisen-fjellet med nysnø på toppen eit nydeleg syn.

 På laurdag ettermiddag tok Igi-brørne oss med på sykkeltur.

November er ei fin årstid her, berre det ikkje er for kaldt. Her er mykje fine fargar og god luft.

Om kvelden var det tid for leik, fellesskap og bibelundervisning, både på engelsk og japansk.

 Nokre hadde også Bibelen på norsk. Tema for leiren var "Ein for alle" med undertema "Ein gong for alle" og "Alle for ein". Liksom alle vart syndarar fordi Adam var ulydig, kan alle bli rettferdiggjorte fordi den eine (Kristus) var lydig. Frå Hebrearbrevet lærte vi om kva det betyr at Jesus er vår øvsteprest, som ber syndene våre på sine skuldrar og som ber namna våre på sitt hjarte. Og som avslutning på leiren vart utfordringa gitt til å leve for han som døydde og stod opp igjen for oss. Gud kallar arbeidarar til sin vingard også i dag.

Søndag føremiddag var vi med på gudsteneste i Hiruzen kyrkje, der seminarstudent Seima talte.

På leiren var det deltakarar både frå Norge, Sverige og Finland i tillegg til japanarane. Eli på biletet budde i Japan som lita, og er no tilbake som halvtåring i NMS.

Vi var ikkje så stor forsamling, men det var iallfall ein positiv gjeng. Bortsett frå oss tre i leiarteamet, var alle dei andre nye i forhold til dei som var med på leiren i fjor. Neste gong vi satsar på ungdommar, er på Snow Fun Camp 15.-17. februar. Så ver med og be om at eg kan fylle opp bilen av studentar til neste leir, og at også fleire ikkje-kristne blir med. I mellomtida har vi Bible Club kvar veke og internasjonal kveldsgudsteneste ein gong i månaden.
Korleis skal dette ende?
Be gjerne om krefter, pågangsmot og visjonar for arbeidet blant ungdommane.

- Kvar er du ifrå?

Det dukkar stadig opp nye ansikt denne hausten. Sist fredag spurde studentane etter atlas. Dei måtte finne ut kvar dei andre kom ifrå. For første gong har vi hatt bibeltekstar også på portugisisk og indonesisk. Denne kvelden hadde vi i tillegg japansk, engelsk, kinesisk og koreansk.
Ei kinesisk jente som var her for første gong to veker tidlegare, sende meg ei melding dagen før Bible club: "Eg vil ta med ei kinesisk jente og ein student frå Brasil. Er det greitt?"
Det viste seg at studenten ifrå Brasil var ein kristen, med bakgrunn i baptistkyrkja. Men han hadde enno ikkje funne noko kyrkje i Matsue. Så han var så glad for å komme hit og å treffe andre kristne studentar, som inviterte han med til kyrkje.

Ein norsk atlas kom godt med når studentane skulle prøve å plassere kvarandre.

Denne kvelden var det fire kinesiske ungdommar her. Ei av dei for første gong.

Ei kristen jente frå Indonesia har vore her ifrå april, men no hadde vi endeleg fått kontakt. Ho har vore leiar i det kristne studentlaget i Indonesia, og ho vil gjerne vere med også i bibelstudiegruppa ved universitetet. Det som er litt interessant, er at både ho og den brasilianske studenten meistrar det japanske språket betre enn engelsk. Så det er ikkje alltid at engelsk er det beste språket å kommunisere på.

Folk frå forskjellige land har visst også ulik kroppstemperatur. Slik ser det iallfall ut her. Nokre frys, medan andre har det varmt i T-skjorte.

Denne kvelden starta vi eit nytt studiehefte "Who is God?" (Kven er Gud). Vi starta med skapingsforteljinga i 1.Mos. 1. Eg siterer nokre kommentarar ifrå loggboka:

• Eg skulle ønskje eg hadde kome hit før. (koreanar)
• Krafta i Guds ord er stor. (kinesar)
• Guds makt er så stor at vi menneske ikkje kan forestille oss den, men Gud vil sikkert lære oss noko gjennom det vi ikkje kan forstå. (kinesar)
• Gud skapte alle ting! (japanar)
• Det er første gong eg har lese i GT. Det var veldig interessant. (koreanar)

Det skal litt til å lage middag til 16 personar, men heldigvis sende Gud ei til å hjelpe meg denne gongen. Og det trengde eg verkeleg!

Idag har eg vore på eit college og møtt to engelskklasser. Studentane spurde meg ut om Norge, og eg fekk også fortelje om kvifor eg er i Matsue og kva eg gjer. Etterpå åt eg lunsj ilag med nokre av studentane. Ei av dei er faktisk kristen og medlem i Yonago lutherske kyrkje. Ho og ei jente til sa dei vil komme allereie denne fredagen, og fleire verkar interesserte i å komme seinare. Takk til Carmella som inviterte meg!

Dette veks meg snart over hovudet, så av og til lurer eg på om eg skal be folk slutte å be, men lat oss heller be om fleire medhjelparar. Eg har ikkje våga å nemne det i kyrkja om nokon kunne hjelpe meg med matlaging, for eg reknar med at dei som har familie, må vere heime og lage mat til familien. Men kanskje eg er litt for forsiktig? Då er eg iallfall over i neste tema:

Misjonæren sitt arbeid, eller kyrkja sitt?

Søndag 21.oktober var det igjen internasjonal kveldsgudsteneste i den lutherske kyrkja. Eg har fått ein kjerne av kristne utanlandsstudentar og japanarar som hjelper til, men hittil har eg ikkje opplevd så mykje støtte ifrå vår kyrkje sine folk. Sidan vi starta opp desse gudstenestene i april, har det ikkje vore vedtatt på noko årsmøte, så eg tok motet til meg og tok det opp på siste menighetsrådsmøte om dette er noko kyrkja vil at vi skal halde fram med. Då fann styremedlemmene ut at då må dei no komme og sjå kva som foregår. Eg oppmoda dei til å komme og vere med i fellesskapet. På biletet ovanfor er det ein student frå Nigeria som les bibelteksten på engelsk, medan eit medlem av kyrkja vår står klar med den japanske Bibelen.

Under "kyrkjekaffien" (her drikk vi te) gjekk praten. Det var fint å sjå ei blanda forsamling av unge og vaksne, kristne og ikkje-kristne, lutheranarar og ikkje-lutheranarar.

 Jenar frå Indonesia og Sansfica frå Sri Lanka er begge fine kristne jenter, som gjerne hjelper til.
 

Her er tre medlemmer frå Matsue lutherske kyrkje. "Dette var kjekt!" sa denne kona før ho gjekk heim. Kanskje ho neste gong også vil tilby seg å hjelpe til med noko? Iallfall var det ei stor oppmuntring for meg at folk stilte opp.

Du som ber til Gud, kan gjerne fortsetje å be om at vi som kyrkje i lag kan arbeide for å nå ut til studentar og andre i lokalmiljøet. Og at også Bible club kunne bli meir inkludert i kyrkja sitt arbeid...