Eg må berre få dele denne videoen med dykk. Eg vart rørt til tårer av tårene og bønene deira.
Thursday, March 31, 2011
Monday, March 28, 2011
Bryllaup med stil
No har Naoto fått si Hiroko. Det var ein strålande dag, men det var nok kanskje med litt blanda kjensler å feire bryllaup etter det som har skjedd i Japan siste vekene. Likevel -at ungdommar vel å stifte heim ilag viser at livet går vidare, trass alt.
(Foto: Rei Nagata)Sjå video av Naoto som fører bruda si nedover "kyrkjegolvet" i hotellkapellet:
Happy Wedding 2011.3.26 from Inger Valbø on Vimeo.
Dei var berre heilt nydelege, begge to!
Det var også kjekt å treffe igjen Yoko og andre venner ifrå Kita Osaka kyrkje, der eg arbeidde i 6 år.
Ifrå hotellet var det flott utsikt til Osaka Castle park. Du kan skimte borga midt mellom meg og Yoko.
Fleire venner ifrå Osaka-tida. Eg var den einaste med sunnmørsbunad i bryllaupet, og einaste norske, også, for den del.
Kyrkjekoret song under middagen, og kva var meir naturleg enn at brudgommen også stilte opp? Dei har trass alt berre ein tenor...
Lytt til songen deira her:
Great is Your Faithfulness from Inger Valbø on Vimeo.
Dei fleste gjestane var ikkje kristne, så bryllaupet var også eit høve for Naoto og Hiroko til å vitne om trua si. Og det gjorde dei, også.
Eg las nettopp i Vårt Land at japanarar ikkje viser så mykje kjensler anna enn i spesielle samanhengar, som i til dømes bryllaup, stod der, og det stemmer nok. For då Hiroko heldt tale og takka foreldra og storebroren, var det ikkje fritt for tårer.
Etter at dei har gitt blomster til foreldra, er det Naoto sin tur til å takke sine foreldre.
Bryllaupsfesten er over på 2 1/2 time (1/2 time på "overtid"), og tårene er bytta ut med smil. Takk for at du kom! Og så gir dei oss gåver til å ta med heim, i tillegg til den store posen med gåver som vi allereie har fått utdelt ved bordet.
Ei av gåvene var ein CD med seks korte intervju med Hiroko og like mange med Naoto.
"Our Testimony about the Third String" er tittelen på CDen. Verset som dei hadde inngravert i armbanda frå forlovingsdagen, gjekk igjen som ein raud tråd i fleire innslag under festen:
"Om nokon vinn over den som er åleine, vil to kunna stå seg mot han. Ein tretvinna tråd slitnar ikkje så snart." Forkynnaren 4,12
"Den tredje tråden" er Gud. Å ha han med i alt, gjer ekteskapet meir slitesterkt.
Intervjua er tidlegare blitt sendt på Lutheran Hour sitt radioprogram, som har sendingar kvar morgon frå måndag til laurdag. I intervjua fortel begge to kvar for seg korleis dei har blitt leia til tru og korleis det er å leve som kristne. Hiroko vart ein kristen i 2008, og Naoto for omlag 8 år sidan. Han fortel om den første Norgesturen som vart eit vendepunkt for han.
Etter eg kom heim og såg på biletet på CD-coveret, oppdaga eg at det er rett og slett Ørskog kyrkje som er avbilda! Biletet tok han 3. mars i fjor då han var tilbake på Sjøholt ein snartur.
Naoto har sagt at hadde han ikkje blitt kjent med meg, ville han kanskje ikkje ha blitt ein kristen, eller iallfall ville han ikkje ha blitt det så tidleg! Det er stort å oppleve å få vere ei lita brikke i Guds puslespel...
Og dei levde lukkeleg alle sine dagar. Så får vi be om at det ikkje berre er sant i eventyra, men også i det verkelege livet. Med Gud som den tredje i den tretvinna tråden.
For å sjå fleire bilete, klikk på Facebook Fotoalbum nedanfor:
Facebook Fotoalbum
(Klikkar du på det første biletet, får du det større, og du kan bla gjennom albumet ved å klikke vidare på pila i høgre kant av kvart bilete.)
Søndagsskulejenter
Sist fredag reiste eg rett frå konferansen på Hiruzen via NLM-kontoret i Kobe og til venner i Osaka, der eg overnatta før bryllaupet på laurdag.
Desse to jentene var trufaste på søndagsskulen i Kita Osaka den tida eg var der, og den yngste gjekk også i ei av engelskklassene eg hadde der. No er dei blitt ganske store, om ikkje så høge. Riko er nettopp ferdig i vidaregåande, og Mako har gått ut av ungdomsskulen. Men framleis les dei Bibelen ilag med mora kvar kveld. Denne kvelden fekk eg også vere med. Storesøster Kyoko, som studerer komposisjon ved universitetet, hadde ikkje tid til å vere med denne kvelden.
Sidan det var akkurat 9 månader til jul, las vi ifrå Luk. 1 om då Maria vart vald til å bli mor til Frelsaren. Ho var kanskje ikkje eldre enn desse jentene då ho fekk englebesøk.
Far i huset er ikkje kristen, så han er meir interessert i å studere språk på fritida. Men han kom trufast på den engelske bibelklassa eg hadde i Kita Osaka. Her studerer han norsk ved frukostbordet på laurdag. I helgane oppheld han seg mykje på biblioteket, der han finn tekstbøker for ulike språk. Han hadde mange gode spørsmål om det norske språket.
Mor i huset følgjer alltid med på bloggen min, så her passar det med ei lita helsing på japansk, for ein gongs skuld:
藤原さん、本当にお世話になりました！一緒に聖書を読む時間もいい思い出になりました。
4月またよろしくお願いします！
Thursday, March 24, 2011
- Takk for at de er her!
Familien Igi hadde førebudd ei gåve til generalsekretær Åsland og Asia-sekretær Gillebo, som skulle vere med på konferansen, men sidan dei ikkje kunne kome, valde dei å overrekkje gåva til misjonærane som valde ikkje å reise heim.
Her blir gåva overrekt Tore Jåtun av Yoshua Igi.
Gåva var lange remser av bretta papirtraner. Tusen takk, Yoshua og resten av familien!
På misjonærkonferanse
Bortsett frå ein norsk-svensk familie og ein finsk familie er vi alle samla til konferanse på Hiruzen denne veka. Sjølv om gjestane frå NLM-leiinga ikkje kunne kome, har vi hatt nok å snakke om desse dagane.
Sunnmøringane Kirsti Strand (f.v.), Ingebjørg Hildre og eg med sakspapir, kaffikopp og PC.
Misjonssekretær for den finske samarbeidspartnaren FLOM, Tapio Pokka (t.h.), er også tidlegare Japanmisjonær. Han let seg ikkje stoppe av råd om ikkje å reise til Japan. Her i samtale med stedlig representant for NLM, Tore Jåtun.
- Kallet til Japan var sterkare enn råda om ikkje å reise, seier Tapio. - Japan er landet eg elskar. Eg måtte finne ut av den verkelege situasjonen og kor farleg det verkeleg er å vere i Japan no. Det er vanskeleg å få eit klart bilete berre via internett. Det er mykje du ikkje forstår utan at du er på innsida. Eg har mist litt tilliten til det media formidlar.
Eg anklagar ikkje leiinga i NLM for det den avgjerda dei har tatt. Det er ikkje lett å måtte ta viktige avgjerder på kort tid i ein slik situasjon, seier Pokka.
Desse gutane bur på Hiruzen heile året, nokre på senteret og nokre nede i bygda.
I går fylte Yuga 7 år, og får finsk sjokolade frå Tapio.
Også ein annan finsk misjon (FLM) hadde sin konferanse parallelt med oss. I går kveld hadde vi fellessamling. FLM har mange unge familiar med små barn, så det var mykje liv. Her er ein liten video frå kvelden i går:
Samarbeidsevna til nokre ektepar vart testa.
Yoshia har hatt avslutning på barneskulen denne dagen og får overrekt gåve som ekteparet Kiviranta har samarbeidd om.
Kake med 7 lys for lillebror Yuga.
FLM-misjonærane takka for fellesskapet og reiste heim i dag. Dei har lært seg eit norsk bordvers denne veka.
Johanna Tervonen er finsk, men ho høyrer til FLOM og dermed ei av NLM-misjonærane i Japan. I fjor fekk ho eit brev frå ei ukjent, eldre misjonskvinne i Finland, som har bedt for henne sidan ho var eitt år, om at kanskje denne jenta skulle bli misjonær. Johanna har ikkje lært å ete eple på japansk vis enno, men språket er godt på plass, og frå 1. april startar ho i arbeid i Aust-Okayama kyrkje.
Yoko Igi prøver å grave fram våren. - Eg vil hjelpe blomstrane fram, seier ho. Namnet hennar betyr forresten "sol-barn".
Sunnmøringane Kirsti Strand (f.v.), Ingebjørg Hildre og eg med sakspapir, kaffikopp og PC.
Misjonssekretær for den finske samarbeidspartnaren FLOM, Tapio Pokka (t.h.), er også tidlegare Japanmisjonær. Han let seg ikkje stoppe av råd om ikkje å reise til Japan. Her i samtale med stedlig representant for NLM, Tore Jåtun.
- Kallet til Japan var sterkare enn råda om ikkje å reise, seier Tapio. - Japan er landet eg elskar. Eg måtte finne ut av den verkelege situasjonen og kor farleg det verkeleg er å vere i Japan no. Det er vanskeleg å få eit klart bilete berre via internett. Det er mykje du ikkje forstår utan at du er på innsida. Eg har mist litt tilliten til det media formidlar.
Eg anklagar ikkje leiinga i NLM for det den avgjerda dei har tatt. Det er ikkje lett å måtte ta viktige avgjerder på kort tid i ein slik situasjon, seier Pokka.
Desse gutane bur på Hiruzen heile året, nokre på senteret og nokre nede i bygda.
I går fylte Yuga 7 år, og får finsk sjokolade frå Tapio.
Også ein annan finsk misjon (FLM) hadde sin konferanse parallelt med oss. I går kveld hadde vi fellessamling. FLM har mange unge familiar med små barn, så det var mykje liv. Her er ein liten video frå kvelden i går:
Missionary Fellowship from Inger Valbø on Vimeo.
Samarbeidsevna til nokre ektepar vart testa.
Yoshia har hatt avslutning på barneskulen denne dagen og får overrekt gåve som ekteparet Kiviranta har samarbeidd om.
Kake med 7 lys for lillebror Yuga.
FLM-misjonærane takka for fellesskapet og reiste heim i dag. Dei har lært seg eit norsk bordvers denne veka.
Johanna Tervonen er finsk, men ho høyrer til FLOM og dermed ei av NLM-misjonærane i Japan. I fjor fekk ho eit brev frå ei ukjent, eldre misjonskvinne i Finland, som har bedt for henne sidan ho var eitt år, om at kanskje denne jenta skulle bli misjonær. Johanna har ikkje lært å ete eple på japansk vis enno, men språket er godt på plass, og frå 1. april startar ho i arbeid i Aust-Okayama kyrkje.
Yoko Igi prøver å grave fram våren. - Eg vil hjelpe blomstrane fram, seier ho. Namnet hennar betyr forresten "sol-barn".
Saturday, March 19, 2011
Ikkje sjølvsagt
Det er mange ting ein ser i eit anna perspektiv i den situasjonen Japan er i no. Eg har vore på leir ilag med omlag 30 studentar ifrå fleire fylke i Vest-Japan. Vi tre ifrå Shimane var dei som reiste lengst. Kvart år i mars er det KGK-leirar over heile landet, men i år vart det annleis. På grunn av jordskjelvkatastrofen i Nordaust-Japan vart studentleiren i den landsdelen avlyst, og ein leir lenger sør vart avbroten på grunn av jordskjelvet i Shizuoka nokre dagar seinare, og deltakarane vart sende heim.
- Det er ingen sjølvfølgje at vi har kunna fullføre leiren, sa lagssekretær Takagi, som var innlånt ifrå Kyoto, fordi lagssekretæren vår, Yajima, vart liggjande heime med influensa.
Studentar i bøn for dei jordskjelvramma, særleg for kristne medstudentar i nord som ikkje kunne samlast til leir. Det vart bedt både tidleg og seint, mange gonger for dag.
Tema for leiren var "Kva er meininga med livet? Kva vil Gud med livet mitt?" På bakgrunn av det som hadde skjedd, brukte pastor Kitano bibeltimen første kvelden på spørsmålet som alle truleg kom med til leiren: Korleis kan ein kjærleg Gud tillate at slike katastrofer skjer?
- Gud skapte verda fullkomen, men på grunn av syndefallet vart jorda lagt under forbanning. Ikkje alt som skjer, er Guds vilje, men ingenting skjer utan at Gud tillet det. Den ytterste sirkelen viser det som Gud tillet, den neste er det som er Guds vilje, og den inste sirkelen det som er Guds plan, som alltid skjer, forklarte Kitano. Jordskjelv er eitt av teikna på at denne verda skal ta slutt og at Gud vil skape noko nytt. Etter ein lang og grundig bibeltime avslutta han med å seie:
- Vi kjenner det er tragisk at så mange menneske har mist livet i denne katastrofen. Men talet på dei som døyr i løpet av eit år utan å kjenne Jesus, er så mykje større, og det skulle bli ei nød for oss, at vi må nå dei med evangeliet.
Yuki (t.v.) var ei av dei to jentene eg hadde med meg ifrå Matsue. Ho har vore på fleire KGK-leirar og møtte venner, og fekk også nye venner. Det var på KGK sin sommarleir for 1 1/2 år sidan ho tok imot Jesus.
Lovsong (video):
Her er litt fleire glimt ifrå leirlivet:
Flaggermus-leiken likna litt på katt- og mus-leiken, men litt meir action:
Frukost
Kven skal rydde av bordet?
Nyheiter i TV-kroken. Onsdag 16. mars: Situasjonen for atomkraftverket i Fukushima blir forklart. Og det har vore eit skjelv sør for Tokyo, i Shizuoka nær Fuji-fjellet.
- Happy birthday!
Kjekt at nokon her også visste om dagen min. Seinare på kvelden ringjer Hjalmar Bø og Jan Sandvik ifrå hovudkontoret. - Gratulerer med dagen! seier Hjalmar når dei endeleg får kontakt på mobilen min etter eit langt kveldsmøte.
Men det er ikkje for å gratulere dei ringjer. Dei vil ha meg heimatt til Norge! Kva svarar ein på sparket i ein slik situasjon? Eg bad om betenkningstid til neste dag. -Håper det ikkje ødelegg nattesøvnen då, sa Jan, men eg må innrømme at eg hadde ei litt dårleg natt.
Og konklusjonen? Som de sikkert forstår, så er eg her enno. Både eg og dei fleste av mine kollegaer vurderer situasjonen mindre dramatisk enn i Norge, så eg har valt å bli inntil eg eventuelt skulle bli evakuert. Eg kjenner meg ganske trygg, og dette er ei spesiell tid då eg trur det er viktig at også misjonærar er i landet.
Her er heile flokken.
Siste stopp på veg heim, på Hiruzen Service Area. Yuki og Megumi var passasjerane mine. Ein lang køyretur på omlag 24 mil kvar veg.
Det var ikkje så mange som kunne kome på Bible Club denne fredagen i ferien, men eg hadde to nye, 4 år gamle Nanaka som bur rett under meg, og mora.
Nanaka vart venner med studentane og gjekk frå det eine fanget til det andre. Ryoko, som vi hadde avskjed for forrige fredag, kom direkte tilbake ifrå Taiwan for å ta farvel endå ein gong.
Før eg avsluttar, vil eg berre takke for alle helsingar, gode ord og lovnader om forbøn eg har fått på e-post og Facebook dei siste dagane. Etter tre-fire dagar til fjells utan internett hadde det hopa seg opp over 200 meldingar. Eg har hatt mykje å gjere etter at eg kom heim, så eg har ikkje hatt tid til å svare alle. Men hjarteleg takk! Og vil du gjere noko konkret for Japan i tillegg til å be, kan du gå inn her og gi ditt bidrag:
HJELP JAPAN!
Japanarane treng di hjelp!
- Det er ingen sjølvfølgje at vi har kunna fullføre leiren, sa lagssekretær Takagi, som var innlånt ifrå Kyoto, fordi lagssekretæren vår, Yajima, vart liggjande heime med influensa.
Studentar i bøn for dei jordskjelvramma, særleg for kristne medstudentar i nord som ikkje kunne samlast til leir. Det vart bedt både tidleg og seint, mange gonger for dag.
Tema for leiren var "Kva er meininga med livet? Kva vil Gud med livet mitt?" På bakgrunn av det som hadde skjedd, brukte pastor Kitano bibeltimen første kvelden på spørsmålet som alle truleg kom med til leiren: Korleis kan ein kjærleg Gud tillate at slike katastrofer skjer?
- Gud skapte verda fullkomen, men på grunn av syndefallet vart jorda lagt under forbanning. Ikkje alt som skjer, er Guds vilje, men ingenting skjer utan at Gud tillet det. Den ytterste sirkelen viser det som Gud tillet, den neste er det som er Guds vilje, og den inste sirkelen det som er Guds plan, som alltid skjer, forklarte Kitano. Jordskjelv er eitt av teikna på at denne verda skal ta slutt og at Gud vil skape noko nytt. Etter ein lang og grundig bibeltime avslutta han med å seie:
- Vi kjenner det er tragisk at så mange menneske har mist livet i denne katastrofen. Men talet på dei som døyr i løpet av eit år utan å kjenne Jesus, er så mykje større, og det skulle bli ei nød for oss, at vi må nå dei med evangeliet.
Yuki (t.v.) var ei av dei to jentene eg hadde med meg ifrå Matsue. Ho har vore på fleire KGK-leirar og møtte venner, og fekk også nye venner. Det var på KGK sin sommarleir for 1 1/2 år sidan ho tok imot Jesus.
Lovsong (video):
KGK camp in Fukuyama March 14-17 from Inger Valbø on Vimeo.
Her er litt fleire glimt ifrå leirlivet:
Flaggermus-leiken likna litt på katt- og mus-leiken, men litt meir action:
KGK camp - The Bat and the Moss from Inger Valbø on Vimeo.
Frukost
Kven skal rydde av bordet?
Nyheiter i TV-kroken. Onsdag 16. mars: Situasjonen for atomkraftverket i Fukushima blir forklart. Og det har vore eit skjelv sør for Tokyo, i Shizuoka nær Fuji-fjellet.
- Happy birthday!
Kjekt at nokon her også visste om dagen min. Seinare på kvelden ringjer Hjalmar Bø og Jan Sandvik ifrå hovudkontoret. - Gratulerer med dagen! seier Hjalmar når dei endeleg får kontakt på mobilen min etter eit langt kveldsmøte.
Men det er ikkje for å gratulere dei ringjer. Dei vil ha meg heimatt til Norge! Kva svarar ein på sparket i ein slik situasjon? Eg bad om betenkningstid til neste dag. -Håper det ikkje ødelegg nattesøvnen då, sa Jan, men eg må innrømme at eg hadde ei litt dårleg natt.
Og konklusjonen? Som de sikkert forstår, så er eg her enno. Både eg og dei fleste av mine kollegaer vurderer situasjonen mindre dramatisk enn i Norge, så eg har valt å bli inntil eg eventuelt skulle bli evakuert. Eg kjenner meg ganske trygg, og dette er ei spesiell tid då eg trur det er viktig at også misjonærar er i landet.
Her er heile flokken.
Siste stopp på veg heim, på Hiruzen Service Area. Yuki og Megumi var passasjerane mine. Ein lang køyretur på omlag 24 mil kvar veg.
Det var ikkje så mange som kunne kome på Bible Club denne fredagen i ferien, men eg hadde to nye, 4 år gamle Nanaka som bur rett under meg, og mora.
Nanaka vart venner med studentane og gjekk frå det eine fanget til det andre. Ryoko, som vi hadde avskjed for forrige fredag, kom direkte tilbake ifrå Taiwan for å ta farvel endå ein gong.
Før eg avsluttar, vil eg berre takke for alle helsingar, gode ord og lovnader om forbøn eg har fått på e-post og Facebook dei siste dagane. Etter tre-fire dagar til fjells utan internett hadde det hopa seg opp over 200 meldingar. Eg har hatt mykje å gjere etter at eg kom heim, så eg har ikkje hatt tid til å svare alle. Men hjarteleg takk! Og vil du gjere noko konkret for Japan i tillegg til å be, kan du gå inn her og gi ditt bidrag:
HJELP JAPAN!
Japanarane treng di hjelp!
Sunday, March 13, 2011
"... og havet var ikkje meir"
Ei linje frå teksten pastor Maekawa preika ifrå i dag, gjorde inntrykk på meg. Eg har aldri tenkt på kva det betyr at når Gud skaper ein ny himmel og ei ny jord, så skal der ikkje meir vere noko hav. Presten hadde ikkje vald tekst utifrå det som har skjedd dei siste dagane, men han har gått gjennom eitt kapittel i Johannes openberring kvar søndag, og var idag komen til nest siste kapittel. Men aldri har vel teksten passa betre enn no.
Joh. op 21 opnar slik:
"Eg såg ein ny himmel og ei ny jord. For den fyrste himmel og den fyrste jord hadde kvorve bort, og havet var ikkje meir. " (v.1)
For oss her i Japan, og for alle rundt om i verda som har sett korleis havbølgjene har herja landet her, forstår kva dette betyr. Denne verda skal ikkje bli verande for evig. Det verkar som om det som no skjer, er fødselsveer som aukar i intensitet framfor ein ny fødsel. Jesus har førebudd oss på dette.
Ein dag skal det skje noko nytt, og då er det slutt på all liding. Men eg kan likevel ikkje forklare kvifor Gud let så mange menneske døy...
"Han skal turka kvar tåre frå augo deira, og døden skal ikkje vera meir, og ikkje sorg og ikkje skrik og ikkje pinsle. For det som før var, er borte." (v.4)
Eg har høyrt radio heile tida i bilen på veg til Izumo i dag tidleg, og heimatt i kveld. Mellom kl 8 og 9 kom det melding om to nye skjelv, og også på veg heimatt, mellom 20.30 og 21.30, kom det også melding om nye skjelv. Og i løpet av dei to-tre neste dagane er det 70% sjanse for eit kraftig skjelv i samme området, vart det sagt.
Og frå Sendai, den hardast ramma byen, vart det lese opp kor mange som sidan fredag ettermiddag har site innesperra i vassmassane. Hundrevis og tusenvis som framleis ikkje er blitt berga ut.
Eg må få nemne denne familien igjen, mine tidlegare naboar, som eg tok farvel med for vel ei veke sidan, nøyaktig ei veke før det store jordskjelvet. Dette er siste biletet eg tok av dei før dei flytta. Eg fekk melding frå kona i dag, om at i går kveld hadde dei fått att straumen, så ho og guten kunne flytte heimatt. Dei hadde evakuert på fredag. Mannen hadde nettopp byrja i ny jobb (omplassert frå Matsue) i ein annan by, truleg nærare havet. No i dag hadde han endeleg kome seg heim. Bilen var tatt av tsunamien, fortalde ho...
Det vart plutseleg så nært. Denne bilen som eg har sett kvar dag i over to år, vart tatt av havet. Så godt at ingen av dei var i bilen!
Eg kjenner det har blitt litt for lite søvn sist natt, og det har vore ein lang dag, så eg burde ha avslutta for lenge sidan. Men når eg først set i gong med skriving, er eg visst vanskeleg å stoppe...
I morgon tidleg skal eg ut på ein ny biltur. (langt ifrå havet...) Eg skal ha med meg to jenter på studentleir. Eg fekk nettopp melding frå lagssekretæren om at han har fått influensa og kan ikkje kome før tidlegast på onsdag, men han har fått ein reserve ifrå tirsdag. Så i morgon er det kanskje eg som må steppe inn.
Eg tek med meg PC, men eg veit ikkje om det er mulig å komme på internett.
Ha ei god veke på din plass!
Joh. op 21 opnar slik:
"Eg såg ein ny himmel og ei ny jord. For den fyrste himmel og den fyrste jord hadde kvorve bort, og havet var ikkje meir. " (v.1)
For oss her i Japan, og for alle rundt om i verda som har sett korleis havbølgjene har herja landet her, forstår kva dette betyr. Denne verda skal ikkje bli verande for evig. Det verkar som om det som no skjer, er fødselsveer som aukar i intensitet framfor ein ny fødsel. Jesus har førebudd oss på dette.
Ein dag skal det skje noko nytt, og då er det slutt på all liding. Men eg kan likevel ikkje forklare kvifor Gud let så mange menneske døy...
"Han skal turka kvar tåre frå augo deira, og døden skal ikkje vera meir, og ikkje sorg og ikkje skrik og ikkje pinsle. For det som før var, er borte." (v.4)
Eg har høyrt radio heile tida i bilen på veg til Izumo i dag tidleg, og heimatt i kveld. Mellom kl 8 og 9 kom det melding om to nye skjelv, og også på veg heimatt, mellom 20.30 og 21.30, kom det også melding om nye skjelv. Og i løpet av dei to-tre neste dagane er det 70% sjanse for eit kraftig skjelv i samme området, vart det sagt.
Og frå Sendai, den hardast ramma byen, vart det lese opp kor mange som sidan fredag ettermiddag har site innesperra i vassmassane. Hundrevis og tusenvis som framleis ikkje er blitt berga ut.
Eg må få nemne denne familien igjen, mine tidlegare naboar, som eg tok farvel med for vel ei veke sidan, nøyaktig ei veke før det store jordskjelvet. Dette er siste biletet eg tok av dei før dei flytta. Eg fekk melding frå kona i dag, om at i går kveld hadde dei fått att straumen, så ho og guten kunne flytte heimatt. Dei hadde evakuert på fredag. Mannen hadde nettopp byrja i ny jobb (omplassert frå Matsue) i ein annan by, truleg nærare havet. No i dag hadde han endeleg kome seg heim. Bilen var tatt av tsunamien, fortalde ho...
Det vart plutseleg så nært. Denne bilen som eg har sett kvar dag i over to år, vart tatt av havet. Så godt at ingen av dei var i bilen!
Eg kjenner det har blitt litt for lite søvn sist natt, og det har vore ein lang dag, så eg burde ha avslutta for lenge sidan. Men når eg først set i gong med skriving, er eg visst vanskeleg å stoppe...
I morgon tidleg skal eg ut på ein ny biltur. (langt ifrå havet...) Eg skal ha med meg to jenter på studentleir. Eg fekk nettopp melding frå lagssekretæren om at han har fått influensa og kan ikkje kome før tidlegast på onsdag, men han har fått ein reserve ifrå tirsdag. Så i morgon er det kanskje eg som må steppe inn.
Eg tek med meg PC, men eg veit ikkje om det er mulig å komme på internett.
Ha ei god veke på din plass!
Saturday, March 12, 2011
Dagen derpå
Det er blitt laurdag kveld i Japan. I dag har brukt mange timar framfor PCen, til å sjå nyheiter på internett og ta imot/gi meldingar til venner i Norge. Samtidig har eg radioen på og høyrer nyheiter på japansk. Eg har nettopp vore inne på Vårt Land si side og sett nokre biletseriar om tilstanden etter jordskjelvet og flodbølgjene i går. Det som gjorde sterkast inntrykk, var biletet ifrå ein skule som var gjort om til eit likhus... Og på eit tak var det skrive "SOS! Vi kjem oss ikkje ut!" Der er folk som lever og som treng hjelp.
Over bileta, øverst på Vårt Land si side, står dagens Bibelvers:
"Mine kjære, la oss elske, ikke med tomme ord, men i gjerning og sannhet." 1 Joh 3, 18
Og her sit eg. Kva kan eg gjere? Be, ja. Og oppfordre andre til å be.
Situasjonen for to atomkraftverk i Fukushima er usikker. Mange er evakuerte, og området for dei som må evakuere, er blitt utvida frå 3 km til 10 km, og no til 20 km frå det eine atomkraftverket og 10 km frå det andre.
Fleire har lurt på kor langt unna eg bur. På kartet nedanfor kan du sjå litt av avstanden. Eg bur omtrent midt i Shimane fylke (oransje felt ved Japanhavet, nr 37), så det er langt til Tokyo. Klikk på kartet for å få rett storleik. 1 cm tilsvarer 20 mil.
No talar statsministeren på pressekonferanse overført på radio. Han oppfordrar til at flest mogleg menneskeliv må bli redda. Dessutan er det stort behov for mat, vatn og ullteppe mm.
Det vart ein litt spesiell Bible Club i går på grunn av dei sjokkerande nyheitene. Men her går likevel livet omtrent som normalt. Ein av dei koreanske gutane var litt nedfor fordi kjærasten hadde avlyst turen frå Korea, og ei jente uttrykte at ho var redd for å bli åleine om kvelden.
Det var avskjed for Ryoko i går. Ho hadde bestilt norsk middag, og det fekk ho, som takk for alle gongene ho har laga mat for Bible Club. Berre det å renske poteter var spennande for dei.
Medan ungdommane gjorde seg ferdig med middagen, rakk eg å sjekke mail og Facebook og sende nokre meldingar heim til Norge og fortelje at alt var bra.
Så hadde vi bibelstudium utifrå Jes. 53. Det var ikkje så lett for dei å forstå ein GT-profeti, men dei var samde om at den lidande personen måtte peike på Jesus:
"Men han vart såra for våre brot og sundbroten for våre synder. Straffa låg på han, så vi skulle ha fred, og ved hans sår har vi fått lækjedom. Vi fór alle vilt som sauer, vi vende oss kvar til sin veg. Men Herren lét råka han det vi alle var skuld i." Jes. 53, 5-6
Neste veke går vi inn i evangelietekstane for å sjå kva som eigentleg skjedde.
Endeleg hadde Erika også tid til å vere ilag med oss. Ho er snart ferdig med 2. året på vidaregåande, men har hatt det veldig travelt med lekser og prøver. No ser ho fram til vårferie.
Å få risen servert med krem og jordbær, var nytt for alle. Nokre litt skeptiske, andre likte det betre.
Eg visste iallfall at Ryoko er glad i jordbær.
Ryoko takkar for seg. På Bible Club har ho fått mange venner, og ho har lært mykje ifrå Bibelen, seier ho. No skal ho til Osaka for å studere meir.
Dei som var samla i går. Ryoko reiser på ei vekes tur til Taiwan, men seier ho vil prøve å kome innom når ho kjem tilbake på neste fredag kveld. Så det blir kanskje ein sjanse til å ta farvel med henne.
- Før de legg dykk, må de passe på at ingenting kan falle over dykk, sa eg formanande før ungdommane gjekk heim til hybelen.
- Og så må de be til Gud! la eg til.
Det håper eg iallfall dei har lært på Bible Club, at det går an å be.
Over bileta, øverst på Vårt Land si side, står dagens Bibelvers:
"Mine kjære, la oss elske, ikke med tomme ord, men i gjerning og sannhet." 1 Joh 3, 18
Og her sit eg. Kva kan eg gjere? Be, ja. Og oppfordre andre til å be.
Situasjonen for to atomkraftverk i Fukushima er usikker. Mange er evakuerte, og området for dei som må evakuere, er blitt utvida frå 3 km til 10 km, og no til 20 km frå det eine atomkraftverket og 10 km frå det andre.
Fleire har lurt på kor langt unna eg bur. På kartet nedanfor kan du sjå litt av avstanden. Eg bur omtrent midt i Shimane fylke (oransje felt ved Japanhavet, nr 37), så det er langt til Tokyo. Klikk på kartet for å få rett storleik. 1 cm tilsvarer 20 mil.
No talar statsministeren på pressekonferanse overført på radio. Han oppfordrar til at flest mogleg menneskeliv må bli redda. Dessutan er det stort behov for mat, vatn og ullteppe mm.
Det vart ein litt spesiell Bible Club i går på grunn av dei sjokkerande nyheitene. Men her går likevel livet omtrent som normalt. Ein av dei koreanske gutane var litt nedfor fordi kjærasten hadde avlyst turen frå Korea, og ei jente uttrykte at ho var redd for å bli åleine om kvelden.
Det var avskjed for Ryoko i går. Ho hadde bestilt norsk middag, og det fekk ho, som takk for alle gongene ho har laga mat for Bible Club. Berre det å renske poteter var spennande for dei.
Medan ungdommane gjorde seg ferdig med middagen, rakk eg å sjekke mail og Facebook og sende nokre meldingar heim til Norge og fortelje at alt var bra.
Så hadde vi bibelstudium utifrå Jes. 53. Det var ikkje så lett for dei å forstå ein GT-profeti, men dei var samde om at den lidande personen måtte peike på Jesus:
"Men han vart såra for våre brot og sundbroten for våre synder. Straffa låg på han, så vi skulle ha fred, og ved hans sår har vi fått lækjedom. Vi fór alle vilt som sauer, vi vende oss kvar til sin veg. Men Herren lét råka han det vi alle var skuld i." Jes. 53, 5-6
Neste veke går vi inn i evangelietekstane for å sjå kva som eigentleg skjedde.
Endeleg hadde Erika også tid til å vere ilag med oss. Ho er snart ferdig med 2. året på vidaregåande, men har hatt det veldig travelt med lekser og prøver. No ser ho fram til vårferie.
Å få risen servert med krem og jordbær, var nytt for alle. Nokre litt skeptiske, andre likte det betre.
Eg visste iallfall at Ryoko er glad i jordbær.
Ryoko takkar for seg. På Bible Club har ho fått mange venner, og ho har lært mykje ifrå Bibelen, seier ho. No skal ho til Osaka for å studere meir.
Dei som var samla i går. Ryoko reiser på ei vekes tur til Taiwan, men seier ho vil prøve å kome innom når ho kjem tilbake på neste fredag kveld. Så det blir kanskje ein sjanse til å ta farvel med henne.
- Før de legg dykk, må de passe på at ingenting kan falle over dykk, sa eg formanande før ungdommane gjekk heim til hybelen.
- Og så må de be til Gud! la eg til.
Det håper eg iallfall dei har lært på Bible Club, at det går an å be.
Friday, March 11, 2011
Jordskjelv
Folk i Norge følgjer visst betre med på nyheitene enn meg. Eg har vore opptatt med å lage mat til Bible Club, så eg visste ingenting om jordskjelv før studentane kom inn døra. Vi høyrde litt på radio (har ikkje TV, her, nei), og vi bad for dei som var ramma, men har ikkje fått sett meg ned å lese nyheiter før no etter at studentane har gått.
Medan ungdommane kosa seg med poteter og kjøtkaker, fekk eg sendt nokre meldingar heim til Norge om at eg sjølv har det bra.
No les eg nyheiter frå Japan på Sunnmørsposten si heimeside. Dette er voldsomme krefter. Minner frå 1995 i Kobe dukkar opp, men dette er berre mykje verre.
Kom nettopp på at familien eg hadde avskjed for for ei veke sidan, har flytta opp til Ibaraki fylke, nord for Tokyo. Sende ein sms for å høyre om det står bra til, og fekk til svar at dei har det bra, men på grunn av straumstans og stadige etterskjelv har dei evakuert til bykontoret.
Eit vers som vart godt for meg 17. januar 1995:
"For fjella kan vel vika, og haugane rikkast, men mi miskunn skal ikkje vika frå deg, og mi fredspakt skal ikkje rikkast, seier Herren, han som forbarmar seg over deg." Jes. 54, 10
Medan ungdommane kosa seg med poteter og kjøtkaker, fekk eg sendt nokre meldingar heim til Norge om at eg sjølv har det bra.
No les eg nyheiter frå Japan på Sunnmørsposten si heimeside. Dette er voldsomme krefter. Minner frå 1995 i Kobe dukkar opp, men dette er berre mykje verre.
Kom nettopp på at familien eg hadde avskjed for for ei veke sidan, har flytta opp til Ibaraki fylke, nord for Tokyo. Sende ein sms for å høyre om det står bra til, og fekk til svar at dei har det bra, men på grunn av straumstans og stadige etterskjelv har dei evakuert til bykontoret.
Eit vers som vart godt for meg 17. januar 1995:
"For fjella kan vel vika, og haugane rikkast, men mi miskunn skal ikkje vika frå deg, og mi fredspakt skal ikkje rikkast, seier Herren, han som forbarmar seg over deg." Jes. 54, 10
Wednesday, March 9, 2011
Tid for avskjed
Mange gonger har eg tatt farvel, men oftast er det eg sjølv som reiser og andre som blir igjen. Denne månaden er det andre vegen.
Reo
Sist fredag, i tjukk snøkave, flytta mine tidlegare naboar ut av leilegheita si. Eg kunne sjå flyttebilen ifrå verandaen min. Der borte flytta eg ut sommaren 2009.
Etter at flyttelasset hadde gått, kom familien på lunsj hos meg.
Norske kjøtkaker og poteter smaka visst godt. Far til Reo er frå Hokkaido, og han mintest barndommen då dei fekk kokte poteter til lunsj på laurdagane.
Sjå avskjeden med Reo på video nedanfor. Han synest visst ikkje det er så trist å seie farvel til meg...Han er meir opptatt av andre ting:
Bye-bye, Reo! Håper vi møtest igjen. Kanskje boka "Den usynlige vennen" som eg gav han i avskjedsgåve før eg reiste til Norge, ein dag vil dukke opp av kassene når dei pakkar ut?
Tomo
Også blant studentane er det fleire som reiser ifrå Matsue for tida. Ein av dei er Tomo.
Tomo er til høgre på biletet.
Tomo betyr "venn", og det var ein venn som tok han med til Bible Club første gong, for vel 2 år sidan. Det var Shinsei, som nokre av dykk traff i Norge i fjor, og som eg også har skrive om i Prosjektkatalogen. Tomo har kome på Bible Club så ofte han har hatt anledning, og eg har også fått hatt eit par bibelstudium berre med han. No sist søndag kom han også i kyrkja, sidan det var siste sjanse før han flyttar.
Han har fått seg jobb i tollen i Kobe, så heretter er det kanskje han som skal sjekke storbagasjen til NLM-misjonærane?? Eg har ofte ærend i Kobe, så eg skal prøve å halde kontakten, og sjå om eg kan finne nokre kristne å kople han opp til. Eg har allereie presentert tre kyrkjer for han, så eg ber om at han ein dag vil oppsøkje ei av dei.
Anne Marie
Den tredje som har forlatt oss sidan sist, er tidlegare Japan-misjonær Anne Marie Lillevik. For eit par dagar sidan fekk eg meldinga om at ho har flytta heim. Mannen hennar Hans bygde mange hus i sitt liv som bygningsmann, også det fine huset ho budde i, men det er ingen som skal bu her for alltid. Derimot i Herrens hus, der skal vi få bu i lange tider, eller som det stod i 1938-omsetjinga av Salme 23: "og eg skal bu i Herrens hus i ævelengd". Det er lenge, det!
Det var alltid godt å ta turen opp til Anne Marie då ho budde på Hiruzen, og det året eg budde på Stranda, var vegen endå kortare og besøka endå oftare.
Dette biletet er tatt i starten av mars for eitt år sidan. Fem av dei seks japanske ungdommane eg hadde besøk av i fjor vinter, fekk treffe Anne Marie. Her er tre av dei, med flotte Sykkylvsfjell i bakgrunnen. Han nærast Anne Marie er Shinsei, kameraten til Tomo.
Vinter eller vår?
Her vekslar det med snøbyger og milde dagar, men idag er temperaturen nede på 5 grader igjen. Men plommetrea blomstrar og gir håp om at det blir skikkeleg vår snart.
Mars betyr mykje reising, så denne veka prøver eg å lade opp.
Slik ser kalendaren min ut frå neste veke:
14.-17.3 KGK studentleir i Fukuyama ilag med to studentar frå Matsue
20.-21.3 WJELCs årsmøte i Okayama
22.-25.3 Misjonærkonferanse på Hiruzen
25.-26.3 Osaka, bryllup for Hiroko & Naoto 26.3.
27.3 Arashima kyrkje ilag med Magne Gillebo og Kjetil Tollheim (Fjellhaug-student)
28.3 Matsue ilag med Kjetil
29.-31.3 Ungdomsleir, Hiruzen
1.4 - puste litt ut, og kanskje ut og sjå på sakura...
Reo
Sist fredag, i tjukk snøkave, flytta mine tidlegare naboar ut av leilegheita si. Eg kunne sjå flyttebilen ifrå verandaen min. Der borte flytta eg ut sommaren 2009.
Etter at flyttelasset hadde gått, kom familien på lunsj hos meg.
Norske kjøtkaker og poteter smaka visst godt. Far til Reo er frå Hokkaido, og han mintest barndommen då dei fekk kokte poteter til lunsj på laurdagane.
Sjå avskjeden med Reo på video nedanfor. Han synest visst ikkje det er så trist å seie farvel til meg...Han er meir opptatt av andre ting:
Bye-bye, Reo! from Inger Valbø on Vimeo.
Bye-bye, Reo! Håper vi møtest igjen. Kanskje boka "Den usynlige vennen" som eg gav han i avskjedsgåve før eg reiste til Norge, ein dag vil dukke opp av kassene når dei pakkar ut?
Tomo
Også blant studentane er det fleire som reiser ifrå Matsue for tida. Ein av dei er Tomo.
Tomo er til høgre på biletet.
Tomo betyr "venn", og det var ein venn som tok han med til Bible Club første gong, for vel 2 år sidan. Det var Shinsei, som nokre av dykk traff i Norge i fjor, og som eg også har skrive om i Prosjektkatalogen. Tomo har kome på Bible Club så ofte han har hatt anledning, og eg har også fått hatt eit par bibelstudium berre med han. No sist søndag kom han også i kyrkja, sidan det var siste sjanse før han flyttar.
Han har fått seg jobb i tollen i Kobe, så heretter er det kanskje han som skal sjekke storbagasjen til NLM-misjonærane?? Eg har ofte ærend i Kobe, så eg skal prøve å halde kontakten, og sjå om eg kan finne nokre kristne å kople han opp til. Eg har allereie presentert tre kyrkjer for han, så eg ber om at han ein dag vil oppsøkje ei av dei.
Anne Marie
Den tredje som har forlatt oss sidan sist, er tidlegare Japan-misjonær Anne Marie Lillevik. For eit par dagar sidan fekk eg meldinga om at ho har flytta heim. Mannen hennar Hans bygde mange hus i sitt liv som bygningsmann, også det fine huset ho budde i, men det er ingen som skal bu her for alltid. Derimot i Herrens hus, der skal vi få bu i lange tider, eller som det stod i 1938-omsetjinga av Salme 23: "og eg skal bu i Herrens hus i ævelengd". Det er lenge, det!
Det var alltid godt å ta turen opp til Anne Marie då ho budde på Hiruzen, og det året eg budde på Stranda, var vegen endå kortare og besøka endå oftare.
Dette biletet er tatt i starten av mars for eitt år sidan. Fem av dei seks japanske ungdommane eg hadde besøk av i fjor vinter, fekk treffe Anne Marie. Her er tre av dei, med flotte Sykkylvsfjell i bakgrunnen. Han nærast Anne Marie er Shinsei, kameraten til Tomo.
Vinter eller vår?
Her vekslar det med snøbyger og milde dagar, men idag er temperaturen nede på 5 grader igjen. Men plommetrea blomstrar og gir håp om at det blir skikkeleg vår snart.
Mars betyr mykje reising, så denne veka prøver eg å lade opp.
Slik ser kalendaren min ut frå neste veke:
14.-17.3 KGK studentleir i Fukuyama ilag med to studentar frå Matsue
20.-21.3 WJELCs årsmøte i Okayama
22.-25.3 Misjonærkonferanse på Hiruzen
25.-26.3 Osaka, bryllup for Hiroko & Naoto 26.3.
27.3 Arashima kyrkje ilag med Magne Gillebo og Kjetil Tollheim (Fjellhaug-student)
28.3 Matsue ilag med Kjetil
29.-31.3 Ungdomsleir, Hiruzen
1.4 - puste litt ut, og kanskje ut og sjå på sakura...
Subscribe to:
Posts (Atom)
