Blant venner

Det er kjekt å treffe att venner. I går kveld var eg ute på ein italiensk restaurant ilag med tre veninner. Frå venstre ser du Yoshiko, Yoko og Yuko. Det er ikkje alle jentenamn som byrjar på Y, men mange sluttar på "ko". Yoko og Yuko er kristne, men ikkje Yoshiko. Ho vart eg kjent med i ein volleyballklubb, og dottera byrja i engelskklassa eg hadde i kyrkja den tida. Kita Osaka kyrkje var arbeidsplassen min frå 1998 til 2004.


Yoko vart ein kristen i 2002, og i dag var det ho som leia gudstenesta. Ho er også kasserar for kyrkja sitt rekneskap dette året. Kvar gong eg er innom Osaka, har eg fast gjesterom hos henne. Ho driv sitt eige lille arkitektfirma, med berre damer tilsette. No sit eg ved arbeidspulten til ei av dei og skriv blogg.


Etter gudstenesta var det lunsj med curry rice.


Pastor Hirano har funne ein lakris blant sjokoladebitane i Twistposen eg hadde med. Sidan eg veit at japanarar liknar meg med at dei ikkje liker lakris, hadde eg advart dei, men Hirano meinte det ikkje smakte så verst.


Etter maten vart eg sett i arbeid. Leiaren for kyrkjekoret måtte gå, så då fekk eg i oppdrag å øve med dei. Det var kjekt å ha korøving igjen, og kjekt å sjå at koret har fått fleire medlemmer sidan eg reiste heim i 2004.




Songane vi øvde på idag, var "Det er makt i de foldede hender" og "Stor er din trofasthet". På japansk, sjølvsagt.


Det er sikkert fleire som dreg kjensel på denne karen til venstre. Ja, det er Naoto, som var i Norge i 2002, og også ein snartur i mars i år. Han er ein av dei få ungdommane som er aktive i kyrkja her.


I kyrkja har dei også ei munnspelgruppe som dei kallar "Rainbow". 19. september arrangerer kyrkja chapel concert, og både koret og munnspelgruppa øver til den dagen.


Presten spelar også munnspel. Og med prestedottera på piano og Naoto på gitar, blir nok dette bra. Slagverk har dei også med.

Etter vi var ferdige i kyrkja, tok eg meg ein tur opp i blokka og helste på tidlegare naboar og kjende i 9. og 10. etasje. Fru Morimoto på 83, som var min næraste nabo, er framleis sprek. Når ho og dei to veninnene hennar får innbyding til julegudsteneste eller eldres dag, kjem dei gjerne i kyrkja (som ligg i 1. etasje i samme blokk), men elles er visst dørstokken for høg.

No er det snart klart for søndagsmiddag hos foreldra til Yoko. Og i Norge er det vel snart kyrkjetid. Vi ligg ganske mykje på forskot her. Ha ein god søndag!