20 år, 8 tidssoner og 3 brev

Det er 17. januar og 20 år sidan eg budde i Kobe og vart vekt av eit kraftig jordskjelv. Idag har eg site for det meste framfor PCen med førebuingar til kveldsgudstenesta i morgon. Også i preika kjem eg til å nemne tre spesielle brev eg fekk frå Norge etter jordskjelvet. Brevet ovanfor er ifrå ei misjonskvinne som var ein trufast forbedar. Magny Solem døydde natt til julaftan, så dette skriv eg også til minne om denne trufaste misjonskvinna.

" Den 16. januar var vi samla til foreningsmøte, og det var virkelig rart det må eg bare seie. Det var liksom alle tenkte spesielt på Japan, og du Inger vart spesielt nemnt inn for Nådens trone den kvelden. Og eg vakna på natta også. Då vart eg spesielt mint om deg med eit sukk til Gud. Slo på radioen kl 07.00 og fekk da høyra om det store skjelvet i Japan."

Her er Magny heime i stova for vel eit år sidan og les julebrev ifrå Matsue.

Medan det var kveld og natt i Norge, var det blitt morgon tirsdag 17. januar i Japan.
Kl 05.46 vakna eg av at alt under og rundt meg rista. "Jesus, det er jordskjelv!" ropte eg idet eg hoppa ut av senga. Eg stilte meg i ei døropning til det verste var over, og hugsa å opne døra ut i tilfelle eg skulle trenge rømningsveg. Inne på kjøkkenet var det dette som møtte meg:

Men kva gjer det vel med knuste koppar når ein sjølv er heil og uskadd, iallfall fysisk...

Det var fleire enn misjonsforeininga på Aukra som bad. Frå Skodje fekk eg også to brev. Det første var ifrå leiaren i barnekoret "Levande lys".

Klikkar du på brevet, blir det kanskje såpass stort at du klarer å lese heile.
Her er eit utdrag:
"Sist mandag 16. januar hadde vi første øving etter ferien (juleferien). Eg heldt andakt om Guds englar. Profeten Elisja måtte be om at tenesteguten hans måtte få opplatne auger... Vi snakka om englane som er Guds tenarar som passar på Guds barn.
Etter andakta tok eg fram brevet frå Japan og viste fram frimerket som var stempla i KOBE...
Etterpå bad vi om at Guds englar som passa Elisja også måtte verne om ditt liv i Japan.
Det vart litt av ein forskrekkelse då vi neste dag fekk nyheita om det store jordskjelvet i Kobe i Japan."

Eg synest det er vanskeleg å snakke høgt om englar, for det er så mange som ikkje opplever det slik. Kva med dei over 6000 som omkom i jordskjelvet? Eg har ikkje lese boka "Pass på liten og på stor", men eg har lese omtale og intervju i Vårt Land. Eg har ikkje svar på kvifor Gud minte folk om å be spesielt for meg, men det var vel fordi eg trengde det, og kanskje det skulle bety noko for desse i barnekoret på Skodje, også? Kanskje Gud greip inn spesielt fordi han ville ha meg i Japan i 20 år til, eller kanskje enno lenger? Eg har ingen svar, - eg berre spør...

 Då eg etterkvart våga meg ut, såg eg at det var meir alvorleg enn eg hadde tenkt i første omgang.

 Eit tredje brev, også ifrå Skodje. Denne kvinna sat heime åleine den 16. januar, og ho vart også mint om å be for meg.
"Det er underleig dette med bønn, eg hadde tatt deg med mange gonger i mine bønner, men den kvelden før jordskjelvet vart eg så forunderlig mint om å be spesielt for deg."

Det er trusstyrkjande å sjå korleis Gud har oversikten. Til og med tidsforskjellen på 8 timar mellom Norge og Japan kan han bruke.

Eigentleg kunne det like godt vere eg som hadde fått taket i hovudet denne morgonen. Dette huset låg i gata nedanfor der eg budde. Det plagar meg framleis å tenkje på at eg var så opptatt av meg sjølv at eg ikkje tenkte på at kanskje det var folk i nabolaget som trengde hjelp...

I morgon på den internasjonale kveldsgudstenesta skal eg bruke samme tekst som leiaren i barnekoret på Skodje hadde som andaktstekst 16. januar 1995.
"Så bad Elisja og sa: "Å, Herre, opna auga til guten så han kan sjå! Herren opna auga hans, og han fekk sjå at fjellet var fullt av eldhestar og eldvogner rundt omkring Elisja." 2. Kong. 6, 17.

Denne morgonen for 20 år sidan fekk eg roa meg ned med eit ord frå Jesaja 54:10:

"FOR OM FJELLA VIK

OG HAUGANE VAKLAR,

SKAL MIN GODLEIK 

ALDRI VIKA FRÅ DEG,

MI FREDSPAKT SKAL IKKJE VAKLA,

SEIER HERREN, 

SOM VISER DEG MISKUNN."

Det er godt at det finst noko som står fast når sjølve grunnvollen i livet skjelv.

 Tre brev som eg har bevart i 20 år som verdfulle skattar. Dei minner meg på at det finst ein Gud som har oversikten, og som kan minne folk om å be spesielt i kritiske situasjonar. Takk for alle som ber for meg trufast også i dei udramatiske dagane. Eg skulle ønskje eg også var like flink til å be for andre...