Nokre dagar er det godt å vere her

Søndag var eg gjestetalar i Yonago. Det er ikkje ofte eg er der og preikar, men denne søndagen skulle presten bort, så han trengde vikar. Ikkje det at han skulle ha fri, men han skulle preike i to andre kyrkjer denne dagen. Og sommarferie får han og kona i oktober...

På skjermen står det lovsongsgudsteneste. Det er ikkje mange kyrkjer i vår samanheng som har trommer og gitar til salmesongen. Ungdommane stilte opp og spela både på føremiddagsgudstenesta og på gudstenesta for ungdom på ettermiddagen.

 Glimt frå forsamlinga på føremiddagen

Yonago kyrkje er ei fargerik forsamling på mange måtar. Difor hadde eg også kledd meg litt i fargar denne dagen. Preika på føremiddag vart tatt opp på video, for å visast på kveldsgudstenesta. Biletet nedanfor er frå skjermen på min eigen PC. Eg har enno ikkje våga å sjå/høyre meir enn innleiinga av mi eiga preike...

.

Mikrofonen var ikkje pynta i høvet at eg skulle kome, men hang truleg igjen etter 50-årsjubileet dei hadde feira nokre dagar før. Biletet nedanfor er ifrå den dagen, og av han som eg vikarierte for denne søndagen.

Pastor Hideki Matsumura i Yonago er også president for Vest Japan Evangelisk Lutherske Kyrkje. Kva for ein hatt han har på seg her, er ikkje så lett å seie. (Foto: Midori Matsumura)

Denne søndagen var eg altså vikar for presidenten!

Både før og etter gudstenesta vart eg servert te og kake, og her er det lunsj ilag med nokre av dei som var med på gudstenesta. Prestefrua utfordra ungdommane til å komme med tilbakemelding på preika, og dei var flinke til å ta fram ting som vart godt for dei. Det er veldig sjeldan eg får konkret respons, og det gjorde godt!

Etter ein luftetur åleine ute i nabolaget var eg klar for ny gudsteneste kl 14. Med litt høgare lydnivå på musikken, men ei open og god forsamling å tale til. Kristne ungdommar som "syg" til seg av Guds ord. Og kor dei bad! Godt å bli bedt for, også.

Her er ungdommane sjølve med som gudstenesteleiar, lovsongsleiarar og band. Skulle ønskje vi hadde det også i Arashima og Matsue...

Ein av songane følgde meg vidare i bilen heimover.  I kyrkja song vi han på japansk, men eg fekk med meg ein note også med den engelske teksten. Etter kvart dukka også nokre norske strofer opp, som av ein eller annan grunn ga assosiasjonar til tirsdagskveldsmøta på Vestborg. Og heime fann eg songen på nr 198 i "Syng for Herren":

Ved ditt blod har du frelst oss, ved ditt blod har du kjøpt oss,
ved ditt blod kan vi stige inn i din helligdom.
Din forsoning har frelst oss, og din makt har oppreist oss,
ved ditt blod, ved ditt blod, du Guds Lam.

Gud og Far i himmelen, Jesus, du Guds sønn,
vi bøyer ned for deg og roper: Hellig, hellig.
Hør, nå synger himmelen de frigjorte sin sang:
Takk og ære til Guds Lam.

Ved ditt blod har du frelst oss...

I bilen heimover kjende eg meg velsigna og glad. Slike dagar kjenner eg det rett og slett er godt å vere her, og godt å vere til.
Og eg fekk ikkje berre vere vikar for presidenten, men til og med sendebod for Kristus! På engelsk står det rett og slett ambassadør for Kristus.
Eg fekk mellom anna tale til ei som ikkje hadde vore i kyrkja på 15 år. Denne dagen hadde broren fått henne med.

Å preike to gonger er kanskje nok på ein dag, men i Yonago har dei også ei tredje gudsteneste. Så medan eg var heime i Matsue og hadde bibelstudie med to ikkje-kristne veninner, preika eg samtidig ifrå skjermen i Yonago kyrkje. Heldigvis er det ikkje storskjerm...

Eg talte om å bere frukt denne dagen. Eigentleg ei "gammal" preike frå august, men med litt bearbeiding vart preika nesten som ny. Idag avsluttar eg med eit bilete av ei kaki-frukt i nabolaget. Eg skulle gjerne tatt imot invitasjon til å plukke kaki her i staden for å kjøpe i butikken!

Jenga-tårnet som ikkje ville velte

- Har du ikkje Jenga, spurde Carmella utpå kvelden etter Bible Club. Vi var ikkje så mange, og fleire av studentane var ikkje så pratsomme i går. Stemninga forandra seg fort då vi byrja på den spennande leiken. Til og med eg kvikna til.
Tårnet, som i starten er tilsaman 20 etasjer, vart  27 og 2/3 etasje høgt før det endeleg ga seg over. Men vi trudde alle at det ville falle lenge før. Og spenninga stig etter kvart:

Vi lurte alle på kvifor tårnet heldt så godt balansen med så mykje hol og berre éin klosse å stå på. Då såg vi det. Ved ein "feil" var klossane i dei to første etasjane lagt samme veg. Dermed vart balansen betre, sjølv om det var berre éin klosse å balansere på.
Eigentleg skal klossane i kvar ny etasje leggast motsett veg. Grunnen til at det vart slik, var at sist eg hadde lagt dei på plass i øskja, hadde eg lagt dei siste tre klossane på toppen feil veg. Då vi starta spelet, vart øskja snudd på hovudet, slik at dei øverste klossane vart grunnmuren på tårnet.

Sist eg hadde brukt Jenga-klossane, var i samband med Jesu ord om at han er hjørnesteinen. Då såg huset slik ut:

Du ser hjørnesteinen, ikkje sant? Kva skjer dersom vi tek unna den? 

Uffdå...

Utan at vi visste det, var altså denne klossen med korset blitt grunnvollen i det nye tårnet, som heldt balansen så utruleg lenge. Ikkje det at eg trur det er noko magisk i ein klosse med eit kors teikna på, men det vart ei påminning om kor viktig det er å ha rett grunnvoll å bygge på.

"Etter den nåde Gud har gjeve meg, har eg lagt grunnvoll som ein klok byggmeister, og andre byggjer oppå. Men kvar einskild må vera nøye med korleis han byggjer.
For ingen kan leggja ein annan grunnvoll enn den som alt er lagd, Jesus Kristus."

1. Kor. 3, 10-11

 Vil ditt tårn stå eller falle?

Endeleg ei litt rolegare veke

Siste veka var intens, med mykje jobbing etter at eg kom att frå Kobe onsdag. Førebuing til søndagen tok mykje tid, men eg kom i mål denne gongen, også. Takk til alle som har bedt!

Blir kjent med Saulus

I tillegg til førebuingar, har eg hatt fire bibelstudie mellom onsdag og søndag. Her er glimt ifrå fredag føremiddag:

Denne klassa har samme bibelstudieopplegg som Bible Club, men sidan vi samlast berre to gonger i månaden, held vi ikkje samme progresjonen. Her har vi lese om då Saulus fekk att synet og vart døypt av Ananias. Berre tre av desse damene er kristne.
Dei såg ut til å trivast, så dei hadde ikkje hast med å komme seg heim til lunsj. Men denne gongen hjelpte dei iallfall til med oppvasken etter teatime :)

Om kvelden var det fullt hus igjen. Denne gongen var det om Saulus som nettopp var blitt omvendt i Damaskus, og som oppsøkte dei kristne i Jerusalem. Vi starta med eit rollespel:
"Tenk deg at du bur i eit land der det ikkje er lov å samlast og lese Bibelen. Bible Club må samlast hemmeleg. I kveld dukkar plutseleg Scott opp ifrå det religiøse politiet. Han har tidlegare arrestert folk i gruppa, men no påstår han at han er blitt ein kristen, og vil vere med på bibelstudiet. Vil de ta imot han?"
Mange var skeptiske og stolte ikkje på han. For nokre vart det litt komisk når dette var ein dei kjenner godt, men dei vart litt meir alvorlege då eg sa: "Dette er situasjonen til mange kristne rundt om i verda akkurat NO!"

Det var litt enklare for flokken å akseptere den nyomvendte då vennen (og kona) hans Carmella la inn eit godt ord for han og fortalde korleis han var blitt ein kristen. Akkurat slik som Barnabas hjelpte Saulus (Paulus) inn i det kristne fellesskapet i Jerusalem.
7 av studentane på biletet ovanfor er ikkje kristne. Det blir spennande å vere med Paulus vidare på misjonsreisene ilag.

På Bible Club kan ein lære om Jesus og lære engelsk på samme tid.

Møte i eit vegkryss

Då eg kom att frå Kobe for vel ei veke sidan, fann eg ei øskje med sjokolade frå Canada. Øskja var nesten tom, men der var igjen nokre bitar. Ein student som har vore 4-5 månader i Canada, hadde vore innom medan eg var borte. Han var ein av dei to gutane som eg møtte på eit tog ein gong, då dei gjekk på vidaregåande. Denne guten studerer no i Kyoto, og var berre heime nokre dagar i Matsue etter at han var komen att frå Canada.
Torsdag føremiddag på veg heim frå bønnemøte i kyrkja, traff eg han i krysset rett utanfor. Han var overraska over å sjå meg, og eg han. I Canada hadde han også lært å gi klem. Trur det er første gong eg har fått klem frå ein japansk gut! Han sa at sjokoladen som var igjen, var til meg, og eg sa eg hadde allereie forsynt meg :)
- Gjekk du i kyrkje i Canada, då? spurde eg.
- Ja, kvar einaste søndag! svarer han med eit stort smil.
Han hadde budd hos ein kristen familie og vore med i kyrkja, og det verka som om han likte det.

Då han flytta til Kyoto for å studere, hadde eg prøvd å kople han med kristne studentar der, men då var han ikkje så motivert. Men no spør han om eg kan invitere han på nytt. Så no har eg sendt e-post til ansvarleg KGK-sekretær i området.
"Tilfeldig" møte på eit tog? "Tilfeldig" at han hamna hos ein kristen familie i Canada? "Tilfeldig" møte på eit gatehjørne?
Han skulle tilbake til Kyoto samme dag, men han kjem att seinare på hausten, eller iallfall til nyttår, så då vil han kome på Bible Club igjen.
Eg fekk ein ny klem før eg sykla heimover. Så rart at eg skulle treffe han akkurat der og då! Eller kanskje ikkje så rart, dersom eg trur at noko er "Gudfeldig" og ikkje tilfeldig.

Nye i kyrkja

Det var ein fin flokk som samlast til internasjonal gudsteneste søndag kveld. Ei jente er flink å invitere med seg venner. Ho er ikkje ein kristen enno sjølv, men hadde fått med seg tre som var der for første gong. Dei har alle vore på Bible Club denne hausten. Og ei jente som var med på julegudstenesta i fjor, kom for andre gong.
Her er nokre glimt ifrå stemninga etter gudstenesta:

Planlegging av leir

Dei siste fire åra har vi hatt internasjonalt fellesskap to dagar på Hiruzen Bible Camp. Kvart år har eg hatt Johanna Tervonen til å planlegge ilag med, og ho har vore leirsjef og organisator. Denne hausten er ho i Finland, og eg føler meg litt overlatt til meg sjølv. Ein av prestane hadde først lovd å vere med, men no ser det ut som om dei datoane ikkje går likevel. Datoen er no bestemt til 1.-2. november. Det er framleis uklart om eg får med meg medhjelpar og i tilfelle kven, men eg jobbar med saka. Det eg veit, er at det kjem fire ungdommar frå Norge den helga, så då har eg iallfall nokre internasjonale. Det er Vestborg vgs og Lundeneset vgs som har vald Japan som russeprosjekt, med vekt på barne-og ungdomsarbeid og mediaarbeid. Så då satsar vi på at dei får vere med både på Bible Club og at vi får med nokre studentar på leir.
Be gjerne for planlegginga av leiren. Eg føler eg famlar litt i blinde. Be om gode medhjelparar, og at vi rekk å nå ut til kyrkjene med informasjon i tide. Eg er allereie litt seint ute... Og først og fremst at vi får med oss folk! Mange studentar er forsiktige med å bruke pengar, og dei har det travelt med deltidsjobb og studiar. Men eg ville så gjerne at dei fekk smaken på leir, og oppdagar at det er verdt både pengane og tida.

Til slutt eit stemningsbilete frå joggeturen min i dag tidleg.

Eg starta med tittelen "Endeleg ei litt rolegare veke". Som du kanskje forstår, handla det ikkje om veka som er gått, men denne veka som vi har starta på no. Men skal nok finne på ting å gjere sjølv om eg ikkje treng å førebu ei ny preike til søndag.

Litt hit og dit, og så dit igjen

Det er blitt haust og litt meir behagelege temperaturar, men sommarfuglane er framleis ute og flyg. Dette biletet tok eg for nokre dagar sidan på Hiruzen. Sommarfuglen flyg litt hit og litt dit, og i det siste har livet mitt også vore litt flakkande. Så no i kveld er det godt å slenge beina opp i sofaen, med PCen i fanget, og berre slappe litt av.
I morgon er det å komme seg til stasjonen og ta bussen til Kobe igjen. Der eg nettopp har vore. Det er ikkje ofte eg reiser den strekninga med berre to dagars mellomrom, men slik vart det denne gongen.
Når det er to ulike styre/komitear som skal ha møte, er det ikkje alltid så lett å koordinere det og få det til å passe for alle. Så difor vart det Kobetur både fredag-laurdag og denne veka måndag-onsdag. Avstanden Matsue-Kobe er omtrent som Trondheim-Ålesund, så det er ikkje berre å ta seg ein tur på kaffibesøk. Men så får eg med meg kaffibesøk og middagar på kjøpet, også, då!

Møtet i ungdomskomiteen vart veldig effektivt, så vi var ferdige på ein og ein halv time. Samanlagt  reisetid var vel 8 1/2 time på ekspressbussen, men legg eg til tida til og frå bussterminalen, blir det omtrent 10 timar reisetid for eitt møte. "Har dei ikkje høyrt om Skype?" spurde Carmella meg då eg fortalde eg måtte reise to gonger til Kobe. Kanskje på tide å tenkje litt nytt i måten vi bruker tida på...

Men når eg først var i Kobe, og ikkje kom meg heim med buss samme kveld uansett, kunne eg bruke tida til å treffe venner. Og det gjorde eg til gagns. Då eg var på veg til det tredje huset, tenkte eg: "Dette er no nesten som å vere på sommarferie i Norge, dvs å gå frå den eine avtalen til den andre". Forresten så var det første besøket ikkje eingong avtalt, men impulsivt. Kjekt at det går an, til og med i Japan.
Og her heime i Matsue gjekk Bible Club utan meg den kvelden. Og jammen vil dei låne leiligheita mi i morgon kveld, også. Det er måndag, men offentleg fridag, så då er både studentar og engelsklærarar fri, og samlast her til potluck middag og bibelstudium.

Dette vart mykje tekst, så kanskje det er på tide med eit bilete igjen.

Eg har ikkje berre vore i Kobe, men også på Hiruzen sist veke. Der hadde vi kurs for prestar, evangelistar og misjonærar frå "Nordfeltet" (Sanin distrikt). For tida er vi berre to misjonærar i dette området. Det er Lea Lukka i Tottori, og eg, som eigentleg har heile distriktet som arbeidsfelt. Talar var pastor Ogano frå Midorigaoka kyrkje. Han underviser også litt på seminaret.

Idag tidleg køyrde eg til Izumo kyrkje og hadde andakt på søndagsskulen, var organist på gudstenesta, hadde lunsj ilag med den nye evangelisten og familien, og engelsk bibelklasse, før eg køyrde heimover. Eg fekk eit kvarter pause heime før eg køyrde vidare, denne gong for å ta med studentar til ungdomsgudstenesta i Arashima.

Her er ein del av forsamlinga. Alle bortsett frå pastor Ishimaru og kona (ved pianoet) kom frå Matsue.

Talen handla om å tru på Jesus eller å tru på seg sjølv. Læresveinane som skulle krysse Gennesaretsjøen utan at Jesus var med, kom i trøbbel fordi dei stolte på seg sjølve. Men Jesus kom til dei då dei fekk bruk for han.

Prestekona laga både middag og steikte norske vafler til oss. Til mi overrasking hadde ho eit norsk vaffeljern. Eg hadde aldri høyrt om Sønnico før. Har du? Dei hadde arva vaffeljernet ifrå ein prest i Kinki-kyrkja som truleg hadde arva det frå ein NMS-misjonær.

"Norsk vaffeljern for norske vafler", står det, og vaffeljernet er plassert midt i fjorden mellom norske fjell!

Her er flokken som var samla i kveld. Dei tre framme til høgre er ikkje kristne. Ei av jentene hadde reist heile natta med buss heimanfrå for å komme tilbake til denne gudstenesta, og den andre jenta hadde aldri vore i ei kyrkje før, så ho sa det var ei interessant erfaring. I tillegg til desse var det også tre andre som hadde sagt dei ville kome, men som vart forhindra.

Sjølv om eg ikkje hadde noko spesiell oppgåve på denne gudstenesta, er det også ein jobb å vere sjåfør. Jau, forresten, eg tolka preika for to utlendingar som ikkje forstår japansk. Det er vel ein jobb, det, også.

I morgon er det ut og reise igjen, ja, men det er ganske "sutalaust" å ta buss. Då kjem eg iallfall fram dit eg skal. På fredag fekk eg forresten ei overraskande julegåve på forskot. Du hugsar kanskje eg skreiv frå leiren i Hiroshima at eg ønska meg GPS til jul. Og denne låg allereie i Kobe og venta på meg! Ein finsk misjonær hadde tatt ut GPS-en då han kasserte bilen sin og lagt igjen til nokon som kunne ha bruk for han. Kjekt å ha. Men først må eg studere instruksjonsboka. På japansk, ja...

Eg må avslutte med litt kveldsstemning frå Matsue. Etter å ha site på buss i fleire timar igår , og etterpå rett på kototime, var det godt å ta på seg joggeskorne og ta ein tur langs elva i kjølig kveldsluft.

Jau, det er no fint i Matsue! Ikkje mange plassar eg kan finne ei slik joggeløype, iallfall.

Då er eg snart klar for natta, og tur til Kobe igjen i morgon. Eg reiser i 11-tida denne gongen, så får eg nokre timar ilag med Liv Bakke på Rokko Island resten av dagen. Måndagen er no trass alt fridag. 

Tirsdag er det styremøte for misjonen. Før helga lasta eg ned 15 (!) vedlegg med sakspapir, og det meste er på japansk. Godt eg har nokre timar på bussen, så forhåpentlegvis rekk eg å sjå på det i løpet av turen. Fleire fordelar med å køyre buss i staden for bil, ja! Kan til og med sove viss eg får tid til det! :)

Så får eg også med meg bønnemøte for misjonærar på tirsdag ettermiddag. Det er iallfall lenge sidan sist! 

Denne veka må eg også få gjort førebuingar til neste internasjonale gudsteneste den 21. september. Det er altså neste søndag, og tida går litt for fort. Treng du konkrete bønneemne denne veka, så veit du altså kva du kan be for. Preiketemaet er iallfall klart: "I believe in God the Father".

- Det må vere ein grunn til at Sakkeus er blitt med i Bibelen!

I går, 2. september, hadde vi den første engelske bibelklassa i Nima kyrkje. Det var ei positiv oppleving!
Klokka nærma seg 19.30, og etterkvart byrja det å bli ganske livlig i kyrkja. Fleire hadde ikkje sett kvarandre etter at Kari Opperud reiste til Norge i slutten av juni. Dei fleste hadde heller ikkje hatt anledning til å snakke engelsk i løpet av sommaren, bortsett frå ei som hadde vore i Frankrike og ei anna som hadde vore på tur til Norge.

Damene har gått i engelskklasse hos Kari i fleire år, så dei er husvarme i kyrkja, og kjenner kvarandre godt. Det gjorde det lettare i utgangspunktet. Eg traff også fleire av dei for eit par år sidan ein gong då eg vikarierte for Kari. Men eg var litt spent: Vil dei framleis kome når det er ein annan lærar, og når Bibelen skal vere læreboka?

Eg hadde høyrt at 9 personar var interesserte i å vere med, men eigentleg tvilte eg på at alle ville kome. Tvilen vart gjort til skammar. Det vart fullt rundt bordet, og i tillegg til dei 9 som kom i går, er det også to til som ville kome, men som var forhindra denne første gongen. Så no har eg bestilt 11 eksemplar av "People who met Jesus" (Menneske som møtte Jesus).

Første leksjon var om Sakkeus. Det verka som om han var ukjent for fleire, sjølv om dei har høyrt andakter på kvar engelskklasse hos Kari. Etter å ha lese bibelteksten først på japansk, var det tid for å øve på den engelske teksten og lære ord og uttrykk frå forteljinga om Sakkeus. Ein snutt frå Jesus-filmen gjorde også teksten levande, og så var det deira eigen tur til å dramatisere, noko dei gjorde med liv og lyst. Særleg dei som skulle kritisere at Jesus gjekk inn til ein syndig mann, tok rollene sine alvorleg:
- Sakkeus er ein syndar! Kvifor går Jesus heim til han?
- Sakkeus lurer oss alltid. Han tek altfor mykje pengar i skatt.
- Sakkeus er blitt rik fordi han har lurt oss.

På slutten av bibelstudiet er der alltid 4-5 spørsmål til ettertanke og samtale. Sidan det var første gong, hadde eg ikkje sett av så mykje tid til dette, for eg tenkte at det kanskje var uvant for dei, og at det difor ville gå litt tregt. Men der tok eg feil igjen! Engasjementet allereie på det første spørsmålet var så stort at vi omtrent ikkje kom oss vidare. Men kva er betre?
Spørsmålet var: "Kvifor trur du at Sakkeus ønska å sjå Jesus?" På førehand understreka eg at her er ingen svar feil, for spørsmålet er kva dei sjølve tenkjer og meiner.
- Eg trur Sakkeus ønska å treffe Jesus fordi han visste han var ein syndar, og at han ønska å få tilgjeving, svarte ei av damene.
- Nei, eg er ueinig, sa ho som sat attmed henne. - Eg trur ikkje han følte han hadde gjort noko gale. Han var berre nysgjerrig fordi han hadde høyrt så mykje rykte om Jesus.
- Uansett, det må no vere ein grunn til at Sakkeus har fått vere med i Bibelen, meinte ei tredje.

Ja, for det er berre denne eine gongen vi høyrer om Sakkeus, og det var hans siste sjanse, også, påpeika eg, for det står at Jesus var på veg til Jerusalem, og der kom han til å døy på korset.

Vi avslutta med Jesu ord frå Luk.19,10:
"For the Son of Man came to seek and to save the lost."
("For Menneskesonen er komen for å leita etter det som er fortapt, og å frelsa det.")
Vi snakka litt om kva det betyr å vere "lost". Sakkeus forstod kanskje ikkje at han sjølv var "lost", men for Jesus var han "lost". Difor leita han til han fann han.

John Newton opplevde også å vere tapt og bli funnen. Til avslutning song vi første verset av "Amazing Grace":

Amazing grace! How sweet the sound

That saved a wretch like me!
I once was lost, but now am found;
Was blind, but now I see.

Hadde Sakkeus kjent denne songen, ville han nok sunge med!

Det var ein munter og lærevillig flokk eg hadde i går, og eg oppdaga igjen at det er kjekt å vere lærar!

I notatboka skreiv også mange at dei hadde hatt det kjekt, og ei skreiv også: "Eg har ei kjensle av at eg kjem til å bli kjempeglad i engelsk!" Tenk om det også kan føre til at ho blir glad i Jesus, og forstår at Jesus er glad i henne! Berre ei av desse damene er kristen og går fast i kyrkja. Men på tirsdagskveldane er terskelen lav.

Nima kyrkje

Det tok meg over 2 timar å køyre frå Matsue og innom i Oda kyrkje for å hente nøkkel, så det var godt å kunne overnatte og ha meg ein god frukost og tid med Bibelen før eg starta på heimvegen idag. Leiligheita i 2. etasje står ledig, så der kjem eg til å overnatte dei to gongene kvar månad er reiser bortover. Utan internett, vel å merke, men eg skal vel greie å vente til neste dag for å oppdatere blogg og Facebook...

Sjølv om det blir nokre mil med bilkøyring, er det iallfall fint å køyre langs Japanhavet!

Neste Bible Class i Nima er 30. september.