Dåpsundervisning, - hjelp, korleis gjer ein det?

 Ein tilfeldig, drivande rosa paraply er ikkje eit daglegdags syn, og daglegdags er heller ikkje det eg har opplevd idag. Dette biletet har ingenting direkte å gjere med resten av blogginnlegget, men eitkvart må eg illustrere med når eg ikkje kan vise bilete av personane eg skriv om...


Eg hadde ei utfordring i dag. Kvar startar du å undervise i Bibelen til ei dame på 83 år?

Berre for nokre dagar sidan ville det vere utenkjeleg at vi skulle kunne starte bibelstudie idag. Eg har lese Bibelen ilag med dottera i nokre månader no. Sidan nyttår har mora hatt to lengre sjukehusopphald, men for to veker sidan vart ho utskriven frå sjukehuset. Sist søndag vart eg invitert på middag hos dei. Då seier plutseleg dottera: - Mor, eg har lyst å bli ein kristen. Kva seier du til det?
Og mora har ingen innvendingar. Tvert imot verkar ho positiv, og byrjar å snakke om at ho sjølv hadde gått i kyrkje i sin ungdom. - Det har eg aldri høyrt før! utbryt dottera.

- Mor, når du blir sterkare, kanskje vi kan gå til kyrkje ilag til jul? foreslår ho, og mora nikkar.
-Ja, kanskje vi kan bli døypte ilag til jul? legg ho til, og mora er framleis med på notane.
-Men då må vi få nokon til å undervise oss først, forklarer dottera. - Skal vi spørje Inger om ho kan komme og undervise oss?
Og mora bøyer seg fram mot meg og seier: -Yoroshiku onegaishimasu! (japansk frase som uttrykkjer eit ønskje om at du skal gjere ei teneste). Ver så snill, med andre ord. Stemma er framleis svak. Det er eit Guds under at ho i det heile tatt lever, og det prøver dottera å få mora til å forstå. Dokterane hadde ikkje gitt familien noko håp, men etter operasjonen har ho gjort framskritt kvar einaste dag.

Idag skulle eg ha første "leksjon". Men kvar startar eg?
Katekisma byrjar med dei 10 boda, men eg syntest det var ein vanskeleg innfallsvinkel. Eg ville heller fortelje om Guds kjærleik først, og om kven Jesus er. Så vi tok utgangspunkt i eit bilete på omslaget av ei bok.

- Kva ser du? spurde eg.
- Fuji-fjellet, og to personar, svarte ho.
- Ja, det er frå Japan, med Fuji-fjellet, og med kirsebærblomstring, svarte eg. - Men kven trur du dei to personane, er, då?
- Den eine må vel vere Kristus, svarte ho.
Eg var overraska over det raske svaret.
- Ja, men er Kristus i Japan, då? prøvde eg.
- Ja, det er mange i Japan også som trur på han, svarte ho.
Men kven er så denne personen framfor Jesus? Vi tenkte litt ilag. Trur vi kom fram til at det må vere ein japanar, iallfall, sidan settingen er her.

- Men ser du noko meir i biletet, forresten? spurde eg, og fortalde at det hadde tatt lang tid før eg hadde sett det sjølv. Men gamlemor såg det. Eit kors!
 (Biletet eg har lasta opp, har eg fiksa litt, med sterkare kontrastar i fargane. På boka er ikkje korset like godt synleg.)
- Kva betyr korset, då, veit du det?
- At Kristus kom for å hjelpe oss, seier ho.
Det verkar som om dottera er overraska over svara.
Kan det vere noko mor høyrde i ungdommen som dukkar opp igjen?

Tidlegare har eg brukt illustrasjonen for å snakke om Tomas som møtte den oppstadne Jesus, og eg har heilt til idag føremiddag trudd at biletet illustrerer denne situasjonen, særleg fordi boktittelen er Tomas sine ord: "Min Herre og min Gud!"Så vi las først teksten ifrå Joh. 20. Men medan eg sat og førebudde meg idag, las eg i forordet i denne boka at tittelen på biletet er "Den bortkomne sonen som vender heim til far", og kunstnaren er heller ikkje japanar, som eg trudde, men faktisk svensk!

Eg håper det ikkje vart forvirrande, men eg presenterte altså to tolkningar til biletet. Den første er tvilaren Tomas som blir truande, og den andre er den bortkomne sonen som blir ønska velkommen heim av far sin. Det som gjer det interessant, er at begge er i ein japansk setting.

Vi las og snakka om likninga om den bortkomne sonen i Luk. 15. Eg prøvde å understreke at ingen av oss er verdige til å bli kalla Guds born, slik som denne sonen innrømma at han ikkje var verdig til å kallast son til far sin, men likevel tek Gud imot oss som sine barn med glede og fest når vi vender heim. Det verka som om det nådde inn.
Og vi snakka om forskjellen på buddhisme og kristendom. I buddhismen må du streve sjølv for at Buddha skal godta deg. I kristendommen bøyer Jesus seg heilt ned for å løfte oss opp.

Eg veit ikkje kor mykje som sit igjen hos denne eldre dama, men ho ga god respons på det ho hadde høyrt, og sjølv då vi byrja å drikke te etterpå, var ho enno ikkje ferdig med temaet.


Så her er eg då. Etter å ha arbeidd som misjonær i over 13 år etter språkskulen, er det faktisk første gong eg har fått ei slik utfordring. Andre misjonærar er blitt kasta ut i det allereie i første periode, men sidan eg alltid har arbeidd ilag med ein japansk pastor og ikkje hatt dagleg ansvar for noko kyrkje, har det hittil ikkje vore naturleg for meg å ta dåpsundervisning. Vanlegvis står dei ikkje i kø for å bli døypte, heller.

Eg har trudd at mi oppgåve var å evangelisere og få folk i kyrkja, og så kan eg overlate dei til pastoren når dei vil bli kristne. Men her har pastoren utfordra meg med tanke på dottera. Tidlegare i vår spurde han meg: - Kva plan har du for å leie henne til tru? Eh, plan?? Nei, eg hadde ikkje lagt noko plan, akkurat... Men eg fekk byrje å lese Bibelen med henne. Og no altså også ilag med mora, også. Dei ga meg lov til å skrive på bloggen om dei idag, så lenge eg ikkje brukte namn. Men nokre av dykk kan truleg gjette kven det gjeld likevel, dersom de legg saman brikker av det de har høyrt før.
Gud veit iallfall kven det gjeld, og han kjenner namna deira. Og vil nokon be vidare for desse to og for meg som skal undervise, så set eg veldig pris på det!

No har eg kanskje starta i feil ende, for eg har framleis ikkje snakka med pastoren om mi nye "dåpsklasse". Men reknar med han har ingenting imot det, iallfall :)

Eg trur det er første gong eg har skrive så lang blogg med så lite bilete. For å kompensere litt, skal du få ein serie av ein utruleg flott solnedgang eg fekk med meg for ei veke sidan, ifrå ein ny synsvinkel.
Eg berre seier det; Gud er verkeleg ein stor kunstnar! Her kan du sjå solnedgangen minutt for minutt.