Eg er visst ingen ungdom lenger

Foto: Toshiaki Suzuki

Heilt sidan måndag har eg tenkt kvar dag at eg skulle skrive blogg når eg har så "lite" å gjere. Men så var det noko med tiltakslysta som mangla. I tillegg har eg visst blitt forkjøla, og det legg ein dempar på aktiviteten. Og eg kjenner at eg er ikkje nokon ungdom lenger. Likevel reiste eg på studentleir.

Her er nokre glimt frå leiren som var 19.-21. august.
 

 Første kvelden var det grilling. På den leirplassen vi var, er der ikkje nokon tilsette, så all maten var det vi sjølve som laga. Kvar gruppe hadde ansvar for kvart sitt måltid, og studentane viste verkeleg at dei kan å lage mat! Skulle hatt nokre av dei her på Bible Club, tenkte eg.

Ser du godt etter på det øverste biletet, kan du kanskje finne meg iblant ungdommane. Sjølv om eg ser like ung ut som dei, er det nok berre på utsida.
Men éin ting hadde eg iallfall til felles med mange: Eg var trøytt oghadde problem med å halde meg vaken under kveldsmøta. Ungdommane fordi dei hadde rangla, men eg hadde lagt meg så tidleg eg kunne etter kveldsmøtet med etterfølgjande gruppesamling, og stappa sov-i-ro i øyrene for å stengje ute lydane. Men eg vakna likevel då jentene etterkvart kom og skulle legge seg på eit rom der det ikkje var særleg meir plass enn til fire madrasser og nokre små koffertar.

Det vart nok ein litt brå overgang frå ein lang ferie i Norge til å vere med på leir rett etter eg var komen tilbake til landet, og etter ein lang søndag i kyrkja. Eg lurte eigentleg på om det hadde vore nødvendig å vere der. Dei to studentane eg hadde med, var av den motiverte sorten som sikkert kunne ha funne vegen sjølve med buss eller tog, men eg hadde stilt meg til disposisjon i tilfelle vi fekk med nokre som ikkje har vore på leir før.

 Det var godt å få stå og synge. Verre var det å sitje i ro lenge og høyre på tale, sjølv om det var aldri så bra forkynning. Talaren forstod at fleire hadde problem med å halde seg vakne, så han oppmoda dei som var søvnige om å reise seg opp og strekkje seg, noko eg nytta meg av under avslutningsmøtet...

 Dei fleste ser ut til å følgje godt med.

Nedanfor kan du sjå og høyre litt av lovsongen. Dei syng at Jesus vil alltid gå med oss.

Det var også tid til leik og rekreasjon. Vi kunne velje mellom ulike aktivitetar og turar. Eg var med på gruppa som gjekk ned til sjøen. Eg hadde med badedrakt i sekken, men sidan ingen andre skifta til badetøy, hoppa eg også i havet i shorts og T-skjorte. Her spela vi volleyball og hadde andre aktivitetar, og eg fekk også prøve å svømme i klede som var tunge av vatn. Og Setonaikai (Seto innlandshav) var betrakteleg varmare enn fjordane på Sunnmøre i sommar!

2019 KGK夏期学校 står det i sanden. Med andre ord: KGK (Studentlaget) sin sommarskule i 2019.

Her er vi klare for heimturen, og vi kom oss trygt tilbake dei vel 20 mila frå Ushimado sør for Okayama, og heim til Matsue.

Den første timen var det på smale og kronglete vegar. Resten var motorveg. Passasjerane mine guida meg med GPS, så vi tok ikkje feil av vegen ein einaste plass!

Etter ein leir ilag med ungdommar kjenner eg at eg er ikkje så ung lenger som eg gjerne vil tru om meg sjølv.
I morgon er det Bible Club igjen. Først har eg bibelklasse på føremiddag, og så kjem eit ektepar frå Kamerun og skal lage middag til oss. Forrige fredag hadde vi mat frå Eritrea. Det er kjekt når eg får hjelp til maten.

Det har forresten regna noko forferdeleg lenger sør i landet, med flaum, der hus og bilar står under vatn. Minst tre personar er stadfeste omkomne. Også her i Matsue kom det melding om fare for overfløymde elvar, men her eg bur, trur eg det er trygt. Og så bur eg i 2. etasje... På Kyushu er eit sjukehus overfløymt i 1. etasje, så pasientane var blitt evakuerte til etasjen over. Og matvarer måtte fraktast med båt.
Regnet har stansa her i Matsue, men i morgon skal det visst komme meir.

Det blir kanskje følgjetong nærare helga, men eg lovar ingenting. For eg er ingen ungdom lenger...

Nedanfor kan du forresten lese om ein annan leir som vart arrangert akkurat samme dagane som eg var på leir med studentane. Familien Tråsdahl ser ut til å stortrivast og passe perfekt inn i dette arbeidet. Ikkje minst barna ser ut til å ha det fint. Det er ikkje kven som helst som får feire 3-årsdagen sin på ungdomsleir!

Ungdomsleir på Hiruzen