Bible Club og nabovarsel

Vanlegvis tek det litt tid å komme i orden, men denne gongen kunne eg flytte inn til mine eigne møblar og koppar. Likevel har det vore litt arbeid med å finne ting som er blitt flytta på, eller som eg sjølv hadde pakka bort, for så å gløyme kvar eg hadde gøymt det. Idag dukka forresten nokre notemapper opp, som eg forgjeves leita etter på laurdag. "Alt som ikkje er stole eller brent", heiter det.

Fredag var det tid for Bible Club, men eg fekk ein ganske mjuk start. Carmella, som har leia bibelstudiet medan eg har vore vekke, foreslo at vi kunne bestille pizza til middag, sidan der var ganske mykje pengar på matbudsjettet, og ho kunne gjerne ta seg av bibelstudiet denne gongen, også. Så får eg ta over frå denne veka. Det einaste eg hadde å gjere, var å servere kald og varm drikke, og litt norsk sjokolade. Det var igrunnen heilt greitt for meg.

Det var kjekt å treffe att både ungdommane og vaksenleiarane. Særleg var eg glad for å møte att dei to jentene på biletet over. Dei har begge blitt døypte i løpet av sommaren. Men dei måtte gå heim tidleg, så det var ikkje så mykje eg rakk å snakke med dei denne kvelden.

Pizzaen smakte bra, men nokre var ekstra svoltne. Ris går til det meste!

Denne guten har også sagt ja til Jesus, men han får ikkje lov av foreldra til å la seg døype før han er ferdig med utdanninga.

Dei fire studentane på dette biletet traff eg for første gong. Eg har sett dei før på Facebook, så det var nesten som eg kjende dei litt frå før, likevel. Der er ein kristen student frå USA og tre japanarar som ikkje er kristne. Carmella og Scott har vore leiarar for ungdommane gjennom heile tida eg har vore i Norge. I det siste har dei starta bibelstudiet med å synge, - noko eg ikkje har våga med tanke på naboane. Grunnen til at alle sit med mobiltelefonen, er at dei har songtekstane der.

Ein grunn til at dei har hatt ei songstund, er at denne jenta kjem mest for å spele gitar. Ho har til og med kjøpt nye strengar til gitaren min med sine eigne pengar.

Tidlegare på dagen var eg og helste på mora i familien som bur under meg. Dei to på kvar side av meg helste eg på dagen før. Det er vanleg skikk og bruk å ta med ei lita gåve og helse på naboane når ein flyttar inn. Nokre av dei var dei samme som då eg reiste i fjor, men familien under meg hadde flytta hit i vår. Det var bra eg tok kontakt, for då fekk eg også høyre litt om kor lydt det er i huset. Det er trebygning, og dårleg isolert, så dei kan til og med høyre kva folk seier nokre gonger, og kan skilje mellom engelsk og japansk. Eg var ikkje klar over at det var så lydt. Eg spurde om det var greitt å synge litt med svak stemme sånn i 19.30-tida, og det gjekk ho med på, men ikkje seinare på kvelden. Ho har ei dotter som skal lese til opptaksprøve for vidaregåande skule over nyttår, og ho må lese kvar kveld, og lydar ovanfrå kan vel gjere det vanskeleg å konsentrere seg. Eg synest det er godt gjort at dei har halde ut heilt ifrå april til no utan å klage, men no fekk ho iallfall ein sjanse.

Så vi prøvde å synge så lavt som vi kunne, og elles snakke dempa resten av kvelden. Det gjekk bra når vi var berre 11 personar, men den gongen dei var 27, var det ikkje så enkelt, meinte dei. Og det er forståeleg.

Som de forstår, er det mange omsyn å ta. Vi vil at ungdommane skal ha det kjekt her, men både for nabofreden og for evangeliet er det viktig å unngå irritasjonsmoment. Eg foreslo at dottera kunne komme og øve på engelsk ilag med oss...Eg inviterte også mora til bibelklassa som eg skal ha på fredag føremiddag. Så no veit ho iallfall kva eg driv med.

Det er Jennifer (t.v.) som har budd i leiligheita mi, og som hittil har hatt ansvar for matlaging og servering på Bible Club. Ho har funne seg ei leiligheit på andre sida av vegen her, så ho slapp å flytte tinga sine så langt.

Igår var det ein lang kyrkjedag, med gudsteneste, menighetsrådsmøte, planleggjing ilag med pastor Ishimaru, og deretter øving med felleskoret. Litt tidleg å synge "Å, Betlehem, du vesle by", men det går kanskje an når temperaturen er komen godt under 30 grader, og kalendaren seier september. For meg er det framleis god norsk sommartemperatur!

Folk i Arashima kyrkje ser etter bil til meg, så eg håper det snart kan bli bilkjøp. Medan eg ventar, øver eg med å sykle på venstre side av vegen.
I går let eg sykkelen stå og gjekk dei 3 kilometrane til stasjonen for å ta toget til Arashima kyrkje. Her er nokre glimt frå vegen til stasjonen:

Risåker

Gatelangs

Pedalbåtar

Kart over Shimane fylke (t.v.) og Matsue by (t.h.)

Utsikt vestover frå brua. Kan du skimte Matsue Castle (borga) i det fjerne?

Eg stoppa fleire gonger for å ta bilete, noko som førte til at eg måtte springe siste stykket for å rekke toget. Eg hoppa ombord eit minutt eller to før det tok laust.

Sjølve togturen tok ikkje meir enn vel eit kvarter, og kyrkja ligg ca 4 minutts gange frå Arashima stasjon. Som de ser på oppslagstavla, blir Luther-jubileet også markert i Japan. Bilen framfor kyrkja er naboen sin. Her gjeld det nok også å ha eit godt forhold mellom naboane!

Til slutt, eller nesten til slutt, eit par bilete ifrå sykkelturen idag. Risåkeren som eg gjekk forbi i går, er no blitt hausta.

Elvebåtane er også ein del av bybiletet av Matsue - byen med mykje vatn.

Då eg kom tilbake frå turen min, var heile risåkeren skoren, og spurvar og kråker hadde lunsj av restane.

Dette vart igjen eit langt blogginnlegg, men eg skal love at det blir nok ikkje så langt og så ofte heretter, når kvardagen og arbeidet er i gong.
I morgon er det arbeidarmøte for dei lutherske kyrkjene langs havet, og der blir eg den einaste utlendingen no etter at familien Leirvik har reist tilbake til Norge. Det blir rart å kome til Yonago utan å treffe dei. Eg må berre heilt til slutt få ta med eit par bilete av oss frå misjonærkurset i sommar: