Fire byar, tre kyrkjer og ein shintoheilagdom på éin dag

Det er ikkje ofte eg har overnattingsbesøk, men når det først skjer, så blir det mange på ein gong. Første pulje var viktige personar i misjonen. Stedlig representant Gunnar Urstad (t.v. ved oppvaskbenken) hadde med seg den nye misjonssekretæren vår, Ole Morten Stavland, på ein introduksjonsrunde på feltet. Dei tok frivillig oppvasken etter kveldsmaten sist onsdag.

Avtroppande misjonssekretær Magne Gillebo var på sin siste runde i Japan, og leverte stafettpinnen til Ole Morten. Magne lova å ta oppvasken etter frukost neste morgon, noko han også gjorde. Det er veldig greitt å ha slike gjestar!

Torsdag var vi på farten frå morgon til seint om kvelden. Fire byar med tre kyrkjer og eit shintotempel fekk vi besøkt.
Her er vi på bønnemøte i Arashima på føremiddag, der eg tolka for gjestane. Gunnar kunne godt ha gjort det, men han insisterte på at eg skulle hjelpe til. (Foto: Aika Ishimaru)

Kyrkjepresident Matsumura kom og plukka oss opp i Arashima. Etter ein god lunsj var neste stopp Izumo kyrkje, der evangelist Seima hadde skrive velkomst på engelsk. Eitt mål var å vise oss kyrkja og arbeidaren der, men eit anna mål var å vise gjestane avgudsdyrkinga ved den kjende shinto-heilagdommen i byen, som er ei utfordring for kyrkjene i området her.

Dei to japanarane gjorde så godt dei kunne for å svare på alle rare spørsmål frå utlendingane. Og eg prøvde å tolke så godt eg kunne. Matsumura fortalde korleis han brukte å gå i shintoheilagdomen før han vart ein kristen.

Mange går i shinto-templet utan eigentleg å vite kva eller kven dei tilber, meiner pastor Matsumura.

Inne i dette bygget skal visst det "aller heilagste" vere, der berre shintopresten kan gå inn. Dei andre må stå utanfor og be vendt mot rommet der hovudguden er.

Her står det kva retning ein skal vende seg og korleis ein skal påkalle guden.

Dette treet er fullt av bønnelappar, eller spådomslappar som folk kjøper.

Her er ikkje porten trang og vegen smal. Shintoismen har plass til alle, og der er millionar av gudar. Men ingen frelsar...

Månaden oktober heiter på gammalt i området her "månaden med gud", men i andre delar av landet heiter det "månaden utan gud". Det heng saman med at i oktober samlast alle gudane frå heile landet i det store Izumo Taisha.

Utanfor shintoporten såg gutane noko interessant. Men kaffien tok vi då vi var tilbake i Izumo kyrkje.

Her har vi forlatt Izumo igjen, har køyrt gjennom Matsue og Yasugi (der Arashima ligg), og er no i den fjerde byen, Yonago. Her serverte folk i kyrkja litt av eit måltid, av alle mulige delikatesser. Eg forstår godt at Matsumura hadde det travelt med å komme tilbake, for å gi oss god tid til å nyte maten før møtet vi skulle vere med på om kvelden.

Grunnen til papp-veggen i bakgrunnen er ikkje at vindauga er knuste, men fordi naboar har klaga på bråk når borna er på søndagsskule her. Så det er rett og slett lydisolering!

Gjestane sette pris på den japanske maten. Men då japanarane fekk sjå bilete av "typisk norsk mat", vart dei litt meir skeptiske...

Gunnar viser presteparet korleis "smalahove" ser ut. Typisk norsk mat???

Det vart ein lang dag, med besøk i tre byar og overnatting i ein fjerde by. Dagen etter køyrde gjestane til Tottori, før vi møttest på Hiruzen Bible Camp om kvelden. I helga hadde vi ei fin misjonærsamling med fellesskap og samtale om strategi og framtidsvisjonar for arbeidet i Japan.

 

 Det er haust på Hiruzen, med flotte fargar. Her er nokre glimt.

Etter å ha rydda og vaska sengklede etter dei første gjestane, er det no klart for neste gruppe. Dei sit no på flyet til Japan. Det er to representantar frå russen på Vestborg vgs og to frå Lundeneset vgs. Dei skal vere med meg frå torsdag kveld til søndag for å samle informasjon og bli inspirerte til å motivere medelevar til ein innsats for russeprosjekta, som denne gong er barne-og ungdomsarbeid og media-arbeid i Japan.

Eg har fullt opplegg for dei her, så eg får håpe dei er sporty og kjem seg opp om morgonen ;) Etter å ha jobba som internatleiar på Vestborg, veit eg av erfaring at det er ikkje det enklaste for ein internatelev...

Den tørre døypefonten

- Er det nattverdelementer i det begeret? Det var kommentaren frå min tidlegare bibelskulelærar då eg la ut dette biletet på Facebook søndag ettermiddag.
Nei, det er verken nattverdskalk eller beger for nattverdelement, men rett og slett ei skål for dåpsvatn. Kan vi kalle det døypefont, sjølv om det ikkje liknar på døypefonten i ei norsk kyrkje?

Det var eigentleg dei fine blomstrane eg ville ta bilete av før gudstenesta i Matsue sist søndag. Vanlegvis sit eg ikkje så langt framme, men sidan eg skulle preike, sat eg på fremste benk denne morgonen. Kvar søndag er der nye blomster på bordet, men denne dagen synest eg dei var ekstra fine, lyst opp av sola som kom inn gjennom vindauget.

Kvar søndag blir også duken over døypefonten tatt av. Presten meiner det skal invitere til dåp, men eg trur folk flest eigentleg ikkje veit kva slags beger dette er. Iallfall ikkje dei som ikkje er døypte, og som aldri har sett døypefonten i bruk. 

Og det er faktisk ei god stund sidan det har vore vatn i døypefonten. Kan det vere påska for 2 1/2 år sidan, då? Vi hadde ein dåp i påska i fjor, men det skjedde i sjøen, og der var det iallfall nok vatn.

I påska 2012 vart ein ung mann døypt. Etter det har ikkje døypefonten blitt brukt. Barnedåp er enno meir sjeldan enn vaksendåp her. Det har fleire grunnar. I kyrkja er der få medlemmer i "produktiv alder", så då blir det heller ikkje så mange babyar. To som er blitt fødde etter at eg kom tilbake til Matsue i 2010, har kristen mor, men faren gir henne ikkje lov til å bere dei til dåpen. Og ein annan familie har baptist-bakgrunn og har enno ikkje fått eit luthersk dåpssyn. Og dei ikkje-kristne går i Shinto-templet for å få babyane sine velsigna. 

Sidan det ikkje er mange barnedøypte, blir det også sjeldan det er konfirmasjon. Og ofte er det ein eller to i gongen. I Aotani kyrkje i Kobe har dei nettopp hatt konfirmasjon med tre konfirmantar, og det kan vi vel rekne som eit stort kull...

 Her ser vi konfirmantane i Aotani kyrkje 12. oktober. To av jentene er 13 år, og den tredje er 12 1/2. Eg spela forresten brudemarsjen då foreldra til jenta i midten gifta seg. (Foto: Tomoko Matsuda)

Sjølv om det har vore "dåpstørke" i Matsue, skjer det heldigvis litt andre plassar.
Sist søndag var det barnedåp i Tottori, i den kyrkja eg arbeidde i første perioden. Eg har fått lov av mor til dåpsbarnet å legge ut dette biletet. Far til barna kjenner eg sidan han gjekk på ungdomsskulen.

Det finst heldigvis framleis unge, kristne familiar som vil bere barna sine til Jesus og oppdra dei i den kristne trua. Begge foreldra har også vakse opp i ein kristen heim.

 Dette biletet er frå Izumo kyrkje i mars i år. Det siste pastor Maekawa fekk gjere før han flytta over til Aotani kyrkje, var å døype denne kvinna, som hadde gått i kyrkja i mange år.

Skal tru når vi får fylle vatn i døypefonten i Matsue kyrkje, igjen? I Arashima er det også "tørke" for tida. Vi har nokre "på kroken", men ingen kan bli tvinga til dåp. Det må vere kvar enkelt som svarer på kallet ifrå Jesus. Men du som ber til Gud, veit du iallfall kva du kan be for.

Til slutt vil eg ta med nokre glimt av ting som eg observerte sist søndag.

Klokka 8.50 på søndags morgon var det kø utanfor biblioteket. Skuleungdom er tidleg oppe for å lese. Dei får meir arbeidsro på biblioteket enn heime. Men det var inga kø framfor kyrkja då eg kom dit nokre minutt seinare...

På veg heimover etter kyrkjetid var det fullt liv i gatene med den årlege trommefestivalen.

Til og med ein hund var kledd opp i festivaldrakt.

INTERNASJONAL KVELDSGUDSTENESTE

Om kvelden var det ny gudsteneste, og eg hadde samme preika som på morgongudstenesta, berre på engelsk denne gongen.

Også denne kvelden var fleire ikkje-kristne med. Vil du be om at vi snart kan få bruk for døypefonten igjen?

Det ser ut som om både stemninga og trivselen er bra. Dei fleste her er japanarar, men her er også folk ifrå Korea, USA, Salomo-øyane og Kenya.

Laurdagskveld

Eg fekk litt tid til overs og fann ut at det var kanskje på tide med litt oppdatering. Sjølvsagt kunne eg ha øvd meir på musikken eg skal spele i kyrkja i morgon, eller øvd meir på andakta eg skal ha på søndagsskulen, eller sett litt meir på bibelstudiet eg skal ha etter gudstenesta, eller skrive ferdig julehelsinga til Lærernes Misjonsforbund, men det får vere bra nok.

Biletet ovanfor viser korleis det ser ut langs hovudgata nedover her. Som vi ser, er det haustfargane som har kome. Men eg høyrer ifrå Norge at rodudendroen (uff, for eit vanskeleg ord!) blomstrar for andre gong i år, og idag kom eg også over eit merkeleg fenomen her. Er det blitt vår igjen?

Desse trea blomstrar vanlegvis i februar-mars. Likevel, tyfonane som kjem på rekkje og rad, fortel at det er haust. Super-tyfon Vongfong er på veg oppover Okinawa-øyane, og vil nok etterkvart gå nordover i landet. Her vest ved Japanhavet er vi ikkje mest utsett, men det er meldt regn på måndag og sterk vind natt til tirsdag.
Måndag 13. oktober er offentleg fridag. I Kobe har Aobaen barnehage planlagt sportsdag. Men sjølv om det skal vere innandørs, er det fare for at den må avlysast dersom tyfonen kjem den dagen. Då blir folk advart mot å gå ut i det heile tatt.

I Arashima kyrkje er det planlagt basar samme dag. Det er tradisjon. Men no fryktar dei at regnet kjem og gjer det vanskeleg å gjennomføre. Når det er mykje folk, er det ikkje plass inne, så dei har brukt å ha kafé ute. No er dei spente på korleis det går denne dagen. Dette er den dagen i året at det er kø utanfor kyrkja før dei opnar. Dei heimelaga kakene er veldig populære og forsvinn ganske fort!

Tidlegare var det 10. oktober som var den offentlege sportsdagen, til minne om det første sommar-OL i Tokyo for nøyaktig 50 år sidan. Men japanarane liker å ha samanhengande fri, så denne dagen er dei seinare åra blitt lagt til andre måndag i oktober. Også fleire offentlege fridagar er flytta på samme måte. Dermed fell dei fleste raude fridagar saman med min fridag som allereie er på måndag...

Både i går og i dag har eg hatt lunsj på verandaen, i sol og 24-26 grader. Må nyte sommaren så lenge han varer...

I gårkveld var vi 13 personar på Bible Club. Det vart nok middag, men ingen restar, bortsett frå ein klatt med ris.

Her ser du flokken litt nærare:

Ein av gutane skreiv etterpå i loggboka: "Idag forstod eg skilnaden på Gud og religion." Eg er spent på å høyre nærare kva han meiner. Sidan vi deler opp i grupper når vi er så mange, får eg ikkje med meg alt som blir sagt.
I går var teksten om Paulus som møtte kallet frå Makedonia, og vart kasta i fengsel i Filippi, men som fekk vise fangevaktaren og familien hans vegen til frelse. På gruppa mi fortalde eg at grunnen til at NLM starta arbeid i Japan, også handla om eit "Makedonia-kall". Gabriel Eikli hadde møtt ein japanar i Manshuria, pastor Yada, som kom frå nabobyen til Matsue. Etter at familien Eikli var komne tilbake til Norge, etter krigen, fekk Eikli brev ifrå pastor Yada: "Kom over til Japan og hjelp oss!"
Slik starta det, og Eikli var villig, sjølv om NLM ikkje hadde noko vedtak på å starte opp. Eikli tok vegen om USA og fekk støtte av nokre misjonsvenner der.

I morgon skal eg vere i Izumo kyrkje klokka 9, og må køyre heimanfrå klokka 8 for å rekke søndagsskulen. Så det er kanskje ikkje så dumt å avslutte kvelden litt tidleg.

Då vil eg ønskje alle ei god helg, med samlingar om Guds ord både i kyrkje og bedehus.

Takk at din kirke aldri sover!

Mens jorden ruller uten stans,

ditt folk i vekselsang deg lover

for nattens ro og dagens glans.

Se, over land og hav og øyer

en dag går fram i ubrutt ring,

og folkene på rad seg bøyer

i takk for alltid nye ting.

NoS 818, v. 2 og 3

Når ikkje alt går etter planen...

Humøret svingar visst like mykje som temperaturane for tida. For å pynte på eit litt negativt innhald, puttar eg nokre fine haustblomster innimellom :)

Eg kom att frå Nima idag, ganske optimistisk. No skulle eg endeleg få gjere klart programmet for leiren eg har skrive om tidlegare, og få sendt ut til kyrkjene. Eg har allereie stressa med dette ei stund, så det skulle bli godt å få alt ferdig. Det einaste, og eigentleg viktigaste, eg ikkje hadde fått heilt på plass, var talar til leiren. Han som på laurdag hadde sagt "det går sikkert bra", melde idag at det går ikkje så bra, og at han i tilfelle kunne vere med berre laurdag kveld. Så kva skal eg gjere, då? Ta alle andaktene åleine? Eg starta for seint med planleggjinga, det var éin ting. Og så måtte vi av ulike årsaker flytte ei helg, så han som i utgangspunktet skulle vere der ilag med meg, kunne ikkje likevel.

 
Den helga vi landa på, 1.-2. november, klaffa også godt med besøk frå Norge. To elevar frå Vestborg vgs og to frå Lundeneset vgs kjem akkurat rundt den tida for å sjå på barne-og ungdomsarbeid og mediearbeid, og då hadde det vore fint om dei fekk vere med på ein leir. Så det er éin grunn til at eg har halde på desse dagane.
Men no trengde eg nokon å rådføre meg med.  Prest og rådgjevar Ishimaru i Arashima svarte ganske fort på e-post, og det samme gjorde Gunnar Urstad på NLM-kontoret. Omtrent annankvar gong skreiv eg tilbake på japansk og norsk, og fekk råd ifrå begge at det ser ut som om det er best å avlyse for denne gong, og heller satse betre på planlegging ein annan gong. Og i staden kan vi lage eit opplegg med elevane frå Norge og studentane her i Matsue den helga. Då kan vi kanskje få samle fleire enn dei tre som har sagt dei ville vere med på leiren.

Sjølvsagt vart eg skuffa, og opplevde det som eit personleg nederlag at eg ikkje klarte å gjennomføre det eg hadde planlagt, men det er ikkje alt som går etter planen. Men når eg endeleg kom til det punktet at dette må leggast på hylla, var det eigentleg frigjerande. Så kan eg iallfall slutte å stresse med dette, og heller konsentrere meg om andre ting. Og eg trur det kan bli ei kjekk helg i Matsue. Men eg er spent på kva slags elevar eg får her. Uansett blir det kjekt å få besøk frå skulen "min", Vestborg. Så bra at russen har valt prosjekt for Japan! Så eg ville no gjerne vise dei litt av kva vi "får til" her. Men det er kanskje også viktig at dei får sjå kva vi strevar med å få til, som t.d. leirarbeid for ungdom.

No har eg utfordra dei tre jentene herifrå som skulle vere med på leir, til å tenkje på eit opplegg for "heimeleiren". Kanskje det ikkje er så dumt å gi dei litt ansvar?

Det er mykje som ikkje går slik som eg håper og tenkjer. Og det er ikkje alltid så lett å tenkje nytt. Men det er vel noko i dette: "Når Gud stengjer ei dør, opnar han eit vindauge."

Desse kosmosblomstrane ser eg kvar gong eg tek meg ein joggetur. Det er godt med litt som lyser opp i kvardagen.

Kommentarar og tilbakemelding på blogg er også oppmuntringar i ein på mange måtar einsam kvardag. Takk til deg som ber, også, og som har bedt for denne leiren. Det ser ut som om svaret blir annleis enn det vi hadde tenkt, men ikkje dermed mislukka. Kanskje tvert imot?

Til slutt nokre glimt ifrå kvelden i går, med åtte ivrige damer på engelsk bibelklasse i Nima.

Dei gjekk inn med liv og lyst og dramatiserte forteljinga om dei fire mennene som bar den lamme vennen sin til Jesus. I mangel på madrass brukte dei ein stol, og dei gjekk inn døra istaden for å bryte hol i taket. "Son, syndene dine er tilgjevne," seier Jesus til den lamme.

Dei skriftlærde likte ikkje det Jesus sa.
Dei tenkte i hjartet: "Korleis kan han seia noko slikt? Han spottar Gud! Kven andre kan tilgje synder enn éin - det er Gud?"

Men Jesus seier:
"Men for at de skal vita at Menneskesonen har makt på jorda til å tilgje synder, så seier eg deg: Stå opp, ta båra di og gå heim!"

Eg håper at dei som var med i går, kan hugse desse orda når dei får bruk for dei. Vi snakka litt om skilnaden på "sin" og "crime", og "sinner" og "criminal". På japansk er ordet for synd ofte oppfatta som kriminalitet. Men dei verka samde i at vi alle er syndarar sjølv om vi ikkje er kriminelle.