Besøksrunde og gjensyn

Andre påskedag hadde eg endeleg fri så eg kunne ta med påsketuristen litt rundt på gamle trakter. Første stopp var Hiruzen Bible Camp. Der traff vi mellom anna Katsuhiro Igi, som var i Norge hausten 2008. Han jobbar ikkje lenger på Hiruzen, men han og kona hadde tatt turen heilt ifrå Tamashima for å helse på Norgesgjesten.

Etter medbrakt lunsj på leirplassen var vi nedom Hiruzen kyrkje, før vi køyrde vidare mot Tottori.

I Tottori tenkte eg å vise kvar eg budde frå 1995-97, men huset var borte! No er det blitt parkeringsplass der. Men husa rundt om var stort sett som før. I dette huset (som ikkje er der lenger) hadde eg i løpet av dei to åra bortimot hundre born innom på Sing Song barnelag - men ikkje samtidig, altså!
Vi fekk også omvisning på arbeidsplassane til ekteparet Yamashita, som også var i Norge ilag med Igi hausten 2008. Den gongen besøkte dei også mamma på sjukeheimen og song for henne. Bileta nedanfor har eg fått av Kolbjørn Gjære. Han hadde hjelpt meg å omsetje nokre av songane deira til norsk, og fekk møte dei denne dagen.

Songstund på rommet til mamma på Ørskog sjukeheim i oktober 2008. Frå venstre: Manabu Yamashita, Sachiko Yamashita og Katsuhiro Igi.

Og her er også to tidlegare Japanmisjonærar med.

No hadde familien Yamashita bedt oss på middag 2. påskedagskvelden. Og mor til Manabu diska opp med sukiyaki og sushi! 

Denne dama har i alle dei år, frå eg var i Tottori, skrive julekort til mamma, så lenge ho levde, og i dei seinare åra til søskena mine. Mannen var den første som vart døypt etter at misjonærane kom til Tottori og starta arbeid der.

Heile familien er glad i Norge.

Vi overnatta hos Lea Lukka, som er misjonær i Tottori, og neste morgon køyrde vi til Kobe, der Lea skulle på eit møte etter lunsj, og eg skulle på eit møte onsdag. Der var fleire av prestane som også var på møte den dagen, og her fekk ho helse på sjølve kyrkjepresidenten eit halvt minutt før han hasta vidare til sitt møte.

Med Herr President Hideki Matsumura

Ute på Aotani kyrkje sin parkeringsplass (jaudå, eg hadde spurt om lov til å parkere der...) traff vi Urara Masaki.

Så gjekk turen vidare til Osaka, men då let eg bilen stå. Aotani i Kobe er det lengste eg vågar å køyre ifrå Matsue. Til Osaka er det lettare å ta toget.

Ifrå 37. etasje i Crystal Tower hadde vi bra utsikt over byen nord for slottsparken. Vi fann til og med blokka der Kita-Osaka kyrkje held til, og der eg budde frå 1998-2004.

Pastor Hirano i Kita-Osaka tok imot oss og viste oss kyrkja, som eigentleg var fort gjort, for det er ikkje så stort rom. Men han fortalde med iver og glød om den indonesiske gudstenesta dei har der, og kor flinke indonesarane er til å få med seg fleire. Det har også smitta over på dei japanske kyrkjemedlemmene, og fleire har byrja å lære seg indonesisk for å vere med på desse gudstenestene. Hirano har sjølv vore misjonær i Indonesia og er glad for at kyrkja hans kan brukast også av den indonesisk-talande forsamlinga.

Vi avslutta dagen ilag med mi veninne Yoko ute på ein okonomiyaki-restaurant eg brukte å gå på då eg budde i Osaka. Og smaken med ost og mochi (riskake) var like god som for ti år sidan!

Siste kvelden i Kobe var alle Norgesgjestane igjen samla, og Ingebjørg og eg spanderte japansk pizza på dei (og  oss sjølve).

Torsdag morgon var dei klare for avreise til flyplassen, og eg kom meg etterkvart avgarde tilbake mot Matsue. 

Og påskegjestane er allereie heime, sikkert framleis fulle av inntrykk som det tek ei tid å sortere. Og her er livet litt meir tilbake til normalt igjen...

Traktortreff ved rismarka

 

Skjærtorsdag hadde eg med påsketuristen på eit møte i Arashima kyrkje. På veg heim såg ho ein traktor ho ville ha bilete av. Medan vi stod der, dukka plutseleg eigaren opp på moped etter lunsjpausen sin. Dei to byrja å snakke, men sidan dei ikkje hadde noko felles språk, måtte eg trø til som tolk.
Han spurde om han kunne ta bilete av oss til bloggen sin, og då kunne eg fortelje at eg også har blogg. I lommeboka hadde eg eitt visittkort att, som eg ga han. To dagar seinare fekk eg e-post med bloggadressa hans, og der hadde han skrive om møtet med dei norske søstrene. Han presenterte meg også som misjonær for Norsk Luthersk Misjonssamband, slik det står på kortet. Bra reklame!

I mailen skreiv han at han hadde observert bilen min også på laurdag (påskeaftan), og det stemde, for då hadde vi vore på kotoøving ikkje så langt der ifrå.

Kan du lese japansk, kan du ta ein titt på risbonden sin versjon av traktortreffet:

農民のブログはこちらです：
Risbonden sin blogg

Påskeferie?

I Norge har skuleelevar og lærarar noko som heiter påskeferie. Det er det lenge sidan eg har hatt. For påske er ikkje først og fremst ferie, men ekstra mykje arbeid for den som er tilsett i kyrkje eller misjon. Det skulle berre mangle, for det er no Jesus som er grunnen til at vi har påske. Og det må så mange som mulig få vite.
Ei av dei som tok påskeferien og kom til Japan, var søstra mi. På biletet ovanfor er ho på tenåringsgruppe på påskedag morgon og snakkar med to andre søstre.

Men la oss først gå eit par dagar tilbake:

På langfredag, som er ein heilt vanleg dag her i Japan, hadde vi som vanleg Bible Club, der temaet var "Pilatus i møte med Jesus". Sidan eg hadde fått kokke heilt ifrå Norge, måtte det bli noko norsk mat, og alle såg ut til å like fiskegrateng.

Laurdag var påsketuristen med meg på koto-øving, og gamlemor på 90 år heldt henne med selskap medan vi andre øvde. Her går det mest på fingerspråket.

Og så var det gjesten sin tur...

På påskedag kom det fleire nye til kyrkje. Denne amerikanske jenta til venstre er ikkje berre på besøk, men har kome til Matsue som engelsklærar, og noko av det første ho gjorde, var å søkje på internett for å finne ei kyrkje. Også ei koreansk kristen jente hadde nettopp kome til Matsue og hadde funne vår kyrkje. Så flott å få fleire kristne utlendingar her!

I samtale med presteparet i Matsue.

Som sagt hadde ikkje eg påskeferie, men derimot mykje å førebu fram til påskedag. Så eg brukte all ledig tid til å førebu preike, omsetje preika frå engelsk til japansk, og lage powerpoint og førebu songane. Eg kom i mål, og rakk til og med å ete før gudstenesta, takka vere påsketuristen som laga mat. Kveldens internasjonale gudsteneste vart forresten ei positiv overrasking, med mange nye ansikt.

Biletet viser nesten alle som var med. For første gong i historia var der to med etternamn Valbø. Hittil har eg vore den einaste i landet med det namnet.
Til saman var vi 30 personar, og 10 var med for første gong. Ei ikkje-kristen jente hadde fått med seg fem av sine venner! Truleg var det første gong fleire av dei høyrde kristne songar og bodskapen om Jesu død og oppstode.
Takk for alle som har vore med og bedt!

Etter at kveldsgudstenesta var slutt, kunne min "påskeferie" starte. Det vil seie, 2. påskedag er alltid ein måndag, og måndag er vanlegvis fridagen min. Så no er det tid for litt sightseeing. Men det blir på neste blogginnlegg.