Pinse i storbyen

Pinseaftan reiste eg med bussen til Osaka for å vere talar på gudstenestene på pinsedag. Kita-Osaka kyrkje feirar 50 år i år, og har invitert nokre av oss som har hatt tilknytning til kyrkjelyden til å tale på gudsteneste utover i jubileumsåret. Eg var så heldig å få vere gjestetalar på sjølve pinsedagen!

På biletet over er det folk frå kyrkjelyden ilag med engelskelevar. Lærarar frå organisasjonen Japan Mission har i mange år kome og undervist i engelsk, medan folk frå kyrkja har hatt andakt på japansk. Framleis er det ei slik klasse på laurdagane. Dei åra eg var i Kita-Osaka, frå 1998 til 2004, var eg med og hadde andakter, og på søndagsmorgon før gudstenesta hadde eg engelsk bibelstudium med fleire av dei. Det var kjekt å treffe dei att. Fleire hadde eg ikkje sett på 14 år!

Her er nokre av dei som gjekk i engelskklasse for vaksne. Jenta til høgre i biletet var med i ei av barneklassene eg hadde. No går ho siste året ved universitetet. Mora kom og var med også på gudstenesta, medan dottera hadde jobb fram til lunsj, og kom og var med oss vidare.

Mor og dotter framfor kyrkja. Kita-Osaka kyrkje har ikkje eige kyrkjebygg, men har kyrkjelokale i første etasje i ei blokk. Sjølv budde eg i 10. etasje i samme blokka dei seks åra eg var her.

For å få litt dimensjon på det, så tek eg med eit oversiktsbilete. Blokka er den kvite, smale blokka med grønt tak under pila. Her finn du altså Kita-Osaka Lutherske Kyrkje.

Programmet for dagen. Tema for talen min var "Gud snakkar vårt språk!" med tekst frå Apg. 2. Etter lunsj hadde vi mimrestund, der eg viste bilete og fortalde minne frå tida mi i Osaka.

Her fortel eg om den japanske studenten som kom tilbake frå sommarferie i Norge og vart med det kristne studentlaget ved universitetet og byrja på dåpskurs. Han vart døypt i påska året etter.

Eg fortalde også om Yoko, som gjennom engelskundervisning kom i kontakt med kyrkja og vart ein kristen i den tida eg var der. Då det etterpå vart gitt "ordet fritt", tok ho utfordringa og delte fleire minne, også ting som eg hadde gløymt.
Ei yngre søster hadde gått i engelskklasse hos Kari Opperud omtrent tjue år før Yoko kom og spurde om vi framleis underviste i engelsk. No har søstra byrja å kome på kveldsgudsteneste, og skal snart starte med katekismeundervisning.

Ilag med engelskelevar

 

Etter programmet var slutt på ettermiddag, gjekk nokre og hadde kaffi med Yoko, medan eg gjekk ein luftetur for meg sjølv i parken ved elva, der eg ofte gjekk tur for å kople av på ein travel søndag.

Etter middag hos Yoko var eg tilbake i kyrkja og talte for andre gong.

Tidlegare Indonesia-misjonær og no pensjonert pastor Hirano vart så inspirert at han spurde om å få kome med eit vitnemål etter gudstenesta. Her fortel han om kyrkjevekst i Indonesia.

Det var kjekt å treffe igjen både tidlegare medarbeidar, kyrkjemedlemmer og engelskelevar som enno ikkje er blitt kristne. Guds rike er framleis i vekst. Ein dag skal vi få sjå fruktene, slik Johannes fekk sjå det:

"Deretter såg eg ein flokk så stor at ingen kunne telja han, av alle folkeslag og ætter, av alle folk og tungemål." Joh.op.7, 9a. Men for at dei skal bli med i lovsongskoret i himlen, må dei først få oppleve at Gud snakkar deira språk. Det er vår utfordring!

Som avslutning i dag tek eg med nokre glimt frå dagen derpå, - ein nydeleg 2. pinsedag, som er ein heilt vanleg måndag her i landet. Ei veninne tok meg med på ein svipptur til ein rosepark i Kyoto. Vi rakk akkurat toget tilbake til Osaka, så eg rakk å ta ut bagasjen frå oppbevaringsboksen og gå til bussterminalen.

Ein plass å kome tilbake til

For mange år sidan, då eg skreiv blogg stort sett kvar laurdag, handla det for det meste om det som hadde skjedd dagen før. No er det ikkje så ofte eg skriv på ein laurdag, og då blir det kanskje ikkje så ofte det handlar om Bible Club, heller. Idag skal det handle mest om dei.

Det er feriedagar her i Japan, den såkalla Golden Week, som er samanhengande fridagar frå 3. -5. mai. Nokre år har eg vore med på musikkleir på Hiruzen desse dagane, men i år prioriterte eg å vere heime og ha ope hus på fredag. Sidan det var på dagtid, satsa eg på at det gjekk bra med litt lyd. Vi starta med lunsj, med påfølgjande bibelstudium, tepause og litt spel til slutt.

Mange studentar har reist heim eller er på tur andre plassar, medan nokre av dei som reiste i vår, var komne tilbake. Tre av dei var med på Bible Club nettopp fordi det var i ferien.

 To av desse ungdommane avslutta studiane ved universitetet her i mars, og er no på kvar sin kant på sin første arbeidsplass. Dei var glade for å få eit avbrekk og få komme tilbake til Bible Club. Han som liker så godt curry, var visst også glad for at eg hadde litt restar frå forrige fredag. Jenta i midten har vore med i Bible Club sidan ho gjekk på ungdomsskulen, og no har ho byrja ved universitetet i eit anna fylke. Det er kjekt å sjå at Bible Club har betydd så mykje for dei at dei har lyst å komme tilbake. Og eg trur ikkje det er berre maten som gjer det.
Eg hadde invitert nabojenta igjen, men ho kom dessverre ikkje denne gongen, heller.

Denne studenten frå Kamerun var den einaste utanlandsstudenten i går. Den japanske guten var på Bible Club for første gong for ei veke sidan. Han er ein av tretten studentar (åleine gut ilag med tolv jenter!) som Carmella og Scott hadde med på studietur til Florida i februar-mars. Fire av jentene har kome på Bible Club omtrent kvar veke i april, men no i Golden Week var dei heime ein tur. Ei anna jente frå Florida-gruppa var her for første gong i går.
Bibelstudiet denne dagen handla om Jesus som lækte ein lam mann som vart boren og firt gjennom taket av fire venner. Vi samtalte om kva som kan vere enklast å seie; "Syndene dine er tilgjevne", eller, "Stå opp og gå." Vi snakka også om at Jesus er Gud. Det er vanskeleg for mange å forstå at Jesus er Gud og menneske på samme tid, men eg trur og håper dei sit igjen med at Jesus har makt både til å helbrede og å tilgi synd, og at tilgjeving er noko vi alle har bruk for.

Sidan det var fridag og mykje att av dagen før det vart kveld, tok vi tid til litt spel. Jenga, eller "klossmajor" som det visstnok heiter på norsk, fenga. Og lydnivået var nok litt i overkant av det som er akseptabelt, men eg håper at naboane var ute... Nedanfor kan du få eit inntrykk av stemninga.

Forrige fredag var vi på det internasjonale senteret, der vi vanlegvis er på fredagskveldane. Der var det også stor nok plass til å dramatisere bibelteksten. Så her er vår nye versjon av Sakkeus. Han som spelar rolla som Jesus, var på Bible Club for første gong.

Til slutt vil eg vise litt av den fine japanske parken eg var innom på torsdag. Det er sesong for peonar, men også asalea og rhododendron blomstrar for fullt. Og snart kjem hortensiaen, så då må eg ta meg ein tur igjen.

Det er ingen tvil om at japanarane er glade i blomster og steller dei fint. Likevel synest eg at markblomster er vel så fine. Idag har eg plukka kvitkløver, prestekragar og nokre som eg ikkje veit namnet på. Dei veks vilt langs elva her, så eg reknar med det er greitt å plukke med seg litt.
Men når den thailandske naboen min på Valbøen legg ut bilete på Facebook av kvitveisen som dekkjer bakken ovanfor huset heime, då får eg nesten litt heimlengsel...

Då ønskjer eg deg god helg ifrå kråa mi.