Doggdropen

Eg har funne ut at det er lurt å ta med kamera overalt der eg går eller spring, for heilt uventa kan eg komme over flotte motiv i naturen. Ein morgon forrige veke var det utruleg mykje fint å sjå langs joggeløypa mi. Morgonsola glitra i doggdropane. Eller var det dropar som låg igjen av regnet dagen før? Uansett passar bileta til å illustrere denne kjende songen av Oddmund Inge Haugen.

     

 Eg er berre doggdropen liten og veik
som skjelvande ligg på eit blad.
Eg lever'kje lenger enn morgonen ut,
så driv eg frå land og fer av.

Du skapte meg, Herre, og gav meg eit kall
til arbeid i vingarden din.
Sjå doggdropen blenkjer når ljoset slepp inn,
i Guddommens prydnad han skin.

Eg lever i nåde og tryggleik hos deg
frå dagning til kveldssola sig.
Dei strålar du sender er varme for meg
til hjelp på den mørke stig.

Eg veit eg må falle til jorda eingong
når bivrande vind tek meg bort.
Då reiser eg heim til det himmelske land
og takkar for alt du har gjort.