Jul i Matsue

Eg ser det er mange som har vore innom på bloggen min siste døgnet, sikkert for å sjå kva eg driv med, men der var ikkje mykje å finne. Eg trudde sjølv at eg iallfall hadde skrive etter julekonserten den 7. desember, men det var berre i julebrevet. Dei siste julebreva vart posta i dag, så det kjem kanskje fram neste år ein gong...

Her er eit glimt frå konserten, som gjekk ganske bra. Songgleda var det heller ikkje noko å klage på. Berre dumt at det er nesten eit år til neste gong, no når vi endeleg har blitt litt flinke... I Norge reiser kor på turne. Kanskje eg skal foreslå det til neste år?

15. desember var ein maratondag for meg. Først hadde eg preike på føremiddagsgudstenesta, deretter andakt på barnefesten kl 13.30, og deretter tolk og pianist på den internasjonale julegudstenesta om kvelden. 15 born er ikkje så mykje, men mange gonger talet på dei som kjem på søndagsskulen til vanleg.

På kveldsgudstenesta var ei ungdomsskulejente tekstlesar. Frammøtet var det maksimale vi har hatt hittil. Det var samarbeid med Arashima kyrkje denne gongen. Fordelinga var slik: 2 frå Arashima og 25 frå Matsue...

Pastor Ishimaru frå Arashima kyrkje heldt tale over eit spesielt tema: "Ei krubbe eller ein konge, kva er du?" Om kong Herodes som sjølv ville vere stor og opplevde Jesu fødsel som ein trugsel, om om krubba, som tok imot Jesus. Han delte også av sine eigne erfaringar som student ved universitetet her for ein del år sidan. Eg trur det gjorde inntrykk på mange.

Ei fin og festleg forsamling, med folk frå Japan, USA, Korea, Kina, Nigeria, Salomo-øyane, Indonesia og Norge. Mange ikkje-kristne vart også med denne gongen. (Dei to bileta ovanfor er tatt av Scott Menking)

Etter gudstenesta var det mat, og Bible Club hadde julespel på engelsk. Det var nesten trongt om plassen. Eit gledeleg problem!

Englesong på Betlehemsmarkane

Bible Club-medlemmer etter julespelet.

Natt til fredag 20. desember kom årets første snø. Som eg tidlegare har skrive, har eg ønska meg snø, men helst ikkje på ein fredag, for då ville nokre av damene i bibelklassa mi ikkje kome. Men slik vart det denne gongen.

 Desse (pluss ei til som måtte gå tidleg) kom på juleselskapet for Bible Class. Særleg minstemann viste å sette pris på maten.

Han vart fornøgd igjen då han fekk ei ekstra krumkake!

Ei av damene på morgonklassa hadde med seg grøne greiner til meg, som Bible Club-ungdommar med glede laga kransar av samme kvelden. Takk for hjelpa!

 Søndag 22. var det julegudsteneste. Sidan både 1. og 2. juledag er vanlege arbeidsdagar her i landet, er alltid julegudstenesta 4. søndag i advent. Etterpå var det felles lunsj med mykje godt, med påfølgjande innslag av song og musikk.

Den yngste deltakaren på julegudstenesta var ei lita jente som var to og ei halv veke gammal.

 Dagens høgdepunkt var musikken ved vår unge talentfulle pianist, som utan tvil også kan spele orgel! Dessverre har vi ikkje pipeorgel i kyrkja her. Han hadde jobba hardt med å arrangere musikkstykket til å passe for orgel utan pedalar. Litt av ein prestasjon! Du kan sjå dei første satsane her.
https://vimeo.com/82702900

Her er gjengen som var med på caroling ved stasjonen søndag kveld. Mange var ute på den tida, folk med koffertar på reise, og folk som hadde vore på julehandel, med store posar i hendene. Over 70 personar tok imot ein teikneserie (manga)-traktat om Jesus og invitasjon til lysmesse i to av kyrkjene i byen.

Så er det blitt julaftan føremiddag, og dei to damene som ikkje kom den dagen det snøa, kom på ei ekstra klasse føremiddag den 24. Geitosten min var spesielt populær! Og damene gav seg god tid.

Eg var eigentleg glad eg ikkje hadde invitert gjestar til julemiddag, for det hadde blitt stress. Men julemiddag hadde eg, om det ikkje var akkurat etter norsk oppskrift. Kor mange er det forresten i Norge som lagar surkål sjølv? Her finst det ingen Toro-pakkar i butikkane, så surkål er iallfall heimelaga!

Det er blitt julaftan kveld, med lysmesse i Matsue kyrkje.

På juledag var det godt å slappe av heime. Litt norsk jul har eg også fått med meg, takka vere NRK som legg ut mange program på internett. Ikkje verst å ha Sølvguttene ved frukostbordet! Kringkastingsorkesteret sin julekonsert har eg også fått med meg. Slik var det ikkje første åra mine i Japan, nei!

I går kveld var eg i Arashima kyrkje på kveldsgudsteneste ilag med Carmella og Scott og tre studentar.

Denne studenten frå Salomo-øyane opplever sitt livs første vinter, og går godt påkledd både ute og inne.

For å oppsummere har eg hatt ei veldig god juletid. I morgon får eg besøk av medmisjonærar frå Kobe, som også blir med på Bible Club. Nokre studentar er framleis her, og nokre kjem heim til Matsue på ferie. Så eg har nok litt folk ut og inn her nokre dagar. Juleposten er endeleg blitt sendt ut, så no skal eg bruke tida på å lese innkomen julepost. Og det er ikkje lite...

PS: Dersom du saknar julehelsing frå meg, kan det vere fordi du har fått ny e-post-adresse sidan sist. Til dømes alle som hadde c2i.net-adresse, kunne de sende meg ei lita melding på ingervalbo@yahoo.no, så kan eg iallfall få oppdatere lista mi til neste jul...

Tilbake i klasserommet

Ikkje langt ifrå her eg bur, ligg to skular tilknytta lærarutdanninga ved Shimane Universitet. Ein barneskule og ein ungdomsskule er øvingsskular for lærarstudentar. Idag og i morgon har ungdomsskuleelevane English Day. Ein gong for året inviterer dei utlendingar til å fortelje ifrå landet sitt og gi elevane ei muligheit til å bruke engelsk i ein naturleg samanheng.
Eg vart spurt om å vere med i fjor, også, men då passa det ikkje. I år derimot kolliderte det ikkje verken med Kobe-tur eller andre viktige oppdrag.
Allereie i oktober var eg der på første møte. Då fekk eg treffe dei to lærarstudentane som skulle vere mine assistentar.

Alle lærarstudentar må stille i dress eller svart drakt når dei er i praksis, men vi gjestane kunne komme i vanlege klede.

 

 Elevane ved ungdomsskulen har ikkje berre like uniformer, men også like regnkapper og hjelmar. Syklane ser ganske like ut, også, men det er kanskje valgfritt?

 

Etter ein felles opningsseremoni der elevane hadde framføring på engelsk og vi gjestane presenterte oss, kom elevane rundt i grupper på åtte elevar til dei forskjellige "workshops". Sidan eg ville bruke både piano og musikkanlegg, fekk eg tildelt musikkrommet. Her viser eg bilete frå Norge.

Og så fekk eg lære dei to songar: "Amazing Grace" og "Joy to the world". Engasjementet ser iallfall ut til å vere bra hos læraren, men elevane var også ganske snart med på notane. Melodiane kjende dei frå før. Det som såg ut til å slå best an, var å høyre "Amazing Grace" som rapping på CD!
Eg fekk også lov til å reklamere litt for konserten vi skal ha på laurdag, og fleire tok med seg eit flygeblad heimatt.
I dag var det tredje-klassingane (tilsvarande 10.kl) som var med på workshop. I morgon skal eg treffe første- og andreklassingane (8. og 9.), og skal møte opp på skulen til norsk skuletid, 8.30. Det blir litt meir intenst enn i dag, der eg skal ha seks elevgrupper i 20 minutt kvar, med to opningsseremoniar og to avslutningsseremoniar i ein kald gymsal. Men musikkrommet var veldig varmt, så eg må visst kle meg for begge deler.
Vi vart "advarte" i dag om at nokre av 9. klassingane har førebudd spørsmål om religion til i morgon, men dersom vi ikkje vil svare, er det greitt, og har vi lyst å svare, er også det greitt. Eg spent på om dei har noko spørsmål til meg, og i tilfelle kva.

Eg merka at det var kjekt å vere tilbake i lærarrolla, iallfall for ei lita stund. Men det er no stort sett lærar eg er elles også, når eg har korøving eller bibelgrupper. Men det å førebu preike til søndag, strevar eg framleis med. Kor ofte har eg ikkje sukka: "Hvorfor valgte du en eselfole, Jesus? Du kunne i det minste valgt en PREST!" Men kunne han bruke ein uerfaren eselfole, så kan han kanskje også bruke meg... Neste preike er ikkje før 15. desember, men neste veke har eg mykje anna, mellom anna to-tre dagar til Kobe, så eg må få unna litt denne veka. I føremiddag fekk eg endeleg roa til å byrje å skrive, så det går vel denne gongen, også.

Laurdagen går med til konsert, med øving frå kl 10.30. Sjølve konserten er ikkje før kl 14.30. Her kan de få ein smakebit frå øvinga på søndag.

O Holy Night さやかに星がきらめき from Inger Valbø on Vimeo.

Utfordra av ein 9-åring

Eg har hatt ein bordtennisracket liggjande i ei skuffe i mange år. I Osaka-tida var han flittig i bruk, men her i Matsue har eg ikkje funne nokon plass å spele, før ei av medlemmene i bibelklassa mi inviterte meg til å spele med/mot sonen hennar. Jun på 9 år utfordra meg. I løpet av vel ein time spela eg både ilag med faren, mora og Jun, og det var ingen tvil om kven som var best. Jun går på bordtennisklubb på skulen og ligg i hardtrening. Etter kvar kamp tok han meg i handa og takka for kampen. Kanskje eg skulle takke han fordi eg klarte å vinne over han med eitt sett...?

Eg tek gjerne fleire treningskampar med Jun. "Neste gong kan vi spele ilag på Hiruzen, " sa han før vi gjekk. For der har han vore. På Snow Fun Camp i februar i år var familien der, og dei håper dei også kan vere med til neste år.

For nokre år sidan var to store Fjellhaugstudentar på overnatting hos familien til Jun. Han lurte veldig på korleis Christian og Yngve var blitt så høge. Jau, det var fordi dei hadde drukke mykje mjølk, meinte dei. Så han sette i gong å drikke mjølk for å bli stor og sterk. Om han ikkje er blitt like stor som dei enno, er han iallfall blitt god i bordtennis!

Eg ønskjer meg eit bordtennisbord i kyrkja. Det var på ungdomsklubb på bedehuset heime eg lærte meg å spele. Og på leir gjorde det inntrykk at ein av leiarane brukte tid på å spele bordtennis berre med meg. Eit bordtennisbord ville kanskje ha samla born og unge i kyrkja, også?

Korleis halde varmen

Det har vore ein fin haust, med gode norske sommartemperaturar. Men det blir stadig kaldare. Første søndag i november, då eg var i Izumo kyrkje, hadde dei allereie funne fram korga med små ullteppe som ein kan låne og ha på knea under gudstenesta. "Hizakake" heiter det, - noko til å legge over knea.

Å vere i bevegelse er også ein måte å få opp temperaturen på. Ruth Urstad fekk meg med på morgontrim i Kobe før styremøtet, og dagen etter, før eg skulle ta bussen heimover til Matsue, vart også Gunnar med.

Eg fekk iallfall opp både pulsen og blodsirkulasjonen.

Det er blitt sesong for "nabe", ein slags gryterett i keramikkgryte på gassbluss på bordet. Etterkvart som det tømmest i gryta og fyllest i magane, fyller ein oppi meir grønnsaker og kjøt. Fisk kan ein også bruke. I går hadde eg ei lita gryte med laks og grønsaker for meg sjølv. Eit par laurdags- eller søndagskveldar i månaden har eg middag og bibelstudium ilag med to japanske damer. Dette biletet er frå middagen vår for eit par veker sidan. No på laurdag skal vi treffast att, og då blir det truleg ny "nabe", med ein annan smak på krafta. Her er mykje å velje mellom.

Eg har vore på Hiruzen igjen, denne gong på misjonærsamling og arbeidarmøte. Vi hadde besøk av Arne Børresen frå Norge som underviste om arbeidsveiledning.

 Rektor på seminaret, Makito Masaki, tolka Børresen frå engelsk til japansk. Veldig bra! Til og med gjetta han rett på norske ord som ikkje kom på engelsk med ein gong!

Det kom snø i fjella medan vi var på Hiruzen, og i går var det også kvitt ved husa der. Det er til og med meldt snø nede i lavlandet her i Matsue, men hittil har eg ikkje sett det. Eg har lyst på snø, men eg veit også at nokre av damene i bibelklassa mi ikkje vågar å køyre bil om det skulle bli snø, så for deira skuld hadde det vore fint om snøen venta litt. Eller iallfall at det ikkje snør natt til fredagar.

Eg har iallfall fått skodd bilen for vinteren. Eg veit aldri kva føre det blir på søndag morgon når eg skal køyre til Izumo. Greitt å ha ordna det før køa blir altfor lang. Det var allereie ganske lang ventetid i dag.

Eg har også funne framatt teppa til varmebordet, som vi kallar "kotatsu". Under bordet er det ei varmepære som gir god varme til føtene, og varmen spreier seg vidare i kroppen. I går heva eg også brøddeig under her. Praktisk!

Eg har ikkje skrive så mykje om arbeidet i dag, men iallfall vart det eit livsteikn. Så skal eg prøve ikkje å la det gå like lenge til neste blogginnlegg.
Eg ser masse snøbilete frå Norge på Facebook, og gler meg til å kunne få legge ut mitt snøbilete frå Matsue snart. Men må nok vente litt til.

Kvar går vegen?

Vi har hatt leir på Hiruzen i helga. Autumn International Youth Fellowship, for ungdom i alle aldrar, frå ungdomsskuleelevar til godt vaksne folk. I tillegg til japanarane var vi to norske og to finske.
Forkynning og lovsong gjekk på engelsk og japansk om kvarandre. Tema for leiren var "The Way to Go" - "Vegen vi skal gå". Leirsjef Johanna Tervonen talte på første samling laurdag ettermiddag over temaet "Kvar går du?" Ho peika klart på Jesus som den einaste vegen til himlen.

Vi hadde ei lydhøyr forsamling. Deltakarane kom frå Kobe, Tamashima, Tottori og Matsue. Eg var heldig å få med meg to ungdomsskulejenter, som også er faste på Bible Club. Ei av dei var på kristen leir for første gong.

Etter fleire dagar med kraftig regn var vi spente på om det vart opphald nok til å gå på fjelltur, som vi hadde planlagt. Men i løpet av møtet klarna det litt opp, og dei aller fleste var innstilte på ein frisk ettermiddagstur til eit fjell som heiter Mihira-yama.
Vi sette oss i bilane og køyrde. Men plutseleg sa det STOPP. Framfor meg var der ikkje meir veg! Slik såg det ut:

Det var litt av eit syn! Vi skulle til fjells, men var enno ikkje komne fram til parkeringsplassen.

Så kva gjer vi no? Er vi dei første som kjem hit etter at raset har gått? Etter å ha sett oss litt meir om, fann vi ut at dette ikkje var eit heilt nytt ras, men kvifor hadde ingen sagt ifrå at vi ikkje skulle gå der? Men hadde vi eigentleg sagt ifrå kvar vi hadde tenkt oss?
Det var kanskje litt dristig, men vi fann ut at det gjekk no an å gå utanom raset, og sjå litt korleis det såg ut på andre sida. Så då gjorde vi det...

Vegen såg meir ut som ei elv gjennom ei steinrøys enkelte stader.

Når vi endeleg kom fram til det stien startar, stod det eit skilt som sa at på grunn av jordras 15. juli (altså meir enn 3 månader sidan!), var det farleg å gå i fjellet. Eg må innrømme at vi gjekk opp denne trappa for å ta litt bilete av dei flotte haustfargane, men vi snudde ganske fort, altså.

 I staden for fjelltur tok vi ein runde i nærleiken av leirplassen. Og snart kom mørkret sigande, og det var tid for kveldsbad og middag. Sjølv om fjellturen gjekk i vasken, fekk eg iallfall nokre fleire illustrasjonar til kveldens tale, med tema: "God will make a way". På norsk heiter denne songen "Gud vil rydde vei".
Og som eittåring David sa: - Vi får iallfall mange bilete til bloggen!

Kjempegod mat fekk vi iallfall! Altmuligmann Ikeshita presenterte menyen av internasjonal mat.
- Vi må då ha internasjonal mat på internasjonal leir, sa han, og beklaga samtidig at han ikkje hadde finsk brød.

 Det er kveldssamling, og vi varmar opp med nokre leikar. Denne gruppa gjorde det godt i koordinering av hender, føter og olbogar.

(Foto: Johanna Tervonen)

På kveldsmøtet talte eg om korleis Gud viser veg, og korleis han kan rydde veg der vi ikkje ser nokon veg.
Gud vil rydde vei der hvor ingen veier er,
og når hans verk er skjult for meg
vil hans løfter åpne vei.
Han er hyrden min, og han tar min hånd i sin
med kraft og styrke for hver dag
vil han rydde vei, vil han rydde vei.

Gjennom ødemark skal veier legges foran meg
og stier i en ørken får jeg se.
Himmel og jord forgår, men hans ord står evig fast.
Se, han gjør noe nytt i dag.

Gud vil rydde vei...

Det var godt for meg sjølv å førebu denne talen, og eg håper også at det kan bety noko for andre.

Søndags føremiddag var vi på gudsteneste i Hiruzen kyrkje, etter ein times bibelstudie og samtale over dagens tekst, om farisearen og tollaren i templet.

Evangelist Kanji talte. Han har sjølv jobba i tollvesenet, men som 60-åring møtte han kallet gjennom forteljinga om Matteus som Jesus kalla då han sat på tollboda. No jobbar han som evangelist i Rokko Island kyrkje og som dagleg leiar av Mediasenteret "Lys til hjertene" (Den lutherske time).

(Foto: Michinari Ohashi)

Ein fornøgd og glad flokk som gjerne ville ha vore på leir lengre. Dei to jentene eg hadde med, ville nytte finevêret til å gå seg ein tur før vi sette kursen mot Matsue igjen.
- For vi gjorde ferdig alle leksene før vi reiste! sa dei.

Så fekk vi også takke ein samla stab, som hadde møte etter at opprydninga var ferdig. Frå venstre kokke/kjøkkenleiar Takahashi, dagleg leiar Ohashi og altmuligmann Ikeshita.

(Foto: Johanna Tervonen)

 Då seier også vi takk for oss! Eg skulle så gjerne hatt med fleire ifrå Bible Club, men dei andre verka uinteresserte eller opptatt. Kanskje Kaho og Minami kan få med seg fleire neste gong? Dei har lyst å bli med på Snow Fun Camp i februar, også, men det spørst om det kolliderer med opptaksprøver til vidaregåande... Det er hardt å vere avgangselev i Japan.