Misjon med musikk

Dette er eit blogginnlegg eg har skrive på NLM si heimeside. Japan er månedens misjonsland i juni, så då har vi ekstra fokus på arbeidet her. Klikk på lenkja og les heile teksten. Du finn også fleire bilete der.

Misjon med musikk - Norsk Luthersk Misjonssamband

No sit eg forresten og ventar på at det blir tid for ombordstigning på flyet som går til Bangkok. Deretter går reisa vidare til Oslo og Sunnmøre. Kanskje vi sjåast? 

Å gå ut med søpla kan skape kontakt

 Denne veka er veldig roleg. Bortsett frå eit digitalt misjonærmøte og ei altfor varm badmintontrening, har eg omtrent ikkje sett eller snakka med folk på tre dagar. Dette er den eine veka i månaden eg ikkje har engelskklasser eller andre møte frå tirsdag til torsdag. Så i dag har eg hatt god tid til å førebu neste preike, som ikkje er før den 25. 

I dag tok eg med lunsjen ut i ein park, så eg iallfall kunne sjå noko anna enn veggane, og kanskje treffe folk, også. Eg traff faktisk ei kinesisk jente som har kome litt på Bible Club og som også har vore med til kyrkje, men ho hadde det travelt og måtte tilbake til studiane.

Eg har tenkt ein del på kva eg kan gjere for å få kontakt med folk i blokka her eg bur. Då eg flytta inn, gjekk eg til to naboar og presenterte meg. Vegg i vegg bur eit ungt par som fekk ein baby i januar, og over meg helste eg på ein mann som sa han budde åleine. Familien budde i ein annan by, etter det eg forstod. 

Ein søndagskveld i april var eg ut med søpla, som blir henta måndags morgon. Akkurat då kom denne mannen ilag med ei ung jente. "Dette er dotter mi, " sa han. "Vil du lære henne engelsk?" Dottera hadde nettopp starta ved universitetet og var altså komen for å bu med faren. Eg fortalde om Bible Club, og ho verka interessert. Nokre dagar etterpå putta eg ein invitasjon i postkassa, men høyrde ingenting meir. Det skal noko mot til å møte opp når ho ikkje kjenner nokon andre der.

Sist søndag kom eg tidleg heim frå kyrkja. Eg hadde preika, men hadde ingen oppgåver etterpå. Ein heil ettermiddag og kveld åleine på ein søndag kjennest litt meiningslaust ut. I Norge hadde eg vanlegvis nokon eg kunne invitere på besøk eller gå tur ilag med. Men kven skulle eg invitere her? Naboane med baby er visst sjeldan heime. Eg har invitert til babysong kvar månad, men ikkje fått respons. Kanskje eg skal stikke opp i 2. etasje og invitere studenten og faren? Eg rekna ikkje med dei var heime på ein søndag ettermiddag, men eg tok sjansen. 

Då eg kom opp trappa, var jenta akkurat på veg ut. Ho sa at faren var gått ned, - han skulle ut med søpla. Vi gjekk ned trappa, og der stod faren. Eg spurde om dei ville komme på besøk ein dag. Eg rekna med det kom litt for brått på no når dei var på veg ut, men på laurdag ettermiddag vil dei komme. Så då har eg nokon å feire 17. mai ilag med! Ei anledning til å snakke litt om Norge, og kanskje om kvifor eg er i Japan.

I kveld har eg funne fram 17. mai-bilete frå 2021-24, dei åra eg var i Norge, og laga ein powerpoint med 17.mai-tog, norske flagg, grøn bjørk, nyfødde lam, fleire bilete av kyrkja og av blomster frå hagen der eg budde. 

Eg burde kanskje gå oftare ut med søpla!

Neste veke er det babysong igjen. Desse bileta er frå april. Verdas største såpeboble?

Både små og store ser ut til å like kaker. Og dei har lært "Kven har skapt alle blomane" på japansk. Og så lærer dei å synge eit enkelt bordvers, der vi takkar Jesus for maten. Det lærer dei nok ingen annan plass. Dei fleste har enno ikkje vore i kyrkja. Eg håper å få ei anledning til å invitere dei dit, også.

Om eg ikkje klarer å samle så mange i gongen, prøver eg å sjå enkeltmenneske. Takk til deg som ber for meg og dei eg har kontakt med. Be gjerne om fleire naturlege møtepunkt med folk i blokka her, slik at fleire får vite kvifor eg er her, og kanskje bli nysgjerrige på meir enn engelsk. For det er ikkje for å lære dei engelsk eg er her, eigentleg.

Blomstring, besøk og bibelklubb

Det er blitt mai, og det blomstrar overalt! Hekkar av azalea i rosa, kvitt eller mørk rosa lyser opp både langs vegane og i hagane. Dette biletet er tatt framfor universitetet. 

Fredag:

Sist veke hadde eg besøk frå Kongstun friskule på Ålgård. To gutar i 8. klasse og læraren deira fekk vere med både på Bible Club, på sightseeing og ungdomsskulesamling før dei reiste vidare til Yonago.

Eg fekk til og med hjelp til middagslaginga!

Sjølv om aldersforskjellen var stor, fekk dei kontakt. Desse to japanske gutane var også på Bible Club for første gong.

Samtale rundt middagsbordet.

Laurdag:
 
Laurdag hadde vi fint vêr og fekk omvisning på øya Daikonshima, som er kjent for peonar. Det blir også dyrka rapsblomster.

Piknik

Gutane måtte få leike seg litt.

Peonar finst i mange fargar og former.

Alt det gule er rapsblomster. Dette kan det bli mykje rapsolje av!

 

Laurdag kveld hadde vi samling i Arashima kyrkje. Her fekk gutane bli kjende med to japanske ungdomsskuleelevar. Desse to er søsken. Dei har kristen mor og mormor. Eg håper å få starte bibelstudie med dei.

 

Eg starta overskrifta med tre ord på B: Blomstring, besøk og bibelklubb. Men eg har også eitt ord til: Bekymring. Dette biletet får stå som illustrasjon på ei jente som eg er bekymra for. Kva seier du til eit menneske som ikkje har lyst til å leve lenger? Eg prøver å støtte, oppmuntre og formidle håp. Vise at eg er der når ho har bruk for hjelp. Bruker tid i lag med henne. Chattar på Facebook. Fortvilt når eg ikkje får kontakt eller respons. Vil du vere med og be? Tenk om dette kunne få henne til å sjå at ho har bruk for Jesus, som kan gi henne håp både for dagen og framtida!

Takk for at du også ber for meg! Denne månaden er ei spesiell tid for meg, sidan eg mista ein god venn 23. mai i fjor. No er eg her, og prøver å hjelpe andre.

Påske i Japan?

 Det nærmar seg påske, har eg forstått. Den japanske kalendaren viser ingen ekstra helgedagar, og påskeferie veit ikkje folk kva er. Skular og universitet har nettopp starta nytt skuleår og er opptatt med det. Eg tenkte at studentane ville kome tilbake på Bible Club når nytt studieår hadde starta, men dei er visst opptatt med andre ting, så då vart det enno ein fredagskveld for meg sjølv. Det har vore mange fredagar utan studentar. Neste fredag har vi bestemt å ha ei enkel langfredagsgudsteneste i kyrkja, så då prøver eg ikkje å samle studentar til Bible Club. Fredagen etter påske, derimot, får eg besøk av to ungdomsskuleelevar frå Norge og læraren deira, og det er allereie to japanske jenter som har sagt at dei kjem. Så då satsar eg på at det blir ein flokk. Spennande å kombinere norske 8. klassingar med japanske universitetsstudentar. Det har eg aldri gjort før!

Skisesongen er over, og det er snart kirsebærblomstringa, også. Men fint så lenge det varer. 

I mars hadde vi konferanse på Hiruzen. Det er lenge sidan eg har vore på ein konferanse med så mange unge barnefamiliar!

Foto: David Thorsen

På konferansen hadde vi besøk frå Norge. Eivind Jåtun er kjend her og har vore regionleiar i fleire år, medan hovudstyrerepresentant Lars Stensland var i Japan for første gong.

Han ville gjerne sjå ei kyrkje og vere med på ei gudsteneste, og han enda opp med sjølv å preike i Arashima kyrkje, med meg som tolk. 

Og velsigninga tok han på strak arm! På norsk, vel å merke.

Før vi køyrde tilbake til Hiruzen, tok vi ein tur ut på øya Daikonshima, der Tamaki tok oss med rundt under kirsebærtrea.

Og så er eg heime i Matsue igjen.

Siste måndag i mars hadde eg babysong. Og der fekk eg ei overrasking!

Eg hadde lagt ut invitasjon på Facebook, og der hadde Kaori sett det. Kaori hadde eg ikkje møtt sidan ho besøkte meg i Norge i 2010, og det er altså 15 år sidan! Ho var den som hjelpte meg å starte Bible Club i 2006, då ho var student. Kvar fredag kom ho og hjelpte meg å lage middag.

No bur ho og familien i Kobe, men dei var i området her på vårferie akkurat då, så då passa det å komme innom. Mann og fire barn har det blitt sidan sist vi møttest! Her er bloggen eg skreiv etter at Kaori besøkte meg på Sjøholt og på Vestborg i 2010: https://ingervalbo.blogspot.com/2010/03/one-more-japanese.html

Å blåse bobler er alltid kjekt! Og det vart fullt rundt bordet etterpå.

Så er det påskeferie snart i Norge. Palmesøndag er det min tur å preike igjen.

Tirsdag 15. april skal kvinnegruppa ha møte. Dei har ikkje samlast sidan før jul. Då fekk eg med Tamaki og hadde minikonsert for dei, og det skal vi også ha på tirsdag i påskeveka. Eg har vald ut pasjonsmusikk m.a. av Händel og Bach, som eg skal knytte til ord frå Bibelen.

Eg spurde Tamaki om ho kan tenkje seg å spele ilag med meg også på påskedagsgudstenesta, og det vil ho!

Då vil eg berre ønskje dykk alle god påske. "Sjå, kongen din kjem til deg!" er tema for preika eg skal ha på palmesøndag. Korleis tek du imot han? Ein dag skal alle menneske måtte bøye kne for Jesus og bekjenne at han er Herre.

Det fleirreligiøse nabolaget mitt

 

I ettermiddag tok eg meg ein runde i nabolaget og kom inn på ein smal veg eg ikkje har gått før.

Her håper eg dei ikkje har små barn som leikar. Kattane får vel passe seg sjølve. Her borti gata bur det sikkert ein taxisjåfør.

Framfor eit buddhisttempel med gravplass var der stor parkeringsplass.

I hjørnet av gravplassen var det ein shintoport med eit lite shintoaltar innanfor. Her lever religionane side ved side.

På veg tilbake tok eg ein runde på andre sida av gata, der eg ofte går forbi.

Den næraste kristne kyrkja er ikkje luthersk, men tilhøyrer eit kyrkjesamfunn som oppstod under krigen, då fleire kristne kyrkjer måtte slå seg saman. På engelsk heiter kyrkja "United Church of Christ in Japan".  

Eit søk på internett fortel at Matsue Kitahori kyrkje vart starta i 1932. Så her har altså vore misjon før NLM kom til Japan! 

 Tidlegare denne veka var eg med på eit møte med pastorar frå ulike kyrkjer her i byen. Då var det avskjed for pastoren i denne kyrkja, som gir seg når han no er blitt 75 år... 

Næraste nabo til kyrkja er også kalla "kyrkje", men det er ikkje ei kristen kyrkje.

Ordet for kyrkje (kyokai) betyr direkte omsett lære/undervisningssamling. Difor bruker eg å seie at eg arbeider i ei kristen kyrkje når folk spør kva eg driv med.

Religionen heiter Konkokyo (den engelske heimesida skriv derimot Kinkokyo). Det er ein av dei nyare religionane, men ikkje så veldig ny lenger.

Her er eit skjermbilete frå den engelske heimesida deira. Dei søkjer Gud, men kva slags Gud er det? Jesus er ikkje Frelsar i denne religionen.

Eg går vidare på runden min. Den mest ruvande religiøse bygninga tilhøyrer religionen Sokagakkai, som er ei buddhistisk sekt. 

Sokagakkai har ein kulturhall med stor parkeringsplass. Og dei er nesten næraste nabo til blokka eg bur i.

Frå verandaen min kan eg sjå bort til dei.

Og her bur eg. Til kyrkja i Arashima bruker eg ca 35 minutt å køyre. Til Nima tek det bortimot 2 timar. Men eg ønskjer også at heimen er mi kyrkje. Ein plass der eg kan invitere til bibelstudium eller ein kopp te og samtale. "Eit hus for ditt namn" heitte jubileumsverket vi framførte i Ørskog kyrkje på jubileumskonserten i 2023. 

Eg har plakaten framleis hengande i gangen og blir mint om at leiligheita mi skal vere eit hus for Guds namn.

I morgon kjem det minst to studentar på Bible Club. Då slepp eg iallfall å avlyse denne gongen.

Snø til glede og besvær

Det har vore meir snø her enn på Sunnmøre siste vekene. Dette biletet er frå i går. Her var det nok snø til å ta eit par rundar på ski.

I går tok eg ein annan veg til kyrkje enn der eg bruker å køyre til vanleg, for å vere sikker på å komme fram i god tid. I lavlandet går det greitt å køyre. Meir utfordrande var det å køyre til Hiruzen i det verste snøvêret eg har opplevd i Japan, og kanskje ikkje eingong i Norge. Eg brukte 4 timar på vegen som vanlegvis tek 2 timar.

Men når snøkaven ga seg, såg det ganske fint ut.

Andre helga i februar var det Snow Fun Camp på Hiruzen. På grunn av mykje snø var det to familiar frå Kobe som hadde meldt avbod, men likevel var vi bortimot 40. Eg var med frå laurdag til søndag. Sidan vi skulle ha gudsteneste med årsmøte på ettermiddagen i Arashima, satsa eg på å rekke det i god tid.

Før eg køyrde frå Hiruzen, fekk eg melding om at dei vurderte å avlyse gudstenesta og utsetje årsmøtet fordi fleire kunne ha problem med å komme seg til kyrkje. Men då eg kom fram til kyrkja, var parkeringsplassen rydda, og kyrkja var open. Så då vart det både gudsteneste og årsmøte likevel.

Val av nytt menighetsråd var enkelt. Det vart gjenval på alle tre. Pastor Mori til høgre.

Ein måndagsføremiddag i månaden har eg babysong heime hos meg sjølv. 

Denne gongen var det også ein pappa med. Denne lille familien var med for første gong.

Eg serverte vafler med brunost, og det var populært. Denne guten er storebror til ein baby og får vere med sjølv om han er litt for gammal. Eg hadde funne fram koppar til dei vaksne, men før eg kom så langt at teen var klar, hadde han sett seg til rette ved bordet og tømt drikke frå flaska si opp i koppen. Mora sa at eg godt kan skjenne på han, men det har eg ikkje hjerte til...

Dette er faktisk det einaste barnearbeidet eg er med på for tida. Eg saknar å ha søndagsskule eller andre aktivitetar for barn i kyrkja, men hittil har det ikkje blitt noko. Vi har ingen barn som i utgangspunktet har relasjon til nokon i kyrkja. 

I dag har eg sett litt på nokre dokument til konferansen vi skal ha om ein månad. Her er ei nynorsk omsetjing frå den engelske handlingsplanen for Japanfeltet 2023-2026, som er blitt vedtatt medan eg var i Norge:

"Mange menneske i Japan som blir kristne i vaksen alder, høyrde evangeliet for første gong som barn. Barn er kyrkja si framtid, og vi ønskjer å gi barn ein sjanse til å høyre evangeliet og tru på Jesus.

Vi ønskjer å oppmuntre kristne familiar til å dele si tru med barna sine. Vi oppfordrar familiar til å ta med barna sine til søndagsskulen, og vi ønskjer å fremje nytt materiale (katekisme for barn, bibelapp, bibelprosjekt) som dei kan bruke heime. Barn får moglegheiter til å tene på søndagsskulen og andre arrangement, og dei blir oppfordra til å invitere vennene sine til kyrkja. Vi når ut til barn i nabolaget vårt og hjelper kyrkjer med å nå ut til barn. Vi er oppmerksame på barn som er åleine heime eller har droppa ut av skulen, og når det er mogleg, er vi villige til å gi dei ein stad å henge. Den eldre generasjonen blir oppfordra til å vere involvert i søndagsskulen."

Det er fint med gode målsetjingar, men ikkje alltid like lett å gjennomføre. Det er noko å be for.

Eg har iallfall nokre å starte med. Kontakten med foreldra er minst like viktig. 

Leik og fritid er også viktig. På nasjonaldagen 11. februar tok Shoko meg med til ein plass vi kunne gå på ski og ake. Om kvelden var vi på engelsk bibelklasse i Nima. 

Sist veke fekk eg feire mi japanske "mor" sin 102-årsdag på rommet hennar på aldersheimen.

Vanlegvis bruker eg å gå på besøk ilag med dottera, men familien hadde hatt selskap ein dag tidlegare i veka, så eg var der åleine denne føremiddagen. Eg er glad eg fekk dele Guds ord med henne, om den gode hyrdingen som leitar etter den eine.

Samme kveld var eg med på studentlagsmøte (KGK) i pinsekyrkja.

Dei to japanske jentene er begge medlemmer i ei av våre lutherske kyrkjer. Og begge er prestedøtre. Ho til venstre er ikkje lenger student, men er med og organiserer studentsamlingar. Ho til høgre studerer ved universitet her i Matsue. 

Den unge mannen midt på biletet er nyutdanna evangelist i pinsekyrkja.

Dette biletet treng kanskje ikkje forklaring.

Eg har også fått nokre nye venner. Dei hadde eigentleg invitert seg sjølve. Det vart ein fin søndagskveld.

Eg serverte først norsk makrell med poteter og råkostsalat, og så hadde vi te og kaker. Det vart ein fin samtale om livet, om ulike kulturar og om forskjellig tru. Den eine jenta er frå Bangladesh og den andre frå Colombia. Begge går på masterstudiet ved universitetet og studerer geologi, og dei er blitt gode veninner. Eit interessant bekjentskap, som eg håper å kunne ha kontakt med vidare.

Så er vi i gong med ei ny veke. I morgon (tirsdag) er det engelskklasse i Nima, som vart utsett frå forrige veke pga snø. Og torsdag er det engelsk bibelklasse hos meg. Fredag bønnemøte i kyrkja på føremiddag og Bible Club om kvelden. Sist fredag kom det to studentar, ein av dei for første gong. Og dei hadde veldig gode spørsmål! Ting som eg aldri har tenkt på, f.eks. kvifor må det vere vatn i dåpen? For meg er det sjølvsagt at vatn og dåp høyrer saman, men for dei var det ikkje sjølvsagt.

Der og då fann eg ikkje kvar det står, men eg sende ei melding etter at eg hadde funne det.

"Dei hadde vore ulydige i Noahs dagar, den gongen Gud venta tolmodig medan arka vart bygd. I henne vart nokre få menneske, åtte i talet, frelste gjennom vatn. 21 Dette er eit bilete på dåpen, som no frelser dykk òg. Dåpen er ikkje å vaska kroppen rein for skit, men ei bøn til Gud om eit godt samvit, i kraft av Jesu Kristi oppstode." 1. Pet. 3, 20-21

- Wow, dette var akkurat svaret på spørsmålet mitt! svarte ho som hadde stilt spørsmålet. 

Det er faktisk lærerikt å vere lærar!

Du som ber, har sikkert funne mange ting å takke Gud for og be vidare for. Takk for at du hugsar på oss her!