Ein oppbyggeleg lesefeil

Det var ikkje pastoren som las feil, men ho som las preiketeksten. Eg forstår såpass japansk no at eg forstod at dette ikkje var rett, sjølv om det høyrdest logisk ut. Men det er stor forskjell på "hanarenaide kudasai" og "hanarete kudasai". Rett og slett motsett betydning. Og begge deler gir meining. Det vart oppbyggeleg, og pastor Seima takla det fint, sjølv om han sa etterpå at han vart litt avskipla og lurte på korleis han skulle rette det opp utan at vedkommande vart såra.

Teksten i går var frå Luk. 5, 1-11, om Peters fiskefangst. Når Peter kastar garnet på Jesu ord og får så mykje fisk at båten held på å søkkje, blir han plutseleg redd og seier: "Gå frå meg, Herre! Eg er ein syndig mann. " Gå frå meg (hanarete), - han synest ikkje han passa ilag med Jesus. Peter var ærleg. Men Jesus gjekk ikkje. Heldigvis. Han var framleis ombord i båten.
For henne som las teksten, var det nok eit ønskje om at Jesus ikkje måtte gå, for ho las "hanarenaide", "Gå IKKJE frå meg!"
Dette vart veldig oppbyggeleg for meg, og visstnok også for pastoren, for på kveldsgudstenesta tok han det også inn i bøna, "Gå ikkje frå meg, Herre!"

Istaden for å gå ifrå Peter, kalla Jesus han til å følgje seg og fiske menneske. Pastor Seima fekk også fram det på ein fin måte. Eg har ofte tenkt på at oppdraget om å fange eller fiske menneske kan bli oppfatta som tvang, at dei som blir "fiska", blir fanga og bundne, men det er nettopp det motsette som skjer. Pastoren talte om garnet, som han kalla Guds ord-garnet eller frelsesgarnet. Det er eit garn som set menneske fri frå djevelens garn. Det er oppdraget. Og då må eg også be som ho som las teksten i går, og som pastoren bad i gårkveld: "Gå ikkje frå meg, Herre!"

Dette var tankar som eg måtte få dele ifrå søndagen i Izumo kyrkje.

No vil eg gå litt tilbake til søndagen før. Då hadde vi internasjonal gudsteneste i Matsue. Det var ikkje så veldig stor flokk denne gongen, men der var fleire ikkje-kristne som var med. Pastor Mori talte for oss for første gong. Eg hadde spurt om han kunne tale på japansk, men han ville gjerne tale på engelsk, og det klarte han veldig bra! Etter gudstenesta var det fleire som ville sjå på bøkene han hadde med.

Særleg var det den første japanske omsetjinga av Johannes-evangeliet som vekte interesse.

Den internasjonale gudstenesta er også ein plass å få nye venner. Ei jente frå Vietnam vart kjend med Laura, som vart døypt i Izumo i fjor sommar.

Dei fleste ungdommane som kjem i kyrkja på søndagskvelden har først gått på Bible Club ei stund. Og mange av dei kjem fredag etter fredag. For mange betyr det nok ein del å få middag før vi studerer Bibelen, men det hender også at dei kjem berre til bibelstudiet dersom dei ikkje har tid til å vere med på middagen. Då forstår eg at dei kjem fordi dei vil lære meir.

 Ei jente som vart døypt for 1 1/2 år sidan, tok dette biletet av meg sist fredag. På Facebook skreiv ho at då ho byrja å komme på Bible Club, betydde det mykje for henne å komme inn i ein heim, og at eg vart som ei reservemor for henne. Slikt varmar!
Denne dagen slapp eg å stresse så mykje med matlaginga. Ei av husmødrene i bibelgruppa på føremiddagen lagar mat for oss ein gong i månaden, og då er det berre å koke ris og varme oppatt maten ho har laga før ungdommane kjem. Denne dama er ikkje kristen, men ho liker å lage mat og hjelper oss på denne måten. Det er eg veldig takksam for!

Her har vi bibelstudie på det internasjonale kultursenteret. Fleire av desse studentane blir ferdige ved universitetet til våren, så det er begrensa kor mange gonger dei kan vere med heretter. Difor er kvar fredag viktig for dei.

Sist fredag nemnde eg igjen studentleiren i mars, og med ein gong fekk jenta til høgre lyst til å vere med. Idag har ho meldt seg på. I tillegg får eg med ei tidlegare søndagsskulejente i kyrkja vår Izumo. Ho blir ferdig med vidaregåande i mars og er akkurat gammal nok til å bli med på studentleir. Vi får kanskje med ei jente til ifrå Izumo.
Det er tre år sidan sist eg fekk med studentar på leir, så no er eg ganske fornøgd, sjølv om dei eg eigentleg hadde satsa på å få med, ikkje kan likevel.
Kanskje er det nokre nye knuppar som held på og opnar seg?

 Det er eigentleg vinter her, sjølv om snøen let vente på seg. Plommetrea blomstrar allereie.

8.-10. februar får vi besøk av ei stor gruppe frå Bibel-og gaming-linja på Fjellhaug Bibelskule. Dei er allereie komne til Tokyo.

(Foto: Andreas Ruud)

Dette biletet sende dei meg frå Gardermoen før avreise. Dei har med seg to lærarar, så dei er 14 til saman. Heldigvis har dei ordna seg med hotell sjølve, men det blir nokre ekstra å koke middag til på Bible Club den fredagen. Til gjengjeld hjelper dei meg med andakt, song, pianospel og vitnemål på den neste internasjonale gudstenesta den 10. februar.
Denne gjengen kan nok bli eit spennande trekkplaster for å samle ungdommane her.

Laurdagen blir det også eit spennande opplegg for dei norske gutane. Her kan det bli kultur- og naturopplevingar i fleng, langt frå datamaskinar og gaming.

Før eg avsluttar, vil eg igjen minne om lesefeilen. Det vart ikkje så feil likevel. "Gå ikkje frå meg, Herre!" Eg treng iallfall å be den bøna. Gjer du?

Du som freden meg forkynner,
du en Frelser, jeg en synder,
du med Amen, jeg med bønn,
du med nåden, jeg med skammen,
- å, hvor vi dog passer sammen,
du Guds salvede, Guds Sønn! 

Mjøl nok

Under førebuinga av preika til sist søndag vart eg inspirert til å ta fram att jubileumskantata "Det brenn ein eld", som vart laga for NLM sitt 100-årsjubileum i 1991. Til sommaren blir det allereie 28 år sidan urframføringa under generalforsamlinga i Bergen, der det starta i 1891.
Idag har eg hatt ein roleg heime/kontordag, med brødbaking innimellom, og då går naturleg tankane til song nummer to: "Mjøl nok".
Det var nokre unge jenter i Bergen som hadde fått eit kall frå Gud om å sende misjonærar til Kina. Men dei fekk høyre at det dei tenkte på, var som å kaste mjøl på havet. Med andre ord, det ville ikkje bli noko av det. Berre bortkasta energi. Då svara ei av jentene: "Men Gud har mjøl nok!"
Haldis Reigstad, som har skrive tekst til kantata, skildrar dette i songen "Mjøl nok". Dessverre er det ikkje lett å gjengi den fine melodien Sigvald Tveit sette til teksten. Eg oppmodar heller til å finne fram att CD-en eller kassetten om dei finst i huset.

Ein flokk med kvinner høyrde, og slik vart flammen tent. 
Gud løfta deira augo til eit anna kontinent.
Blant Kinas millionar var det rikeleg med jord. 
Der skulle desse jentene få planta Herrens ord.

Dei visste at Gud hadde mjøl nok
- om dei så skulle strø det på ope hav.
Dei visste at det som dei planta, 
det ville han sjølv ta seg av. 

Biletet over viser ein liten del av Japanhavet, der bølgene slår innover mot stranda i Nima. Av og til kan det kjennest som å kaste mjøl på havet når eg køyrer dei 8 mila for å treffe nokre få engelskelevar i kyrkja der. Er det verdt tida og kreftene, eller skulle eg heller gjort noko anna, noko meir "effektivt"?
Denne kvelden hadde vi besøk ifrå New Zealand. Dottera til ei av dei som er med i engelskklassa, bur på New Zealand med familie, og er no heime i Nima på "sommarferie". Ja, det er sommar der dei kjem frå. Dei var også med på julefesten, og no var dei med på engelsktimen, også. Nedanfor ser vi dei jobbe i grupper for å omsetje frå japansk til engelsk ein samtale mellom Pelle og Jonatan i boka "Den usynlige vennen" av Kari Vinje. Denne boka er omsett frå norsk til japansk, men eg trur ikkje ho finst på engelsk.

At åkrane var store, at dei var nokre få,
- det ofra ikkje kvinnene ein tanke eingong på.
Dei måtte berre gjera det som Herren bad dei om,
i desse unge jentene fekk ikkje tvilen rom.

I Jesu sterke hender dei nistepakken la.
Og høyr, kva ei av jentene med tru og tillit sa:
"Guds mjølkrukke vert ikkje tom, han nok til alle har."
Ja, desse unge jentene dei leit på Gud, sin far. 

Eg har nok ikkje så mykje tru og tillit som desse jentene, og eg tviler ofte på om det er dette eg skal halde på med, eller om eg gjer det på rette måten. Men hittil har eg også hatt "mjøl nok".

Studentane i Matsue kjem framleis på Bible Club. Første veka etter nyttår hadde vi laurdagsklubb på ettermiddag, medan eg framleis hadde julepynten framme.

 Desse to jentene var med meg på gudsteneste i Arashima søndag etter nyttår. Der vart vi serverte ein god lunsj etterpå.

Dette er frå bibelstudiet sist fredagskveld. Berre éin av desse er kristen, men alle er med og les og samtaler.

Dette er gruppa eg var leiar for denne kvelden.

Etter ei travel veke og helg med preikeførebuing, preike og eit langt menighetsrådsmøte, var det godt med ein fridag i går med strålande vêr og omlag 11 grader. Her er fleire fjell i nærområdet som ikkje krev så veldig mykje krefter for å nå toppen. Igår hadde vi to bilar, så vi kunne gå opp frå eine sida og gå ned til ein annan parkeringsplass.

37 minutt til toppen er rekorden hittil. Ein fin ettermiddagstur. Og utsikta var upåklageleg!

Daisen-fjellet i det fjerne, med snø på toppen, er eit fagert syn.

 Med stav og tau kjem eg meg både opp og ned. Her på veg ned.

Eg har mange utfordringar som ventar framover. I februar er det årsmøte i kyrkjene, og ei gruppe på 12 studentar og 2 lærar frå Fjellhaug kjem til Matsue og skal vere med på Bible Club og internasjonal gudsteneste. Dei ordnar heldigvis overnatting sjølv. I mars prøver eg å få med studentar på leir. Deretter er det årsmøte i VJELK, og første veka i april har vi misjonærkonferanse.

Ifrå april skal eg også prøve noko nytt. Eg er blitt spurt om å ta eit tre månaders vikariat for musikklæraren på bibelskulen i Kobe. Det inneber to 90-minuttstimar pr månad. Eg sette som vilkår at eg slepp å ta meir enn éin tur kvar månad, så no har vi blitt einige om ei ordning der eg skal ha ein dobbeltime onsdag ettermiddag, og neste torsdag føremiddag, før eg reiser heim. Dette er noko eg ikkje har gjort før, men noko eg også har lyst å prøve. Eg står visst veldig fritt i korleis eg vil legge det opp. Første gong blir 10. og 11. april.

16.-20. februar stikk eg forresten ein liten tur bort til Hongkong, ilag med ei veninne. Vi skal mellom anna vere med på gudsteneste der, og Maki Ikegami, som er misjonær der, har lova å guide oss iallfall på måndagen. Så då "bruker eg opp" nokre dagar av den 8 veker lange ferien eg har i år, men det meste sparer eg til sommaren i Norge.

 Dei våga seg ut på djupet, 
i lyset frå krossen dei gjekk.
Den som har Jesus, veit kva det gjeld, 
i Guds rike det brenn ein eld.

Vi veit at hjå Gud er det mjøl nok
om vi så skulle strø det på ope hav. 
Vi veit at dei frø som vi plantar,
dei vil han som før ta seg av. 

Du som ber, vil du be om at eg også kan ha samme tru og tillit til Jesus som desse jentene som starta Misjonssambandet? Be om at denne brannen må brenne kraftigare både i meg og i dei som eg får nå ut til.

Gud har mjøl nok!

Slik vart jula her

Godt nyttår! Her hos meg er det framleis litt jul, sjølv om jula her i landet vanlegvis blir "rydda vekk" allereie kvelden 1. juledag. Då byrjar førebuinga til nyttår. Nokre kyrkjer har likevel juletreet til og med søndag etter nyttår.
Her er nokre glimt frå julefeiringa, som var konsentrert om 23.-25. desember, men ungdommane på Bible Club har vore her både før og etterpå. Biletet ovanfor er frå 3. juledag, då ei lita gruppe var her på norske julekaker og bibelstudium.
Fredagen før jul hadde vi bibelstudie på det internasjonale senteret, og i grupper fekk ungdommane i oppgåve å skrive ein tenkt dialog mellom Maria og Josef når Maria fortel at ho skal bli mor til Frelsaren. Nokre er veldig gode skodespelarar. Sjå videoen "Baby frå himlen" nedanfor!

Laurdag 22. hadde vi barnejulefest i Arashima. Her er eit glimt derifrå.

To av borna kjem i kyrkja på søndagane ilag med mora, men elles var det venner av dei, som ikkje kjem til vanleg. Frå januar har vi planar om å ha barnemøte ein laurdag for månaden.

I dei fleste kyrkjene er søndag før jul hovudfeiringa. Eg fekk med meg fire studentar til kyrkja i Matsue. To av dei er kristne.

 Ilag med to veninner tjuvstarta eg på julemiddagen. Dei hadde vore ute og kjøpt krabbe!

Eit godt måltid, som varte lenge!

Julaftan var det julefest i Nima. Der var så mange ifrå engelskklassa at eg ikkje hadde nok julegåver til alle... Mange av dei som av ulike grunnar ikkje kan kome på tirsdagskveldane, møtte opp, og stemninga var god.

I kyrkja hadde dei laga til mange gåver til barnefesten tidlegare, men det vart mange til overs. På julaftan delte dei ut til vaksne som ville ha. Eg tok med ein pakke heim til nabojenta på ni år. Posen inneheldt mellom anna eit lite hefte med juleforteljinga for barn. Då eg kom heim på juledag føremiddag, leverte eg pakken på døra, og inviterte samtidig til juleselskap. Både ho, storesøstra og mora kom på ettermiddagen. Dei var så lenge at eg nesten måtte "jage" dei før eg skulle på julefest i Arashima! Eg er glad for kontakten med denne familien.

Fleire studentar var med i frå Matsue. To av dei deltok med musikkinnslag; ein på trombone og ei på fiolin. Her framfører vi ein japansk komposisjon.

(Guten som sit på kne framføre fiolinisten, er ikkje på friarfot, men har i oppgåve å bla notane for henne.)

Arashima kyrkje var pynta fint både inne og ute.

I romjula har eg hatt det litt rolegare, og har til og med byrja å lese julepost. Men eg treng nokre nyttårsdagar til å komme gjennom alle e-postane. Takk til alle som har sendt helsingar!

Sist fredag, det blir vel 4. juledag, hadde vi ei lita gruppe på Bible Club. Etter bibelstudiet dekorerte vi julekaker som ei av dei hadde med seg.

Mange studentar har reist heim i nyttårshelga, men nokre har vore her heile tida.

Nyttårsaftan hadde eg ein roleg kveld for meg sjølv. Eg har ofte brukt å ha nokre venner her, men denne gongen passa det ikkje for nokon. Men eg synest det er heilt greitt å vere åleine. Tidlegare på dagen sykla eg ein tur til innsjøen for å få med meg siste solnedgangen i 2018. Her er nokre glimt.

Ved utgangen av kvart år blir eit kinesisk teikn valt til å skildre året som har gått. Buddhistpresten i eit tempel i Kyoto skriv dette teiknet.

Teiknet for 2018 betyr "katastrofe". Det har vore jordskjelv, flaum, tyfonar og hetebølge som har tatt mange liv i løpet av året. 
Les meir her: https://www.bbc.com/news/world-asia-46539333

La oss håpe og be om at 2019 blir eit betre år for Japan og resten av verda!