Tverrkyrkjeleg gledesdag

Kazuaki hadde bestemt seg for at han ikkje skulle bli ein kristen. Grunnen til at han byrja å lese Bibelen, var at han ville finne ut kvifor han ikkje likte kristendommen. Men mykje har forandra seg i det siste. Han har sett at han har bruk for Jesus.
- Hadde det ikkje vore for at Jesus døydde på korset for å sone syndene mine, hadde eg ikkje blitt ein kristen. Ja, då kunne eg ikkje ha blitt ein kristen, sa han i vitnemålet sitt, som var grundig førebudd.

Dersom han skulle bli døypt, ville han gjerne at det skulle skje på Bible Club, med meg som "prest", men av fleire årsaker var ikkje det aktuelt. Den siste tida har han gått i Matsue Gospel Church, som ikkje har sitt eige kyrkjebygg, men leiger lokale i eit kommunalt bygg. Og i desse lokala har dei ikkje dåpsbasseng, så då har dei dåp i havet.

Venner frå fleire kyrkjelydar og fleire land var møtt opp for å vere med på dåpen på søndag morgon før kyrkjetid. Av påkledninga til desse kan ein berre gjette kva temperaturen var i sjøen. På land var det 12 grader... Så Kazuaki angra kanskje på at han ikkje tok valet litt tidlegare, før sjøen vart så kald...

Pastor Ikutake, som var pastor i Matsue Gospel Church fram til denne våren, var komen heilt ifrå Himeji for å foreta dåpshandlinga. Her les han dåpsbodet frå Matt. 28, 18-20, medan Scott er overalt og fotograferer (også på biletet over).

Her er heile flokken ved badestranda, som ikkje freista akkurat til noko vanleg bad idag. Men Kazuaki, evangelisten og pastoren trassa bølgjer og kulde for eit nådebad.

"I namnet til Faderen, Sonen og Den Heilage Ande..."

Heile dåpshandlinga kan de sjå på videoen nedanfor:


Kazuaki's Baptism in the Sea of Japan from Scott Menking on Vimeo.


Eg hadde preikeoppdrag i Arashima, og køyrde rett ifrå stranda og til kyrkja. Gudstenesta var blitt utsett 15 minutt for at eg skulle rekke det, og eg kom der omtrent fem minutt før. Etter gudstenesta køyrde eg tilbake til Matsue for å vere med på feiringa av Kazuaki, med god mat og mange helsingar.

Her er det ikkje slik at dei som vil ha ordet, melder seg, men alle skal seie litt. Også to ikkje-kristne studentar hadde ei helsing. 

Denne jenta er med på Bible Club, og går også ofte på gudsteneste. Denne dagen var ho med heilt frå dåpen om morgonen til den internasjonale gudstenesta i vår kyrkje om kvelden. Og ho hadde stått opp klokka 6 den morgonen for å lage småkaker til festen.

Om kvelden var det vår tur i den lutherske kyrkja å feire Kazuaki. På International Evening Service har han vore ein av dei trufaste. Her held han vitnemål for andre gong denne dagen.
Men til skilnad frå vitnemålet i si eiga kyrkje på føremiddag, prøvde han her å snakke spesielt til ikkje-kristne. Sjølv om det var litt skuffande at det var berre ei ikkje-kristen som kom, trur eg det betydde noko for henne. Men eg skulle ønskje at fleire kom av dei som var inviterte.

Men det er ikkje så verst å samle så mange kristne frå 7 ulike nasjonar, heller. Berre fem av oss er lutheranarar, men vi kan lovsyngje den samme Herre.


Det er mange som har vore med og bedt for Kazuaki, både i Norge, i USA, Japan og kanskje andre land også, og mange har sådd og planta Guds ord i hjarta hans. Andre har vatna. Så vart det ikkje vår kyrkje som fekk hauste den direkte frukta denne gongen, men vi kan likevel glede oss med dei.

"Kva er vel Apollos? Og kva er Paulus? Tenarar som hjelpte dykk til tru! Begge gjorde vi det Herren hadde sett oss til: Eg planta, Apollos vatna, men Gud gav vekst. Så er dei ikkje noko, korkje den som plantar eller den som vatnar. Berre Gud er noko, han som gjev vekst." 
1. Kor. 3, 5-7

Det ser også ut som om folk sette pris på kaka eg hadde laga. Det er ikkje så ofte vi har dåp her, så vi må gjere litt stas på dei!


No gjeld det å sjå framover og førebu desember. Tre nye preikeoppdrag ventar, og den store julekonserten nærmar seg, også, med berre to øvingar att. Det gjeld å få på plass stemmene og finpusse. Særleg er eg spent på "Hallelujakoret", som eg har tatt på meg å dirigere i år igjen.

Be om at mange må få invitasjon og bli med på konserten!

                     (Klikkar du på konsertprogrammet, blir det større)

Minne frå Taiwanleiren

Eg fann denne videoen på Facebook nettopp. Godt med gode minne frå varme dagar i Taipei når eg sit her framfor varmeomnen og småfrys på føtene!

Korleis skal dette ende?

Høgdepunktet kvar veke er utan tvil fredagskveldane med Bible Club. Det krev ein del energi for å lade opp til ein kveld med over 20 deltakarar, og det tek også litt krefter å rydde opp etterpå, sjølv om dei er flinke til å hjelpe til. Og Gud har sørga for kokehjelp også dei tre siste fredagane.

Det er ikkje eg som har gjort noko særleg for å få med nye studentar, men dei sjølve inviterer med seg venner. Dei to siste fredagane har vi vore 21 og 22 her, og då blir det ganske trangt. Lydnivået blir også ganske høgt etterkvart sjølv om eg prøver å hysje ned av og til. Heldigvis bur det ingen verken over eller under meg, og berre i den eine leiligheita vegg i vegg bur der nokon, men dei har restaurant og jobbar ofte seint. Og no skal dei flytte om eit par veker. Eg håper ikkje det er på grunn av meg at folk flyttar ut... Så er det nokon som treng hus, tek eg gjerne imot nye naboar!

To koreanske jenter tilbaud seg å lage koreansk mat sist fredag, og dei fekk hjelp av ei japansk veninne ( i midten). Det er kjekt når dei melder seg til teneste sjølve, og maten gjekk unna. Eg måtte koke to omgangar i riskokaren som tek 10 koppar, for det var ikkje nok. No har eg fått lov av sjølvaste stedlig representant til å kjøpe ein ekstra riskokar, for dette er vel misjonsarbeid. Eg trur ingen blir "riskristne" berre fordi dei får kjøpt seg billig middag her. Det ser ut som om det er andre grunnar til at dei kjem.

Etter at vi har fått rydda unna etter middagen, er det tid for dagens leksjon, og gjerne med litt repetisjon ifrå sist, for nokre gjekk glipp av førre leksjon. Etter ei fellessamling deler vi oss i mindre grupper, der fleire får sleppe til. Her er nokre av refleksjonane studentane skreiv i loggboka 2. september:
- Eg har lært mykje av Gud og av kvar enkelt her. Takk! (kinesisk jente)
- Dersom eg har tid, vil eg gjerne komme kvar veke. (kinesisk jente som kom for første gong)
- Eg lurer på kvifor Gud ga dei første menneska eit bod dei skulle følgje. Var det for å gi dei eit val? (japansk jente)
- Spørsmålet mitt er kvifor Gud skapte mannen først og ikkje kvinna... (japansk jente)
- Kvar gong eg er med på Bible Club, får det meg til å tenkje djupt over livet mitt. (japansk jente)

Det rører seg forskjellig inne i ungdommane, og eg håper Bible Club er ein plass dei kan få hjelp til å snakke ilag om viktige ting i livet. No har eg også oppretta ei gruppe på Facebook der ungdommane kan utveksle tankar og spørsmål dersom dei ønskjer det.
Men korleis skal dette ende dersom nye stadig vekk kjem, og huset blir sprengfullt? Ei kinesisk kristen jente sa det slik: "Du treng ikkje å bekymre deg, for då vil Gud også gi deg eit større hus!"
Plass har eg vel framleis, for studentane klarer seg med å sitje på golvet. Det eg treng mest no, er nokon til å lage mat og ordne med det praktiske. Skal eg våge å lufte behovet i kyrkja? Etter kvart håper eg at også dei kristne studentane kan ta ansvar som gruppeleiarar.

Internasjonal leir på Hiruzen

Denne laurdagen var det ikkje tid til å slappe av etter ein sein fredagskveld, for eg skulle vere med som leiar og talar på den årlege internasjonale weekenden på Hiruzen Bible Camp. Dessverre fekk eg ikkje med meg ein einaste student dette året, men ei som jobbar som sjukepleiar, hadde fått fri i helga og gledde seg til å vere med til Hiruzen, der ho ikkje hadde vore på leir på 16 år!

På veg oppover til Hiruzen var Daisen-fjellet med nysnø på toppen eit nydeleg syn.

 På laurdag ettermiddag tok Igi-brørne oss med på sykkeltur.

November er ei fin årstid her, berre det ikkje er for kaldt. Her er mykje fine fargar og god luft.

Om kvelden var det tid for leik, fellesskap og bibelundervisning, både på engelsk og japansk.

 Nokre hadde også Bibelen på norsk. Tema for leiren var "Ein for alle" med undertema "Ein gong for alle" og "Alle for ein". Liksom alle vart syndarar fordi Adam var ulydig, kan alle bli rettferdiggjorte fordi den eine (Kristus) var lydig. Frå Hebrearbrevet lærte vi om kva det betyr at Jesus er vår øvsteprest, som ber syndene våre på sine skuldrar og som ber namna våre på sitt hjarte. Og som avslutning på leiren vart utfordringa gitt til å leve for han som døydde og stod opp igjen for oss. Gud kallar arbeidarar til sin vingard også i dag.

Søndag føremiddag var vi med på gudsteneste i Hiruzen kyrkje, der seminarstudent Seima talte.

På leiren var det deltakarar både frå Norge, Sverige og Finland i tillegg til japanarane. Eli på biletet budde i Japan som lita, og er no tilbake som halvtåring i NMS.

Vi var ikkje så stor forsamling, men det var iallfall ein positiv gjeng. Bortsett frå oss tre i leiarteamet, var alle dei andre nye i forhold til dei som var med på leiren i fjor. Neste gong vi satsar på ungdommar, er på Snow Fun Camp 15.-17. februar. Så ver med og be om at eg kan fylle opp bilen av studentar til neste leir, og at også fleire ikkje-kristne blir med. I mellomtida har vi Bible Club kvar veke og internasjonal kveldsgudsteneste ein gong i månaden.
Korleis skal dette ende?
Be gjerne om krefter, pågangsmot og visjonar for arbeidet blant ungdommane.