Fredagskveld utan studentar

 

I dag fekk eg faktisk bruk for både snøkost og spade. Dette biletet er frå Arashima kyrkje, der eg moka veg til dei som skulle kome på bønnemøtet i føremiddag.

Ei av dei eldre kvinnene som bruker å kome, våga seg ikkje ut i kulden, men eit eldre ektepar og ei yngre kvinne kom. Det er dei mest trufaste på fredag føremiddag. Sidan ingen studentar kunne kome på Bible Club i kveld, hadde eg tid til overs. Så eg vart med den yngre kvinna og besøkte mor hennar på ein sjukeheim. 

Slik såg det ut i dag tidleg utanfor blokka der eg bur. Utpå ettermiddagen var det meste borte. Så det er ikkje blitt skiføre i byen, iallfall.

Nokre studentar reiser i helga til heimplassen sin for å feire "Bli-vaksen-dagen", som er andre måndag i januar. Sjølv om myndigheitsalderen no er blitt senka frå 20 til 18 år, held dei framleis på skikken med ein spesiell seremoni for dei som blir 20 år. Måndag er offentleg fridag, så då blir det langhelg for studentane.

Det er kjekt når tidlegare studentar dukkar opp for å helse på ein gammal misjonær. 

Onsdag hadde eg besøk av ei jente som var med i Bible Club for over 12 år sidan. Ho var heime i Matsue på nyttårsferie og ville treffe meg. Ho er ingen kristen, men noko av det som vart sådd i studietida, har kanskje byrja å spire? Ho hugsar enno kor overraska ho vart då ein studiekamerat vart ein kristen og vart døypt i Japanhavet på ein kald novemberdag. Ja, eg hugsar den dåpen!

I pottemakaren sitt hus

Tidlegare i veka møtte eg Shoko i Nima før bibelklassa om kvelden. Ho hadde siste fridag i nyttårsferien. I nabobygda Yunotsu var vi innom ein pottemakarverkstad og fekk kvar sin leirklump utdelt. 

Eg er spent på korleis koppen min vil sjå ut etter at han er blitt glasert og brent.

I Bibelen står det at Gud er pottemakaren og vi er leira. Han formar oss slik han vil. Og det blir ikkje mislukka, sjølv om det kan gjere vondt å bli "knadd".

Takk til deg som har bedt for preika eg skulle førebu. I går vart eg ferdig med førsteutkastet. I dag har eg tatt litt pause, men i morgon har eg tid til å bearbeide og øve, og lage powerpoint. Be gjerne om at dei som høyrer på, kan få noko frå Gud. Eg skal snakke om Jesu dåp og om vår dåp. Tenk om vi kunne få oppleve at nye tek imot Jesus og vil bli døypte. Det er fleire år sidan sist det skjedde i Arashima kyrkje.

Bønneemne

Så er det nokre arrangement som du gjerne kan vere med å be for.

20. januar inviterer eg igjen til babysong i leiligheita mi. 

Seinare den veka, 24.-27. jan., får eg besøk av 5 elevar frå Bibelskulen i Grimstad. Dei bur no i Kobe, der dei har praksis i barnehage og på eit dagsenter for eldre. 

Eg har sett dei opp på mange oppgåver, så dette blir nok ikkje frihelg for dei! Det blir ein del for meg å organisere og administrere, men eg håper det går bra. På fredag 24. skal dei lage middag for Bible Club og vere med på bibelstudiet. Dersom det går i orden dagen etter, skal tre av dei vere med på ein SFO som har ope på laurdag. Seinare på dag har vi ungdomssamling i Arashima, der dei deltek med andakt og vitnemål. Be om at vi får med nokre ungdommar frå området her. Og søndag blir dei med på gudsteneste. Det er igjen min tur til å preike, men denne gongen skal den vere kort! I staden for ei lengre preike, får vi ungdommane til å dele eit vitnemål. Eg får nok ein jobb med å tolke, også.

Denne veka har eg også vore med litt på fellesmøta i Kristiansand. Det har vore mange sterke vitnemål, frå folk som har erfart Gud i livet sitt på ulike måtar, anten dei har blitt helbreda eller at dei ikkje vart friske. Eg vil anbefale å gå inn på nettet og finne møteopptak frå fellesmøta.

God helg!

Eg har sett dei opp på mange oppgåver her i Matsue og Arashima. Først 

Nytt år - med tilbakeblikk

 Godt nyttår! Eg har ingen snøbilete å vise enno. Nyttårsdag hadde vi blå himmel og opp i 11-12 grader, men i dag tidleg var det faktisk litt snø på frontruta. Og til natta er det meldt ned i null grader. På Facebook har eg sett mange bilete av det fantastiske nordlyset de hadde på nyttårsaftan og fleire andre kveldar. Skulle ønskje eg kunne vere der og oppleve det. Dei siste dagane har det handla mest om snø, i store mengder iallfall på Sunnmøre. Håper de ikkje slit dykk ut med snømokinga.

Eg er såvidt i gong med arbeidet på nyåret, og har starta på preiketeksten til neste søndag, 12. januar. Eg veit at neste veke blir ganske oppstykka, slik at det blir vanskeleg å setje seg ned og jobbe konsentrert, så eg har prøvd å komme i gong. Tekst frå Luk. 3 om døyparen Johannes og Jesu dåp. Om han som Johannes peika på som skulle kome med Den heilage ande og eld. Du som ber, må gjerne be om at eg får det eg skal formidle. At Den heilage ande blir meir enn teori. 

Av og til angrar eg på at eg har tatt på meg dette. Det er vanskeleg nok å førebu ein tale på norsk. Er det dette eg eigentleg skal bruke tida på, å sitje for meg sjølv og gruble over ein tekst? Skulle eg ikkje heller ha brukt tid ilag med menneske? Det er vel ein balanse her, også. Veit ikkje om eg har funne den balansen. 

Men eg har også fått bruke tid ilag med andre. Både i kyrkja og heime hos meg sjølv. Her er nokre glimt frå desember.

Babysong med norske julekaker!

Nokre damer på føremiddagsselskap på julaftan, med norsk geitost, havrekjeks, tjukklefser, søst og litt julekaker. Jaudå, må ha litt norsk mat til jul. Bortsett frå geitosten var det meste heimelaga.

Julaftan kveld gjekk eg i den næraste lutherske kyrkja her i byen. Eg var ein av tre deltakarar i tillegg til presten. For folk flest er både 24. og 25. desember vanlege arbeidsdagar, og for eldre folk er det vanskeleg å komme seg ut om kvelden. På veg heim gjekk eg forbi den anglikanske kyrkja, der det var eit par bilar som tok laust frå den lille parkeringsplassen. Tenk om vi kunne slått oss i saman til julaftansgudsteneste, tenkte eg.

På juledag føremiddag var eg innom på ein aldersheim.

Julebesøk hos mi japanske "mor". Dersom ho lever til 20. februar, fyller ho 102 år. Framleis kvikk i replikken og med godt humør. Å vere litt gløymsk i den alderen er vel tillatt. Men første verset på "Glade jul" på japansk kunne ho enno. Kanskje ho hadde lært det i sine yngre dagar, då ho var med på husmøte med misjonæren?

På juledagskvelden hadde vi julefest i Arashima med 16 personar, frå 6. klasse og oppover til 61. Eg var faktisk ikkje den eldste, men eg er visst ingen ungdom lenger, heller... Kjekt å få med nokre ungdommar som ikkje kjem så ofte i kyrkja. Håpet mitt er å kunne ha nokre meir faste aktivitetar/ungdomskveld/bibelgruppe for nokre av desse. Utfordringa er å finne dagar/kveldar når dei ikkje er opptatt med andre ting.

I romjula var det tid til å slappe av, lese julepost (ja, trur eg har kome gjennom alle digitale julebrev, også!) og ha besøk. Her er jenteselskap med Shoko og Minako. 

Nyttår er største høgtida her i Japan, og då reiser mange heim til foreldre/besteforeldre, eller dei får besøk av familiemedlemmer. Ho som alltid lagar blomsteroppsats i kyrkja, hadde laga denne før ho reiste på nyttårsferie.

Mange av dei som vanlegvis kjem i kyrkja, var bortreiste eller hadde besøk, men så kom det fleire i kyrkja som ikkje kjem til vanleg. Dei fire yngste her er alle søsken, pluss ein bror som ikkje var med. Eg kjenner litt ekstra ansvar for at dei kan bli bevisste i trua og vekse som kristne. Viss eg har noko mål eller ønske for dette året, er iallfall det noko eg gjerne vil satse på. Her er dei ilag med mora (i midten), to tanter og mormora.

Men det er også noko anna eg saknar. Barn i kyrkja. Jul og nyttår utan små barn i kyrkja, då er det noko som manglar. Og dei som var små før, er blitt store. Ei veninne sa at eg får satse på dei som kjem på babysong. Det er no iallfall ein start. Men søndagsskule eller barneklubb skulle vi hatt. Det ville nok vere enklare om eg budde i kyrkja, men no har eg altså valt å bu i byen.

Det næraste eg har kome snøen i år, er Daisen-fjellet, slik det såg ut på 1. nyttårsdag.

Til slutt har eg fått lov til å ta med eit bilete frå Skogen på Sjøholt. I over 3 år budde eg i denne hytta og vart god venn med naboen sin katt. Før jul skreiv matmor: 

Nico sit av og til utafor hytta. Han lure nok også på kar du e hen

Og medan eg sit og skriv blogg, får eg tilsendt dette biletet. Hjarta mitt smeltar... Godt å vere sakna, men kjenner eg saknar Nico, også. Han sat ofte og venta på meg eller møtte meg på stien når eg kom trøytt heim frå jobb.

 

Biletteksten som følgde med:

Nico kikar etter sin gode venn..

 

Og enno eit bilete: 

Han syns det e for mykje snø no

Det er det nok fleire som synest. Men eg ser fram til å få litt snø her ut i neste veke. Skia står klare på balkongen! 

Nabovarsel

 

I går då eg var på veg ut døra for å køyre til Nima, oppdaga eg ein pose som hang på døra. Oppi var det eit eple og eit lite kort ifrå naboen. 

For nokre dagar sidan hadde eg skrive nokre få ord på invitasjonen til julekonserten og lagt i postkassene til alle i blokka. 

Eg har ikkje fått nokon reaksjon frå nokon før i går, men det var ein veldig positiv nabovarsel!

Ho takkar for invitasjonen og beklagar at ho ikkje kan kome på konserten fordi ho skal føde i desember. Ho skriv også at ho er veldig glad i kyrkjemusikk, og at ho i studietida var med og song både Bach-messe og Bach-kantate, så neste år vil ho gjerne vere med. (Eg har skjult namnet hennar med eit hjerte.)

Ei spennande kontakt med felles interesse! Eg tenkjer at etter babyen er født, blir det anledning til å bli betre kjend. Og i januar kan eg invitere til babysong! For det ser ut til å bli ganske fullt på det lille rommet den 16. desember. Veninna mi som var her med babyen sin (sjå blogginnlegget nedanfor), har invitert tre mødre som vil komme med barna sine! 

Eg har ikkje vore på badmintontrening meir enn ein gong, for eg har prioritert å bruke onsdag føremiddag til å besøkje mi japanske mor på 101 og eit halvt år, eller ei kvinne på 89 år som eg besøkte på veg heim frå Nima i dag. Men eg kom på at eg kan spørje om damene på badminton vil komme på te-selskap hos meg før jul, slik som dei har gjort før. Eg foreslo nokre datoar, og i dag fekk eg svar. Dei vil komme den 18. desember etter treninga, og dei blir iallfall fem. Så då må eg finne tid til å bake litt. Men først må preika til kommande søndag i boks, og deretter andakt på kvinneforeininga sin julefest 10. desember. Då skal eg også spele piano ilag med Tamaki, og det må eg øve på! Det blir 4-hendig julemusikk, og så skal eg akkompagnere når ho spelar fløyte.

Ja, og så er det julekonserten for kyrkjene i Matsue komande laurdag. Vi prøver med Halleluja-koret igjen etter 5 års pause. Denne gongen ilag med eit profant kor i byen, med deira dirigent og pianist. Men vi har omtrent ikkje øvd i lag, så dette synest eg er litt for spennande. De kan gjerne be om at mange må komme og høyre om kvifor vi feirar jul, og gjerne at songen må klinge fint, også. Ein svensk cellist skal ha fleire mindre konsertar rundt om i kyrkjene i løpet av veka, og avsluttar med konserten laurdag. 

Her er nokre glimt ifrå dagen i går. Det var nydeleg ettermiddagshimmel då eg køyrde vestover mot Nima rett før solnedgang.

Engelskklassa i Nima har fått to nye medlemmer denne hausten. Det er artig å sjå kor ivrige alle er. I går var temaet kjensler: Sint, redd, trist, sorgfull, glad, lukkeleg, sjalu og mange andre ord som uttrykkjer kjensler. Og så snakka vi om korleis Josef måtte ha kjent det då brørne kasta han i brunnen og etterpå selde han til Egypt, og korleis faren Jakob sørga då han trudde at Josef var død.

Til slutt må eg vise ei av dei beste oppfinningane dei har gjort i Japan, nemleg kotatsu!

Under den lause bordplata og teppet er det ei bordramme med eit lite varmeelement. No sit eg på ein fotlaus lenestol med dataen i fanget og med føtene under bordet. Det er skikkeleg deilig for meg som så lett frys på føtene. Her er elles ingen golvvarme verken på badet eller på andre rom, men eg har både parafinomn og varmepumpe, så det skal vel gå bra gjennom vinteren. 

Då vil eg ønskje deg ei god adventstid med fokus på det viktigaste.

Songen "Det blir ingen jul uten Jesus" høyrde eg på pTro ein dag, med samme innspeling som vi brukte på Møre då vi øvde. Gode minne!

"For jul uten Jesus har liten verdi, 

det blir som ein pakke med ingenting i."

Forsiktig start på babysong

 Eg hadde nesten gitt opp å starte babysong, for den mora som eg eigentleg hadde tenkt å starte det for i Arashima, har byrja i jobb igjen, og det er vanskeleg å finne dag og tid. Men ei veninne i Matsue har heile tida sagt at ho og babyen hennar gjerne vil vere med om eg startar. Det er eit stykke til kyrkja i Arashima, så eg tenkte det hadde vore ein fordel om eg kunne starte noko her i Matsue.

Fleire dagar i det siste har eg høyrt at naboen har hatt besøk på føremiddagen. Eg høyrde både prat og latter frå unge damer og babygråt. Det er ikkje så veldig lytt, men eg trur verandadøra var open, og då kjem kanskje lyden utanfrå. Den unge nabokona ventar sin første baby i desember trur eg ho sa då eg var bort og presenterte meg etter at eg hadde flytta inn. 

Plutseleg slo ein tanke ned i meg: Kanskje eg rett og slett skal starte babysong heime hos meg sjølv, og etter kvart invitere naboen og veninnene hennar? 

Eg nemnde det for veninna mi som bur ein annan plass i byen, og ho foreslo at vi kan starte med henne og dottera, og så kan ho invitere sine venner til neste gong. Så i dag føremiddag hadde vi ei fin stund her. Den lille jenta var litt skeptisk i starten, men etterkvart vart ho såpass trygg på meg at eg også fekk halde henne. Ei kort tid etter at dei var gått, hadde ho allereie lagt ut på Facebook og Instagram og inviterer sine veninner til neste gong den 16. desember! Eg har også fått lov å dele bilete på bloggen min.

Haustfargar

Eg tok meg ein tur ut i finevêret i ettermiddag. Så heldig eg er som bur så nær parken. Kanalbåtane går i stadig trafikk med turistar som vil sjå og høyre om den 400 år gamle borga. Eg er ikkje lenger turist, men fastbuande, men det hender eg har tatt med besøkande på båttur. No har dei også tatt i bruk kotatsu (bord med varme under og dyne over), så turistane kan ha det godt og varmt under turen. Kanskje det snart er på tide å finne fram kotatsuen min, også. Eg har iallfall fyllt på parafinomnen, så den er klar til det blir litt kaldare. Elles har eg varmepumpe på to av romma, og mange ullgensarar frå Norge, så eg skal nok halde varmen.

Til mi store overrasking var det så klart at eg kunne sjå heilt til Daisen-fjellet, vårt lokale "Fuji". Og med nysnø på toppen! Kanskje det blir skiføre denne vinteren, også??

Adresse

Det er nokre som har etterlyst adressa mi. Her er den. Men det er så dyrt med porto at de kan gjerne sende julehelsing på e-post: ingervalbo@yahoo.no

Postadressa mi er her:

104 Corpo Ichibata

66-6 Kitahori-cho

Matsue-shi 690-0888

Shimane-ken

JAPAN

Snart jul

Men først er det advent. Praktiske juleførebuingar hos meg sjølv ventar eg med. Først er det julekonsert 7. desember, der vi igjen skal framføre Hallelujakoret av Händel etter 4 års pause, preike 8. desember, andakt og musikk på kvinneforeininga sin julefest 10. desember og preike og musikk på kyrkja si julegudsteneste 22. desember. Og to gonger til Nima i løpet av desember.

Eg får ta ein dag og ei veke om gongen, men eg er takksam om de vil be om at eg får ha glede og krefter til alt dette.

Evangeliserande bibelgrupper

Denne bloggen er ei redigert utgåve av blogginnlegget på nlm.no, som eg skreiv i helga. Mot slutten har eg litt oppdatering frå eit institusjonsbesøk i dag. Biletet ovanfor er frå engelskklassa i Nima kyrkje 29. oktober. Engelskgrupper er ein god innfallsport til å nå japanarar med Bibelens bodskap. Med Bibelen som lærebok er det fleire som møter Guds ord for første gong. Det er fint å vere tilbake i Japan og kunne starte opp igjen grupper som eg hadde før eg reiste til Norge for snart fire år sidan.

Engelskgruppene både i Matsue og Nima har hatt velkomstparty for meg tidlegare, og i slutten av oktober var vi i gong med undervisning igjen. 

Matsue Bible Class 

I Matsue kom det tre nye på første samlinga. Ei av dei som har vore med i mange år, hadde invitert med seg to venner, og ei anna hadde invitert med seg ei veninne. For alle tre som var der for første gong, var det også første gong å lese ei forteljing frå Bibelen. (Foto: Mayumi)

Vi starta eit enkelt bibelstudie om Josef og brørne hans, der første tema var familierelasjonar. Før vi såg på Josef sitt familietre, fekk alle i oppgåve å teikne sitt eige familietre. På den måten blir vi også litt meir kjende med kvarandre. Norske vafler var populært, og det gjekk hardt ut over brunosten, så no har eg bestilt meir ost frå ei av ungdommane som kjem på besøk midt i november. To elevar frå Kongshaug Musikkgymnas og to frå Tryggheim Forus kjem for å lære meir om prosjekta som dei samlar inn til. 

I fiskelandsbyen Nima 

I Nima starta vi også på same studiet om Josef. Ei av medlemmene er ivrig og studerer heime i mellomtida, og så deler ho med dei andre i gruppa på Line, som er det sosiale mediet som blir brukt mest her i Japan. Fleire morgonar i seks-sju-tida har ho delt noko nytt. Det er artig å sjå kor ivrig både ho og dei andre er.

I september hadde damene i Nima velkomstparty for meg. Det var Kari Opperud som starta denne engelskklassa i Nima. Då lærte dei også om Josef, og denne dama som er så ivrig og har Bibelen som hobby, har funne fram papira som ho fekk utdelt den gongen. Ho hugsar enno kor rørt ho vart over forteljinga om då Josef fortalde brørne sine kven han var og dei bad han om tilgjeving. Dei aller fleste i desse klassene er ikkje kristne, men dei vil gjerne lære engelsk og treffe kvarandre. Så får vi halde fram med å be om at Guds ord får trenge inn og forandre tankar og sinn, slik at dei forstår at der er ein Gud som elskar dei, og at dei har bruk for Jesus som Frelsar. 

Bible Club 

Desse to gruppene var det lett å starte opp att, men studentklubben Bible Club treng meir tid for å bli aktiv igjen. Studentar kjem, blir her i 4 år, og så reiser dei, så dei som var med i klubben før eg reiste til Norge, er no spreidde overalt, både i Japan og andre land. Så det er å starte igjen heilt frå botnen av. Heldigvis er det amerikanske ekteparet Carmella og Scott framleis ved universitetet her, og dei prøver å få med seg studentar. 

På første samlinga kom det éi jente. Ho såg ut til å like seg, men ho er opptatt kvar fredag i november. Sist fredag var det ei anna jente som var interessert, men ho vil heller vente ei veke, så ho får med seg ei veninne. Sidan ingen melde seg på, vart Bible Club avlyst denne kvelden. Be om at det desse to jentene og enno fleire kjem den 8. november, og at det kan bli ei god samling når ungdommane frå Kongshaug og Tryggheim Forus er her 15. november. 

Mi japanske mor på 101 og eit halvt

Eg får også lese Bibelen på japansk utan å gå vegen om engelsk. I fleire år lærte eg å spele koto (japansk harpe) med ei kristen kvinne som er medlem i Arashima kyrkje. Ilag med mor hennar hadde vi først ein time kotoøving og samspel, og deretter hadde vi ein times tid der vi las i Bibelen i lag, før vi avslutta med å drikke te, og då var det både alvorsprat og latter. Eg kunne dele både sorger og gleder med desse to. Dei var som ei storesøster og ei mor for meg.

På 100-årsdagen til mi japanske mor var eg i Norge, men fekk snakke med henne på nettet. No bur ho ikkje heime lenger, men har einerom på ein aldersheim. Ho er oppegåande og ganske klar i hovudet, men det er tillatt å vere litt gløymsk i den alderen.

Første gongen eg var på besøk, hadde eg ikkje med Bibelen, men dottera hadde spurt meg om eg kunne ta med Bibelen og lese eit ord og be i dag. Vi fekk ein fin samtale rundt Joh.8,12, om Jesus som er lyset vårt, og at vi ikkje treng å gå i mørket. Men gamle mor synest det er vanskeleg. Ho har vakse opp i ein shintofamilie og har lært å be til Amaterasu, og det er vanskeleg for henne å skifte tru. - Det må i tilfelle skje naturleg, sa ho. Så då får vi be om det, då, at det blir naturleg for henne. Ho har vore i kontakt med kristne dei siste omlag 70 (!) åra, men å skifte tru er ikkje enkelt.

Amaterasu er ei av mange guddommar i shintoismen. Ho blir også kalla Solgudinna.

Wikipedia forklarer det slik:

Amaterasu (天照), Amaterasu-ō-mi-kami (天照大神 eller 天照大御神) eller Ōhiru-menomuchi-no-kami (大日孁貴神) er solgudinnen (og samtidig selve solen^[1][2]) i japansk mytologi, og kanskje Shintos viktigste kami (guddom). Hun ble født ut av det venstre øyet til Izanagi, og ble også regnet som stammor til den japanske keiserfamilien.^[3] Hennes fulle navn er Amaterasu-no-mikoto som betyr «storgudinnen som lyser opp himmelen». Amaterasu er datter av urguden Izanagi og søster til måneguden Tsukuyomi og stormens gud Susanoo.

Amaterasu – Wikipedia

La oss be om at Jesus må få lyse inn i hjertet til gamle mor, så ho ser at det ikkje er Amaterasu, men Jesus som er det sanne Lyset for verda, også for henne.

Les meir om arbeidet i Japan her:  Japan - Norsk Luthersk Misjonssamband

Første fjelltur

Endeleg har eg kome meg litt ut på tur. Laurdag var det regn heile dagen, og godt innevêr til å pakke ut resten av kassene og henge opp litt bilete på veggane. I går kveld hadde eg mine første gjestar som ikkje var her for å lære noko, men berre for å drikke te og prate. Eg inviterte to damer som ikkje hadde sett kvarandre på omtrent 10 år! 

Eg har prøvd fleire gonger å finne nokon til å gå på fjelltur ilag med, men i dag bestemte eg meg for å gå åleine. Sidan det er offentleg fridag, rekna eg med der ville vere mange andre, også, og det stemde. Det er lenge sidan eg har sagt "konnichiwa" (goddag) til så mange ukjende japanarar.

Vêret var upåklageleg, med 22 grader og vind, og eg gjekk stort sett i skuggen av trea som enno ikkje har mist lauvet. Men fargerike lauv på stien var det også mykje av. Elles var eg veldig glad for at eg hadde med stavane frå Norge. Sjølv etter ein heil dag med sol i går, var det framleis sleipt og glatt etter alt regnet på laurdag.

Undervegs var det utsikt vestover over Matsue og Shinji-innsjøen.

 

 På veg oppover høyrde eg merkelege lydar frå skogen. Det viste seg at det var vinden som spela på bambustrea. Når dei innehola bambusstammene slår mot kvarandre, høyrest det ut som ein xylofon som spelar!

Bak meg skulle det ha vore utsikt til Daisen-fjellet i bakgrunnen, men det var for mykje skodde til det.

Men utsikta austover til innlandssjøen Nakaumi med byane Sakaiminato og Yonago i bakgrunnen var betre. Eg sende dette biletet til ei som bur Daikonshima, øya nedanfor, og fekk med ein gong spørsmål tilbake: Er du på Mt Dake?

Desse kirsebærtrea er spinkle no, men det er nydeleg her om våren når dei blomstrar. Denne turen kan eg eigentleg ta oftare. Det tok meg berre bortimot 3 timar frå eg køyrde heimanfrå, og då hadde eg ein god lunsjpause på toppen. Neste gong får eg forhåpentlegvis med turfølgje, også. 

I går var det kulturdagen i Japan, som er 3. november. Men sidan det fall på ein søndag, fekk vi ein ekstra fridag i dag. Og det var også min vanlege fridag. Og då skriv eg ikkje om arbeidet. I løpet av dagen eller tidleg i veka kjem det eit blogginnlegg frå meg på nlm.no si Japanside, så de får følgje med der. Og så kjem det eit intervju på Radio Sunnmøre truleg mot slutten av veka. Så følg med. 

Japan er månedens misjonsland i november, så går du i ei forsamling der du får misjonsinfo, får du nok høyre meir frå Japan. Du kan også sjølv gå inn på nlm.no og lese meir. Ein fin video ligg der, også. https://www.nlm.no/bidra-i-arbeidet/innsamlinger/manedens-misjonsfelt/

No er eg i gong

No har eg kome meg såpass i orden i leiligheita i Matsue at eg tek meg tid til litt turar i området, også. I omtrent 10 minutts gangavstand har eg den over 400 år gamle borga, Matsue Castle, med ein fin park og båtar som går på kanalen rundt borga.

Forrige helg hadde vi misjonærsamling på Hiruzen i bortimot norsk hausttemperatur. Første dagen med regn og vind, men neste dag med blå himmel og strålande sol.

Sjå på denne gjengen som var samla på Hiruzen! Misjonærflokken er med på å halde oppe talet på fødslar i Japan, som elles i landet er synkande. Kan seie det var livleg og høgt lydnivå til tider, men kjekt at vi har så mange unge familiar her! På samlinga var vi misjonærar både frå Norge, Finland, Island, Australia og Japan. 

 (Foto: David Thorsen)

Det er ganske stille i området her sjølv om blokka ligg ganske nær vegen. Men på framsida går det ein kanal, og der er det vanlegvis lite trafikk. Ein dag eg sat og førebudde preike, høyrde eg kvekk og flaksing frå nokre ender. Då eg såg ut, gleid det ein båt stille forbi. Så litt underhaldning har eg sjølv om eg ikkje har TV. Men no når eg endeleg har fått installert og kopla meg på internett i leiligheita, har eg tre skjermar eg kan sjå på (mobil, nettbrett og datamaskin), så det skal halde.

Etter at i dag hadde halde mi første japanske preike på 4 år, tok eg med lunsjen til parken, der eg skulle møte ei veninne. Men før vi fann kvarandre, møtte eg på denne karen. Eg fortalde han at eg har bilete av oss også for fleire år sidan.

Her oppe var det misjonærane ilag med nokre japanske kristne for nærare 75 år sidan stod og såg utover byen og bad til Gud ilag. Resultatet var at dei starta opp arbeid i Matsue. Etter nokre år utvida dei til Arashima. I dag vart eg fortalt at det er 70 år sidan misjonærane starta husmøte i Arashima, og 60 år sidan kyrkja vart bygd. Så Arashima kyrkje og eg er jamgamle. Eg spurde dei kven som ser gamlast ut. Eg fekk ikkje svar, men eg reknar med dei synest at kyrkja ser gamlare ut enn meg!

Fredag hadde vi første Bible Club på nærare fire år, og eg hadde mine første gjestar her. Det tek litt tid å bygge opp igjen ei ny gruppe studentar, for dei eg kjende og som kjende meg, er ferdige ved universitetet og har flytta. Men gjennom Carmella og Scott får eg nye kontakter. Dei hadde invitert over 20 studentar, men denne gongen var det berre éi som kunne komme. Det såg ut som ho likte seg ilag med så mange utlendingar. David Thorsen er misjonær i nabonabobyen Yonago. Eittåring Jan David Selstø har vore med familien Thorsen og sett på arbeidet i Yonago desse dagane etter vi var på Hiruzen. Det var fint å ha dei med her på fredagskvelden. 

Dei neste dagane blir det også fleire bibelgrupper. Måndag er vanlegvis fridag for oss som jobbar i kyrkje og misjon, men sidan eg har tilgang til parkeringsplass på måndagar, prøver eg å ha bibelklasse måndag føremiddag og heller ta ein halv dag fri seinare i veka. To som har vore med før i denne engelske bibelklassa, har invitert med seg nokre veninner, så i morgon reknar eg med at det kjem tre nye. Spennande! 

Og på tirsdag skal eg til Nima og starte opp att engelsk bibelklasse der, også. I begge gruppene skal vi starte eit opplegg om Josef og brørne hans. Du som ber, kan gjerne hugse på desse gruppene, at vi får kontakt med fleire studentar, og at dei nye som kjem, får lyst til å fortsetje.